Ρωτήστε έναν λάτρη της ποπ μουσικής, να σας πει ένα ροκ συγκρότημα με πνευστά και τότε μάλλον θα ακούσετε να αναφέρει τους Chicago. Αν ο συνομιλητής σας είναι "περπατημένος", θα μπορούσε να καταλήξει στους, Blood, Sweat & Tears, ή ίσως στους Tower of Power. Λίγοι σήμερα θυμούνται ότι υπήρχε μια άλλη ροκ μπάντα πνευστών - μια μπάντα που τα ξεκίνησε όλα. Ή, αν θυμούνται, δεν θυμούνται πολύ γι' αυτό...
Οι Electric Flag αξίζουν μια καλύτερη μοίρα.
Η μπάντα ήταν δημιούργημα του Mike Bloomfield, του πρώτου Αμερικάνου κιθαρίστα ήρωα και ήταν πρωτοπόρα για πολλούς λόγους. Εκτός του ότι ήταν το πρώτο ροκ συγκρότημα που περιλάμβανε πνευστά, καινοτόμησε στη χρήση ηλεκτρονικών οργάνων, ανέμειξε μια ποικιλία μουσικών ειδών, πειραματίστηκε με δείγματα ήχου και ήταν ένα από τα πρώτα φυλετικά μικτά ποπ συγκροτήματα. Είχε επίσης την αμφίβολη διάκριση του πρώτου ροκ "σούπερ γκρουπ".
Επειδή η Σημαία έχει αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους κριτικούς, από τη διάλυσή της το 1968, η πραγματική σημασία της δεν έχει ποτέ ειπωθεί. Ένα ροκ εντ ρολ παραμύθι καθιέρωσης, η ιστορία του πειράματος του Michael Bloomfield στην αμερικάνικη μουσική, την κάνει ενδιαφέρουσα. Επίσης, προδιαγράφει την ανάπτυξη της ποπ μουσικής, μακριά από τα στενά όρια των διαχωρισμένων ειδών και προς μια ανοικτή διασταύρωση τεχνοτροπιών και κουλτούρων. Για το λόγο αυτό, οι λάτρεις της μουσικής θα πρέπει να γνωρίζουν για την Ηλεκτρική Σημαία.
Ο Michael Bloomfield αισθάνθηκε ότι ήταν καιρός οι διαφορετικές μορφές της αμερικάνικης μουσικής - ρυθμ εντ μπλουζ, κάντρι, μπλουγκρας, φολκ και ιδιαίτερα το ηλεκτρικό μπλουζ - να παίζονται από μια μπάντα με πνευστά, σαν εκείνες του B.B. King, του James Brown και αυτής των σέσιον μουσικών της Stax Records με τον εκφραστικό ήχο. Ήθελε να δείξει στον κόσμο της μουσικής, πως θα μπορούσε να γίνει ένα αμερικάνικο μουσικό συγκρότημα, οι Electric Flag: An American Music Band.
Δεν παίρνει πολύ για να βάλει τον κιμπορντίστα Barry Goldberg να υπογράψει. Αυτός και ο Bloomfield ξεκίνησαν να ψάχνουν για άλλα μέλη. Ο μπασίστας Harvey Brooks, που είχε παίξει με τον Bloomfield στα "Highway 61 Revisited" σέσιον του Ντίλαν το καλοκαίρι του 1965, συμφώνησε να συμμετάσχει στο νέο γκρουπ. Ο Brooks γνώριζε τον ντράμερ Buddy Miles και τον συνέστησε στους Bloomfield και Goldberg, αν και ήδη εξετάζαν τον Billy Mundi των Mothers of Invention για τη ρυθμ σέξιον. Ο Bloomfield ήταν συνεπαρμένος με την ανακάλυψη καθώς επίσης και για το ότι o Miles ήταν εξαιρετικός τραγουδιστής. Ο Ελληνοαμερικανός Νικ Γκραβενίτης/Nick Gravenites, ένας άλλος φίλος από το Σικάγο, που ζούσε στο Σαν Φρανσίσκο, ήταν η επόμενη επιλογή του Bloomfield και αυτός εύκολα την έκανε αποδεκτή. Για τα πνευστά, ο Bloomfield προσέλαβε αρχικά δύο εξαιρετικούς παίκτες. Τον Peter Strazza στο τενόρο σαξόφωνο, φίλο του Barry από τις ημέρες του στο Σικάγο και τον τρομπετίστα Marcus Doubleday, που προτάθηκε από τον τζαζ κιθαρίστα Larry Coryell. Το σεπτέτο ήταν έτοιμο να ξεκινήσει...
Η πρώτη τους ηχογράφηση ήταν ένα σάουντρακ για το "The Trip", μια ταινία για την LSD εμπειρία του Peter Fonda, γραμμένη από τον Jack Nicholson, σε σκηνοθεσία του Roger Corman. Το μουσικό θέμα υπήρξε ορόσημο, για την χρήση συνθεσάιζερ Moog και ήταν επίσης ένα από τα πιο περιπετειώδη, το 1967 για την ποπ μουσική, με δείγματα από τζαζ, ροκ, μπλουζ και κλασική. Λίγο μετά την ολοκλήρωση των σέσιον του "The Trip", η μπάντα του Bloomfield έπαιξε την πρώτη επίσημη παράστασή της, στο ιστορικό τριήμερο Monterey Pop Festival, όπου κατέπληξε τους πάντες, προκάλεσε το θαυμασμό και τροφοδότησε συζητήσεις.
Οι Electric Flag αξίζουν μια καλύτερη μοίρα.
Η μπάντα ήταν δημιούργημα του Mike Bloomfield, του πρώτου Αμερικάνου κιθαρίστα ήρωα και ήταν πρωτοπόρα για πολλούς λόγους. Εκτός του ότι ήταν το πρώτο ροκ συγκρότημα που περιλάμβανε πνευστά, καινοτόμησε στη χρήση ηλεκτρονικών οργάνων, ανέμειξε μια ποικιλία μουσικών ειδών, πειραματίστηκε με δείγματα ήχου και ήταν ένα από τα πρώτα φυλετικά μικτά ποπ συγκροτήματα. Είχε επίσης την αμφίβολη διάκριση του πρώτου ροκ "σούπερ γκρουπ".
Επειδή η Σημαία έχει αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους κριτικούς, από τη διάλυσή της το 1968, η πραγματική σημασία της δεν έχει ποτέ ειπωθεί. Ένα ροκ εντ ρολ παραμύθι καθιέρωσης, η ιστορία του πειράματος του Michael Bloomfield στην αμερικάνικη μουσική, την κάνει ενδιαφέρουσα. Επίσης, προδιαγράφει την ανάπτυξη της ποπ μουσικής, μακριά από τα στενά όρια των διαχωρισμένων ειδών και προς μια ανοικτή διασταύρωση τεχνοτροπιών και κουλτούρων. Για το λόγο αυτό, οι λάτρεις της μουσικής θα πρέπει να γνωρίζουν για την Ηλεκτρική Σημαία.
Ο Michael Bloomfield αισθάνθηκε ότι ήταν καιρός οι διαφορετικές μορφές της αμερικάνικης μουσικής - ρυθμ εντ μπλουζ, κάντρι, μπλουγκρας, φολκ και ιδιαίτερα το ηλεκτρικό μπλουζ - να παίζονται από μια μπάντα με πνευστά, σαν εκείνες του B.B. King, του James Brown και αυτής των σέσιον μουσικών της Stax Records με τον εκφραστικό ήχο. Ήθελε να δείξει στον κόσμο της μουσικής, πως θα μπορούσε να γίνει ένα αμερικάνικο μουσικό συγκρότημα, οι Electric Flag: An American Music Band.
Δεν παίρνει πολύ για να βάλει τον κιμπορντίστα Barry Goldberg να υπογράψει. Αυτός και ο Bloomfield ξεκίνησαν να ψάχνουν για άλλα μέλη. Ο μπασίστας Harvey Brooks, που είχε παίξει με τον Bloomfield στα "Highway 61 Revisited" σέσιον του Ντίλαν το καλοκαίρι του 1965, συμφώνησε να συμμετάσχει στο νέο γκρουπ. Ο Brooks γνώριζε τον ντράμερ Buddy Miles και τον συνέστησε στους Bloomfield και Goldberg, αν και ήδη εξετάζαν τον Billy Mundi των Mothers of Invention για τη ρυθμ σέξιον. Ο Bloomfield ήταν συνεπαρμένος με την ανακάλυψη καθώς επίσης και για το ότι o Miles ήταν εξαιρετικός τραγουδιστής. Ο Ελληνοαμερικανός Νικ Γκραβενίτης/Nick Gravenites, ένας άλλος φίλος από το Σικάγο, που ζούσε στο Σαν Φρανσίσκο, ήταν η επόμενη επιλογή του Bloomfield και αυτός εύκολα την έκανε αποδεκτή. Για τα πνευστά, ο Bloomfield προσέλαβε αρχικά δύο εξαιρετικούς παίκτες. Τον Peter Strazza στο τενόρο σαξόφωνο, φίλο του Barry από τις ημέρες του στο Σικάγο και τον τρομπετίστα Marcus Doubleday, που προτάθηκε από τον τζαζ κιθαρίστα Larry Coryell. Το σεπτέτο ήταν έτοιμο να ξεκινήσει...
Η πρώτη τους ηχογράφηση ήταν ένα σάουντρακ για το "The Trip", μια ταινία για την LSD εμπειρία του Peter Fonda, γραμμένη από τον Jack Nicholson, σε σκηνοθεσία του Roger Corman. Το μουσικό θέμα υπήρξε ορόσημο, για την χρήση συνθεσάιζερ Moog και ήταν επίσης ένα από τα πιο περιπετειώδη, το 1967 για την ποπ μουσική, με δείγματα από τζαζ, ροκ, μπλουζ και κλασική. Λίγο μετά την ολοκλήρωση των σέσιον του "The Trip", η μπάντα του Bloomfield έπαιξε την πρώτη επίσημη παράστασή της, στο ιστορικό τριήμερο Monterey Pop Festival, όπου κατέπληξε τους πάντες, προκάλεσε το θαυμασμό και τροφοδότησε συζητήσεις.