Το Discwasher είναι σαφώς και εμφανώς καλύτερο από οποιοδήποτε τύπου Carbon Fibre. Αλλά τίποτε δε σε εμποδίζει να χρησιμοποιείς και τα δύο.
Και επειδή είμαι φανατικός με την καθαριότητα των δίσκων ακολουθώ την εξής διαδικασία:
- Καθάρισμα του δίσκου στο πλυντήριο (αυτό γίνεται μόνο μία φορά, δεν χρειάζεται συνέχεια).
- Αφαίρεση στατικού ηλεκτρισμού πυροβολώντας το δίσκο με το κλασσικό αντιστατικό πιστολάκι της ZEROSTAT.
- Καθάρισμα του δίσκου με το Discwasher. Για να φύγουν σκόνες που έχουν κάτσει πολλές φορές μετά το πλύσιμο. Εάν δεν υπάρχει πλυντήριο -όπως γινόταν πριν αποκτήσω- και πάλι αφαιρείται αρκετή σκόνη.
- Καθάρισμα του δίσκου της τελευταίας στιγμής με βουρτσάκι τύπου Carbon Fibre (Τώρα έχω το Audioquest). Για να φύγουν τα "χοντρά" που μπορεί να πέσουν την τελευταία στιγμή.
Θεωρώ την ακρόαση δίσκου ιεροτελεστία. Την οποία δεν παραβιάζω. Και επειδή και μόνο η περιγραφή της παραπάνω διαδικασίας σπάει τα νεύρα -ακόμα και τα δικά μου!- γι' αυτό το έχω ρίξει κι' εγώ στο Computer Audio! :hahaha: :laugh:
Μερικές παρατηρήσεις...
Το πλύσιμο στο πλυντήριο δίσκων θεωρώ ότι δεν είναι μια άπαξ διαδικασία... μερικοί δίσκοι θέλουν δύο πλυσίματα αρχικά, για να καθαρίσουν. Επίσης δίσκοι που ακούμε συχνά πρέπει να ξαναπλένονται διότι μετά από 5-10 ακροάσεις αποκτούν σκόνη ούτως ή άλλως, η οποία ότι και να κάνουμε με τα στεγνά βουρτσάκια δεν μπορεί να αφαιρεθεί.
Το αντιστατικό πιστολάκι (το δικό μου είναι αντίκα Zeepa) έχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια μπει στο συρτάρι με τα αζήτητα διότι δεν κάνει αυτό που υπόσχεται... πολλές φορές αυξάνει τον στατικό ηλεκτρισμό αντί να τον μειώνει... αυτό τέλος πάντων έχω αποκομίσει εγώ από την χρήση του.
Ο στατικός ηλεκτρισμός εκμηδενίζεται με την διαδικασία του πλυσίματος σε πλυντήριο... και με την χρήση αντιστατικών εσωφύλων (πχ Nagaoka).
Έχω σταματήσει να χρησιμοποιώ την οποιαδήποτε βούρτσα επάνω στους δίσκους μου από την στιγμή που αντιλήφθηκα ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί να πιέσω ρύπους μέσα στα αυλάκια.
Χρησιμοποιώ όμως βουρτσάκι από ανθρακονήματα (Stanton και Philips... τα ίδια μου φαίνονται) επειδή είναι λεπτότερα και δεν εξασκούν πίεση στην σκόνη... όπως μια βούρτσα τύπου βελούδου...
Αυτές δε, τις χρησιμοποιώ μόνο όταν υπάρχει ορατή σκόνη επάνω στην επιφάνεια... αν δεν υπάρχει παίζω (τον καθαρό δίσκο) κατευθείαν.
Προϋπόθεση βέβαια στις δικές μου παρατηρήσεις το πλυντήριο... το αγόρασα με ενθουσιασμό, αλλά και λίγη δυσπιστία... εκεί με ώθησε το Knosti... είχα βαρεθεί την λάσπη που έβγαζε σαν αλέτρι η βελόνα... η καλύτερη αγορά σε σχέση με το βινύλιο ήταν το πλυντήριο... τελεία και παύλα.
Τώρα για τα ματ πλατό... εμένα μου αρέσουν τελικά τα ακρυλικά, διότι ξεκαθαρίζουν αρκετά τον ήχο, αλλά μειώνουν χρωματισμούς τους οποίους καμιά φορά θέλουμε εμείς οι βινυλιάκηδες... το αποτέλεσμα μπορεί να είναι από ουδετερότητα με ταχύτερα δυναμικά, και σφιχτά μπάσα που μπορεί να θεωρηθούν μείωση, αλλά ουσιαστικά είναι τακτοποίηση του, μέχρι ξηρότητα ή ακόμα και ψυχρότητα, σε μερικούς συνδυασμούς... προτείνω να το δοκιμάσεις... στο e-bay είναι αρκετά φτηνά. Στο Oracle έχω ένα απλό ακρυλικό 3mm. Το μαμά λαστιχένιο έκανε τα πράγματα λίγο ασαφή στα όρια, το φελλένιο καλύτερο αλλά τα ίδια... ίσως μείωνε και μπάσο... το ακρυλικό έκατσε πολύ καλά άλλωστε στα καινούργια τέτοια πικάπ έχουνε τέτοια σκληρά ματ.
Στο δικό σου δεν ξέρω τι μπορεί να κάτσει καλύτερα... μόνο με δοκιμές... προσοχή στο VTA... κάποιες αλλαγές που μπορεί να ακούσεις μπορεί και να οφείλονται εκεί λόγω διαφορετικού πάχους... κοίτα να ρυθμίσεις ώστε να είναι περίπου το ίδιο κάθε φορά.