Διαφορά που θα την ακούσεις!

Ότι το βινύλιο έχει επανέλθει στη μόδα είναι γεγονός.

Την επιχειρηματολογία του Newsletter ας την αντιπαρέλθουμε καλύτερα, τουλάχιστον εδώ στο δικό μας χώρο.

Πράγματι, υπάρχουν συγκροτήματα που εκδίδουν τις νέες κυκλοφορίες τους σε βινύλιο, αφού προηγουμένως έχουν ηχογραφήσει ψηφιακά.

Πραγματικές νέες αναλογικές ηχογραφήσεις σε βινύλιο μάλλον δεν πρόκειται να δούμε.
Και τούτο διότι αναλογικά επαγγελματικά μαγνητόφωνα ανοικτής ταινίας δεν παράγονται πια. Όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστές (Studer, Ampex, Tascam, κλπ) έχουν διακόψει την παραγωγή τους. Προπάντων τα πολυκάναλα που είναι απολύτως απαραίτητα για αναλογική παραγωγή.
Δεν είμαι σίγουρος αν παράγονται ακόμα κάποια δικάναλα (Otari?). Με τη διακοπή της παραγωγής των μηχανημάτων πάει και η διακοπή της υποστήριξης σε ανταλλακτικά και σέρβις στα παλιότερα εγκατεστημένα μοντέλα. Οπότε το πράγμα από την άποψη της παραγωγής δε μπορεί να έχει μέλλον. Ακόμα και τα ψηφιακά πολυκάναλα/δικάναλα ανοικτής ταινίας έχουν αποσυρθεί. Τα οποία είχαν κυριαρχήσει για κάποιο διάστημα.
Όσο για το κόστος καινούργιων αναλογικών ταινιών έχει φτάσει στα ύψη. Χώρια που πλέον είναι πολύ δυσεύρετες.

Ομολογώ ότι η διαφήμιση με εξέπληξε... :hmmmm2:

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Μέση τιμή άλμπουμ 20 - 25 . Τη βρίσκετε καλή?

Δεν είναι φτηνά τα βινύλια. Ποτέ δεν ήταν. Έχουν άλλωστε μεγαλύτερο συγκριτικά κόστος παραγωγής. Είναι πιο λογικές τιμές πάντως από των καινούργιων "επίσημων" CD.

Να πώ και εγώ την δική μου ταπεινή γνώμη περί του θέματος, έχοντας κληρονομήσει μια μεγάλη δισκοθήκη απο τον πατέρα μου αλλά και εγώ αγοράζω επιλεκτικά όταν δώ κάποιο Album που μ'ενδιαφέρει, όταν ψάχνω κάποιο πρίν το 1990 κοιτάζω κυρίως σε μεταχειρισμένα μιας και θεωρώ πως οι ηχογραφήσεις είναι αναλογικές να σημειώσω πως δεν ήταν πάντα,όσον αφορά καινούριες ηχογραφήσεις που θα συμφωνήσω και εγώ είναι ψηφιακές όλες τους για τους λόγους που προαναφέρθηκαν αγοράζω απο τα public.Τώρα το θέμα τιμής θεωρώ πως 20 - 25 ευρώ είναι καλή τιμή αν συμπεριλάβουμε το γεγονός πως πλέον όλοι οι καινούριοι δισκοι είναι 180gr εκτός απο κάποιες εξαιρέσεις που μπωρεί να είναι και 200gr αν είναι DELUXE EDITION εν αντιθέσει με τους παλιους που είναι σαφώς ποιό ελαφρύτεροι αν θυμάμαι καλά ζυγίζουν (120 με 150gr ) επίσης το χαρτόνι της συσκευασίας του δίσκου είναι ποιό χοντρό και οι η photos είναι ποιό καθαρές και τα χρώματα ποιό ζωντανά.Παρεμπιπτόντως αυτη τη στιγμή ακούω AL DI MEOLA με PACO DE LUCIA και JOHN McLAUGHLIN απο το album PASSION GRACE & FIRE χρονολογίας 1983 digital recording.
Eλπίζω να βοήθησα κάπως.

Την πρώτη περίοδο του πολυκαταστήματος (στην Κηφισίας) είχαν τρομερά ενημερωμένο τμήμα με cd. Τώρα απλά προσπαθούν να ακολουθήσουν την επιστροφή του μαύρου δίσκου.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ said:

[/COLOR]Μέση τιμή άλμπουμ 20 - 25 . Τη βρίσκετε καλή?

Click to expand...

Οχι.

Απο τα '00ς, απο το 2003 συγκεκριμενα εχω αγορασει καμμια χιλιαδα αλμπουμς μεσω του Νετ.

Παντα με το Ευρω, (δεν τιθεται καν θεμα υπερτιμησης νομισματος) σημερα οι τιμες εχουν διπλασιαστει για μενα.

Αυτα που αγοραζω σημερα 23-25 ευρω μεχρι ριν καποια χρονια τα εβρισκα στα 12-15.

Οποτε εχω σχεδον σταματησει. Εκτος αν υπαρχει καμμα προσφορα στ Αμαζον με δωρεαν ταχυδρομικα.

Συμφωνώ με Ranger. Μέχρι πριν 6-7 χρόνια αγόραζα από αμερικανικά διαδικτυακά δισκοπωλεία (π.χ. το Insound) και, βοηθούσης και της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου, μου ερχόταν περίπου 10-12 ευρώ ο δίσκος, αν αγόραζα ας πούμε πάνω από πέντε μαζί. Αν ήθελα ένα-δύο, αγόραζα από τοπικά δισκάδικα, και οι τιμές ήταν στο δεκαπεντάρι. Στο εικοσάρικο ανέβαιναν αυστηρά οι διπλοί... Κάποια στιγμή, γύρω στο 2010, έγινε ένα γύρισμα, οι τιμές ανέβηκαν απότομα, κι από τότε δεν έχουν σταματήσει να ανεβαίνουν.

Την προηγούμενη εβδομάδα πέρασα από τα Public για ένα δώρο, και οι περισσότεροι (μονοί) δίσκοι έκαναν πάνω από 25 ευρώ! Εντάξει, αν δεν ήταν εξοργιστικό θα ήταν αστείο.

eyebee said:

............. και, βοηθούσης και της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου, μου ερχόταν περίπου 10-12 ευρώ ο δίσκος, αν αγόραζα ας πούμε πάνω από πέντε μαζί......

Click to expand...

Αυτο ακριβως εκανα και γω.

Εγώ που είμαι DJ το σταμάτησα το σπορ το 2005.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι δίσκοι καταστρέφονται μετά από επαγγελματική χρήση, δεν εννοώ σκρατς και τέτοια, αλλά όπως και να το κάνεις άμα παίξει ένας δίσκος 50 - 100 φορές δεν είναι για άκουσμα μετά η φθορά είναι μεγάλη στον ήχο.
Καλής ποιότητας ψηφιακά αρχεία, καλά μηχανήματα για γλυκό και ζεστό ήχο και δεν μου λείπει το βινύλιο. Ίσα ίσα δεν πονάει η μέση.

Κόλπα του Marketing.
Έχουν μυριστεί ψωμί και επιχειρούν να ξεζουμίσουν -όσο ακόμη μπορούν- μια αγορά που κανονικά έπρεπε να είναι ήδη νεκρή. 'Ωπως πολύ σωστά επισημάνθηκε πιό πάνω δεν υπάρχουν πλέον νέες αναλογικές ηχογραφήσεις.
Προς τι λοιπόν η μεταφορά μιας ψηφιακής εγγραφής σε βινύλιο; Για να την ακούσεις χειρότερα;
Το ωραίο είναι ότι κάποιοι θα την "γυρίσουν" και σε MP3 ή Flac για να την σώσουν σ´ έναν υπολογιστή...
Αυτή η ιστορία θα ξεφουσκώσει όπως όλες που δεν έχουν υπόβαθρο και ουσία μόλις ο καταναλωτής αντιληφθεί τι γίνεται.
Το βινύλιο κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ένα μέσον που ανήκει στην ιστορία και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται, με τον δέοντα σεβασμό όμως.

Εγώ θεωρώ πολύ θετική τη κίνηση αυτή.

Μεγάλη γκάμα πικάπ (κάποια είναι μάπα δεν λέω) και κάποια πολύ αξιοπρεπή.

Υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι με βινυλιακές συλλογές που κάθονται στα ράφια επειδή το παλιό πικάπ χάλασε/χάθηκε κλπ.

Υπάρχουν αρκετοί που έχουν ξεκινήσει πρόσφατα και αγοράζουν μεταχειρισμένους δίσκους, και χρειάζονται ένα καλύτερο πικάπ, από το παλιό του μπαμπά κλπ.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν και ούτε πρόκειται ποτέ να ασχοληθούν με σύγχρονες τεχνολογίες αναπαραγωγής πχ ο πατέρας μου και η μάνα μου, που μπορεί να βάλουν έναν δίσκο ή ένα cd και μέχρι εκεί (δεν κατέχουν από άυλα και dac).

Δεν βλέπω τον λόγο να υπάρχει καχυποψία απέναντι στην διάθεση πικάπ ή δίσκων βινυλίου.

Προσωπικά έχω τώρα πια πάνω από 4,5ΤΒ μουσική (έχω πετάξει όλα τα mp3 και ότι δεν είναι ποιοτικό μη απολεστικό είδος αρχείου κλπ) αλλά εξακολουθώ να ακούω δίσκους βινυλίου και έχω μια σοβαρή συλλογή.

Ο καθένας πιστεύω ανάλογα με τα γούστα του και τα βαλάντια του.

Πάντως να το πούμε άλλη μια φορά το βινύλιο ποτέ δεν ήταν πιο ώριμο από άποψη αναπαραγωγής και έχουμε πια πικάπ που εξαγάγουν απίστευτη η πληροφορία από παλαιούς (ή νέους) δίσκους.

Οι συλλογές δίσκων υπάρχουν και εφόσον μπορούν να αναπαράγονται με άριστα αποτελέσματα θεωρώ ότι το μέσο αυτό δεν θα μπει στην ιστορία και θα το βλέπουμε μόνο στα μουσεία ή στα σπίτια γερόντων.

Ψιλοασχετο αλλα θα το αναφέρω εδώ:

Τυχαία πέτυχα στην TV προχθές (CSI επεισόδιο νομίζω όπου εξέταζαν τα υπόλοιματα ενός βινυλίου) και έπαιζε ένας διάλογος του στυλ

"Το βινύλιο αυτο ειναι 180 g και άρα υψηλής ποιότητας κλπ"

Και η μετάφραση ήταν:

"Το βινύλιο αυτο, ειναι πολυ ελαφρύ, μονο 180 g και άρα υψηλής ποιότητας κλπ"



Δηλαδή στο επεισόδιο κάποιος είχε καταστρέψει τους δίσκους του? Τον έπιασαν τον αλήτη?

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ said:

Δηλαδή στο επεισόδιο κάποιος είχε καταστρέψει τους δίσκους του? Τον έπιασαν τον αλήτη?

Click to expand...

Ειχε καταστρέψει τους δίσκους του και ειχε πετάξει στα σκουπίδια ενα ζευγάρι HE 6

Φυσικα, βγήκε λάδι

Φαντάζομαι στη μεμβράνη θα έχει κολλήσει κανένα μουχλιασμένο μαρούλι που θα παραμορφώνει τις χαμηλές...

TakisJK said:

Κόλπα του Marketing.
Έχουν μυριστεί ψωμί και επιχειρούν να ξεζουμίσουν -όσο ακόμη μπορούν- μια αγορά που κανονικά έπρεπε να είναι ήδη νεκρή. 'Ωπως πολύ σωστά επισημάνθηκε πιό πάνω δεν υπάρχουν πλέον νέες αναλογικές ηχογραφήσεις.
Προς τι λοιπόν η μεταφορά μιας ψηφιακής εγγραφής σε βινύλιο; Για να την ακούσεις χειρότερα;
Το ωραίο είναι ότι κάποιοι θα την "γυρίσουν" και σε MP3 ή Flac για να την σώσουν σ´ έναν υπολογιστή...
Αυτή η ιστορία θα ξεφουσκώσει όπως όλες που δεν έχουν υπόβαθρο και ουσία μόλις ο καταναλωτής αντιληφθεί τι γίνεται.
Το βινύλιο κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ένα μέσον που ανήκει στην ιστορία και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται, με τον δέοντα σεβασμό όμως.

Click to expand...

Δεν ξερω. Να πω για την δικη μου εμπειρία. Οπως ειπα ξαναρχισα να αγοραζω βινυλιο απο τα 00ς και μετα.
Αυτο δεν σημαινει οτι στα 90ς εμενα χωριας μουσικη.
Εχω μια δισκοθηκη ιδιου μεγεθους περιπου σε CD απο αποκτηματα των 90ς. Πολυ αγαπημενα μερικα. (Και μια αλλη στο πατρικο μου απο τα 80ς με βινυλιο εκεινη)
Οποτε εκανα τον κυκλο βινυλιο - Σι Ντι - βινυλιο

Τωρα τελευταια ειδα οτι μερικα αλμπουμς των 90ς που υπεραγαπω βγηκαν σε βινυλιο ενω ειχαν ηχογραφηθει σε νττζιταλ.
Η Αμαζον εκανε καποιες καλες προφορες (στην χωρα μου) και ειπα να το δοκιμασω αν και αρκετα καχυποπτος (ακριβως λεγοντας αφου ηχογραφηθηαν σε ψηφιακο κλπ...)

Εκανα το βημα. Ξαναπηρα σε βινυλιο Nirvana, Metallica, Jeff Buckley, Pixies, Nick Cave, Placebo, Portished...τεσπα καποια πολυ αγαπητα για να παρω μια ιδεα.

E επαθα την πλακα μου. Βλεπω διαφορα προς μια κατευθυνση για το πως συλαμβανω την μουσικη.
Και επειδη δεν μπορω να εκφρασω ακριβως ως προς τι ειναι μια βελτιωση θα πω κατι που θα φανει περιεργο...
Βελτιωση ως προς την πιο ξεκουραστη ακροαση.
Σαν ο ηχος να ειναι πιο αερατος. Και το μονο που κουραζει ειναι να σηκωθεις απο τον καναπε για να αλλαξεις τον δισκο.

Αυτη ειναι η εντυπωση μου.

Πλεον εχω πολλα αλμπουμς σε 2 supports. Ψηφιακο και βινυλιο.

Οταν εχω μερακι και ορεξη και χρονο βαζω βινυλιο (γιατι ειναι διαδικασία)...
οταν θελω ενα μπαραζ γρηγορα και αποφασιστικά για μουσικες που ειναι επειγον να ακουσω παω στα Σι Ντι.

βεβαια μπορει να ειναι και ψυχολογικο θα μου πεις. Δεν ξερω. Αλλα μηπως δεν ακουμε και "ψυχολογικα" μουσικη ;

Αλλα πραγματι τις τιμες που αυξηθηκαν στα βινυλια τις παρατηρω και το θεωρω λιγο απατη.

Οποτε εχω αρχισει να αγοραζω λιγοτερο.

Θεωρώ πως όλοι μας έχουμε μειώσει την καταναλωτική μας τάση προς την αγορά του βινυλίου,και ενδεχομένως να είμαστε ποιό προσεκτική στην όποια αγωρά κι'αν κάνουμε.

Αλλά αναρωτιέμαι υπάρχει κάτι που να μην έχει αυξηθεί (τιμολογιακά) εννοώ, που να έχει μείνει το ίδιο και να μην έχει αλλάξει.Είναι γενικό το κακό και έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεάζει διάφορους τομείς.

Με το βινύλιο πολλές δισκογραφικές εταιρείες θα προσπαθήσουν να βγάλουν τα σπασμένα των προηγούμενων χρόνων. Φυσιολογικό αυτό. Θα τσιμπήσουν οι τιμές ,που ήδη είναι τσιμπημένες. Μαζικά ,πάντα θα κάνει κύκλους η αγορά βινυλίου. Ούτε έσβησε, ούτε θα σβήσει ποτέ.
Γράφαμε πριν από κάποια χρόνια, πως το βινύλιο υπάρχει κυρίως λόγω των ανεξάρτητων δισκογραφικών και βέβαια των djs που κράτησαν τη σημαία ψηλά.
Επειδή φαινόταν πως θα ξαναγυρίσει (όχι βέβαια στο βαθμό που γύρισε) μία μπίζνα που συζητάγαμε 5-6 φίλοι πριν από τέσσερα χρόνια, ήταν να βρούμε μία μηχανή κοπής και να τη φέρουμε στην Ελλάδα. Στην Ευρώπη υπήρχαν δύο εργοστάσια γνωστά (Γερμανία - Τσεχία αν θυμάμαι καλά). Το άλμπουμ του αδερφού μου κόπηκε στη Γερμανία.
Πάντως κάποια Αμερικάνικα κυρίως εργοστάσια έχουν τρεις βάρδιες 24 ώρες το 24ωρο.