Λένε πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Πλέον δεν είμαι σίγουρη αν μέσω αυτών η ψυχή μας φαίνεται προς τα έξω γιατί έχουμε χρόνια εξασκηθεί να κρύβουμε τα αληθινά μας αισθήματα κάτω από ένα αποχαυνωτικό μειδίαμα ή ένα νευρικό γέλιο με δόντια μέσα στις αγχωτικές πολύβουες μεγαλουπόλεις.
Κάποτε το να αισθάνεσαι και να το δείχνεις ήταν προτέρημα με τους ποιητές μπροστάρηδες της ειλικρίνειας με έναν μουσικό σχεδόν λόγο καθώς και περιεκτικό μέσα σε λίγες αράδες στίχων και πόσο θαυμαστοί φαίνονται στα μάτια μας.
Όχι δεν είναι καθρέφτες τα μάτια μας αλλά μια μεγάλη κάμερα που μπροστά της εκτυλίσσονται σκηνές καθημερινής τρέλλας, σκηνές κωμικές, σκηνές ερωτικές και πρωταγωνιστές πάντα οι ξένοι, οι απέξω όχι εμείς αλίμονο. Ζούμε μέσω της ζωής των άλλων και ξεχνάμε πώς να γίνουμε πρωταγωνιστές εμείς, κρύβουμε τον μεγαλύτερο ηθοποιό αρχαίου δράματος βαθιά στο είναι μας και αφήνουμε να βγει ο μικρός γελωτοποιός, αυτός ο νάνος που θέλει να φαίνεται αρεστός και ευχάριστος στους ξένους σε αυτούς τους άλλους που ζει γι, αυτούς από αυτούς. Ο ίδιος μικρός κλειστοφοβικός νάνος γιγαντώνεται (νομίζει) στους ξένους , στους άλλους μικρούς νάνους που βλέπει για μεγάλους γίγαντες και έτσι ο κόσμος γεμίζει από μικρούς κοντόφθαλμους μαζοχιστές νάνους που αρέσκονται να παίζουν μεταξύ τους την ταινία δούλος και αφέντης, ο καλός ο καλύτερος και ο κάλλιστος υποκριτής.
Κάπου σε αυτή την ταινία ανάμεσα μπαίνει και η αγάπη ο έρωτας με όλα τα συναφή συν-αισθήματα και τότε ο νάνος καταλαβαίνει το μπόι του.Τότε είναι που προσπαθεί να δει με αγωνία στα μάτια του άλλου τον εαυτό του και σκηνές ευτυχίας που θα ήθελε να μοιραστεί μαζί του.
Αλλά there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
Άνδρας και γυναίκα , γυναίκα και άνδρας δίνουν πολλές φορές μάχες για το ποιος είναι ο καλύτερος ηθοποιός ενώ ψάχνουν απεγνωσμένα να πάρουν τον πρώτο ρόλο όχι λίγες φορές κάποιου άλλου, ξένου που ίσως να του ταίριαζε περισσότερο.
Μπορούν να γυρίσουν την καλύτερη ταινία της καριέρας τους μέσα στην καθημερινότητα και τις μικρές ψιχάλες φευγαλέας ευτυχίας. Οι δε σκηνές που συντελούν το παζλ αυτό της αγάπης ανάμεσα στα δυο φύλα είναι τόσο αντιφατικές όσο η ίδια η ασπρόμαυρη ζωή και ενώ 'στολίζουν' ο ένας τον άλλον μόνοι τους, έξω στους ξένους φτιασιδώνουν την τέλεια αγάπη τους με κοστούμια, γραβάτες, ψηλοτάκουνα, κραγιόν, κομψούς τρόπους και επιδεικτικά χαριεντίσματα
Ζουν 'το παραμύθι τους' για να μπορέσουν να ζήσουν
Vivre pour vivre (1967) έτσι και στην ταινία ο πρωταγωνιστής μας ζει τη ζωή που διαλέγει να κάνει μετά τα σαράντα του με αποτέλεσμα στο τέλος να χάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ήδη υπάρχουσας ζωής του με τη γυναίκα που νεότερος επέλεξε. Ρίσκο και απληστία και το αιώνιο αποτέλεσμα αξιολογώ σωστά μόνο ότι είχα κι έχασα? Μόνο κάποιος που θα δει την ταινία του μεγάλου μαέστρου της κάμερας
Claude Lelouch σκηνοθέτη και σεναριογράφου αυτής της μνημειώδης ταινίας, μπορεί με δική του ακρίβεια να καταλάβει , να ταυτιστεί και να θαυμάσει τον ρεαλισμό με τον οποίο μια κάμερα μέσα από τα μάτια του Lelouch μπορεί να σαρώσει τις όποιες μικρές και μεγάλες ψυχολογικές μεταπτώσεις των ηθοποιών από μικρές λεπτομέρειες στις κινήσεις του κορμιού τους με κοντινά πλάνα πολλές φορές μονοκάμερα. Δέκα λεπτά λήψεων αληθινής ταινίας αληθινής τέχνης με μεράκι και άποψη. Στην ταινία αυτή ακούγεται ένα από τα καλύτερα ost της εποχής του 60 με την υπογραφή του Francis Lai.
Και ενώ εγώ την ταινία την είδα και μέσα από τα μάτια του charles bukowski δείτε την άποψη του σκηνοθέτη.
http://www.youtube.com/watch?v=W7-HHFGZ6Uc
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say, stay in there, I'm not going
to let anybody see
you.
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I pour whiskey on him and inhale
cigarette smoke
and the whores and the bartenders
and the grocery clerks
never know that
he's
in there.
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
you want to screw up the
works?
you want to blow my book sales in
Europe?
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody's asleep.
I say, I know that you're there,
so don't be
sad.
then I put him back,
but he's singing a little
in there, I haven't quite let him
die
and we sleep together like
that
with our
secret pact
and it's nice enough to
make a man
weep, but I don't
weep, do
you?
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say, stay in there, I'm not going
to let anybody see
you.
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I pour whiskey on him and inhale
cigarette smoke
and the whores and the bartenders
and the grocery clerks
never know that
he's
in there.
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
you want to screw up the
works?
you want to blow my book sales in
Europe?
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody's asleep.
I say, I know that you're there,
so don't be
sad.
then I put him back,
but he's singing a little
in there, I haven't quite let him
die
and we sleep together like
that
with our
secret pact
and it's nice enough to
make a man
weep, but I don't
weep, do
you?
Κάποτε το να αισθάνεσαι και να το δείχνεις ήταν προτέρημα με τους ποιητές μπροστάρηδες της ειλικρίνειας με έναν μουσικό σχεδόν λόγο καθώς και περιεκτικό μέσα σε λίγες αράδες στίχων και πόσο θαυμαστοί φαίνονται στα μάτια μας.
Όχι δεν είναι καθρέφτες τα μάτια μας αλλά μια μεγάλη κάμερα που μπροστά της εκτυλίσσονται σκηνές καθημερινής τρέλλας, σκηνές κωμικές, σκηνές ερωτικές και πρωταγωνιστές πάντα οι ξένοι, οι απέξω όχι εμείς αλίμονο. Ζούμε μέσω της ζωής των άλλων και ξεχνάμε πώς να γίνουμε πρωταγωνιστές εμείς, κρύβουμε τον μεγαλύτερο ηθοποιό αρχαίου δράματος βαθιά στο είναι μας και αφήνουμε να βγει ο μικρός γελωτοποιός, αυτός ο νάνος που θέλει να φαίνεται αρεστός και ευχάριστος στους ξένους σε αυτούς τους άλλους που ζει γι, αυτούς από αυτούς. Ο ίδιος μικρός κλειστοφοβικός νάνος γιγαντώνεται (νομίζει) στους ξένους , στους άλλους μικρούς νάνους που βλέπει για μεγάλους γίγαντες και έτσι ο κόσμος γεμίζει από μικρούς κοντόφθαλμους μαζοχιστές νάνους που αρέσκονται να παίζουν μεταξύ τους την ταινία δούλος και αφέντης, ο καλός ο καλύτερος και ο κάλλιστος υποκριτής.
Κάπου σε αυτή την ταινία ανάμεσα μπαίνει και η αγάπη ο έρωτας με όλα τα συναφή συν-αισθήματα και τότε ο νάνος καταλαβαίνει το μπόι του.Τότε είναι που προσπαθεί να δει με αγωνία στα μάτια του άλλου τον εαυτό του και σκηνές ευτυχίας που θα ήθελε να μοιραστεί μαζί του.
Αλλά there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
Άνδρας και γυναίκα , γυναίκα και άνδρας δίνουν πολλές φορές μάχες για το ποιος είναι ο καλύτερος ηθοποιός ενώ ψάχνουν απεγνωσμένα να πάρουν τον πρώτο ρόλο όχι λίγες φορές κάποιου άλλου, ξένου που ίσως να του ταίριαζε περισσότερο.
Μπορούν να γυρίσουν την καλύτερη ταινία της καριέρας τους μέσα στην καθημερινότητα και τις μικρές ψιχάλες φευγαλέας ευτυχίας. Οι δε σκηνές που συντελούν το παζλ αυτό της αγάπης ανάμεσα στα δυο φύλα είναι τόσο αντιφατικές όσο η ίδια η ασπρόμαυρη ζωή και ενώ 'στολίζουν' ο ένας τον άλλον μόνοι τους, έξω στους ξένους φτιασιδώνουν την τέλεια αγάπη τους με κοστούμια, γραβάτες, ψηλοτάκουνα, κραγιόν, κομψούς τρόπους και επιδεικτικά χαριεντίσματα
quiet clean girls in gingham dresses ...
all I've ever known are whores, ex-prostitutes,
madwomen. I see men with quiet,
gentle women * I see them in the supermarkets,
I see them walking down the streets together,
I see them in their apartments: people at
peace, living together. I know that their
peace is only partial, but there is
peace, often hours and days of peace.
all I've ever known are pill freaks, alcoholics,
whores, ex-prostitutes, madwomen.
when one leaves
another arrives
worse than her predecessor.
I see so many men with quiet clean girls in
gingham dresses
girls with faces that are not wolverine or
predatory.
"don't ever bring a whore around," I tell my
few friends, "I'll fall in love with her."
"you couldn't stand a good woman, Bukowski."
I need a good woman. I need a good woman
more than I need this typewriter, more than
I need my automobile, more than I need
Mozart; I need a good woman so badly that I
can taste her in the air, I can feel her
at my fingertips, I can see sidewalks built
for her feet to walk upon,
I can see pillows for her head,
I can feel my waiting laughter,
I can see her petting a cat,
I can see her sleeping,
I can see her slippers on the floor.
I know that she exists
but where is she upon this earth
as the whores keep finding me?
all I've ever known are whores, ex-prostitutes,
madwomen. I see men with quiet,
gentle women * I see them in the supermarkets,
I see them walking down the streets together,
I see them in their apartments: people at
peace, living together. I know that their
peace is only partial, but there is
peace, often hours and days of peace.
all I've ever known are pill freaks, alcoholics,
whores, ex-prostitutes, madwomen.
when one leaves
another arrives
worse than her predecessor.
I see so many men with quiet clean girls in
gingham dresses
girls with faces that are not wolverine or
predatory.
"don't ever bring a whore around," I tell my
few friends, "I'll fall in love with her."
"you couldn't stand a good woman, Bukowski."
I need a good woman. I need a good woman
more than I need this typewriter, more than
I need my automobile, more than I need
Mozart; I need a good woman so badly that I
can taste her in the air, I can feel her
at my fingertips, I can see sidewalks built
for her feet to walk upon,
I can see pillows for her head,
I can feel my waiting laughter,
I can see her petting a cat,
I can see her sleeping,
I can see her slippers on the floor.
I know that she exists
but where is she upon this earth
as the whores keep finding me?
Ζουν 'το παραμύθι τους' για να μπορέσουν να ζήσουν
Vivre pour vivre (1967) έτσι και στην ταινία ο πρωταγωνιστής μας ζει τη ζωή που διαλέγει να κάνει μετά τα σαράντα του με αποτέλεσμα στο τέλος να χάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ήδη υπάρχουσας ζωής του με τη γυναίκα που νεότερος επέλεξε. Ρίσκο και απληστία και το αιώνιο αποτέλεσμα αξιολογώ σωστά μόνο ότι είχα κι έχασα? Μόνο κάποιος που θα δει την ταινία του μεγάλου μαέστρου της κάμερας
Claude Lelouch σκηνοθέτη και σεναριογράφου αυτής της μνημειώδης ταινίας, μπορεί με δική του ακρίβεια να καταλάβει , να ταυτιστεί και να θαυμάσει τον ρεαλισμό με τον οποίο μια κάμερα μέσα από τα μάτια του Lelouch μπορεί να σαρώσει τις όποιες μικρές και μεγάλες ψυχολογικές μεταπτώσεις των ηθοποιών από μικρές λεπτομέρειες στις κινήσεις του κορμιού τους με κοντινά πλάνα πολλές φορές μονοκάμερα. Δέκα λεπτά λήψεων αληθινής ταινίας αληθινής τέχνης με μεράκι και άποψη. Στην ταινία αυτή ακούγεται ένα από τα καλύτερα ost της εποχής του 60 με την υπογραφή του Francis Lai.
Και ενώ εγώ την ταινία την είδα και μέσα από τα μάτια του charles bukowski δείτε την άποψη του σκηνοθέτη.
http://www.youtube.com/watch?v=W7-HHFGZ6Uc
Last edited by a moderator: