Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Πανδαιμόνιο και...θάνατοι στο κόκκινο δωμάτιο...
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="send" data-source="post: 1057898475" data-attributes="member: 341"><p>Τον Nilsson τον έμαθα ως νέος (όπως όλοι) από το Without You, και τον εκτίμησα μεγαλύτερος στο Ev'rybody's Talking του Midnight Cowboy. Αλλά μέχρι εκεί, ποτέ δεν είχα κάτσει να ακούσω έναν δίσκο του. Με το μποτιλιάρισμα σήμερα, έβγαλα περίπου ολόκληρο το Aerial Ballet.</p><p></p><p><img src="http://covers.discorder.com/fullsize/front/0090771546814.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Λες και άκουγα <em>καινούργια</em> τραγούδια των Σκαθαριών ήταν τα μισά! Από αυτά τα "μικρά" τους που ανέκαθεν με τραβούσαν. Από αυτά τα γεμάτα 20s και 30s, τύπου Honey Pie, Your Mother Should Know, When I'm 64.</p><p></p><p>Πώς μου είχε διαφύγει μέχρι τώρα απορώ! </p><p></p><p>Λένε ότι ο Lynne ακουγόταν ωσάν η συνέχειά τους, ωσάν να τους είχε ξεπατικώσει, αλλά ο Νίλσσον βρίσκω ότι είναι πολύ πιο κοντά στο πνεύμα τους, και πρωτότυπος. </p><p></p><p>[MEDIA=youtube]55xQu9eIPIA[/MEDIA]</p><p></p><p>(συγγνώμη για το ξέθαμα, τη μεσημεριανή έκπληξη ακολούθησε εντρύφησις στον κατάλογο της κατηγορίας)</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="send, post: 1057898475, member: 341"] Τον Nilsson τον έμαθα ως νέος (όπως όλοι) από το Without You, και τον εκτίμησα μεγαλύτερος στο Ev'rybody's Talking του Midnight Cowboy. Αλλά μέχρι εκεί, ποτέ δεν είχα κάτσει να ακούσω έναν δίσκο του. Με το μποτιλιάρισμα σήμερα, έβγαλα περίπου ολόκληρο το Aerial Ballet. [IMG]http://covers.discorder.com/fullsize/front/0090771546814.jpg[/IMG] Λες και άκουγα [I]καινούργια[/I] τραγούδια των Σκαθαριών ήταν τα μισά! Από αυτά τα "μικρά" τους που ανέκαθεν με τραβούσαν. Από αυτά τα γεμάτα 20s και 30s, τύπου Honey Pie, Your Mother Should Know, When I'm 64. Πώς μου είχε διαφύγει μέχρι τώρα απορώ! Λένε ότι ο Lynne ακουγόταν ωσάν η συνέχειά τους, ωσάν να τους είχε ξεπατικώσει, αλλά ο Νίλσσον βρίσκω ότι είναι πολύ πιο κοντά στο πνεύμα τους, και πρωτότυπος. [MEDIA=youtube]55xQu9eIPIA[/MEDIA] (συγγνώμη για το ξέθαμα, τη μεσημεριανή έκπληξη ακολούθησε εντρύφησις στον κατάλογο της κατηγορίας) [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Πανδαιμόνιο και...θάνατοι στο κόκκινο δωμάτιο...
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…