Η έκρηξη του Μπλουζ στα '60ς
Various – The Blues Scene (1999/2020, Decca) [CD/2-LP]Καλλιτέχνες • Τραγούδια: A1 The Bluesbreakers (Peter Green) • Curly (Green) - 4:51, A2 Eddie Boyd (John Mayall's Bluesbreakers) • Key To The Highway (Broonzy, Seeger) - 2:34, A3 John Mayall's Bluesbreakers With Peter Green • The Super-Natural (Green) - 2:56, A4 Otis Spann (Eric Clapton) • Pretty Girls Everywhere (Church, Williams) - 2:52, A5 Eddie Boyd (John Mayall's Bluesbreakers) • Blue Coat Man (Boyd) - 2:33, A6 Champion Jack Dupree With John Mayall And Eric Clapton • Third Degree (Boyd) - 3:17, B1 John Mayall's Bluesbreakers With Eric Clapton • Steppin' Out (Bracken) - 2:30, B2 Savoy Brown • Train To Nowhere (Youlden, Simmonds) - 4:12, B3 Curtis Jones • Roll Me Over (Jones) - 2:37, B4 Zoot Money • Get On The Right Track Baby (Turner) - 1:52, B5 Alexis Korner's Blues Inc. • Night Time Is The Right Time (Boyd) - 4:20, B6 Mae Mercer • Sweet Little Angel (King) - 3:22, B7 Graham Bond Organization • Strut Around (Bond) - 2:38, C1 Steve Anglo & John Mayall • Long Night (Mayall, Anglo) - 2:02, C2 Davy Graham • Goin' Down Slow (Dupree) - 2:28, C3 Savoy Brown • Taste & Try Before You Buy (Youlden) - 2:22, C4 Keef Hartley • Me And My Woman (Barge) - 5:05, C5 Eddie Boyd • Dust My Broom (James) - 2:39, C6 Champion Jack Dupree & Mickey 'Guitar' Baker • Barrel House Woman (Dupree) - 2:03, D1 Rod Stewart • I'm Gonna Move To The Outskirts Of Town (Weldon, Jacobs) - 2:57, D2 John Mayall's Bluesbreakers With Peter Green • Double Trouble (Rush) - 3:22, D3 Champion Jack Dupree • 24 Hours (Boyd) - 4:06, D4 Alexis Korner's Blues Inc. • Early In The Morning (Trad.) - 2:58, D5 Savoy Brown Blues Band • Let Me Love You Baby (Dixon) - 3:05, D6 John Mayall's Bluesbreakers • I Need Your Love (Mayall) - 4:15
Ω Θεέ μου, εύχομαι στο κρεβάτι μου να μην ήταν τόσο σφιχτά τα μεταξωτά σεντόνια Πρέπει να κρατήσω τη δύναμή μου να κάνω μια παράσταση απόψε Θα έχω ένα φλιτζάνι καφέ, ενώ ακούω τις ειδήσεις Δεν χρειάζεται να ξυριστώ γιατί θα τραγουδήσω τα μπλουζ Λοιπόν, νομίζω ότι θα κάνω ένα μασάζ, ίσως χάσω λίγο βάρος Οπότε θα πρέπει να πάω στο κέντρο με την ολοκαίνουργιά μου Κάντιλακ Η υπηρέτης μου έρχεται και με ντύνει, ανάβω ένα μεγάλο πούρο Επειδή μου αρέσει να μοιάζω με τον Νεβρώδ [ΣτΜ. βιβλική φιγούρα] όταν οδηγώ στο αμάξι μου Μπορούν οι λευκοί να τραγουδήσουν τους λυπημένους ανθρώπους [ΣτΜ. αναφέρεται στους μαύρους] Ή είναι υποκριτές τραγουδώντας, γου, γου, γουώου; Και τώρα πλησιάζει η ώρα, για να εμφανιστώ στη σκηνή Αλλάζω το σκούρο μου γκρι μοχέρ κοστούμι και βάζω τα βρώμικα τζιν μου Η μπάντα έρχεται για να με πάρει, φωνάζω, "Γειά σας, παιδιά" Πρέπει να ανακατέψω τα μαλλιά μου, θα κάνω λίγο θόρυβο μπρρρ Μπορούν οι λευκοί να τραγουδήσουν τους λυπημένους ανθρώπους Ή είναι υποκριτές τραγουδώντας, γου, γου, γουώου; Ω Κύριε, κάποιος να με βοηθήσει - Can Blue Men Sing the Whites (Vivian Stanshall) | - Can Blue Men Sing the Whites · The Bonzo Dog Band - |
«Μπορούν οι λευκοί να τραγουδήσουν τους λυπημένους ανθρώπους;» ρώτησαν οι μεγαλύτεροι-σατιριστές, Bonzo Dog Band. Ηχογράφησαν αυτή την παρωδία στο αποκορύφωμα της Έκρηξης του Βρετανικού Μπλουζ/British Blues Boom, την δεκαετία του '60, αλλά το είδος ήταν βαθιά ριζωμένο στη βρετανική ποπ και ροκ για πολλά χρόνια πριν από αυτό.
Ο καταλύτης ήταν ο Muddy Waters που περιόδευσε το Ηνωμένο Βασίλειο το 1958 κατόπιν αιτήματος του τζαζ τρομπετίστα Chris Barber/Κρις Μπάρμπερ. Το γεγονός ότι ο Waters έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα τρέλανε τους καθαρολόγους - σκιές του Dylan στο Newport - αλλά άλλοι ενθουσιάστηκαν. Μεταξύ αυτών που ξεμυαλιστήκαν ήταν οι Alexis Korner και Cyril Davies, οι οποίοι λειτουργούσαν το Blues and Barrelhouse Club σε μια παμπ του Soho, στο Roundhouse. Το ντουέτο εν συνεχεία εντάχθηκε στην επιθεώρηση του Barber, υποστηρίζοντας την τραγουδίστρια Ottile Paterson/Οτίλι Πάτερσον σε ένα μπλουζ διάλειμμα. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 η θέση είχε γίνει τόσο δημοφιλής που οι Korner και Davies έφυγαν για να σχηματίσουν το δικό τους συγκρότημα, Blues Incorporated. Το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στις 17 Μαρτίου 1962 στο Ealing Rhythm and Blues Club, ένα χώρο που είχε ιδρύσει το ζευγάρι σε ένα υπόγειο κάτω από το τοπικό σινεμά κατάστημα τσαγιού ABC.
Η μπάντα και το κλαμπ έγιναν μαγνήτης για πολλούς επίδοξους μπλουζ μουσικούς, συμπεριλαμβανομένων των Paul Jones, Long John Baldry, Nicky Hopkins και όλων των μελλοντικών μελών των Graham Bond Organisation. Ίσως πιο κρίσιμα, ο Mick Jagger, ο Brian Jones και ο Charlie Watts συναντήθηκαν μέσω της επιρροής του Korner, και έτσι έγινε η πνευματική μαία των Rolling Stones. Η επιτυχία τους οδήγησε τα Ρυθμ εντ μπλουζ και Μπλουζ στο ποπ τσαρτ και άνοιξαν τους εμπορικούς καταρράκτες. Αυτό που ήταν μια αντεργκράουντ λατρεία πέρασε στην εθνική συνείδηση. Οι Pretty Things, Yardbirds, Animals και Manfred Mann ακολούθησαν τους Stones ενώ ο ήχος των νυχτερινών κέντρων του Λονδίνου ακούγονταν στα άλμπουμ των Georgie Fame και Zoot Money.
Αν το γκρουπ του Korner ήταν ο καταλύτης για την πρώτη γενιά των Βρετανικών Μπλουζ συγκροτημάτων, οι Bluesbreakers του John Mayall υπήρξαν για τη δεύτερη. Ο Mayall αρχικά έδρευε στο Μάντσεστερ όπου ηγήθηκε των Powerhouse Four και Blues Syndicate, και ήταν ο Korner που πρότεινε στον John να μετακομίσει στο Λονδίνο όπου δημιουργήθηκαν οι πρώτοι Bluesbreakers. Ο Eric Clapton, ο Peter Green και ο Mick Taylor ακολούθησαν ο ένας μετά τον άλλο σε αυτό το σπερματικό σχήμα που όχι μόνο άφησε το δικό του σημάδι στη βρετανική μουσική, αλλά έβαλε τους σπόρους τόσο για τους Cream όσο και για τους Fleetwood Mac.
Ένας από τους κύριους λόγους που η Decca μπορούσε να προσελκύσει τους Μπλουζ μουσικούς ήταν ο ενθουσιασμός του εσωτερικού παραγωγού Mike Vernon. Όχι μόνο αναγνώρισε και καλλιέργησε το Βρετανικό ταλέντο, αλλά χρησιμοποίησε επίσης την αγάπη και τη γνώση του για να ηχογραφήσει τους επισκέπτες Αμερικάνους μουσικούς. Οι Otis Span, Eddie Boyd και Champion Dupree είναι μερικοί από αυτούς που ηχογράφησαν εξαιρετικά άλμπουμ για την ετικέτα, πολλοί με την υποστήριξη νέων Βρετανών μουσικών.
Ωστόσο, όταν η Μπλουζ έκρηξη ήταν σε πλήρη εξέλιξη, η Decca είχε χάσει την εξέχουσα θέση της. Ο Vernon είχε φύγει για να λειτουργήσει τη δική του ετικέτα, την Blue Horizon, ο Mayall είχε μετακομίσει στις ΗΠΑ και τελικά θα μεταπηδούσε στην Polydor, ενώ ο Korner δεν θα είχε ποτέ τη δημοφιλή αναγνώριση που άξιζε το πρωτοποριακό του όραμα.
(*****, πηγές: εξώφυλλo, σημειώσεις ένθετου, wikipedia.org, discogs.com, Brian Hogg)