Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Μνήμη Γιώργου Σεφέρη 1900-1971
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Σπύρος Σούρλας" data-source="post: 952778" data-attributes="member: 77"><p>Θερινό Ηλιοστάσι</p><p>Απο ΙΑ-ΙΔ.</p><p></p><p>Η Θάλασσα πού Ονομάζουν Γαλήνη</p><p>πλεούμενα κι ἄσπρα πανιὰ</p><p>μπάτης ἀπὸ τὰ πεῦκα καὶ τ᾿ Ὄρος τῆς Αἴγινας</p><p>λαχανιασμένη ἀνάσα·</p><p>τὸ δέρμα σου γλιστροῦσε στὸ δέρμα της</p><p>εὔκολο καὶ ζεστὸ</p><p>σκέψη σχεδὸν ἀκάμωτη κι ἀμέσως ξεχασμένη.</p><p></p><p>Μὰ στὰ ρηχὰ</p><p>ἕνα καμακωμένο χταπόδι τίναξε μελάνι</p><p>καὶ στὸ βυθὸ -</p><p>ἂν συλλογιζόσουν ὡς ποῦ τελειώνουν τὰ ὄμορφα νησιά.</p><p></p><p>Σὲ κοίταζα μ᾿ ὅλο τὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι ποὺ ἔχω.</p><p></p><p> </p><p>ΙΒ´</p><p></p><p>Τὸ αἷμα τώρα τινάζεται</p><p>καθὼς φουσκώνει ἡ κάψα</p><p>στὶς φλέβες τ᾿ οὐρανοῦ τ᾿ ἀφορμισμένου.</p><p>Γυρεύει νὰ περάσει ἀπὸ τὸ θάνατο</p><p>γιὰ νά ῾βρει τὴ χαρά.</p><p></p><p>Τὸ φῶς εἶναι σφυγμὸς</p><p>ὁλοένα πιὸ ἀργὸς καὶ πιὸ ἀργὸς</p><p>θαρρεῖς πῶς πάει νὰ σταματήσει.</p><p></p><p> </p><p>ΙΓ´</p><p></p><p>Λίγο ἀκόμη καὶ θὰ σταματήσει ὁ ἥλιος.</p><p>Τὰ ξωτικὰ τῆς αὐγῆς</p><p>φύσηξαν τὰ στεγνὰ κοχύλια·</p><p>τὸ πουλὶ κελάηδησε τρεῖς φορὲς τρεῖς φορὲς μόνο·</p><p>ἡ σαύρα πάνω στὴν ἄσπρη πέτρα</p><p>μένει ἀκίνητη</p><p>κοιτάζοντας τὸ φρυγμένο χόρτο</p><p>ἐκεῖ ποὺ γλίστρησε ἡ δεντρογαλιά.</p><p>Μαύρη φτερούγα σέρνει ἕνα βαθὺ χαράκι</p><p>ψηλὰ στὸ θόλο τοῦ γαλάζιου -</p><p>δές τον, θ᾿ ἀνοίξει.</p><p></p><p>Ἀναστάσιμη ὠδίνη.</p><p></p><p> </p><p>ΙΔ´</p><p></p><p>Τώρα,</p><p>μὲ τὸ λιωμένο μολύβι τοῦ κλήδονα</p><p>τὸ λαμπύρισμα τοῦ καλοκαιρινοῦ πελάγου,</p><p>ἡ γύμνια ὁλόκληρής της ζωῆς·</p><p>καὶ τὸ πέρασμα καὶ τὸ σταμάτημα καὶ τὸ πλάγιασμα καὶ τὸ τίναγμα</p><p>τὰ χείλια τὸ χαϊδεμένο δέρας,</p><p>ὅλα γυρεύουν νὰ καοῦν.</p><p></p><p>Ὅπως τὸ πεῦκο καταμεσήμερα</p><p>κυριεμένο ἀπ᾿ τὸ ρετσίνι</p><p>βιάζεται νὰ γεννήσει φλόγα</p><p>καὶ δὲ βαστᾷ πιὰ τὴν παιδωμή -</p><p></p><p>φώναξε τὰ παιδιὰ νὰ μαζέψουν τὴ στάχτη</p><p>καὶ νὰ τὴ σπείρουν.</p><p>Ὅ,τι πέρασε πέρασε σωστά.</p><p></p><p>Κι ἐκεῖνα ἀκόμη ποὺ δὲν πέρασαν</p><p>πρέπει νὰ καοῦν</p><p>τοῦτο τὸ μεσημέρι ποὺ καρφώθηκε ὁ ἥλιος</p><p>στὴν καρδιὰ τοῦ ἑκατόφυλλου ρόδου.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Σπύρος Σούρλας, post: 952778, member: 77"] Θερινό Ηλιοστάσι Απο ΙΑ-ΙΔ. Η Θάλασσα πού Ονομάζουν Γαλήνη πλεούμενα κι ἄσπρα πανιὰ μπάτης ἀπὸ τὰ πεῦκα καὶ τ᾿ Ὄρος τῆς Αἴγινας λαχανιασμένη ἀνάσα· τὸ δέρμα σου γλιστροῦσε στὸ δέρμα της εὔκολο καὶ ζεστὸ σκέψη σχεδὸν ἀκάμωτη κι ἀμέσως ξεχασμένη. Μὰ στὰ ρηχὰ ἕνα καμακωμένο χταπόδι τίναξε μελάνι καὶ στὸ βυθὸ - ἂν συλλογιζόσουν ὡς ποῦ τελειώνουν τὰ ὄμορφα νησιά. Σὲ κοίταζα μ᾿ ὅλο τὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι ποὺ ἔχω. ΙΒ´ Τὸ αἷμα τώρα τινάζεται καθὼς φουσκώνει ἡ κάψα στὶς φλέβες τ᾿ οὐρανοῦ τ᾿ ἀφορμισμένου. Γυρεύει νὰ περάσει ἀπὸ τὸ θάνατο γιὰ νά ῾βρει τὴ χαρά. Τὸ φῶς εἶναι σφυγμὸς ὁλοένα πιὸ ἀργὸς καὶ πιὸ ἀργὸς θαρρεῖς πῶς πάει νὰ σταματήσει. ΙΓ´ Λίγο ἀκόμη καὶ θὰ σταματήσει ὁ ἥλιος. Τὰ ξωτικὰ τῆς αὐγῆς φύσηξαν τὰ στεγνὰ κοχύλια· τὸ πουλὶ κελάηδησε τρεῖς φορὲς τρεῖς φορὲς μόνο· ἡ σαύρα πάνω στὴν ἄσπρη πέτρα μένει ἀκίνητη κοιτάζοντας τὸ φρυγμένο χόρτο ἐκεῖ ποὺ γλίστρησε ἡ δεντρογαλιά. Μαύρη φτερούγα σέρνει ἕνα βαθὺ χαράκι ψηλὰ στὸ θόλο τοῦ γαλάζιου - δές τον, θ᾿ ἀνοίξει. Ἀναστάσιμη ὠδίνη. ΙΔ´ Τώρα, μὲ τὸ λιωμένο μολύβι τοῦ κλήδονα τὸ λαμπύρισμα τοῦ καλοκαιρινοῦ πελάγου, ἡ γύμνια ὁλόκληρής της ζωῆς· καὶ τὸ πέρασμα καὶ τὸ σταμάτημα καὶ τὸ πλάγιασμα καὶ τὸ τίναγμα τὰ χείλια τὸ χαϊδεμένο δέρας, ὅλα γυρεύουν νὰ καοῦν. Ὅπως τὸ πεῦκο καταμεσήμερα κυριεμένο ἀπ᾿ τὸ ρετσίνι βιάζεται νὰ γεννήσει φλόγα καὶ δὲ βαστᾷ πιὰ τὴν παιδωμή - φώναξε τὰ παιδιὰ νὰ μαζέψουν τὴ στάχτη καὶ νὰ τὴ σπείρουν. Ὅ,τι πέρασε πέρασε σωστά. Κι ἐκεῖνα ἀκόμη ποὺ δὲν πέρασαν πρέπει νὰ καοῦν τοῦτο τὸ μεσημέρι ποὺ καρφώθηκε ὁ ἥλιος στὴν καρδιὰ τοῦ ἑκατόφυλλου ρόδου. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Μνήμη Γιώργου Σεφέρη 1900-1971
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…