Aποποινικοποίηση ναρκωτικών

Στη ζώνη της αποποινικοποίησης - για πρώτη φορά - της χρήσης ναρκωτικών ουσιών από εξαρτημένα άτομα, αλλά και της αυστηρότερης ποινικής μεταχείρισης μεγαλεμπόρων ναρκωτικών, ακόμα και στις περιπτώσεις που επιχειρούν να εμφανιστούν ως τοξικομανείς, κινείται το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τα ναρκωτικά.
Οι τολμηρές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις στοχεύουν στη θεραπεία και στον περιορισμό της παραβατικότητας των χρηστών ναρκωτικών ουσιών, εξαρτημένων και μη, και στην καταστολή της διακίνησης των ουσιών αυτών με αυστηρά κριτήρια, αλλά και στον εξορθολογισμό της τιμωρίας που επιβάλλουν τα δικαστήρια.
Τις νέες ρυθμίσεις παρουσίασε χθες στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μιλτιάδης Παπαϊωάννου. Εξήγησε ότι η σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση της νομοθεσίας περί ναρκωτικών είχε ως αφετηρία δύο δεδομένα: τον αριθμό των θανάτων, που επισήμως συνδέονται με την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών και κυμαίνονται περί τους 300 ετησίως, και ότι περίπου το 40% των κρατουμένων στις φυλακές έχουν καταδικαστεί είτε για υποθέσεις ναρκωτικών είτε για εγκλήματα που συνδέονται με τη διακίνησή τους, όπως διακεκριμένες κλοπές και ληστείες.
Το νομοσχέδιο έχει τρεις βασικούς άξονες:

1Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών. Oταν η ποσότητα προορίζεται αποκλειστικά προς ιδίαν χρήσιν του τοξικομανούς ο δράστης παραμένει ατιμώρητος. Είναι η πρώτη φορά που εισάγεται το μοντέλο της αποποινικοποίησης του συγκεκριμένου αδικήματος, το οποίο ώς σήμερα ήταν πλημμέλημα και η προβλεπόμενη ποινή για τους δράστες ήταν φυλάκιση μέχρι ενός έτους. Με το νέο νομοσχέδιο τιμωρείται αλλά ως πταίσμα, με φυλάκιση που φτάνει τους 3 μήνες, η καλλιέργεια ινδικής κάνναβης σε αριθμό δενδρυλλίων ή έκταση καλλιέργειάς τους που να δικαιολογούνται για αποκλειστική χρήση του δράστη. Η διαφορά αυτή έγκειται στο γεγονός ότι η χρήση δι' αυτής της οδού - όπως προκρίνει ο νομοθέτης - «ενέχει έστω και μικρή επικινδυνότητα για τρίτα πρόσωπα».

2 Εξορθολογισμός των ποινών για τους διακινητές ναρκωτικών ουσιών Το αδίκημα της διακίνησης ναρκωτικών εξακολουθεί να έχει κακουργηματικό χαρακτήρα, αλλά καθορίζονται αντικειμενικά κριτήρια για τη διάκριση ελαφρύτερων, βαρύτερων και ιδιαίτερα σοβαρών υποθέσεων διακίνησης. Με την κλιμακωτή ποινική μεταχείριση των δραστών επιχειρείται να εφαρμοστεί στην πράξη η δικαιότερη-ηπιότερη μεταχείριση για τους μικροδιακινητές και να μην εμφανίζονται φαινόμενα επιβολής δυσανάλογων ποινών για τις ίδιες πράξεις. Για τον λόγο αυτόν αλλάζει το προβλεπόμενο όριο ποινής και ενώ ως σήμερα ήταν από 10 ως 20 χρόνια κάθειρξη, τώρα γίνεται από 5 ως 20 χρόνια κάθειρξη.
Επιπλέον, για να μη γλιτώνουν, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, μεγαλέμποροι ναρκωτικών από τα δίχτυα του νόμου, όσοι εντάσσονται στην τρίτη και βαρύτερη κατηγορία, της διακίνησης, δεν θα μπορούν να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης, ακόμα και αν επικαλεστούν εξάρτηση.

3 Δικαίωμα στη θεραπεία. Η αντιμετώπιση του εξαρτημένου δράστη έχει ως σημείο εκκίνησης τη θεραπευτική προσέγγιση με τη δική του συναίνεση. Για τον λόγο αυτόν επεκτείνονται τα ευεργετικά μέτρα κατοχυρώνοντας το δικαίωμα στην πλήρη θεραπεία των εξαρτημένων ατόμων. Τα μέτρα αυτά για όσους δεχθούν να ενταχθούν σε πρόγραμμα θεραπείας περιλαμβάνουν: εισαγωγή σε εγκεκριμένο θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης, υποβολή σε πρόγραμμα σωματικής αποτοξίνωσης και παρακολούθηση συμβουλευτικού προγράμματος ψυχολογικής απεξάρτησης εντός καταστημάτων κράτησης, χορήγηση υφ' όρον απόλυσης για παρακολούθηση προγράμματος απεξάρτησης, αναβολή της άσκησης ποινικής δίωξης, αναστολή εκτέλεσης ποινής. Στις διατάξεις του ίδιου νομοσχεδίου περιλαμβάνονται ισχυρά κίνητρα και για όσους ενταχθούν σε πρόγραμμα απεξάρτησης και το ολοκληρώσουν με επιτυχία. Σε αυτές τις περιπτώσεις προβλέπονται: οριστική αποχή από την ποινική δίωξη, υποχρεωτική αναστολή της ποινής και υποχρεωτική αναγνώριση ελαφρυντικού.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τοξικομανείς που είχαν συλληφθεί την περίοδο που έκαναν χρήση για αδικήματα όπως ληστείες και κλοπές, εφόσον έχουν αποθεραπευθεί, εκ του νόμου έχουν τη «δεύτερη ευκαιρία».

Click to expand...

Ποιό όπιο του λαού; Εδώ μιλάμε για την κόκα. 123 κιλά, συσκευασμένη σε στρόφαλους ενός μηχανήματος για την παραγωγή σογιελαίου.
Κατασχέθηκε στις 19 Ιουλίου από την Διεύθυνση Ναρκωτικών του ΣΔΟΕ μετά από μια πολύ δύσκολη επιχείρηση. Η εξέλιξη της επιχείρησης, οδήγησε στη σύλληψη 9 ατόμων στη Σερβία και την ΠΓΔΜ και 3 στην Ελλάδα. Η είδηση των συλλήψεων μεταδόθηκε χθες από τα ΜΜΕ, με πολλές λεπτομέρειες, εκτός από μία.
Οι δύο έλληνες συλληφθέντες, ο ένας διευθυντής τράπεζας στην Φλώρινα και ο άλλος τελωνειακός, είχαν ένα ακόμη κοινό στοιχείο (εκτός από την κοκαΐνη) που αποσιωπήθηκε.
Ήταν και οι δύο συνεργάτες πολιτικών. Ο τραπεζικός, του Γιάννου Παπαντωνίου και ο τελωνειακός, του Γιώργου Λιάνη. Ο συνεργάτης του Παπαντωνίου, διετέλεσε και στέλεχος του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων καθώς και απεσταλμένος της ελληνικής κυβέρνησης το 2002 σε διεθνή Φόρουμ. Τα παραδέχθηκε ο ίδιος στην απολογία του. Σε μια προσπάθεια επίκλησης του έντιμου πρότερου βίου του ή της ισχύος του και των διασυνδέσεών του;
Ο δεύτερος, συνεργάτης του Λιάνη, αποπέμφθηκε απ ό,τι φαίνεται από τον βουλευτή, όταν κατηγορήθηκε σε μια υπόθεση όπλων. Τα πειθαρχικά βεβαίως της υπηρεσίας τον αθώωσαν, επανήλθε στην υπηρεσία του και τώρα κατηγορείται για εμπορία ναρκωτικών. Για την διευκόλυνση του περάσματος της κοκαΐνης στα Σκόπια.
Τα θέματα είναι δύο. Το πρώτο αφορά την δημοσιογραφία. Την επιλεκτική δημοσιογραφία, της επιλεκτικής πληροφόρησης, της επιλεκτικής χρεοκοπίας της αλήθειας. Η πολιτική ιδιότητα των δύο κατηγορουμένων, δίπλα μάλιστα σε δύο υπουργούς, δεν είναι κάτι ανάξιο λόγου. Άνθρωποι με ισχύ, με γνωριμίες, με θέσεις, ήταν ενδεχομένως έμποροι ναρκωτικών. Δεν είναι αυτό λεπτομέρεια άξια να την πει κάποιος και πολύ περισσότερο να την ερευνήσει; Για τα ελληνικά ΜΜΕ, μάλλον όχι. Το ότι δυο συνεργάτες πρώην υπουργών μπορεί να συμμετείχαν σε κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών, δεν ενοχοποιεί τους υπουργούς, αλλά ούτε και τους απαλλάσσει απ’ όλα. Αν ευθύνονται απλώς για τις κακές επιλογές συνεργατών, μπορεί να το αποδείξει μόνο η έρευνα. Και αυτή είναι η δουλειά του δημοσιογράφου. Σίγουρα δεν είναι η αποσιώπηση και η αλήθεια των ποσοστών.
Το δεύτερο θέμα είναι η σχέση της πολιτικής με το έγκλημα. Σε μια χώρα όπου η ατιμωρησία δεν είναι αόριστο αποτέλεσμα αλλά συγκεκριμένη άποψη του ίδιου του πολιτικού συστήματος, τους εγκληματίες χαϊδολογούν τα χέρια που ανταλλάσσουν χειραψίες στις πλατείες. Πάρτε όποια υπόθεση θέλετε: Ζωνιανά, Μάκης Ψωμιάδης, Δήμαρχος Ζαχάρως; Η πολιτική πατρωνία όχι μόνο υπάρχει αλλά θεωρεί πως έτσι μόνο μπορεί να υπάρχει η πολιτική. Με διαπλοκή, ανομία που αποφέρει εκλογικά αποτελέσματα, και αναβάπτιση στην κολυμβήθρα της δια βοής λαϊκής ετυμηγορίας.
Αυτή τη φορά δύο συνεργάτες πολιτικών, πιάστηκαν στα πράσα. Κατά την άποψή μου το θέμα δεν είναι οι οικονομικές απολαβές που μπορεί να είχαν από την όποια συμμετοχή τους στο κύκλωμα. Είναι πως αισθάνονται πολύ φυσικά και οικεία, να επεκτείνουν την μικροανομία και την εξουσία τους που απέφερε πολιτικά οφέλη, στην ανομία που φέρνει τεράστια προσωπικά οφέλη. Αν το πολιτικό σύστημα τους νομιμοποιεί να παρανομούν για να κάνουν προσλήψεις, να τακτοποιήσουν τους ημέτερους, να διαπλέκονται για να «καθαρίζουν» για την πολιτική, γιατί να μην το κάνουν για όλα;
Τι διαφοροποιεί αυτόν που «κανονίζει» με έναν κύκλο ανθρώπων να πάρει ο τάδε την παράνομη επιδότηση από αυτόν που κανονίζει να περάσει 123 κιλά κόκα; Το ότι υπάρχουν στη μέση ναρκωτικά; Όχι. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Και τα δύο ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Και όταν δεις πως είναι εύκολο να χειρίζεσαι τα πάντα για να κάνεις αυτό που θέλεις, το τι είναι αυτό που θέλεις είναι θέμα χρόνου.
Η πολιτική θα διαπλέκεται όλο και πιο σκληρά με το έγκλημα, όσο και η ίδια προσομοιάζει σε έγκλημα. Αν οι πολιτικοί (και δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο, πιστέψτε με) εμπλέκονται σε υποθέσεις ναρκωτικών, είναι γιατί αυτή η πολιτική είναι σαν την κόκα. Αν την επιλέξεις, επιτρέπονται τα πάντα.

Click to expand...