Πριν από χρόνια, το χειμώνα του 1995, είχα πάει ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη.
Με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι περιφερόμουν στα στενά δρομάκια της υπέροχης αυτής πόλης όταν οι νότες μια μελωδίας έφτασαν στα αυτιά μου. Ακολούθησα το στενό δρομάκι που ερχόταν η μουσική και λίγα μέτρα πιο κάτω με έβγαλε σε μια μικρή τριγωνική πλατεία έξω από το μουσείο της Φυσικής Ιστορίας αν θυμάμαι καλά.
Ένα παλικάρι στην ηλικία μου τότε, γύρω στα 25-27, με κλασική κιθάρα έπαιζε μια μουσική που όμοιά της δεν είχα ξανακούσει. Έκατσα και άκουγα αρκετή ώρα. Παρατηρούσα τον τύπο να σκαλίζει τις χορδές της κιθάρας του ρίχνοντας ματιές στο αναλόγιο που ήταν μπροστά του. Εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος γύρω όλοι όμως άκουγαν προσεχτικά και είχε σχεδόν απόλυτη ησυχία. Η ακουστική του χώρου ήταν εκπληκτική. Η μουσική έφτανε τόσο ζωντανά και καθαρά στα αυτιά μας που υπέθεσα ότι το σημείο που είχε επιλέξει να καθίσει δεν μπορεί να ήταν τυχαίο.
Σε κάποια από τις παύσεις που έκανε τον πλησίασα και τον ρώτησα τι είναι αυτό που πάιζει. "Μπαχ" μου απάντησε και με μια κίνηση του κεφαλιού του έδειξε προς το αναλόγιο. "Το προηγούμενο" ….γύρισε σελίδα… "ήταν αυτό". Leopold Sweis σημείωσα στο ημερολόγιο μου βράδυ όταν γύρισα στο ξενοδοχείο αλλά δεν ξέρω αν το θυμόμουν να το γράψω σωστά. Οι γνώσεις μου για την κλασική ήταν (και παραμένουν) ελάχιστες και δεν ρώτησα περισσότερα.
Γνωρίζω πολύ καλά το μάταιο του να προσπαθείς να μεταφέρεις τη ζωντανή μουσική εμπειρία στο σαλόνι σου, παρόλα αυτά θα θελα να σας ζητήσω να μου προτείνετε κάποιο cd με έργα της εποχής αυτής σε κιθάρα.
Με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι περιφερόμουν στα στενά δρομάκια της υπέροχης αυτής πόλης όταν οι νότες μια μελωδίας έφτασαν στα αυτιά μου. Ακολούθησα το στενό δρομάκι που ερχόταν η μουσική και λίγα μέτρα πιο κάτω με έβγαλε σε μια μικρή τριγωνική πλατεία έξω από το μουσείο της Φυσικής Ιστορίας αν θυμάμαι καλά.
Ένα παλικάρι στην ηλικία μου τότε, γύρω στα 25-27, με κλασική κιθάρα έπαιζε μια μουσική που όμοιά της δεν είχα ξανακούσει. Έκατσα και άκουγα αρκετή ώρα. Παρατηρούσα τον τύπο να σκαλίζει τις χορδές της κιθάρας του ρίχνοντας ματιές στο αναλόγιο που ήταν μπροστά του. Εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος γύρω όλοι όμως άκουγαν προσεχτικά και είχε σχεδόν απόλυτη ησυχία. Η ακουστική του χώρου ήταν εκπληκτική. Η μουσική έφτανε τόσο ζωντανά και καθαρά στα αυτιά μας που υπέθεσα ότι το σημείο που είχε επιλέξει να καθίσει δεν μπορεί να ήταν τυχαίο.
Σε κάποια από τις παύσεις που έκανε τον πλησίασα και τον ρώτησα τι είναι αυτό που πάιζει. "Μπαχ" μου απάντησε και με μια κίνηση του κεφαλιού του έδειξε προς το αναλόγιο. "Το προηγούμενο" ….γύρισε σελίδα… "ήταν αυτό". Leopold Sweis σημείωσα στο ημερολόγιο μου βράδυ όταν γύρισα στο ξενοδοχείο αλλά δεν ξέρω αν το θυμόμουν να το γράψω σωστά. Οι γνώσεις μου για την κλασική ήταν (και παραμένουν) ελάχιστες και δεν ρώτησα περισσότερα.
Γνωρίζω πολύ καλά το μάταιο του να προσπαθείς να μεταφέρεις τη ζωντανή μουσική εμπειρία στο σαλόνι σου, παρόλα αυτά θα θελα να σας ζητήσω να μου προτείνετε κάποιο cd με έργα της εποχής αυτής σε κιθάρα.