Γλυκιά έμπνευση... [Dan Penn, Spooner Oldham]

Ευρετήριο
Various Artists - The FAME Studios Story 1961-1973
Various Artists - Hall Of Fame: Rare And Unissued Gems From The FAME Vaults
Various Artists - Hall Of Fame Volume 2: More Rare & Unissued Gems From The FAME Vaults
Various Artists - Hall Of Fame Volume 3: More Rare & Unissued Gems From The FAME Vaults

Dan Penn - The Fame Recordings
Dan Penn - Close To Me: More Fame Recordings

Various Artists - Sweet Inspiration: The Songs Of Dan Penn And Spooner Oldham
Various Artists - Happy Times: The Songs Of Dan Penn And Spooner Oldham Vol 2
Various Artists - A Road Leading Home: Songs By Dan Penn

---

Έπεσαν στα χέρια μου τελευταία, δύο εκπληκτικές συλλογές της ace records, η φετινή Dan Penn - The Fame Recordings και η παλαιότερη Sweet Inspiration: The Songs Of Dan Penn And Spooner Oldham.

Η ετικέτα ace records είναι αγγλική εταιρεία με εξειδίκευση στις επανεκδόσεις Σόουλ, Μπλουζ και Ροκ εντ Ρολ υλικού από τις δεκαετίες '50, '60 και '70. Για τους δύο τώρα κυρίους, Dan Penn και Spooner Oldham, μπορούμε να πούμε ότι η προσφορά τους είναι αντιστρόφως ανάλογη της φήμης τους. Για να το πω διαφορετικά, τεράστια προσφορά, ελάχιστη αναγνωρισιμότητα. Βέβαια για τους μυημένους τα δύο ονόματα είναι θρυλικά και αξιοσέβαστα.

Παραθέτω δύο σύντομα βιογραφικά από την wikipedia:
Dan Penn (γεννημένος Wallace Daniel Pennington, 16 Νοεμβρίου 1941) είναι ένας Αμερικανός τραγουδιστής, μουσικός, τραγουδοποιός και παραγωγός ο οποίος συν-έγραψε πολλές σόουλ επιτυχίες της δεκαετίας του 1960 όπως το "Dark End Of The Street" και "Do Right Woman, Do Right Man" με τον Chips Moman καθώς και τα "Out Of Left Field", "Cry Like a Baby" με τον Spooner Oldham. Ο Penn, επίσης ήταν παραγωγός πολλών επιτυχιών όπως το "The Letter" των Box Tops. Αν και θεωρείται ότι είναι ένας από τους μεγάλους λευκούς σόουλ τραγουδιστές της γενιάς του, ο Penn έχει κυκλοφορήσει λίγους σχετικά δίσκους που να διαθέτουν τη δικά του φωνητικά και παίξιμο, προτιμώντας τη σχετική ανωνυμία της σύνθεσης και της παραγωγής.

Dewey Lindon "Spooner" Oldham (γεν. 14 Ιουνίου 1943) είναι ένας Αμερικανός συνθέτης και στούντιο μουσικός. Σαν οργανίστας, ηχογράφησε στα Muscle Shoals της Αλαμπάμα και στα FAME Studios σε R&B επιτυχίες, όπως "When a Man Loves a Woman" του Percy Sledge, "Mustang Sally" από Wilson Pickett και "I Never Loved a Man" από Aretha Franklin. Σαν τραγουδοποιός, ο Spooner Oldham συνεργάστηκε με τον Dan Penn και έγραψαν επιτυχίες όπως τα "Cry Like a Baby" (The Box Tops), "I'm Your Puppet" (James and Bobby Purify), "A Woman Left Lonely" και "It Tears Me Up" (Percy Sledge).

---

Various Artists - Sweet Inspiration: The Songs Of Dan Penn And Spooner Oldham (2011, Ace Records)


Τραγούδια • Καλλιτέχνες: 1 Out Of Left Field • Percy Sledge (1967, Atlantic 2396), 2 I'm Your Puppet • Dionne Warwick (1968, Scepter 12352), 3 Sweet Inspiration • The Sweet Inspirations (1968, Atlantic 2476), 4 A Woman Left Lonely • Charlie Rich (1971, Epic 10745), 5 I Good Things Don't Worship The Ground You Walk On • Etta James (1968, Cadet 5606), 6 I'm Living Good • The Ovations (1969, Goldwax 342), 7 Take Me (Just As I Am) • Solomon Burke (1967, Atlantic 2416), 8 Cry Like A Baby • Arthur Alexander (1969, Sound Stage 7 2652), 9 It Tears Me Up • Jeanne Newman (Previously Unreleased Goldwax Recording From 1966), 10 Slippin' Around With You • Art Freeman (1966, Fame 1008), 11 I Met Her In Church • Tony Borders (1969, Revue 11040), 12 Are You Never Coming Home • Sandy Posey (1967, MGM 13824), 13 Let It Happen • James Carr (Previously Unissued Alternate Version Of Goldwax 323), 14 Everything I Am • The Box Tops (1967, Mala 580), 15 Feed The Flame • Ted Taylor (1967, Atco 6481), 16 Watching The Trains Go • Tony Joe White (1968, Monument 1053), 17 In The Same Old Way • Arthur Conley (1966, Fame 1007), 18 Denver • Ronnie Milsap (1969, Scepter 12246), 19 Dreamer • Patti LaBelle And The Bluebelles (1967, Atlantic 2408), 20 Good Things Don't Come Easy • Irma Thomas (Originally Unissued Chess Recording From 1967 Put Out In 1988), 21 I Need Someone • The Wallace Brothers (1968, Jewel 792), 22 He Ain't Gonna Do Right • Barbara Lynn (1968, Atlantic 2585), 23 Wish You Didn't Have To Go • Tommy Roe (1965, ABC 10706), 24 Let's Do It Over • Joe Simon (1965, Vee-Jay 694)

Κυκλοφόρησε το 2011 στα πλαίσια του "Year Of Southern Soul" της Ace και Kent και περιλαμβάνει 24 από τα καλύτερα κομμάτια που το δίδυμο έχει συνθέσει ποτέ. Όλες οι εκτελέσεις είναι πρωτότυπες και το λιγότερο απολαυστικές. Τα ονόματα που τα ερμηνεύουν, με μεγάλο ειδικό βάρος. Η μυρωδιά του Νότου, τα ζεστά βράδια, η νωχελική ατμόσφαιρα, το πάθος, οι ιστορίες, όλα αυτά υπάρχουν στη σωστή αναλογία και οι δύο λευκοί συνθέτες είναι οι δεξιοτέχνες που τα αναπλάθουν με καλλιτεχνική αρτιότητα και ευφυΐα.

Obscure delights abound. ★★★★ Mojo
Essential listening. ★★★★ Record Collector

Τροφοδότησε τη φλόγα​

Dan Penn - The Fame Recordings (2012, Ace Records)


Τραγούδια: 1 Keep On Talking, 2 Feed The Flame, 3 Far From The Maddening Crowd, 4 Uptight Good Woman, 5 Come Into My Heart, 6 Don't Lose Your Good Thing, 7 Come On Over, 8 Rainbow Road, 9 Unfair, 10 The Thin Line, 11 I Need A Lot Of Loving, 12 Take A Good Look, 13 Strangest Feeling, 14 Power Of Love, 15 It Tears Me Up, 16 I Do, 17 Everytime, 18 Do Something (Even If It's Wrong), 19 You Left The Water Running, 20 Slippin' Around With You, 21 (Take Me) Just As I Am, 22 I'm Living Good, 23 Long Ago, 24 The Puppet aka I'm Your Puppet

Το The Fame Recordings περιλαμβάνει 24 ακυκλοφόρητα κομμάτια που ηχογραφήθηκαν στα περίφημα Fame Studios στη πόλη Muscle Shoals της Αλαμπάμα μεταξύ 1964 και 1966. Αρκετά από αυτά έγιναν μεγάλες επιτυχίες για άλλους καλλιτέχνες αλλά οι εκτελέσεις του Penn είναι παθιασμένες, ολοκληρωμένες και τελικώς πειστικές. Ο Penn, ήταν βαθιά χωμένος στη μουσική παραγωγή και στη σύνθεση στα Fame Studios και ήταν ήδη επαγγελματίας από πολύ νωρίς. Για να κατανοήσουμε λίγο το περιβάλλον και τις περιστάσεις που αντιμετώπιζε στα Fame Studios, αναφέρω τη παρακάτω ιστορία.

Τον Ιανουάριο του 1967, o Jerry Wexler της Atlantic έφερε την Aretha Franklin στα Fame για εγγραφή. Σε μια συνέντευξη με τον Βρετανό δημοσιογράφο Neil Rushton, ο Penn υπενθύμισε τη σκηνή. "Όταν μπήκε μέσα ήταν σαν μια νεαρή βασίλισσα. Τα περισσότερα από τα παιδιά στο στούντιο προσποιήθηκαν ότι δεν την πρόσεξαν, αλλά την παρατηρούσαν με τη άκρη των ματιών τους. Φαινόταν τόσο ήρεμη, αλλά ήξερα ότι ήταν φοβισμένη μέχρι θανάτου. Απλά κάθισε στο πιάνο, ήρεμα πήρε μια βαθιά ανάσα, σήκωσε το χέρι της και στη συνέχεια, χτύπησε το πλήκτρο! Μόλις το έκανε, όλα τα παιδιά σταμάτησαν να τρώνε, να μιλάνε ή οτιδήποτε άλλο και απλά κατευθύνθηκαν στις κιθάρες και τα τύμπανα τους για να παίξουν. Απλά ήξερες ότι εκείνη την ημέρα επρόκειτο να γραφτεί ιστορία".

Ο Wexler ενέκρινε την ηχογράφηση του "Do Right Woman, Do Right Man" ως ένα τέλειο b-side, με την προϋπόθεση ότι ο Penn ήταν σε θέση να δώσει τη λύση επί τόπου. Λίγα λεπτά μετά η Aretha ήρθε σ' αυτόν. Είπε, "Dan, γλύκα, τι έχεις;", είπα, "Αυτό είναι ό,τι έχω, Aretha: They say it’s a man’s world, but you can’t prove that by me," και επιστρέφει αμέσως και λέει, "έχω την επόμενη γραμμή: As long as we’re together baby, show some respect for me" και της είπα, "Ευχαριστώ, Aretha". Έτσι απλά...


Ο Dan Penn βοήθησε στη διαμόρφωση της southern soul και τα βαθιά φωνητικά με την ακουστική κιθάρα του υπηρετούν τέλεια το συγκεκριμένο ιδίωμα. Τα τραγούδια του δεν είναι παρωχημένα και ανούσια, είναι τραγούδια βγαλμένα από τη ψυχή και πάντα επίκαιρα για αυτούς που συνεχίζουν να ακούνε μέσα από αυτή. Άλλωστε γι' αυτά έχει ήδη αποφασίσει η ιστορία...

★★★★ Mojo
A Southern soul masterclass from start to finish. ★★★★ Record Collector

Κάνε το σωστό, φίλε​

Και επειδή είπαμε την ιστορία του "Do Right Woman, Do Right Man", σας προτείνω επίσης μετά να αναζητήσετε και το επίσημο προσωπικό του άλμπουμ Do Right Man (Sire, 1994), που περιέχει τη δική του εκτέλεση μαζί με τα άλλα δικά του στάνταρντ. Ένας δίσκος που το 1994 με είχε εντυπωσιάσει, και αμέσως τον φρεσκάρισα μετά το άκουσμα των προαναφερθέντων πρόσφατων κυκλοφοριών.

Ο δρόμος που οδηγεί στο σπίτι​

Αυτό και άλλες είκοσι τρεις συνθέσεις του μεγάλου Dan Penn περιέχει η νέα ανθολογία της Ace Records:

Various Artists - A Road Leading Home: Songs By Dan Penn (2013, Ace Records)


Τραγούδια • Καλλιτέχνες: 1 Without A Woman • Ted Taylor, 2 You Left The Water Running • Billy Young, 3 I Tried To Tell You • The Entertainers, 4 Break Up The Party • Linda Gail Lewis, 5 Is A Blue Bird Blue • Dan Penn, 6 Once More With Feeling • Jeanie Fortune, 7 The Dark End Of The Street • Roy Hamilton, 8 (Almost Persuaded To) Give Him One More Try • Linda Carr, 9 Come On • Tommy Roe, 10 Oh! What A Fool I've Been • The Sweet Inspirations, 11 Far From The Maddening Crowd • The Drifters, 12 Up Tight Good Man • Laura Lee, 13 So Many Reasons • James & Bobby Purify, 14 Do Right Woman, Do Right Man • Brenda Lee, 15 Cheater Man • Esther Phillips, 16 Long Ago • Bobby Patterson, 17 I Can't Stop • The Blues Busters, 18 Rainbow Road • Percy Sledge, 19 Zero Willpower • Irma Thomas, 20 Tearjoint • Ted Roddy and the Tearjoint Troubadors, 21 What's Wrong With Right • The Hacienda Brothers, 22 Better To Have It • Bobby Purify (Ben Moore), 23 I Hate You • Ronnie Milsap, 24 Like A Road Leading Home • Albert King

Το A Road Leading Home είναι η συνέχεια του Sweet Inspiration: The Songs Of Dan Penn & Spooner Oldham. Περιλαμβάνει και ορισμένους άλλους τραγουδοποιούς με τους οποίους ο Νταν συνεργάστηκε όταν δεν ήταν απασχολημένος να βγάζει κλασικά έργα με τον Spooner Oldham. Ο Spooner δεν απουσιάζει εδώ, με δύο συνυπογραφές που μεταφορικά γεφυρώνουν μεταξύ FAME και American. Η δομή του άλμπουμ δίνει επίσης μια πολυαναμενόμενη ευκαιρία να παρουσιαστούν αυτό που πολλοί θεωρούν ως τις δύο από τις μεγαλύτερες μπαλάντες της νότιας σόουλ που γράφτηκαν ποτέ: "Do Right Woman, Do Right Man" και "The Dark End Of The Street", και οι δύο γραμμένες με τον Chips Moman στην ακολουθούμενη καριέρα του Dan από τα Muscle Shoals στο Μέμφις.

Ό,τι και να πούμε τώρα για τον Penn, φαντάζει κοινότυπο μπροστά στη μεγάλη αξία του. Αφεθείτε και χαθείτε στη μουσική του...

The work of a master craftsman whose musical brain has a hotline to his pounding, passionate heart.
★★★★★ Record Collector

Είναι το γαλαζοπούλι μπλε;​

superfly said:

Για το Dark End of the Street υπαρχει και η πρωτη εκτελεση απο τον James Carr στην Goldwax του Memphis.

Click to expand...

Ναι, Πάνο, όντως αυτή ήταν η πιο γνωστή και πετυχημένη εμπορικά, εκτέλεση του κομματιού.

Για τη δημιουργία του θρυλικού κομματιού γράφουν οι Guralnick, Gordon και Hoskyns:
"Το καλοκαίρι του 1966, ενώ διεξαγόταν μια συνάντηση DJ στο Μέμφις, οι Penn και Moman έκλεβαν στα χαρτιά, παίζοντας με το DJ Don Schroeder από τη Florida και αποφάσισαν να γράψουν το τραγούδι, σε κάποιο διάλειμμα. Το δίδυμο πήγε να το γράψει, στο δωμάτιο ξενοδοχείου του Quinton Claunch, ενός άλλου απόφοιτου των Muscle Shoals και ιδρυτή της Hi Records. Ο Claunch τους είπε, 'Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το δωμάτιό μου με έναν όρο, να μου δώσετε αυτό το τραγούδι για τον James Carr. Είπαν ότι συμφωνούν, και κράτησαν το λόγο τους'. Το τραγούδι, οι στίχοι και όλα, γράφτηκαν σε περίπου τριάντα λεπτά..."

Στραγγίζοντας το συναίσθημα!​

(Άρθρο του Lois Wilson στο MOJO, τεύχος 266, από κουβέντα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Ace, στο Shoreditch του Λονδίνου)

Ο Dan Penn και ο Spooner Oldham ακόμα θυμούνται την ημέρα που άλλαξαν τα πάντα. "Ήμουν στα American Studios στο Μέμφις δουλεύοντας με τους Box Tops", θυμάται ο Penn. "Ο παραγωγός Chips Moman με κάλεσε επάνω και είπε: 'Φύγε από εκεί, πυροβόλησαν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ'. Λοιπόν ήξερα τι σήμαινε αυτό και από τη στιγμή που τα έκλεισα όλα και πήρα το αυτοκίνητό μου και κατευθύνθηκα στο σπίτι, μπορούσες να γευτείς το θυμό και τη σύγχυση". "Κρέμασαν ένα ομοίωμα του Jerry Wexler στην Εθνική Ένωση Εκφωνητών Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης", θυμάται ο Oldham. "Οδηγούσαμε έξω, αλλά ήμουν πάρα πολύ φοβισμένος για να πάω μέσα. Οι άνθρωποι είχαν αναστατωθεί. Ήταν όλοι σιωπηλοί, αλλά υπήρχε ένταση στην ατμόσφαιρα".

Μετά από 50 και πλέον χρόνια σαν τραγουδοποιοί και στούντιο μουσικοί, το δίδυμο αναμειγνύεται εύκολα στο παρασκήνιο, μόλις δύο κανονικοί τύποι, που ήταν πολύ καιρό στο δρόμο. Γεροδεμένος, με κοντοκομμένα γκρίζα μαλλιά και σιδερωμένο σκούρο μπλε πουκάμισο, ο Penn μοιάζει με πωλητή, που τα χει δει όλα, από κάποιο μεταπολεμικό αμερικάνικο φιλμ νουάρ, ενώ ο Oldham, λεπτός σαν κλαδί, με σπινθηροβόλα μάτια, ανακατεμένα μαλλιά, ατημέλητο μπλε και άσπρο πουά πουκάμισο, θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί σαν έμπειρος πλανόδιος συνεργάτης του από την κακόφημη περιοχή της πόλης.

Στραγγίζοντας το συναίσθημα!

Τώρα, στη αρχή των εβδομήντα τους, το ζευγάρι αναλαμβάνει εύκολα το ρόλο αφηγητών, πίνοντας μαύρο καφέ και μνημονεύοντας τις χαρούμενες στιγμές από τα '60ς που τους μετέφεραν από ένα μικρό στούντιο πάνω από ένα φαρμακείο στο κέντρο της Φλόρενς, Αλαμπάμα - όπου ο Rick Hall αγνοώντας φυλετικά όρια έφτιαξε τον εκκολαπτόμενο ήχο των Muscle Shoals - στην κορυφή των τσαρτ, γράφοντας τραγούδια για τους James & Bobby Purify (I'm Your Puppet), Aretha Franklin (Do Right Woman, Do Right Man), James Carr (The Dark End Of The Street), Percy Sledge (Out Of Left Field) και Otis Redding (You Left The Water Running) που έγιναν κλασσικά, βασικά για την ανθοφορία της σόουλ μουσικής.
Αλλά τώρα το κλίμα στο δωμάτιο είναι τεταμένο και δύσκολο. Ο Oldham κοιτάζει το πάτωμα και αρχίζει να ξύνει το δέρμα στα χέρια του. Ο Penn κουνιέται στο κάθισμά του, παίρνει μια βαθιά ανάσα, η φωνή του, ψίθυρος. "Τους φόβισε όλους", λέει. "Το έκανε. Υπήρχαν τύποι που κουβαλούσαν όπλα και φαινόντουσαν απειλητικοί. Πριν από το θάνατο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, δεν είχε σημασία αν ήσουν μαύρος ή λευκός, δεν υπήρχε καμιά φυλετική ένταση στο Μέμφις, ήμασταν όλοι το ίδιο. Αλλά μετά, αυτό, ήταν το τέλος της χρυσής εποχής, επιπλέον το τέλος του ρυθμ εντ μπλουζ ταξιδιού".


Το ρυθμ εντ μπλουζ ταξίδι του Dan Penn ξεκίνησε στην ηλικία των 12, το 1953, με την ανακάλυψη του Ray Charles και του Bobby Bland. "Ο πατέρας μου έπαιζε ακουστική κιθάρα, η μητέρα μου πιάνο", λέει. "Είχαμε εκκλησιαστική και βουνίσια (χιλμπίλι) μουσική στο σπίτι, αλλά είχαμε επίσης το WLAC, το ραδιοφωνικό σταθμό του Νάσβιλ, απ' όπου άκουσα αυτούς τους τύπους. Ήταν αυτοί που με έκαναν να θέλω να εμπλακώ. Κόλλησα από τη στιγμή που τους άκουσα".
Από το 1957 που ο Penn μπήκε στα 16, είχε φτιάξει όνομα σαν τραγουδιστής στους Rhythm Swingsters, ένα ροκ εντ ρολ συγκρότημα στη γενέτειρά του, Vernon Αλαμπάμα, όπου έπαιζε σε καντρίλιες σε όλο τον Νότο. Όταν ο σαξοφωνίστας τους Billy Sherrill, έφυγε για τη Φλόρενς για να βρεί έναν παραγωγό με όνομα Rick Hall, ο Penn ακολούθησε.
"Ποτέ πριν δεν είχα βρεθεί σε στούντιο", λέει ο Penn, "δεν ήξερα τι να περιμένω, αλλά οδήγησα εκατό μίλια και συναντήθηκα με όσους ήξερα εκεί - υπήρχαν οι Rick Hall, Donnie Fritts, εκεί γνώρισα επίσης το Spooner. Αυτό ήταν σίγουρα το μέρος για να βρίσκομαι". Ο Penn έφερε ένα τραγούδι. Το 'Is A Bluebird Blue' τροποποιήθηκε για τον Conway Twitty και ο κάντρι τραγουδιστής το πήγε στο ποπ Τοπ 40, το 1960. Ο Penn, όπως είναι αυτονόητο, ήταν η μεγάλη είδηση από τότε. "Ήμουν στην εφηβεία, φυσικά μου φούσκωσε τα μυαλά", λέει. "Νόμιζα ότι είχα πετύχει".

Ο Spooner Oldham ήταν μόλις 17 όταν πρωτοσυνάντησε τον Penn. Γεννημένος, Dewey Lindon Oldham στο Center Star, Αλαμπάμα, το 1943, ο αυτοδίδακτος πιανίστας είχε φτάσει στη Φλόρενς για να σπουδάσει μουσική στο πανεπιστήμιο. Όταν ο Hall τον προσέλαβε για ένα σέσιον, αντάλλαξε τη θεωρία για την πρακτική και έγινε βασικός στην εσωτερική μπάντα του Hall, The Swampers, παρέχοντας μουσική υπόκρουση για τους Arthur Alexander, Jimmy Hughes, Wilson Pickett, Aretha Franklin και Percy Sledge - είναι η αξέχαστη εισαγωγή του οργάνου φάρφισα του Oldham που ακούγεται στο "When A Man Loves A Woman" του Sledge.
Ούτε ο Oldham, ούτε ο Penn θυμούνται την πρώτη τους συνάντηση, ούτε πότε άρχισαν να γράφουν από κοινού. "Αλλά το τραγούδι που μας έκανε νομίζω να πιστεύουμε ότι έχουμε κάτι εδώ, ήταν το 'I'm Your Puppet'", λέει ο Oldham.
Ηχογραφήθηκε από τους James & Bobby Purify το 1965 στα Fame Studios, αυτή η θλιμμένη παθιάρικη μπαλάντα έδωσε στο δίδυμο το καθοριστικό ποπ χιτ, φτάνοντας το US Τοπ 10 του Μπίλμπορντ και το R&B Τοπ 5 τον επόμενο χρόνο.
Όπως τα περισσότερα από τα μελλοντικά κλασικά ήταν για να γραφτούν, "ήρθε από το πουθενά", λέει ο Penn. "Φάγαμε δείπνο σ' αυτό το μέρος για μπάρμπεκιου απέναντι από το Fame Studio, μετά επιστρέψαμε, εγώ έσπασα αυτή τη φθηνή δωδεκάχορδη, μαγειρέψαμε το ρυθμό, ο Spooner πήγε πίσω από το πιάνο και συνέβη η μαγεία, ποιος ξέρει από πού προήλθε, αλλά εγώ περπατούσα γύρω τραγουδώντας 'The Puppet', και γράψαμε το ντέμο τότε και εκεί".

Στραγγίζοντας το συναίσθημα!

Καθώς ήταν ο πρώτος δίσκος που έφτιαξε ο Penn, εξοργίστηκε όταν οι Purify έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στο τραγούδι. "Άλλαξαν το 'The Puppet' σε 'I'm Your Puppet', το τραγούδησαν πολύ γρήγορα, μετατρέποντάς το σε στυλ Sam And Dave, που δεν μ' άρεσε. Όταν κατόπιν ήρθε το τσεκ, του έδωσα ακόμα μια ακρόαση και φυσικά μου άρεσε πολύ. Πήρα όμως ένα ζωτικό μάθημα. Μπορεί να είναι το τραγούδι σας αλλά μη το κρατάτε πολύ σφιχτά, οι τραγουδιστές μπορεί να έχουν δίκιο μερικές φορές".
Ο Spooner Oldham θυμάται τον ενθουσιασμό βλέποντάς το να ανεβαίνει στα τσαρτ. "Ηχογραφούσαμε κατά τη διάρκεια της ημέρας, γράφοντας δύο ή τρία τραγούδια κάθε βράδυ, δουλεύοντας σκληρά έτσι μου έδωσε μια πραγματική ώθηση αυτό το πρώτο χιτ. Άνοιξε τις πόρτες και για τα επόμενα λίγα χρόνια, είτε εγώ είτε ο Dan ή και οι δύο μας είχαμε δίσκους να σκαρφαλώνουν στο ένα τσαρτ ή στο άλλο, ποπ, R&B, τζαζ, ...είχαμε ρέντα".
Αφού, ο Penn, μετακόμισε στο Μέμφις το 1966 για να κάνει παραγωγή - "έμαθα πολλά παρατηρώντας τον Rick Hall, αλλά με πλήρωνε για να γράφω. Δεν είπε όχι όταν τον ρώτησα για την παραγωγή, αλλά δεν είπε και ναι" - συνεργάστηκε με τον Chips Moman στα American Studios. Ο Oldham ακολούθησε το 1967 μετά την αναπλήρωση της θέσης του, στους Swampers από τον κιμπορντίστα Barry Beckett.

Οι Penn και Moman χτύπησαν φλέβα με το πρώτο τραγούδι που συνέγραψαν. Μια πληγωμένη μπαλάντα, που χαρακτηρίζεται από την παραίτηση και την ένταση, το "The Dark End Of The Street" γράφτηκε σε ένα δωμάτιο μοτέλ στο Νάσβιλ κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος σε ένα παιχνίδι πόκερ. Όταν τραγουδήθηκε από τον James Carr, έγινε μια καθοριστική στιγμή στην deep σόουλ.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Penn, ο Carr είχε αρχικά πρόβλημα με τα φωνητικά. "Ο Chips είπε, 'Dan, πήγαινε να του δείξεις πώς πηγαίνει'. Έτσι πήγα και είπα. Άσε με να το δοκιμάσω. Αυτός αντέδρασε, 'Τι;'. Μπορούσες να δεις τι σκεφτόταν, γι' αυτό έκανα ό,τι καλύτερο και αυτός είχε μετά τη σειρά του. Στη συνέχεια ξαναβγήκα και έκανα την αρμονία - είμαι η μαύρη γυναίκα στο τέλος με την ψηλή φωνή. Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό σήμερα".


Το δεύτερο τραγούδι που οι Penn και Moman έγραψαν, "Do Right Woman, Do Right Man", ήταν μια άλλη μεγάλη επιτυχία. Γραμμένο "εν ριπή οφθαλμού" στο σπίτι του Moman μετά από ένα δείπνο, συνέβαλε στην εξασφάλιση της κληρονομιάς της Aretha Franklin σαν η βασίλισσα της σόουλ.
"Ο Spooner, έπαιξε το 'Do Right Woman' στον Jerry Wexler", λέει ο Penn. "Πήρε την Aretha κάτω στα Fame για να ηχογραφήσει το πρώτο της σέσιον για την Atlantic, ο Chips παίρνει την κλήση για την παραγωγή και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να μην πάω εκεί κάτω, γιατί ήξερες ότι επρόκειτο να γραφτεί ιστορία. Ηχογραφούν το 'I Never Loved A Man', ο Spooner παίζει στο όργανο και ο καθένας χτύπαγε τον άλλον στη πλάτη γιατί ακουγόταν τόσο διαβολικά καλά. Ο Jerry λέει, 'Ας ηχογραφήσουμε το Do Right Woman'".
Αλλά στο σύντομο χρονικό διάστημα που χρειάστηκε ο Penn για να γράψει τα λόγια για τη γέφυρα, ο Hall και ο μετέπειτα σύζυγος της Aretha και μάνατζερ Ted White πιάστηκαν στα χέρια, "οι άνθρωποι άρχισαν να πίνουν", θυμάται ο Penn. "Ο Rick ήταν λίγο πιωμένος, ο σύζυγος ήταν λίγο πιωμένος, κάτι ειπώθηκε, τα πράγματα έγιναν άσχημα και καυγάδισαν. Ο Jerry Wexler, στη συνέχεια, την παίρνει από τα Muscle Shoals πίσω στη Νέα Υόρκη. Νόμιζα, λοιπόν ότι αυτό ήταν το τέλος του και ότι δεν πρόκειται να βγάλω οποιαδήποτε λεφτά από το αξιοθρήνητο ντέμο μου. Θέλω να πω, εγώ τσιρίζοντας ψηλά στον τόνο της Aretha, η μπάντα, που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πίσω μου, ήταν απαίσιο. Η Aretha δεν είχε καν προσπαθήσει να το τραγουδήσει".
Όταν το κομμάτι τελικά ολοκληρώθηκε, ο Wexler κάλεσε τους Penn και Moman να το ακούσουν. "Πετάμε στη Νέα Υόρκη και είμαστε στην αίθουσα ελέγχου της Atlantic και, Ουάου! η Aretha αρχίζει να τραγουδάει, οι αδερφές της έρχονται πίσω της, αυτή παίζει πιάνο, εγώ σκέφτηκα, Φίλε, εδώ σίγουρα αποτύπωσαν την μαγεία".

Στραγγίζοντας το συναίσθημα!

Η τελευταία φορά που οι Penn και Oldham συνέλαβαν τη μαγεία μαζί ήταν ένα μήνα πριν το θάνατο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το Μάρτιο του '68, όταν το ζεύγος συνεργάστηκε στο "Cry Like A Baby", ένα Νούμερο 2 στο US ποπ και R&B. "Eίχα μια μεγάλη επιτυχία στο 'The Letter' με τους Box Tops, που έκανα την παραγωγή και η δισκογραφική εταιρεία ήθελε συνέχεια", εξηγεί ο Penn. "Δεν γράφω συνέχειες, αλλά ήθελα να επαναλάβω την επιτυχία για να αποδείξω ότι ήμουν παραγωγός και ότι το 'The Letter' δεν ήταν μόνο τύχη. Αλλά τίποτα δεν ερχόταν, έτσι κάλεσα το Spooner και οι δυο μας αρχίσαμε να γράφουμε. Ψάχναμε εντατικά για δύο ημέρες και νύχτες και ακόμα τίποτα δεν ερχόταν, είπα, ας το ξεχάσουμε και πάμε να φάμε".
Στο Porky, ένα αγαπημένο στέκι στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ο Oldham κράτησε το κεφάλι του στα χέρια του. "Είπα, ξέρεις Dan, θα μπορούσα απλά να κλαίω σαν μωρό. Το εννοούσα υπερβολικά, αισθανόμουν πραγματικά την πίεση, τότε ο Dan είπε, 'Αυτό είναι, αυτό είναι που ψάχνουμε'. Είπε, 'κρατήστε το φαγητό' και βιαστικά επιστρέψαμε στο στούντιο".
"Μέχρι τη στιγμή που είμαστε στο στούντιο είχαμε, το 'Όταν σκέφτομαι την αγάπη που μου έδωσες, κλαίω σαν μωρό'", λέει ο Penn. "Είπα στο Spooner να τρέξει στο όργανο, γύρισα πίσω τα μηχανήματα, έβαλα την ταινία και ενώ αυτή περιστρεφόταν το ηχογραφήσαμε όπως το γράψαμε. Στις 10 το επόμενο πρωί με το σέσιον κανονισμένο, όλα έμοιαζαν να είναι ρόδινα. Μετά, ο θάνατος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ σήμανε το τέλος".


Μετά το Μάρτιο του '68 ο Oldham μετακόμισε στο Λος Άντζελες, αφού παρείχε υπηρεσίες κιμπορντίστα σε στούντιο και στο δρόμο, δουλεύοντας με τους Jackson Browne, Flying Burrito Brothers, Bob Dylan, Neil Young και πιο πρόσφατα, με τον Keith Richards. Ο Penn παρέμεινε στο Μέμφις, ανοίγοντας το δικό του στούντιο, Beautiful Sounds και ηχογραφώντας το 1973 το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του, το έξοχο Nobody’s Fool. Το 1994, στο Νάσβιλ, που ζει σήμερα, ηχογράφησε τη συνέχειά του, το Do Right Man και με τον Oldham έπαιξε μια σειρά από προωθητικές παραστάσεις που σηματοδότησαν την πρώτη φορά που το ζευγάρι εμφανίστηκε σαν ντουέτο. Το 1999 κυκλοφόρησε το παινεμένο ζωντανό άλμπουμ τους, Moments From This Theatre. Τον περασμένο Ιούλιο επανεκδόθηκε σαν πολυτελή CD/DVD έκδοση, που υποστηρίχτηκε από μια περιοδεία τεσσάρων ημερομηνιών στην Βρετανία, συμπεριλαμβανομένης μιας νύχτας αφηγήσεων και τραγουδιών στο Union Chapel του Λονδίνου, όπου ο Penn παραδίδει τα τραγούδια του με ακουστική κιθάρα, όπως γράφτηκαν, αργά και λυπημένα, στραγγίζοντας και την τελευταία σταγόνα του συναισθήματος από το "I’m Your Puppet". Τα πλήκτρα του Spooner, ζεστά και εκκλησιαστικά, έκαναν το τέλειο συμπλήρωμα. Ήταν μια καθηλωτική εμπειρία. Μετά την παράσταση, ακολούθησαν υπερενθουσιώδη χειροκροτήματα και μια σταθερή επευφημία, αλλά η αυτο-περιθωριοποίησή τους παραμένει.

"Αν περιφέρεσαι αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, οι άνθρωποι τελικά θα πουν ότι είσαι αρκετά καλός", απαξιεί ο Penn. "Αλλά το διασκεδάσαμε".
"Είναι καλό να είσαι εκεί έξω μπροστά από τους ανθρώπους, γιατί βάζεις την καρδιά και το συναίσθημα στα τραγούδια και οι άνθρωποι σχετίζονται μ' αυτά και είναι σαν να είναι η πρώτη μέρα και πάλι", προσθέτει ο Oldham. "Είσαι πίσω στη στιγμή που πρωτόγραψες τα τραγούδια και τα πρωτόπαιξες. Εμείς ποτέ δεν περιμέναμε να είμαστε σε θέση να το κάνουμε αυτό, δεν ξέραμε ότι τα τραγούδια θα διαρκέσουν".
"Πάντα έψαχνα να κάνω κάτι διαφορετικό", λέει ο Penn. "Δεν φαινόταν να υπάρχει κανένα νόημα, γράφοντας όπως ο άλλος κόσμος και με το Spooner μπόρεσα να το κάνω. Έπαιζε το πιάνο του και εγώ άκουγα μια ορχήστρα, τραγουδούσα από βαθιά μέσα μου, πήγα σε μέρη που κανείς δεν είχε πάει ποτέ πριν και έπαιζε μια νότα και το τραγούδι μπορούσε να γίνει".
"Έχει να κάνει με την ερευνητικότητα των συνθέτων και μουσικών", συμφωνεί ο Oldham, "όπως λέει ο Dan, πάντα ψάχνεις για να κάνεις κάτι διαφορετικό, ακόμη και αν αποδεικνύεται λάθος, δεν έχει σημασία, γιατί ξέρεις ότι τις περισσότερες φορές, αποδεικνύεται αρκετά σωστό".



ΥΓ1. Για το νεαρό φίλο μου, που αγόρασε τις συλλογές της Ace και για τον άλλο, το χαϊεντά, που "σχολίασε" τις εγγραφές τους. Ονόματα δε λέμε, ξέρουν αυτοί, γιατί άλλωστε να δίνουμε δικαιώματα
ΥΓ2. File Under "Dan Penn, Spooner Oldham"

Για να κλείσω την εκκρεμότητα, δύο ακόμη υπέροχοι τίτλοι με τους γνωστούς υπόπτους από την Ace Records, για αρέσκοντες και ενδιαφερόμενους...

Η αγάπη είναι ένα υπέροχο πράγμα​

Dan Penn - Close To Me: More Fame Recordings (2016, Ace Records)


Τραγούδια: 1 Close To Me (Dan Penn) - 2:08, 2 Without A Woman (Dan Penn, Quin Ivy) - 2:48, 3 Trash Man (Dan Penn, Marlin Greene) - 2:31, 4 Miss Personality (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:50, 5 Love Is A Wonderful Thing (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:22, 6 It Hurts (Dan Penn, David Briggs) - 2:02, 7 Standing In The Way Of A Good Thing (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:14, 8 Reaching Out For Someone (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:48, 9 I'll Take Care Of You (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:22, 10 I Need You (Dan Penn, David Briggs, Spooner Oldham) - 3:09, 11 Destroyed (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:24, 12 So Many Reasons (Dan Penn, Marlin Greene) - 2:22, 13 Little Girl (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:22, 14 I Love Everything About You (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:16, 15 Lovely Ladies (Dan Penn, Rick Hall) - 2:13, 16 I Dig A Big Town (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:48, 17 Diamonds (Dan Penn, David Briggs) - 2:13, 18 She Ain't Gonna Do Right (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:34, 19 I Can't Stop (The Feeling Won't Let Me) (Dan Penn, Don Covay, Roger Hawkins) - 1:58, 20 Do You Need It (Dan Penn, Donnie Fritts) - 2:34, 21 You Really Know How To Hurt A Guy (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:15, 22 Live And Let Live (Dan Penn) - 2:33, 23 We're Swing (Dan Penn, Spooner Oldham) - 2:09, 24 Downright Uptight Good Woman (Dan Penn, Spooner Oldham) - 3:37

Όπως και με την προηγούμενη καλοδεχούμενη συλλογή The Fame Recordings, για τις επιλογές που προσφέρονται εδώ έχουν κοσκινιστεί προσεκτικά πάνω από εκατό κομμάτια που ο Penn ηχογράφησε στα Fame μέχρι το φθινόπωρο του 1966. Το έργο των Penn/Oldham συνδέεται πλέον αμετάκλητα με το νότιο είδος σόουλ, αλλά στις δικές του επιρροές και επιδιώξεις, ο Penn πλησίαζε όλες τις μορφές της R&B μουσικής που άκουγε και λάτρευε. Έτσι, συναντάμε επίσης την ευρυμάθεια των προαστίων της Νέας Υόρκης, την απαλή αρμονία του Σικάγο, το ζεστό ποπ στυλ της Νέας Ορλεάνης, τον μελωδικό ρυθμό της Μοτάουν και τους παχείς ρυθμούς του Μέμφις. Τα κλασικά της νότιας σόουλ "Without A Woman" and "She Ain't Gonna Do Right" φωλιάζουν με προαστιακούς πολύτιμους λίθους και με μια χούφτα άγνωστα μέχρι τώρα προστατευμένα με πνευματικά δικαιώματα, όπως τα "It Hurts" and "Standing In The Way Of A Good Thing". Με τον Don Covay, τραγουδά ντουέτο στη συνεργασία τους "I Can't Stop (The Feeling Won't Let Me)", ρίχνοντας μια ματιά στη δημιουργία του κλασικού των Penn/Oldham, "Downright Uptight Good Woman".

Η μαγεία των ηχογραφήσεων του Penn στα Fame - συνοδευόμενη από ακριβώς τους κατάλληλους μουσικούς για τη δουλειά - δεν είναι πλέον μυστικό αλλά κάτι το οποίο όλοι μπορούμε να απολαύσουμε.

Fantastic from beginning to end ★★★★ Record Collector
★★★★ Shindig!

---

Ευτυχισμένες στιγμές​

Various Artists - Happy Times: The Songs Of Dan Penn And Spooner Oldham Vol 2 (2020, Ace Records)


Τραγούδια • Καλλιτέχνες: 1 I Do • June Conquest (2012, Kent CDKEND 372, originally unissued Fame recording) - 2:59, 2 Cheaters Never Win • Tony Borders (1968, Revue 11025) - 3:01, 3 Happy Times • The Box Tops (1967, Maia 565) - 1:43, 4 Up Tight Good Woman • Wilson Pickett (1967, Atlantic LP 8138) - 2:29, 5 Hey Mister • Sandy Posey (1966, MGM LP SE 4455) - 1:58, 6 Strangest Feeling • Bill Brandon (1970, Quinvy 7007) - 3:26, 7 Destroyed • The Yo Yo's (2012, Big Beat LTDEP 015, originally unissued 1966 Goldwax recording) - 2:16, 8 You Really Know How To Hurt A Guy • Arthur Conley (1968, Atco LP SD 33-243) - 2:35, 9 Big Louie • Guy Darrell (1966, CBS 202296) - 2:38, 10 The Power Of Love • Don Varner (1989, Charly LP CRB 1225, originally unissued South Camp recording) - 2:52, 11 I Need A Lot Of Loving • The Ovations (1966, Goldwax 300) - 2:27, 12 In The Same Old Way • Bobby Bare (1966, RCA Victor 47-8758) - 2:37, 13 Handy • Merrilee Rush (1968, Bell LP 6020) - 2:48, 14 Broadway Walk • Bobby Womack (1967, Minit 32030) - 2:06, 15 My Man (My Sweet Man) • June Edwards (1966, South Camp 7001) - 2:34, 16 Hello There • James & Bobby Purify (1967, Bell LP 6010) - 2:27, 17 Help Me Find My Groove • Dee Dee Sharp (1968, Atco 6587) - 2:56, 18 I Love Everything About You • Percy Sledge (1968, Atlantic LP SC 8180) - 2:17, 19 Goodies • The Goodees (1969, HIP 8016) - 2:29, 20 Everybody's Got To Cry Sometime • Art Freeman (1967, Fame 1012) - 2:58, 21 I'll Take Care Of You • Jeanie Greene (2020, previously unissued Fame recording) - 2:22, 22 I Pray For Rain • B.J. Thomas (1969, Scepter LP SPS 576) - 2:52, 23 Blue Skies Of Montana • Ronnie Milsap (1971, Warner Bros LP WS 1934) - 3:24, 24 I'll Be Your Baby • Spooner's Crowd (1966, Cadet 5533) - 2:13

Το Happy Times φέρνει άλλες δύο δωδεκάδες εξαιρετικών συνεργασιών και πηγαίνει ακόμα πιο βαθιά στο σωρό των κομματιών με πνευματικά δικαιώματα από ό,τι ο προηγούμενος τόμος. Εδώ παρουσιάζονται κομμάτια από την εποχή που το δίδυμο συνεργάζονταν στα Muscle Shoals και στο Memphis, με ένα ευρύ φάσμα ρεπερτορίου που αγκαλιάζει τη βαθιά σόουλ, τη νότια ποπ, τη γλυκιά σόουλ και την κάντρι. Στα ονόματα των αστεριών περιλαμβάνονται οι Box Tops, το προσωπικό πρότζεκτ του Dan, οι Sandy Posey, Wilson Pickett, Ronnie Milsap, Dee Dee Sharp, B.J. Thomas, Ovations και πολλοί άλλοι των οποίων η καριέρα διασταυρώθηκε στη δεκαετία του '60 με αυτές των Dan και Spooner.

(πηγές: acerecords.co.uk, Alec Palao, Tony Rounce)