Αναφέρθηκα παραδίπλα σ' αυτήν την καταπληκτική αναβίωση σε cd των ιστορικών ερμηνειών της κοντράλτο Κάθλην Φέριερ και του μέντορα της μαέστρου Μπρούνο Βάλτερ στο Τραγούδι της Γης και σε τρία από τα πέντε τραγούδια σε στίχους Ρύκερτ του Γκούσταβ Μάλερ. Αρτιότατη τεχνική αναβίωση της μονοφωνικής ηχογράφησης του 1952, κορυφαία -ανεπανάληπτη- ερμηνεία σε αστεία τιμή, 6,40 ευρώ για τα μέλη της Λέσχης του Δίσκου.
Η συγκεκριμένη ερμηνεία έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου. Η χημεία μεταξύ του Βάλτερ και της Φέριερ είναι καταπληκτική, ενώ η τελευταία τραγουδά αφήνοντας την καλλιτεχνική της κληρονομιά. Ο καρκίνος του μαστού από τον οποίο υποφέρει θα τη στείλει στον τάφο ένα χρόνο αργότερα, στα 41 της χρόνια.
Με την ευκαιρία της ακρόασης του Αποχαιρετισμού από το συγκεκριμένο δίσκο, συνέκρινα (από μνήμης) το ύφος της ερμηνείας με τη στερεοφωνική του ίδιου μαέστρου που έκανε στην Αμερική, οκτώ χρόνια αργότερα σε προχωρημένα γεράματα και την έχω στη δισκοθήκη μου τα τελευταία 23 χρόνια.
Για τον Αποχαιρετισμό, το τελευταίο και μεγαλύτερο από τα τραγούδια του Τραγουδιού της Γης, δεν θα γράψω πολλά. Και μόνο αυτό να είχε γράψει ο Μάλερ θα αρκούσε για να τον κατατάξει στο Πάνθεον των μεγαλύτερων συνθετών που πέρασαν ποτέ από τον μικρό μας πλανήτη. Είναι μελοποιημένη γερμανική μετάφραση ενός κινέζικου ποιήματος (όπως και όλος ο κύκλος άλλωστε), που μπορείτε να το διαβάσετε -μαζί με ελληνική μετάφραση- κατεβάζοντας το ακόλουθο συνημμένο έγγραφο:
View attachment DER ABSCHIED.doc
Ο Ντοκ έγραψε δίπλα Life' s too short to be sad. Μακάριοι όσοι τη βιώνουν έτσι. Επειδή όμως υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι είναι διαρκώς πεινασμένοι για τις χαρές της ζωής, γιατί έρχονται ξαφνικά και κρατάνε λίγο, διακόπτωντας ένα συνεχές αγώνα και προβλημάτων, αυτά τα έργα είναι βάλσαμο, ελαφρώνουν την ψυχή και διατηρούν το νόημα της ύπαρξης ακόμη και τις πιο δύσκολες στιγμές.
Ο Αποχαιρετισμός όμως, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς και από τους στίχους, δεν είναι κομάτι βυθισμένο στην απελπισία, όπως π.χ. το Χειμωνιάτικο Ταξίδι του Σούμπερτ. Και η ερμηνεία των Φέριερ/Βάλτερ είναι είναι γεμάτη αισθήσεις, αρώματα, ζουμερή, μελαγχολική για ότι αφήνει πίσω της, με ελπίδα για ότι πάει να συναντήσει. Μόνο όταν φτάνει να τραγουδήσει το στίχο στον κόσμο αυτό δεν μου 'λαχε της τύχης ένα χάδι! γίνεται η υπέροχη φωνή της σπαρακτική.
Αν η ερμηνεία αυτή αποπνέει ένα εξπρεσιονιστικό φως, η μεταγενέστερη στερεοφωνική ερμηνεία του Βάλτερ στη CBS/Sony χαρακτηρίζεται από ένα ιμπρεσιονιστικό σούρουπο, όπως και η φωτογραφία του γερασμένου μαέστρου από το γερμανικό βινύλιο.
Επειδή η σύγκριση της Μίλντρεντ Μίλλερ με τη Φέριερ είναι άνιση δε θα σταθώ καθόλου σε αυτήν. Η ορχήστρα εδώ είναι πιο ατμοσφαιρική, εσωστρεφής, με -ελαφρά- βραδύτερο βηματισμό, κάνοντας σαφές ότι το βλέμμα κοιτάζει μόνο πίσω. Ένας αποχαιρετισμός - απολογισμός.
Η συγκεκριμένη ερμηνεία έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου. Η χημεία μεταξύ του Βάλτερ και της Φέριερ είναι καταπληκτική, ενώ η τελευταία τραγουδά αφήνοντας την καλλιτεχνική της κληρονομιά. Ο καρκίνος του μαστού από τον οποίο υποφέρει θα τη στείλει στον τάφο ένα χρόνο αργότερα, στα 41 της χρόνια.
Με την ευκαιρία της ακρόασης του Αποχαιρετισμού από το συγκεκριμένο δίσκο, συνέκρινα (από μνήμης) το ύφος της ερμηνείας με τη στερεοφωνική του ίδιου μαέστρου που έκανε στην Αμερική, οκτώ χρόνια αργότερα σε προχωρημένα γεράματα και την έχω στη δισκοθήκη μου τα τελευταία 23 χρόνια.
Για τον Αποχαιρετισμό, το τελευταίο και μεγαλύτερο από τα τραγούδια του Τραγουδιού της Γης, δεν θα γράψω πολλά. Και μόνο αυτό να είχε γράψει ο Μάλερ θα αρκούσε για να τον κατατάξει στο Πάνθεον των μεγαλύτερων συνθετών που πέρασαν ποτέ από τον μικρό μας πλανήτη. Είναι μελοποιημένη γερμανική μετάφραση ενός κινέζικου ποιήματος (όπως και όλος ο κύκλος άλλωστε), που μπορείτε να το διαβάσετε -μαζί με ελληνική μετάφραση- κατεβάζοντας το ακόλουθο συνημμένο έγγραφο:
View attachment DER ABSCHIED.doc
Ο Ντοκ έγραψε δίπλα Life' s too short to be sad. Μακάριοι όσοι τη βιώνουν έτσι. Επειδή όμως υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι είναι διαρκώς πεινασμένοι για τις χαρές της ζωής, γιατί έρχονται ξαφνικά και κρατάνε λίγο, διακόπτωντας ένα συνεχές αγώνα και προβλημάτων, αυτά τα έργα είναι βάλσαμο, ελαφρώνουν την ψυχή και διατηρούν το νόημα της ύπαρξης ακόμη και τις πιο δύσκολες στιγμές.
Ο Αποχαιρετισμός όμως, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς και από τους στίχους, δεν είναι κομάτι βυθισμένο στην απελπισία, όπως π.χ. το Χειμωνιάτικο Ταξίδι του Σούμπερτ. Και η ερμηνεία των Φέριερ/Βάλτερ είναι είναι γεμάτη αισθήσεις, αρώματα, ζουμερή, μελαγχολική για ότι αφήνει πίσω της, με ελπίδα για ότι πάει να συναντήσει. Μόνο όταν φτάνει να τραγουδήσει το στίχο στον κόσμο αυτό δεν μου 'λαχε της τύχης ένα χάδι! γίνεται η υπέροχη φωνή της σπαρακτική.
Αν η ερμηνεία αυτή αποπνέει ένα εξπρεσιονιστικό φως, η μεταγενέστερη στερεοφωνική ερμηνεία του Βάλτερ στη CBS/Sony χαρακτηρίζεται από ένα ιμπρεσιονιστικό σούρουπο, όπως και η φωτογραφία του γερασμένου μαέστρου από το γερμανικό βινύλιο.
Επειδή η σύγκριση της Μίλντρεντ Μίλλερ με τη Φέριερ είναι άνιση δε θα σταθώ καθόλου σε αυτήν. Η ορχήστρα εδώ είναι πιο ατμοσφαιρική, εσωστρεφής, με -ελαφρά- βραδύτερο βηματισμό, κάνοντας σαφές ότι το βλέμμα κοιτάζει μόνο πίσω. Ένας αποχαιρετισμός - απολογισμός.