Να σου πω τι θυμάμαι όταν πριν μερικά χρόνια ψάξαμε να δούμε πως θα έπαιρνε ένα προϊόν της εταιρίας που δούλευα τότε, την πιστοποίηση CE. Μετά από ατέλειωτο ψάξιμο σε κοινοτικές οδηγίες, και άπειρα τηλεφωνήματα και email ανακαλύψαμε ότι οι τρόποι για να έχει μια εταιρία (ή καλύτερα ένα προϊόν) CE είναι δύο. Ο ένας -ο εύκολος- τρόπος είναι να βγει η εταιρία και να πει ότι το προϊόν μου πληροί όλες τις προδιαγραφές της Ε.Ε. και γι αυτό θα του βάλω το σηματάκι CE. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει η Ε.Ε. (και συγκεκριμένα το κάθε υπουργείο Ανάπτυξης μέσα σε αυτή) να αποδείξει ότι το προϊόν δεν πρέπει να πάρει CE -όταν και αν ποτέ θελήσει να το ψάξει- διεξάγοντας αυτό τους ελέγχους σε συμβεβλημένα εργαστήρια. Σε αυτή την περίπτωση το CE πάει στο προϊόν.
Ο δεύτερος τρόπος είχε να κάνει με την πιστοποίηση της ίδιας της εταιρίας με CE, και κατ' επέκταση την πιστοποίηση κάθε προϊόντος που αυτή θα βγάζει. Ακριβώς πως παίρνει την πιστοποίηση η εταιρία δεν το έμαθα ποτέ...
Εγώ στη θέση σου θα κοίταζα στο αρμόδιο υπουργείο (Ανάπτυξης για Ελλάδα) της χώρας προέλευσης του προϊόντος.
Για ETL δεν γνωρίζω τίποτα, αλλά για ROHS ξέρω ότι επικρατεί ένα τεράστιο μπάχαλο. Από τα απλά εξαρτήματα, που πωλούνται ακόμα και αν δεν έχουν το compliance μέχρι τα εργαστάσια συναρμολόγησης που αρνούνται να αλλάξουν τον εξοπλισμό τους (το ROHS απαιτεί μεγαλύτερες θερμοκρασίες στα μπάνια και στους φούρνους). Και το γέλιο είναι όταν έχεις να κάνεις επισκευή σε παλιά πλακέτα χρησιμοποιώντας τη νέα κόλληση, η οποία όταν κολλάει σωστά θαμπώνει (ένδειξη ψυχρής κόλλησης σε παλιό καλάι με μόλυβδο).
