Ψυχρό γεγονός
Rodriguez - Cold Fact (Μάρτιος 1970, Sussex)Τραγούδια: A1 Sugar Man, A2 Only Good For Conversation, A3 Crucify Your Mind, A4 Establishment Blues, A5 Hate Street Dialogue, A6 Forget It, B1 Inner City Blues, B2 I Wonder, B3 Like Janis, B4 Gommorah (A Nursery Rhyme), B5 Rich Folks Hoax, B6 Jane S. Piddy
Μουσικοί: Sixto Rodriguez (φωνητικά, ακουστική κιθάρα), Dennis Coffey (ηλεκτρική κιθάρα), Mike Theodore (πλήκτρα, ενορχήστρωση), Bob Babbitt (μπάσο), Andrew Smith (τύμπανα), Detroit Symphony με Gordon Staples επικεφαλής (έγχορδα), Carl Reatz (επικεφαλής πνευστών), Friends & Family of Joyce Vincent and Telma Hopkins (παιδική χορωδία/B4)
Παραγωγή: Dennis Coffey, Mike Theodore
Όλα τα τραγούδια είναι του Sixto Rodriguez εκτός από τα A5, B4 από τους Gary Harvey, Mike Theodore & Dennis Coffey.
Ηχογραφήθηκε, Αύγουστο έως Σεπτέμβριο του 1969, στα στούντιο Tera-Shirma, Ντιτρόιτ, Μίσιγκαν.
Γεννημένος το 1942 από Μεξικάνους μετανάστες γονείς, η εργατική του τάξη και η ισπανόφωνη ανατροφή, έδωσε από πολύ νωρίς στον Sixto ("έκτο παιδί") Diaz Rodriguez, γνώση της ζωής ως ξένος. Ήταν ένα θέμα που θα απασχολούσε πολύ την τραγουδοποιΐα του με τα μπλουζ του υποβαθμισμένου κέντρου της πόλης και τις ιστορίες κοινωνικής απομόνωσης και περιθωριοποίησης. Ερωτηθείς για το πώς άρχισε τη σταδιοδρομία του στη μουσική, ανασηκώνοντας του ώμους, απάντησε: «Άρχισα να παίζω όταν ήμουν περίπου δεκαεπτά. Νομίζω ότι ήταν ένας τρόπος για να ξεφύγεις και να βγεις στον κόσμο». Ένα πρώιμο φολκ-ροκ σινγκλ "I’ll Slip Away" για την τοπική ετικέτα Impact, θάφτηκε από την πτώχευση της εταιρείας, αλλά το 1969 ο Rodriguez υπογράφει στο νεοσύστατο παρακλάδι της Buddha, Sussex και το Cold Fact αναδείχτηκε ως η πρώτη κυκλοφορία του.
Βυθισμένο αθώα στην ψυχεδέλεια της δεκαετίας του εξήντα, αυτό το πρώτο άλμπουμ από έναν μυστηριωδώς άγνωστο καλλιτέχνη, συνδυάζει απλά φολκ κιθάρα με εκπληκτικούς στίχους για την παράνοια των ναρκωτικών, την κατάθλιψη και τις καταδικασμένες σχέσεις. Η ξεχωριστή ένρινη φωνή του Rodriguez περιπλανιέται σε μια δωδεκάδα απλών κομματιών που αντιμετωπίζουν το ταραχώδες σκηνικό της Αμερικής του '60 και το κάνει με μια τέτοια εντυπωσιακή ομορφιά που τον έχει εκτοξεύσει σε λατρευτική κατάσταση σε πολλές μακρινές γωνιές του πλανήτη. Για πολλούς, αυτό το άλμπουμ είναι ένα θαυμάσιο ταξίδι, χαμένο στην ομίχλη του χιπισμού, ιδανικό για ιδεαλιστές και ονειροπόλους.
Αναρωτιέμαι πόσες φορές προσπάθησες Και αναρωτιέμαι πόσα σχέδια έχουν πάει άσχημα Αναρωτιέμαι πόσες φορές έκανες σεξ Και αναρωτιέμαι αν ξέρεις ποιος θα είναι ο επόμενος Αναρωτιέμαι, αναρωτιέμαι, ναι αναρωτιέμαι Αναρωτιέμαι για την αγάπη που δεν μπορείς να βρεις Και αναρωτιέμαι για τη μοναξιά που είναι δική μου Αναρωτιέμαι πόσο ζωντανός είσαι Και αναρωτιέμαι για τους φίλους σου που δεν είναι Αναρωτιέμαι, αναρωτιέμαι, ναι αναρωτιέμαι Αναρωτιέμαι για τα δάκρυα στα μάτια των παιδιών Και αναρωτιέμαι για τον στρατιώτη που πεθαίνει Αναρωτιέμαι θα τελειώσει ποτέ αυτό το μίσος Αναρωτιέμαι και ανησυχώ φίλε μου Αναρωτιέμαι, αναρωτιέμαι, εσύ; Αναρωτιέμαι πόσες φορές προσπάθησες Και αναρωτιέμαι πόσα όνειρα έχουν πάει άσχημα Αναρωτιέμαι πόσες φορές έκανες σεξ Και αναρωτιέμαι αν ξέρεις ποιος θα είναι ο επόμενος Αναρωτιέμαι, αναρωτιέμαι, ναι αναρωτιέμαι - I Wonder (Rodriguez) |
Με εξαιρετική επίβλεψη από τους Mike Theodore και Dennis Coffey (αργότερα στην μπάντα Detroit Guitar Band), η λιτή παραγωγή του άλμπουμ δίνει έμφαση στην ακουστική κιθάρα και τα αξέχαστα φωνητικά του Σίξτο. Το ψυχαναγκαστικό "I Wonder", ίσως το πιο γνωστό από τα κομμάτια του άλμπουμ, αντικατοπτρίζει τον τύπο των ερωτήσεων που πάντα θέλατε να κάνετε και ποτέ δεν είχατε το θάρρος, αλλά είναι το υπερ-τριπαριστό πικρόγευστο εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ, "Sugar Man", που χαρίζει πραγματικά στο άλμπουμ και ιντριγκάρει. Σε μια διακριτική υποστήριξη από κιθάρα, πνευστά και ηλεκτρονικά εφέ, ο Ροντρίγκεζ αραδιάζει μια λίστα από ουσίες σε αργκό (silver magic ships, jumpers, coke, sweet Mary Jane), προτού παραδώσει ένα ισχυρό μήνυμα:
«Ζαχαράνθρωπε, γνώρισα έναν ψεύτικο φίλο / Σε ένα μοναχικό σκονισμένο δρόμο / Έχασα την καρδιά μου, όταν τη βρήκα / Είχε μετατραπεί σε νεκρό μαύρο κάρβουνο...».