| imdb |
Μετά το «Hunger» και το «Shame», ο Βρετανός Στιβ ΜακΚουιν φεύγει από την Ευρώπη
και μεταφέρεται στην Αμερική του 19ου αιώνα και της δουλείας,
καταγράφοντας και πάλι την ιστορία ενός άντρα που αγωνίζεται για την ελευθερία,
αυτή τη φορά σε ιστορική, πανανθρώπινη κλίμακα.
Το «12 Years a Slave» είναι η ταινία που φέρνει τον Μπραντ Πιτ και τον Μάικλ Φασμπέντερ,
τους δυο από τους πιο σέξι ηθοποιούς του πλανήτη, μαζί στην οθόνη.
Κι όμως αυτό μοιάζει να είναι το λιγότερο που ενδιαφέρει τον Στιβ ΜακΚουιν.
Η κάμερά του μένει κοντά στο μαύρο δέρμα, την εξαθλίωση των σκλάβων στις αμερικανικές φυτείες του Νότου,
τον λευκό σαδισμό και τη δίψα για ελευθερία.
Το «12 Years a Slave» βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Σόλομον Νόρθαπ,
του ανθρώπου που έγινε υπόδειγμα και σύμβολο του αγώνα για ανεξαρτησία των αφροαμερικανών στην Αμερική του 1850.
Γεννημένος ελεύθερος στη Νέα Υόρκη, ο Νόρθαπ, σύζυγος και πατέρας τριών παιδιών, απήχθη από λευκούς εμπόρους
και πουλήθηκε ως σκλάβος, αναγκάστηκε να ζήσει για δώδεκα χρόνια κάτω από το ζυγό της δουλείας και κατάφερε να φυγαδευτεί
και να καταγγείλει τους αφέντες του στο δικαστήριο:
ο Νόρθαπ έχασε τη δίκη, επειδή το χρώμα του δεν του επέτρεπε να καταθέσει ως μάρτυρας της δικής του υπεράσπισης,
αλλά αφέθηκε ελεύθερος κι έζησε τα υπόλοιπά του χρόνια ως ακτιβιστής για τα δικαιώματα των αφροαμερικανών.
Στο κέντρο της ταινίας βρίσκεται ο Τσιγουετέλ Ετζιοφόρ (σημειώνουμε ήδη για οσκαρική υποψηφιότητα),
περικυκλωμένος από ένα συγκλονιστικό καστ:
Μάικλ Φασμπέντερ (μόνιμος συνεργάτης του ΜακΚουίν εδώ στο ρόλο ενός αδίστακτου γαιοκτήμονα),
Μπραντ Πιτ (σε έναν μικρό ρόλο , αλλά ηταν αυτός ο οποίος πυροδότησε την ταινία αγοράζοντας τα δικαιώματα
για την εταιρεία παραγωγής του, Plan B),
ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς (στο ρόλο ενός ιερέα και πρώτου ιδιοκτήτη του Νόρθαπ) ,
ο Ντουάιτ Χένρι (ο υποψήφιος για Οσκαρ πατέρας από τα «Μυθικά Πλάσματα του Νότου»)
Σάρα Πόλσον, Πολ Ντέινο, Μάικλ Κ. Γουίλιαμς, Πολ Τζιαμάτι,
και η Κουαβένζανεϊ Γουόλις του «Beasts of the Southern Wild».
Και το τρέιλερ δεν απογοητεύει:
κάπου ανάμεσα στα ανθρωπιστικά έπη τύπου «The Colour Purple» του Σπίλμπεργκ,
τη βίαιη ανάγκη για την προάσπιση της ανθρώπινης ζωής του «Hunger»
και την αισθητική τόλμη στην οποία μας έχει συνηθίσει ο εικαστικός Στιβ ΜακΚουιν,
το «12 Years a Slave», που φημολογείται ότι θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο 70ο Φεστιβάλ Βενετίας
, έρχεται ορμητικά για να ξυπνήσει συνειδήσεις και ν’ αποθεωθεί ,
ενώ βγαίνει στις αμερικάνικες αίθουσες το Δεκέμβριο, ακριβώς δηλάδή πάνω στην οσκαρική περίοδο.
[Flix]
[video=youtube;rMpDUYzLgzY]http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=rMpDUYzLgzY[/video]
Last edited by a moderator:
