Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Ποίηση....γιατί όχι;
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="schubert" data-source="post: 1057199400" data-attributes="member: 18291"><p><strong>Απάντηση: Re: Ποίηση....γιατί όχι;</strong></p><p></p><p>(Μια πρώτη δική μου μεταφραστική προσέγγιση, με δέος μπροστά στο αισθητικό, στοχαστικό και ηθικό μέγεθος του πρωτοτύπου.)</p><p></p><p></p><p>[Γκαίτε, Φάουστ. Εισαγωγικοί στίχοι]</p><p></p><p>Aφιέρωση</p><p></p><p> </p><p>Σιμώνετε ξανά διστακτικές μορφές</p><p>Νωρίς που κάποτε φανήκατε σε βλέμμα νοτισμένο.</p><p>Να προσπαθήσω τώρα πια και να σας συγκρατήσω;</p><p>Νιώθω ακόμη την καρδιά δοσμένη για την τρέλλα;</p><p>Μα συνωστίζεστε! Καλά, λοιπόν, εξουσιάστε</p><p>Καθώς τριγύρω μου ανεβαίνετε από ατμό, νεφέλη·</p><p>Το στήθος νιώθει νεανικά και πάλι ταραγμένο</p><p>Από τη μαγική πνοή που τον συρμό σας αγκαλιάζει.</p><p> </p><p>Μαζί σας φέρνετε εικόνες από ημέρες χαρωπές</p><p>Αγαπημένες μου μορφές μαζί σας ανεβαίνουν·</p><p>Σάμπως παλιός μισοσβησμένος μύθος</p><p>Αγάπη πρώτη και φιλία ανατέλλουν·</p><p>Να, ξανανιώνει ο πόνος, επανέρχεται ο καημός</p><p>Του λαβυρίνθου της ζωής στρεβλής διαδρομής</p><p>Κι ονοματίζει τους καλούς που στις ωραίες ώρες</p><p>Από χαρά χιλιόπιοτοι χαθήκαν μακριά μου</p><p> </p><p>Δεν τα ακούνε τα στερνά τραγούδια</p><p>Ψυχές που τους τραγούδησα τα πρώτα·</p><p>Χαμένο πια των φίλων μου το πλήθος</p><p>Ξεθωριασμένος, αχ, ο αντίλαλος ο πρώτος.</p><p>Το άσμα μου σε πλήθος άγνωστο πηγαίνει</p><p>Η επιδοκιμασία του φρικιάζει την ψυχή μου,</p><p>Κι ό,τι άλλο απ’ το τραγούδι μου χαρά ίσως να δίνει,</p><p>Αν ζει ακόμη, μες στην οικουμένη σκορπισμένο θα πλανιέται.</p><p> </p><p>Κι εμένα πιάνει από παλιά χαμένη νοσταλγία</p><p>Για των πνευμάτων σιωπηλή και σοβαρή αρχοντία</p><p>Σε ήχους πια αόριστο αυτό να αιωρείται</p><p>Το αχνιστό τραγούδι μου, ίδιο άρπα αιολική,</p><p>Μια φρίκη με διαπερνά, το δάκρυ φέρνει δάκρυ</p><p>Νιώθει η αυστηρή καρδιά ήπια, μαλακή·</p><p>Ό,τι κατέχω, βλέπω το σαν να’ ταν μακριά μου</p><p>Και ό,τι χάθηκε, πραγματικότητα σιμά μου</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="schubert, post: 1057199400, member: 18291"] [b]Απάντηση: Re: Ποίηση....γιατί όχι;[/b] (Μια πρώτη δική μου μεταφραστική προσέγγιση, με δέος μπροστά στο αισθητικό, στοχαστικό και ηθικό μέγεθος του πρωτοτύπου.) [Γκαίτε, Φάουστ. Εισαγωγικοί στίχοι] Aφιέρωση Σιμώνετε ξανά διστακτικές μορφές Νωρίς που κάποτε φανήκατε σε βλέμμα νοτισμένο. Να προσπαθήσω τώρα πια και να σας συγκρατήσω; Νιώθω ακόμη την καρδιά δοσμένη για την τρέλλα; Μα συνωστίζεστε! Καλά, λοιπόν, εξουσιάστε Καθώς τριγύρω μου ανεβαίνετε από ατμό, νεφέλη· Το στήθος νιώθει νεανικά και πάλι ταραγμένο Από τη μαγική πνοή που τον συρμό σας αγκαλιάζει. Μαζί σας φέρνετε εικόνες από ημέρες χαρωπές Αγαπημένες μου μορφές μαζί σας ανεβαίνουν· Σάμπως παλιός μισοσβησμένος μύθος Αγάπη πρώτη και φιλία ανατέλλουν· Να, ξανανιώνει ο πόνος, επανέρχεται ο καημός Του λαβυρίνθου της ζωής στρεβλής διαδρομής Κι ονοματίζει τους καλούς που στις ωραίες ώρες Από χαρά χιλιόπιοτοι χαθήκαν μακριά μου Δεν τα ακούνε τα στερνά τραγούδια Ψυχές που τους τραγούδησα τα πρώτα· Χαμένο πια των φίλων μου το πλήθος Ξεθωριασμένος, αχ, ο αντίλαλος ο πρώτος. Το άσμα μου σε πλήθος άγνωστο πηγαίνει Η επιδοκιμασία του φρικιάζει την ψυχή μου, Κι ό,τι άλλο απ’ το τραγούδι μου χαρά ίσως να δίνει, Αν ζει ακόμη, μες στην οικουμένη σκορπισμένο θα πλανιέται. Κι εμένα πιάνει από παλιά χαμένη νοσταλγία Για των πνευμάτων σιωπηλή και σοβαρή αρχοντία Σε ήχους πια αόριστο αυτό να αιωρείται Το αχνιστό τραγούδι μου, ίδιο άρπα αιολική, Μια φρίκη με διαπερνά, το δάκρυ φέρνει δάκρυ Νιώθει η αυστηρή καρδιά ήπια, μαλακή· Ό,τι κατέχω, βλέπω το σαν να’ ταν μακριά μου Και ό,τι χάθηκε, πραγματικότητα σιμά μου [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Ποίηση....γιατί όχι;
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…