Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το ανεπανάληπτο του ΕΣΥ ''Rachmaninoff, piano concerto No 2 , op. 18''
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Skakinen" data-source="post: 789108" data-attributes="member: 1688"><p>Ανασύρω το νήμα για να καταθέσω κάποιες εντυπώσεις μου για την ερμηνεία του Krystian Zimerman (με Ozawa και Boston SO).</p><p>Δυό μέρες τώρα ακούω το κοντσέρτο με Zimerman και με Hough (με Litton και Dallas SO) για τον οποίο έγραψε ο Σπύρος <a href="http://www.avclub.gr/forum/showpost.php?p=524098&postcount=9" target="_blank">παραπάνω</a>.</p><p>Λοιπόν, στα δικά μου ταπεινά αυτιά ο Zimerman είναι σε δική του κλάση.</p><p>Ο Βρετανός έχει επιλέξει να ''τρέξει'' κάπως στο άνοιγμα του έργου αντίθετα με την κοινή πρακτική, ενώ ο Πολωνός ακολουθεί την πεπατημένη του συγκρατημένου tempo. Το αποτέλεσμα νομίζω ότι δικαιώνει τον Zimerman διότι με το tempo αυτό δημιουργεί την κατάλληλη δραματικότητα την οποία απαιτεί το έργο. Επίσης οι φράσεις του, πιανιστικά μιλώντας, είναι πιο ανάγλυφες και αναδύονται με μεγαλύτερη σαφήνεια και καθαρότητα από του Hough. Συνολικά ο Πολωνός προσφέρει μια ποιητική ερμηνεία από την αρχή μέχρι το τέλος με τις σωστές δόσεις ενέργειας όπου είναι απαραίτητο (3ο μέρος).</p><p>Η συνοδεία της Συμφωνικής της Βοστώνης με τον Ozawa είναι εξαιρετική και προσθέτει στο συνολικό αποτέλεσμα. Πολή καλή και η ηχογράφηση.</p><p></p><p>Και μια παρατήρηση για την ηχογράφηση του Hough / Litton. Οι ''φωστήρες'' της Hyperion :slapface: έχουν αφήσει τα χειροκροτήματα στο τέλος κάθε κοντσέρτου και εκεί που τελειώνει το έργο και ο ακροατής βρίσκεται σε ''πνευματική'' ανάταση έρχεται σαν σοκ ο κατακλυσμός των χειροκροτημάτων. Φανταστείτε ότι μόλις έχετε γευτεί ένα μεγάλο κρασί και περιμένοντας να νιώσετε την επίγευσή του να σας χώνει κάποιος στο στόμα ξινισμένο γάλα. Τέλος πάντων , προσωπική άποψη αυτή.</p><p></p><p><img src="http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/4596432.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> <img src="http://www.musicweb-international.com/classRev/2004/Oct04/Rachmaninov_hough.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Skakinen, post: 789108, member: 1688"] Ανασύρω το νήμα για να καταθέσω κάποιες εντυπώσεις μου για την ερμηνεία του Krystian Zimerman (με Ozawa και Boston SO). Δυό μέρες τώρα ακούω το κοντσέρτο με Zimerman και με Hough (με Litton και Dallas SO) για τον οποίο έγραψε ο Σπύρος [URL="http://www.avclub.gr/forum/showpost.php?p=524098&postcount=9"]παραπάνω[/URL]. Λοιπόν, στα δικά μου ταπεινά αυτιά ο Zimerman είναι σε δική του κλάση. Ο Βρετανός έχει επιλέξει να ''τρέξει'' κάπως στο άνοιγμα του έργου αντίθετα με την κοινή πρακτική, ενώ ο Πολωνός ακολουθεί την πεπατημένη του συγκρατημένου tempo. Το αποτέλεσμα νομίζω ότι δικαιώνει τον Zimerman διότι με το tempo αυτό δημιουργεί την κατάλληλη δραματικότητα την οποία απαιτεί το έργο. Επίσης οι φράσεις του, πιανιστικά μιλώντας, είναι πιο ανάγλυφες και αναδύονται με μεγαλύτερη σαφήνεια και καθαρότητα από του Hough. Συνολικά ο Πολωνός προσφέρει μια ποιητική ερμηνεία από την αρχή μέχρι το τέλος με τις σωστές δόσεις ενέργειας όπου είναι απαραίτητο (3ο μέρος). Η συνοδεία της Συμφωνικής της Βοστώνης με τον Ozawa είναι εξαιρετική και προσθέτει στο συνολικό αποτέλεσμα. Πολή καλή και η ηχογράφηση. Και μια παρατήρηση για την ηχογράφηση του Hough / Litton. Οι ''φωστήρες'' της Hyperion :slapface: έχουν αφήσει τα χειροκροτήματα στο τέλος κάθε κοντσέρτου και εκεί που τελειώνει το έργο και ο ακροατής βρίσκεται σε ''πνευματική'' ανάταση έρχεται σαν σοκ ο κατακλυσμός των χειροκροτημάτων. Φανταστείτε ότι μόλις έχετε γευτεί ένα μεγάλο κρασί και περιμένοντας να νιώσετε την επίγευσή του να σας χώνει κάποιος στο στόμα ξινισμένο γάλα. Τέλος πάντων , προσωπική άποψη αυτή. [IMG]http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/4596432.jpg[/IMG] [IMG]http://www.musicweb-international.com/classRev/2004/Oct04/Rachmaninov_hough.jpg[/IMG] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το ανεπανάληπτο του ΕΣΥ ''Rachmaninoff, piano concerto No 2 , op. 18''
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…