Το ποίημα της φωτιάς
The Crazy World Of Arthur Brown - The Crazy World Of Arthur Brown (Iούνιος 1968, Track Record)
Τραγούδια: A1 Prelude-Nightmare, A2 Fanfare-Fire Poem, A3 Fire, A4 Come And Buy, A5 Time, A6 Confusion, B1 I Put A Spell On You, B2 Spontaneous Apple Creation, B3 Rest Cure, B4 I've Got Money, B5 Child Of My Kingdom
Μουσικοί: Arthur Brown (φωνητικά), Vincent Crane (πλήκτρα, βιμπράφωνο, ενορχήστρωση), Nick Greenwood/Sean Nicholas (μπάσο), Drachen Theaker (τύμπανα), John Marshall (τύμπανα)
Παραγωγή: Kit Lambert
Η πρωτοποριακή σημασία αυτού του άλμπουμ δεν μπορεί να υποτιμηθεί παρά το γεγονός ότι συχνά παραβλέπεται, εκτός από εκείνους που επηρεάστηκαν βαθιά από αυτό. Πίσω στο Λονδίνο του 1968, ο τρελός κόσμος του Άρθουρ Μπράουν, μια από τις πιο επίμαχες παραστάσεις της εποχής, είναι στη σκηνή. Ο
Arthur Brown γυμνός μέχρι τη μέση, με βαμμένο το πρόσωπο σαν κάποιος δαιμονικός μάγος και με φλεγόμενο στέμμα στο κεφάλι, κραυγάζει «
Είμαι ο θεός στις φλόγες της κόλασης». Είναι ένα θέαμα που για όποιον υπήρξε μάρτυρας, δεν το ξέχασε ποτέ. Ο
Arthur Brown κυριολεκτικά άνοιξε τον δρόμο για το θεατρικό ροκ, σ' αυτούς που στη συνέχεια ακολούθησαν το μακάβριο και αμφιλεγόμενο, τότε, όραμά του.
Μετά τη γρήγορη επιστροφή του στο Λονδίνο, αφού κατά λάθος έβαλε φωτιά σε νάιτ κλαμπ στο Παρίσι, που ανήκε στη μαφία, ένωσε τις δυνάμεις του με τον κλασικά εκπαιδευμένο κιμπορντίστα,
Vincent Crane και τον πρωτοποριακό ντράμερ
Drachen Theaker. Η μπάντα πήρε το όνομα
The Crazy World Of Arthur Brown και σύντομα θα διαπιστωνόταν πόσο τρελός θα μπορούσε να είναι αυτός ο κόσμος.
Η εικόνα της μπάντας ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή της. Το 1968, ήταν ένας χρόνος, που τα παλαιότερα στοιχεία της κοινωνίας προσπαθούσαν να κατανοήσουν τους όχι και τόσο γλυκούτσικους
Beatles, που παραδέχτηκαν ότι παίρνουν
LSD. Υπήρχαν τηλεοπτικά πλάνα φοιτητικών ταραχών, ρηξικέλευθο σινεμά, δολοφονίες, το Βιετνάμ και το
Satanic Majesty των
Stones. Σχεδόν κάθε φράγμα, τόσο κοινωνικά όσο και καλλιτεχνικά, γκρεμίστηκε απ' αυτό το κύμα της άμεσης επανάστασης.
Οι
Crazy World Of Arthur Brown έγιναν σύντομα ένας τακτικός χαρακτηριστικός θαμώνας στο
UFO κλαμπ του Λονδίνου, όπου τύποι σαν τους
Pink Floyd του Σιντ Μπάρετ και
Soft Machine πρωτοστατούσαν. Υπογράφοντας στην
Track Records, μετά από σύσταση του
Pete Townshend κυκλοφόρησαν το πρώτο τους σινγκλ "
Devil's Grip" που συνοδευόταν από το "
Give Him A Flower". Σύντομα ξεκίνησε και το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ τους, με παραγωγό τον μάνατζερ των
Who, Kit Lambert και συνεργάτη του, τον
Townshend.
Ο Arthur, όπως ήταν αναμενόμενο, θέλησε ολόκληρο το άλμπουμ να είναι ένα κόνσεπτ γραμμένο γύρω από το θέμα του "
Fire", ενώ ο
Kit σκεφτόταν διαφορετικά, με το αποτέλεσμα να ικανοποιεί τελικά και τους δύο. Ωστόσο το άλμπουμ ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα, αν και αξέχαστο, κομμάτι και καταγράφει εκπληκτικά με δραματικό αποτέλεσμα την ικανότητα της μπάντας στο στούντιο, της κατά τα άλλα γνωστής για τις πάντα οπτικά απρόβλεπτες και πρωτοποριακές, ζωντανές παραστάσεις της.
Ο δίσκος ανοίγει με το ανησυχητικό "
Prelude - Nightmare" ένα κομμάτι που εισήγαγε τη δύναμη της φωνητικής παρουσίας του
Arthur Brown στο ανυποψίαστο κοινό, ακολουθούμενο από το "
Fanfare - Fire Poem" που οδηγεί στο "
Fire", ένα κομμάτι που διασκευάσθηκε από πολλές μπάντες. Με την περσόνα του Μπράουν να ξεχύνεται από τα ηχεία, επιβεβαιώνεται ότι υπήρξε ένας άνθρωπος που κυριολεκτικά "κάηκε" συχνά για την τέχνη του. Η μακάβρια εμμονή του με τη φωτιά αγγίζει αρχέγονους φόβους και όταν ουρλιάζει «
θα καείς» είναι μια πραγματικά αξέχαστη στιγμή. Το "
Come And Buy" ανοίγει σαν μια βρετανική εκδοχή των
Doors και σοκάρει ξανά με τη γλαφυρή απεικόνιση των συνεπειών της φλόγας. Τα "
Time"/"
Confusion", ενισχυόμενα με τις ενορχηστρώσεις των εγχόρδων του
Cranes, έχουν μια εκπληκτική φωνητική απόδοση, παρασύροντας σαν γκόθικ ταινία τρόμου.
Σ' αυτά αλλά και στα υπόλοιπα, "
I Put A Spell On You", "
Spontaneous Apple Creation", "
Rest Cure", "
I've Got Money", και "
Child Of My Kingdom", υπάρχει μια δημιουργική παραδοξότητα, ένα άγγιγμα πρώιμου προγκρέσιβ, πιτσιλιές τζαζ φιούζιον και ενίοτε σύντομα ίχνη των
Doors. Πάνω απ' όλα όμως, υπάρχει ολόκληρος ο κόσμος, ο τρελός κόσμος, της μοναδικής δημιουργικότητας που θα μπορούσε να ξεπηδήσει μόνο από το μυαλό του Άρθουρ Μπράουν.
(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Jeff Perkins)