Η Έλευση του Βασιλείου
The Band - Music From Big Pink (Ιούλιος 1968, Capitol Records)
Τραγούδια: A1 Tears Of Rage (B. Dylan, R.Manuel), A2 To Kingdom Come (J. R. Robertson), A3 In A Station (R. Manuel), A4 Caledonia Mission (J. R. Robertson), A5 The Weight (J. R. Robertson), B1 We Can Talk (R. Manuel), B2 Long Black Veil (M. J. Wilkin, D. Dill,), B3 Chest Fever (J. R. Robertson), B4 Lonesome Suzie (R. Manuel), B5 This Wheel's On Fire (B. Dylan, R. Danko), B6 I Shall Be Released (B. Dylan)
Μουσικοί: Rick Danko (μπάσο, βιολί, φωνητικά), Levon Helm (τύμπανα, ντέφι, φωνητικά), Garth Hudson (όργανο, πιάνο, κλαβινέτο, σοπράνο & τενόρο σαξόφωνο), Richard Manuel (πιάνο, όργανο, τύμπανα, φωνητικά), Robbie Robertson (ηλεκτρικές & ακουστικές κιθάρες, φωνητικά)
Παραγωγή / Μηχανικοί / Ζωγραφική εξωφύλλου: John Simon / Don Hahn, Tony May, Shelly Yakus / Bob Dylan
Ηχογραφήθηκε, στα
A&R Studios, Νέα Υόρκη, στα
Capitol Studios και στα
Gold Star Studios, Λος Άντζελες
«Ένα ροζ σπίτι, λουσμένο από τον
ήλιο του Overlook Mountain στο
West Saugerties της Νέας Υόρκης.
Το Big Pink γέννησε αυτή τη μουσική
και αυτά τα τραγούδια στην πορεία του.
Υπήρξε ο πρώτος μάρτυρας αυτού του
άλμπουμ που επινοήθηκε και συντέθηκε,
εκεί μέσα στους τοίχους του.»
Το 1968, «
η Αμερική ήταν τυλιγμένη σε μια κουβέρτα οργής», έγραψε ο
Bob Dylan στα απομνημονεύματά του,
Chronicles Volume One, το 2004. «
Οι σπουδαστές στα πανεπιστήμια κατέστρεφαν σταθμευμένα αυτοκίνητα, έσπαζαν παράθυρα. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ έστελνε τη χώρα σε μια βαθιά ύφεση. Οι πόλεις τυλίγονταν στις φλόγες, τα γκλομπ κτυπούσαν». Οι αλλεπάλληλες δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον Απρίλιο και του γερουσιαστή Ρόμπερτ Κένεντι τον Ιούνιο, επιβεβαίωσαν ότι η χειρότερη Αμερική βρισκόταν σε πόλεμο με τον εαυτό της, βυθιζόμενη σε μια δολοφονική οργή. «
Αν έβλεπες τα νέα», συνέχισε ο
Dylan, «
θα πίστευες ότι ολόκληρο το έθνος καιγόταν».
Εκείνο το καλοκαίρι, μετά από μια δεκαετία περιοδείας ως υποστηρικτική ομάδα για άλλους καλλιτέχνες, οι
Band κυκλοφόρησαν ένα απίστευτο ντεμπούτο, το
Music from Big Pink. Με την ανάμειξη αμέτρητων επιρροών από κάντρι, γκόσπελ, ροκ, φολκ και ρυθμ εντ μπλουζ σε ισχυρές συνθέσεις, επηρεασμένες και με τη βοήθεια του
Bob Dylan, το γκρουπ σφυρηλατούσε ένα άλμπουμ με μια ειλικρινή, χαλαρή αίσθηση, που αγνόησε τις τρέχουσες τάσεις του ψυχεδελικού ροκ. Ο τίτλος του άλμπουμ προέρχεται από ένα
(ροζ) σπίτι κοντά στο Γούντστοκ της Νέας Υόρκης, όπου ζούσαν αρκετά μέλη της μπάντας (
Danko, Manuel και
Hudson) ενώ έγραφαν και πρόβαραν υλικό για αυτό το άλμπουμ. Ενώ εκεί καταγράφηκαν πολλές ντέμο ταινίες, η τελική ηχογράφηση του άλμπουμ, που παρήγαγε ο
John Simon, πραγματοποιήθηκε σε στούντιο στη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες. Ταυτόχρονα, ένα μεγάλο μέρος του υλικού που ηγείτο ο
Dylan ηχογραφήθηκε και τελικά κυκλοφόρησε από αυτόν, ως
The Basement Tapes το 1975.
Δημιουργός του γκρουπ ήταν ο ντράμερ
Levon Helm, από τη μεριά του Αρκάνσας του Δέλτα του Μισισίπι, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του '50, με την καθοδήγηση του
Ronnie Hawkins, σχημάτισε το ροκαμπίλι γκρουπ,
The Hawks. Το 1958, το γκρουπ μετανάστευσε στο Οντάριο του Καναδά, που είχε μια αναπτυσσόμενη αγορά μουσικής προερχόμενη από τον αμερικάνικο νότο και περιόδευσε εκεί για πολλά χρόνια. Με τον καιρό, προσχώρησαν οι ντόπιοι Καναδοί
Rick Danko,
Robbie Robertson,
Richard Manual και
Garth Hudson. Όταν ο
Hawkins έφυγε για ξεκούραση, το υπόλοιπο συγκρότημα συνέχισε να παίζει σε κλαμπ και σύντομα στράφηκε στυλιστικά περισσότερο προς το μπλουζ. Το 1964, το γκρουπ χωρίστηκε από τον
Hawkins και κυκλοφόρησε μερικά σινγκλ ως
Levon and the Hawks με τον
Helm στα κύρια φωνητικά. Όταν ο
Bob Dylan "εξηλεκτρίστηκε" το 1965, στρατολόγησε τους
Band ως υποστηρικτικό του γκρουπ και περιόδευσαν τον κόσμο μέσα στο 1966. Ωστόσο, ο
Dylan υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του και δεν ήταν σε θέση να συμμετάσχει για σχεδόν ένα χρόνο. Αποσύρθηκε στην πόλη
Catskill του
Woodstock και οι
Band αποφάσισαν να ενωθούν μαζί του, διακόπτοντας από την περιοδεία για να δοκιμάσουν την τύχη τους στο γράψιμο της δικής τους μουσικής.
Με αυτό το ολοκαίνουργιο εγχείρημα, οι
Band έκαναν μια συντροφική προσπάθεια να παράγουν τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια που μπορούσαν. Ενώ ο
Dylan συνέθεσε τρία από τα έντεκα κομμάτια του άλμπουμ και υπήρχε και μια διασκευή, ο
Manuel και ο
Robertson χώρισαν τα υπόλοιπα καθήκοντα τραγουδοποιού, παραδεχόμενοι αργότερα ότι ήταν μαθητές των διαφόρων προσεγγίσεων του
Dylan στη σύνθεση. Ο
Dylan έκανε επίσης την εικονογράφηση του εξώφυλλου για το άλμπουμ.