Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο ήχος της STAX, και δώδεκα από τα σπουδαία άλμπουμ της
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058877996" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Ο ήχος της STAX - Ο ακρογωνιαίος λίθος της Αμερικάνικης Σόουλ Μουσικής</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH=full]216736[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Ο Τζιμ Στιούαρτ και η αδελφή/συνεταίρος του, Εστέλ Άξτον (φωτογραφία <em>Stax Museum of American Soul Music</em>)</p><p></p><p>Το 1958, η <strong>Estelle Axton</strong>/Εστέλ Άξτον (1918-2004) επένδυσε 2.500 δολάρια (πάνω από 20.000 σε σημερινά δολάρια) στη νεοσύστατη δισκογραφική εταιρεία του αδελφού της, <strong>Jim Stewart</strong>/Τζιμ Στιούαρτ (1930-2022). Η <strong>Satellite Records</strong> ιδρύθηκε ως μια καθαρή δισκογραφική εταιρεία κάντρι μουσικής με λίγο ροκαμπίλι, (άλλωστε, βρισκόταν λίγο έξω από το Μέμφις του Τενεσί), αλλά το 1959 η δισκογραφική κυκλοφόρησε ένα <em>R&B</em> σινγκλ από τους <em>Veltones</em> με το όνομα "<em>Fool In Love</em>", που διανεμήθηκε από τη <em>Mercury Records</em> και έγινε μια μικρή εθνική επιτυχία.</p><p></p><p>Αφού η <em>Axton</em> συνεργάστηκε με τον αδερφό της, η ετικέτα μετονομάστηκε σε <strong>Stax</strong> (ένα μείγμα των επωνύμων τους). Ο <em>Stewart</em> επικεντρώθηκε στην ηχογράφηση και τα μηχανολογικά και η <em>Axton</em> διηύθυνε το δισκάδικο που βρισκόταν δίπλα στο στούντιο. Μια συμφωνία διανομής με την <em>Atlantic Records</em> επέτρεψε στους συνεργάτες τους να επικεντρωθούν στην επιχείρησή τους, χωρίς να ξοδεύουν χρόνο και χρήμα για μάρκετινγκ και προώθηση.</p><p></p><p>Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο τοπικός ντιτζέι <strong>Rufus Thomas</strong> γνώρισε τον <em>Stewart</em> και το 1960, ο <em>Thomas</em> και η κόρη του <em>Carla</em> ηχογράφησαν το "<em>Cause I Love You</em>" στο νέο στούντιο της <em>Stax</em> στο κέντρο του Μέμφις. Μετά τις μέτριες επιτυχίες των "<em>Fool In Love</em>" και "<em>Cause I Love You</em>", ο <em>Stewart</em> –που ήταν βιολιστής και θαυμαστής του μπλούγκρας και της κάντρι περιέγραψε τον εαυτό του ως «<em><span style="color: Darkorange">τυφλό που είχε ξαφνικά ξαναβρεί την όρασή του</span></em>» και από εκείνο το σημείο στη Stax επικεντρώθηκε στο ρυθμ εντ μπλουζ και τη σόουλ. Πιο απίθανους προμηθευτές του <em>Memphis Sound</em> δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Είχαμε μια πολιτική ανοιχτών θυρών</span></em>», θυμάται η πρώην δασκάλα, Εστέλ, σε μια συνέντευξη δεκαετίες αργότερα. «<em><span style="color: Darkorange">Αν ήθελες να σε ακούσουν, αν είχες κάτι μοναδικό ή διαφορετικό να ακούσουμε, τότε, φέρε το και θα αφιερώσουμε χρόνο για να ακούσουμε</span></em>».</p><p></p><p>Από τη <em>Stax</em> και τις σχετιζόμενες ετικέτες της (<em>Satellite, Volt</em> και <em>Enterprise</em>) πέρασαν πολλά από τα πιο σημαντικά ονόματα της Νότιας Σόουλ –<a href="https://avclub.gr/index.php?threads/180020/post-1058881750" target="_blank"><strong>Otis Redding</strong></a>, <a href="https://avclub.gr/index.php?threads/155025/post-1057890913" target="_blank"><strong>Wilson Pickett</strong></a>, <strong>Eddie Floyd</strong>, <strong>Sam & Dave</strong>, <strong>Carla Thomas</strong>, <strong>William Bell</strong>, <strong>Rufus Thomas</strong>, <strong>The Mad Lads</strong>, <strong>Bar-Kays</strong>, <strong>Staple Singers</strong>, <strong>Albert King</strong>, <strong>Johnnie Taylor</strong> κ.ά.– καθώς και πολλά θαύματα της μιας επιτυχίας, αποδεικνύοντας ότι πέρα από μια μουσικά επαναστατική εταιρεία, το ρόστερ της ξεχείλιζε περίσσιο ταλέντο.</p><p></p><p>Ακόμη, συγκέντρωσε μια από τις σπουδαιότερες σπιτικές μπάντες στην ιστορία –ένα τμήμα ρυθμού που έγινε ο πυρήνας του ήχου της <em>Stax</em>–, και που στα επόμενα δεκαπέντε χρόνια θα καθόριζε τον ήχο της αμερικανικής μουσικής. Οι <strong>Booker T. & the MG's</strong> με τους <strong>Booker T. Jones</strong>, <strong>Steve Cropper</strong>, <strong>Donald “Duck” Dunn</strong>, <strong>Al Jackson</strong> μαζί με τους <strong>Wayne Jackson</strong>, <strong>Andrew Love</strong>, <strong>Floyd Newman</strong>, <strong>Joe Arnold</strong> (πρώτα στους <strong>Mar-Keys</strong>, αργότερα γνωστοί ως <strong>The Memphis Horns</strong>), και τον <strong>Isaac Hayes</strong> ήταν οι κύριοι παίκτες, αλλά και ένα μόνο δείγμα των τεράστιων μουσικών που έπαιξαν σχεδόν σε κάθε δίσκο της <em>Stax</em>. Παίκτες όπως ο <em>Cropper</em> και ο <em>Dunn</em> άρχισαν να ηχογραφούν στο κτίριο της <em>Stax</em> όταν ήταν ακόμα στο γυμνάσιο. Μια σημαντική υποσημείωση στην ιστορία της εταιρείας είναι ότι ήταν μια πλήρως ολοκληρωμένη ετικέτα σε μια εποχή που το Μέμφις ήταν ακόμα μια φυλετικά διαχωρισμένη πόλη.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Μόλις που είχα δει έναν μαύρο άνθρωπο μέχρι να μεγαλώσω</span></em>», είπε ο Στιούαρτ στον συγγραφέα <em>Peter Guralnick</em> στο <em>Sweet Soul Music: Rhythm and Blues and the Southern Dream of Freedom</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Δεν είχα σκεφτεί να ξεκινήσω τη Stax Records. Δεν είχα όνειρο να κάνω κάτι τέτοιο. Ήθελα απλώς μουσική, οτιδήποτε για να ασχοληθώ με τη μουσική</span></em>». Εγκατεστημένη σε μια μαύρη εργατική κοινότητα, η <em>Stax</em> προσέφερε ίσες ευκαιρίες σε μαύρους και λευκούς. Και μόλις άνοιξε η πόρτα στο <em>Soulsville USA</em> (όπως λεγόταν το στούντιο), οι περίεργοι μαύροι της γειτονιάς άρχισαν να περνούν. Η μουσική ήταν ο κοινός παρονομαστής.</p><p></p><p>Αλλά ήταν το ίδιο το στούντιο που έπαιξε τεράστιο ρόλο στο πώς ακούγονταν οι δίσκοι που ηχογραφήθηκαν εκεί. Η <em>Stax</em> μετακόμισε στο εγκαταλελειμμένο κινηματοθέατρο <em>Capitol Theatre</em> στη λεωφόρο <em>East McLemore</em> (το στούντιο είναι ανοιχτό σήμερα ως μουσείο). Το επικλινές δάπεδο του κεντρικού θεάτρου διατηρήθηκε στη θέση του, με τους μουσικούς να στήνονται κοντά στην πρώην σκηνή, στο επίπεδο μέρος του δαπέδου. Η Αίθουσα Ελέγχου βρισκόταν στo δωμάτιο του προβολέα.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]216737[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Από αριστερά: <em>Sam Moore, David Porter</em> (πίσω από τον <em>Moore</em>), <em>Isaac Hayes, Booker T. Jones</em> (πίσω από τον <em>Hayes</em>), <em>Andrew Love, </em></p> <p style="text-align: center"><em>Wayne Jackson, Dave Prater, Jim Stewart</em> (καθισμένος με την πλάτη στην κάμερα), και <em>Steve Cropper</em> στη <em>Stax Records</em>, περίπου το 1970</p> <p style="text-align: center">(φωτογραφία <em>Stax Museum of American Soul Music</em>)</p><p></p><p>Ο ήχος του χώρου ηχογράφησης σε κάθε δίσκο της <em>Stax</em> ακούγεται βαθύς και δυνατός στα μπάσα αλλά ακατέργαστος και σχεδόν θορυβώδης στα μεσαία. Η περίεργη ακουστική υπογραφή του δωματίου έγινε τόσο σημαντική για τον ήχο όσο και η δεξιοτεχνία των μουσικών και των τραγουδιστών του στούντιο που ηχογράφησαν εκεί.</p><p></p><p>Ακούγοντας το "<em>Green Onions</em>" από τους <em>Booker T. & the MGs</em> γίνεται αντιληπτό, πόσο η αίθουσα αλληλεπιδρά με τον ήχο, σαν ένας μουσικός στη μπάντα. Το <em>Hammond B3</em> είναι εντυπωσιακό λόγω των αντανακλάσεων στο τραπεζοειδές δωμάτιο. Το μπάσο είναι καθαρό και παχύ, ενώ τα ντραμς και τα κρουστά ακούγονται άμεσα και ατίθασα. Η ληντ κιθάρα –αν και έντονη λόγω αντήχησης είναι βρώμικη, και η εξασθένιση της αντήχησης φαίνεται να συνεχίζεται για πάντα, χωρίς ποτέ να παρεμποδίζονται οι νότες που παίζονται εκείνη τη στιγμή, εξαιτίας του σχήματος του δωματίου που απέτρεπε πολλές από τις καταστροφικές αντανακλάσεις και τα δημιουργούμενα στάσιμα κύματα. Μπορεί να γίνει ακουστός ο ήχος της κιθάρας που ταξιδεύει μέχρι το πίσω μέρος του στούντιο και μετά κατεβαίνει χωρίς να χάνει ποτέ δύναμη.</p><p></p><p>Στις πρώιμες μπλουζ ηχογραφήσεις, ο ήχος του Νότου ακούγεται πραγματικός και απαλλαγμένος από λεπτότητα, και αυτή η ωμότητα προωθήθηκε από τον <em>Stewart</em> και την εταιρεία του. Οι εκατοντάδες δίσκοι που παρήχθησαν στη <em>Stax</em> είναι διαμάντια ενορχήστρωσης και μουσικής δύναμης, αλλά παραμένουν ακατέργαστοι και άμεσοι –μια τέλεια ματιά του χρόνου και του τόπου από τον οποίο προέρχονται.</p><p></p><p>Στις 4 Απριλίου 1968, ο <strong>Martin Luther King Jr.</strong>/Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, δολοφονήθηκε από πυροβολισμό, στο <em>Lorraine Motel</em> μόλις ένα μίλι βόρεια του <em>McLemore</em>. Ακολούθησαν ταραχές και φαινόταν ότι το <em>Soulsville</em> –και όλο το Μέμφις– δεν θα ήταν ποτέ το ίδιο.</p><p></p><p>Αν και κανείς δεν το κατάλαβε εκείνη τη στιγμή, οι μέρες της <em>Stax</em> ήταν επίσης μετρημένες. Ο "<em>Ήχος του Χρήματος</em>", όπως κάποτε αυτοαποκαλέστηκε η δισκογραφική, καταστράφηκε οικονομικά μετά από μια κακή συμφωνία διανομής με την <em>CBS Records</em> το 1972. Μικροπιστωτές ανάγκασαν τη <em>Stax</em> σε χρεοκοπία στα τέλη του 1975. Την ίδια χρονιά, ο ντράμερ <em>Al Jackson</em> –ο παλμός του <em>Soulsville</em>– πυροβολήθηκε μέχρι θανάτου μέσα στο σπίτι του. Μόλις λίγους μήνες αργότερα, η <em>Union Planters Bank</em> έκλεισε τη <em>Stax</em> σε μια κατάσχεση λόγω αθέτησης υποχρεώσεων σε δάνειο 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Η τράπεζα πούλησε το ακίνητο στην Εκκλησία του Θεού εν Χριστώ για 10 δολάρια.</p><p></p><p>Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του <em>Mystery Train</em>, ο σκηνοθέτης <em>Jim Jarmusch</em> απαθανάτισε την εγκατάσταση στα χειρότερα της –η λεωφόρος <em>McLemore</em> έρημη, το κτίριο καλυμμένο με γκράφιτι. Αυτό ήταν η <em>Stax</em> τη δεκαετία του 1980. Μέχρι τη στιγμή που κυκλοφόρησε το <em>Mystery Train</em> το 1989, η <em>Church of God in Christ</em> είχε ισοπεδώσει τη <em>Stax</em>, με σχέδια να χτίσει ένα χώρο συσσιτίου απόρων. Εκτός από μια δυσδιάκριτη ιστορική πινακίδα (χορηγία της Πολιτείας του Τενεσί), περικυκλωμένη με αγριόχορτα, υπήρχαν λίγες ενδείξεις ότι το ακίνητο ήταν το σημείο μηδέν για τους λάτρεις της σόουλ. Το <em>Soulsville</em> των ΗΠΑ ήταν νεκρό.</p><p></p><p>Στη συνέχεια, στις 20 Απριλίου 2001, ένα πλήθος τριών χιλιάδων συγκεντρώθηκε στον πρώην χώρο της <em>Stax</em> για να παρακολουθήσει την τελετή έναρξης εργασιών για ένα προγραμματισμένο μουσείο (<a href="https://staxmuseum.com/" target="_blank">Stax Museum of American Soul Music</a>) και μια ακαδημία (<a href="https://staxmusicacademy.org/" target="_blank">Stax Music Academy και Performing Arts Center</a>), 20 εκατομμυρίων δολαρίων. Το Μουσείο <em>Stax</em> άνοιξε στις 2 Μαΐου 2003 και καθ' όλη τη διάρκεια του 2023, θα γιορτάζει την 20η επέτειό του.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Έχει περάσει πολύς καιρός</span></em>», δήλωσε ο <em>Steve Cropper</em>, παραγωγός της <em>Stax</em> και κιθαρίστας των <em>Booker T. and the MGs</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Αυτό αντιπροσωπεύει την κληρονομιά μερικών από τις σπουδαιότερες μουσικές που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ –είναι η σφραγίδα της έγκρισης αυτού που κάναμε τη δεκαετία του '60. Αυτό θα εκπαιδεύσει τον κόσμο, ειδικά τα παιδιά, σχετικά με τη μουσική</span></em>».</p><p></p><p>Η Εστέλ Άξτον πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου 2004, σε ηλικία 85 χρονών, ενώ ο Τζιμ Στιούαρτ πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2022, σε ηλικία 92 χρονών και η σχετικά πρόσφατη απώλειά του, υπήρξε η αφορμή για το αφιέρωμά μας.</p><p>_____________________________________</p><p><span style="color: Indianred">Πηγές</span>:</p><p>wikipedia.org</p><p>memphismagazine.com</p><p>us.kef.com/blogs/news</p><p>Sweet Soul Music: Rhythm and Blues and the Southern Dream of Freedom, Peter Guralnick, Harper & Row, 1986</p><p>Respect Yourself: Stax Records and the Soul Explosion, Robert Gordon, Bloomsbury, 2013</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]216738[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Εξωτερική άποψη της <em>Stax Records</em> λίγο μετά το κλείσιμο κατά τη διάρκεια των ακροάσεων πτώχευσης, Ιανουάριος 1976</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058877996, member: 30418"] [HEADING=2]Ο ήχος της STAX - Ο ακρογωνιαίος λίθος της Αμερικάνικης Σόουλ Μουσικής[/HEADING] [CENTER][ATTACH type="full" alt="EstelleAxtonJimStewart.jpg"]216736[/ATTACH] Ο Τζιμ Στιούαρτ και η αδελφή/συνεταίρος του, Εστέλ Άξτον (φωτογραφία [I]Stax Museum of American Soul Music[/I])[/CENTER] Το 1958, η [B]Estelle Axton[/B]/Εστέλ Άξτον (1918-2004) επένδυσε 2.500 δολάρια (πάνω από 20.000 σε σημερινά δολάρια) στη νεοσύστατη δισκογραφική εταιρεία του αδελφού της, [B]Jim Stewart[/B]/Τζιμ Στιούαρτ (1930-2022). Η [B]Satellite Records[/B] ιδρύθηκε ως μια καθαρή δισκογραφική εταιρεία κάντρι μουσικής με λίγο ροκαμπίλι, (άλλωστε, βρισκόταν λίγο έξω από το Μέμφις του Τενεσί), αλλά το 1959 η δισκογραφική κυκλοφόρησε ένα [I]R&B[/I] σινγκλ από τους [I]Veltones[/I] με το όνομα "[I]Fool In Love[/I]", που διανεμήθηκε από τη [I]Mercury Records[/I] και έγινε μια μικρή εθνική επιτυχία. Αφού η [I]Axton[/I] συνεργάστηκε με τον αδερφό της, η ετικέτα μετονομάστηκε σε [B]Stax[/B] (ένα μείγμα των επωνύμων τους). Ο [I]Stewart[/I] επικεντρώθηκε στην ηχογράφηση και τα μηχανολογικά και η [I]Axton[/I] διηύθυνε το δισκάδικο που βρισκόταν δίπλα στο στούντιο. Μια συμφωνία διανομής με την [I]Atlantic Records[/I] επέτρεψε στους συνεργάτες τους να επικεντρωθούν στην επιχείρησή τους, χωρίς να ξοδεύουν χρόνο και χρήμα για μάρκετινγκ και προώθηση. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο τοπικός ντιτζέι [B]Rufus Thomas[/B] γνώρισε τον [I]Stewart[/I] και το 1960, ο [I]Thomas[/I] και η κόρη του [I]Carla[/I] ηχογράφησαν το "[I]Cause I Love You[/I]" στο νέο στούντιο της [I]Stax[/I] στο κέντρο του Μέμφις. Μετά τις μέτριες επιτυχίες των "[I]Fool In Love[/I]" και "[I]Cause I Love You[/I]", ο [I]Stewart[/I] –που ήταν βιολιστής και θαυμαστής του μπλούγκρας και της κάντρι περιέγραψε τον εαυτό του ως «[I][COLOR=Darkorange]τυφλό που είχε ξαφνικά ξαναβρεί την όρασή του[/COLOR][/I]» και από εκείνο το σημείο στη Stax επικεντρώθηκε στο ρυθμ εντ μπλουζ και τη σόουλ. Πιο απίθανους προμηθευτές του [I]Memphis Sound[/I] δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. «[I][COLOR=Darkorange]Είχαμε μια πολιτική ανοιχτών θυρών[/COLOR][/I]», θυμάται η πρώην δασκάλα, Εστέλ, σε μια συνέντευξη δεκαετίες αργότερα. «[I][COLOR=Darkorange]Αν ήθελες να σε ακούσουν, αν είχες κάτι μοναδικό ή διαφορετικό να ακούσουμε, τότε, φέρε το και θα αφιερώσουμε χρόνο για να ακούσουμε[/COLOR][/I]». Από τη [I]Stax[/I] και τις σχετιζόμενες ετικέτες της ([I]Satellite, Volt[/I] και [I]Enterprise[/I]) πέρασαν πολλά από τα πιο σημαντικά ονόματα της Νότιας Σόουλ –[URL='https://avclub.gr/index.php?threads/180020/post-1058881750'][B]Otis Redding[/B][/URL], [URL='https://avclub.gr/index.php?threads/155025/post-1057890913'][B]Wilson Pickett[/B][/URL], [B]Eddie Floyd[/B], [B]Sam & Dave[/B], [B]Carla Thomas[/B], [B]William Bell[/B], [B]Rufus Thomas[/B], [B]The Mad Lads[/B], [B]Bar-Kays[/B], [B]Staple Singers[/B], [B]Albert King[/B], [B]Johnnie Taylor[/B] κ.ά.– καθώς και πολλά θαύματα της μιας επιτυχίας, αποδεικνύοντας ότι πέρα από μια μουσικά επαναστατική εταιρεία, το ρόστερ της ξεχείλιζε περίσσιο ταλέντο. Ακόμη, συγκέντρωσε μια από τις σπουδαιότερες σπιτικές μπάντες στην ιστορία –ένα τμήμα ρυθμού που έγινε ο πυρήνας του ήχου της [I]Stax[/I]–, και που στα επόμενα δεκαπέντε χρόνια θα καθόριζε τον ήχο της αμερικανικής μουσικής. Οι [B]Booker T. & the MG's[/B] με τους [B]Booker T. Jones[/B], [B]Steve Cropper[/B], [B]Donald “Duck” Dunn[/B], [B]Al Jackson[/B] μαζί με τους [B]Wayne Jackson[/B], [B]Andrew Love[/B], [B]Floyd Newman[/B], [B]Joe Arnold[/B] (πρώτα στους [B]Mar-Keys[/B], αργότερα γνωστοί ως [B]The Memphis Horns[/B]), και τον [B]Isaac Hayes[/B] ήταν οι κύριοι παίκτες, αλλά και ένα μόνο δείγμα των τεράστιων μουσικών που έπαιξαν σχεδόν σε κάθε δίσκο της [I]Stax[/I]. Παίκτες όπως ο [I]Cropper[/I] και ο [I]Dunn[/I] άρχισαν να ηχογραφούν στο κτίριο της [I]Stax[/I] όταν ήταν ακόμα στο γυμνάσιο. Μια σημαντική υποσημείωση στην ιστορία της εταιρείας είναι ότι ήταν μια πλήρως ολοκληρωμένη ετικέτα σε μια εποχή που το Μέμφις ήταν ακόμα μια φυλετικά διαχωρισμένη πόλη. «[I][COLOR=Darkorange]Μόλις που είχα δει έναν μαύρο άνθρωπο μέχρι να μεγαλώσω[/COLOR][/I]», είπε ο Στιούαρτ στον συγγραφέα [I]Peter Guralnick[/I] στο [I]Sweet Soul Music: Rhythm and Blues and the Southern Dream of Freedom[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Δεν είχα σκεφτεί να ξεκινήσω τη Stax Records. Δεν είχα όνειρο να κάνω κάτι τέτοιο. Ήθελα απλώς μουσική, οτιδήποτε για να ασχοληθώ με τη μουσική[/COLOR][/I]». Εγκατεστημένη σε μια μαύρη εργατική κοινότητα, η [I]Stax[/I] προσέφερε ίσες ευκαιρίες σε μαύρους και λευκούς. Και μόλις άνοιξε η πόρτα στο [I]Soulsville USA[/I] (όπως λεγόταν το στούντιο), οι περίεργοι μαύροι της γειτονιάς άρχισαν να περνούν. Η μουσική ήταν ο κοινός παρονομαστής. Αλλά ήταν το ίδιο το στούντιο που έπαιξε τεράστιο ρόλο στο πώς ακούγονταν οι δίσκοι που ηχογραφήθηκαν εκεί. Η [I]Stax[/I] μετακόμισε στο εγκαταλελειμμένο κινηματοθέατρο [I]Capitol Theatre[/I] στη λεωφόρο [I]East McLemore[/I] (το στούντιο είναι ανοιχτό σήμερα ως μουσείο). Το επικλινές δάπεδο του κεντρικού θεάτρου διατηρήθηκε στη θέση του, με τους μουσικούς να στήνονται κοντά στην πρώην σκηνή, στο επίπεδο μέρος του δαπέδου. Η Αίθουσα Ελέγχου βρισκόταν στo δωμάτιο του προβολέα. [CENTER][ATTACH type="full" alt="MoorePorterHayesJonesLoveJacksonPraterStewartCropper1970.jpg"]216737[/ATTACH] Από αριστερά: [I]Sam Moore, David Porter[/I] (πίσω από τον [I]Moore[/I]), [I]Isaac Hayes, Booker T. Jones[/I] (πίσω από τον [I]Hayes[/I]), [I]Andrew Love, Wayne Jackson, Dave Prater, Jim Stewart[/I] (καθισμένος με την πλάτη στην κάμερα), και [I]Steve Cropper[/I] στη [I]Stax Records[/I], περίπου το 1970 (φωτογραφία [I]Stax Museum of American Soul Music[/I])[/CENTER] Ο ήχος του χώρου ηχογράφησης σε κάθε δίσκο της [I]Stax[/I] ακούγεται βαθύς και δυνατός στα μπάσα αλλά ακατέργαστος και σχεδόν θορυβώδης στα μεσαία. Η περίεργη ακουστική υπογραφή του δωματίου έγινε τόσο σημαντική για τον ήχο όσο και η δεξιοτεχνία των μουσικών και των τραγουδιστών του στούντιο που ηχογράφησαν εκεί. Ακούγοντας το "[I]Green Onions[/I]" από τους [I]Booker T. & the MGs[/I] γίνεται αντιληπτό, πόσο η αίθουσα αλληλεπιδρά με τον ήχο, σαν ένας μουσικός στη μπάντα. Το [I]Hammond B3[/I] είναι εντυπωσιακό λόγω των αντανακλάσεων στο τραπεζοειδές δωμάτιο. Το μπάσο είναι καθαρό και παχύ, ενώ τα ντραμς και τα κρουστά ακούγονται άμεσα και ατίθασα. Η ληντ κιθάρα –αν και έντονη λόγω αντήχησης είναι βρώμικη, και η εξασθένιση της αντήχησης φαίνεται να συνεχίζεται για πάντα, χωρίς ποτέ να παρεμποδίζονται οι νότες που παίζονται εκείνη τη στιγμή, εξαιτίας του σχήματος του δωματίου που απέτρεπε πολλές από τις καταστροφικές αντανακλάσεις και τα δημιουργούμενα στάσιμα κύματα. Μπορεί να γίνει ακουστός ο ήχος της κιθάρας που ταξιδεύει μέχρι το πίσω μέρος του στούντιο και μετά κατεβαίνει χωρίς να χάνει ποτέ δύναμη. Στις πρώιμες μπλουζ ηχογραφήσεις, ο ήχος του Νότου ακούγεται πραγματικός και απαλλαγμένος από λεπτότητα, και αυτή η ωμότητα προωθήθηκε από τον [I]Stewart[/I] και την εταιρεία του. Οι εκατοντάδες δίσκοι που παρήχθησαν στη [I]Stax[/I] είναι διαμάντια ενορχήστρωσης και μουσικής δύναμης, αλλά παραμένουν ακατέργαστοι και άμεσοι –μια τέλεια ματιά του χρόνου και του τόπου από τον οποίο προέρχονται. Στις 4 Απριλίου 1968, ο [B]Martin Luther King Jr.[/B]/Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, δολοφονήθηκε από πυροβολισμό, στο [I]Lorraine Motel[/I] μόλις ένα μίλι βόρεια του [I]McLemore[/I]. Ακολούθησαν ταραχές και φαινόταν ότι το [I]Soulsville[/I] –και όλο το Μέμφις– δεν θα ήταν ποτέ το ίδιο. Αν και κανείς δεν το κατάλαβε εκείνη τη στιγμή, οι μέρες της [I]Stax[/I] ήταν επίσης μετρημένες. Ο "[I]Ήχος του Χρήματος[/I]", όπως κάποτε αυτοαποκαλέστηκε η δισκογραφική, καταστράφηκε οικονομικά μετά από μια κακή συμφωνία διανομής με την [I]CBS Records[/I] το 1972. Μικροπιστωτές ανάγκασαν τη [I]Stax[/I] σε χρεοκοπία στα τέλη του 1975. Την ίδια χρονιά, ο ντράμερ [I]Al Jackson[/I] –ο παλμός του [I]Soulsville[/I]– πυροβολήθηκε μέχρι θανάτου μέσα στο σπίτι του. Μόλις λίγους μήνες αργότερα, η [I]Union Planters Bank[/I] έκλεισε τη [I]Stax[/I] σε μια κατάσχεση λόγω αθέτησης υποχρεώσεων σε δάνειο 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Η τράπεζα πούλησε το ακίνητο στην Εκκλησία του Θεού εν Χριστώ για 10 δολάρια. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του [I]Mystery Train[/I], ο σκηνοθέτης [I]Jim Jarmusch[/I] απαθανάτισε την εγκατάσταση στα χειρότερα της –η λεωφόρος [I]McLemore[/I] έρημη, το κτίριο καλυμμένο με γκράφιτι. Αυτό ήταν η [I]Stax[/I] τη δεκαετία του 1980. Μέχρι τη στιγμή που κυκλοφόρησε το [I]Mystery Train[/I] το 1989, η [I]Church of God in Christ[/I] είχε ισοπεδώσει τη [I]Stax[/I], με σχέδια να χτίσει ένα χώρο συσσιτίου απόρων. Εκτός από μια δυσδιάκριτη ιστορική πινακίδα (χορηγία της Πολιτείας του Τενεσί), περικυκλωμένη με αγριόχορτα, υπήρχαν λίγες ενδείξεις ότι το ακίνητο ήταν το σημείο μηδέν για τους λάτρεις της σόουλ. Το [I]Soulsville[/I] των ΗΠΑ ήταν νεκρό. Στη συνέχεια, στις 20 Απριλίου 2001, ένα πλήθος τριών χιλιάδων συγκεντρώθηκε στον πρώην χώρο της [I]Stax[/I] για να παρακολουθήσει την τελετή έναρξης εργασιών για ένα προγραμματισμένο μουσείο ([URL='https://staxmuseum.com/']Stax Museum of American Soul Music[/URL]) και μια ακαδημία ([URL='https://staxmusicacademy.org/']Stax Music Academy και Performing Arts Center[/URL]), 20 εκατομμυρίων δολαρίων. Το Μουσείο [I]Stax[/I] άνοιξε στις 2 Μαΐου 2003 και καθ' όλη τη διάρκεια του 2023, θα γιορτάζει την 20η επέτειό του. «[I][COLOR=Darkorange]Έχει περάσει πολύς καιρός[/COLOR][/I]», δήλωσε ο [I]Steve Cropper[/I], παραγωγός της [I]Stax[/I] και κιθαρίστας των [I]Booker T. and the MGs[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Αυτό αντιπροσωπεύει την κληρονομιά μερικών από τις σπουδαιότερες μουσικές που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ –είναι η σφραγίδα της έγκρισης αυτού που κάναμε τη δεκαετία του '60. Αυτό θα εκπαιδεύσει τον κόσμο, ειδικά τα παιδιά, σχετικά με τη μουσική[/COLOR][/I]». Η Εστέλ Άξτον πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου 2004, σε ηλικία 85 χρονών, ενώ ο Τζιμ Στιούαρτ πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2022, σε ηλικία 92 χρονών και η σχετικά πρόσφατη απώλειά του, υπήρξε η αφορμή για το αφιέρωμά μας. _____________________________________ [COLOR=Indianred]Πηγές[/COLOR]: wikipedia.org memphismagazine.com us.kef.com/blogs/news Sweet Soul Music: Rhythm and Blues and the Southern Dream of Freedom, Peter Guralnick, Harper & Row, 1986 Respect Yourself: Stax Records and the Soul Explosion, Robert Gordon, Bloomsbury, 2013 [CENTER][ATTACH type="full" alt="StaxRecordsMemphis1976.jpg"]216738[/ATTACH] Εξωτερική άποψη της [I]Stax Records[/I] λίγο μετά το κλείσιμο κατά τη διάρκεια των ακροάσεων πτώχευσης, Ιανουάριος 1976[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο ήχος της STAX, και δώδεκα από τα σπουδαία άλμπουμ της
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…