Re: The Hobbit: An Unexpected Journey (2012)
Λοιπόν:
Καταρχήν πήγα με αρνητική προδιάθεση να δω κάτι παιδικό σαν ταινία και κάτι άγνωστο προς αρνητικό τεχνικά (στα 48 αναφέρομαι).
Με το που ξεκίνησε η ταινία και για την πρώτη μιση ώρα η προδιάθεση μου επιβεβαιωνόταν:
Η μεν ταινία ήταν βαρετή (χαχαχούχα και ηλίθια αστειάκια – το τραγουδάκι το βραδυ πριν φύγουν ήταν πολύ ωραίο όμως) τα δε 48 κακά υλοποιημένα.
Και όσον αφορά τα 48, αναφέρομαι σε κάτι που είπε και κάποιος άλλος: Φαινόταν σαν να πηγαίνει σε γρήγορη κίνηση σε κάποια εξωτερικά πλάνα / παναρίσματα κάμερας.
Αυτό, όπως κατάλαβα εκ των υστέρων, ήταν αποτέλεσμα μεγαλης ταχύτητας της κάμερας (μάλλον ο Τζάκσον είχε πάρει φόρα και ήθελε να ‛’κάνει φιγούρα’’ με τα 48 και αρχικής πρώτης εντύπωσής μας (συνηθισμένοι στα 24)).
Από την ώρα που ξεκίνησε το ταξίδι όμως, όλα άλλαξαν!
Ήταν απλώς ότι λέει ο τίτλος: Ένα ταξίδι σε ένα φανταστικό κόσμο.!
Έναν κόσμο όμως που για να τον απολαύσεις, πέραν του να ταιριάζει στην αισθητική και στα γούστα σου γενικά, πρέπει να αφεθείς και να μην περιμένεις ‛’σαφές’’ σενάριο με καλούς / κακούς, σπαθιά, μπαμ μπουμ κλπ.
Πρέπει να το δεις πολύ πιο χαλαρά και αν θέλετε, ‛’παιδικά’’ (όχι όμως χαζοχαρούμενα – έννοια με την οποία ειπώθηκε πολλές φορές το ‛’παιδικά’’ παραπάνω). Με ´’παιδική αφέλεια’’ αν θέλετε.
Και εκεί το 3D και τα 48 δίνουν ρέστα. Απίστευτη ομαλότητα και αληθοφάνεια – σε συνδυασμό με ένα πολύ καλό και διακριτικό (με show off εξαιρέσεις) 3D.
Τι να πρωτοπώ: Οι σκηνές με τα πέτρινα βουνά, η μάχη με τα τελώνια, η υπόγεια λίμνη με το Γκολουμ, οι σκηνές με τους αετούς; Μαγεία!
Και το 3D / 48 σε έβαζε εντελώς ‛’μέσα´’’ χωρίς την παραμικρή κούραση και με απίστευτη ρεαλιστικότητα.
Και εκεί ακριβώς νομίζω είναι το θεμα με τα 48. Επειδή δίνουν απίστευτη ρεαλιστικότητα θέλουν προσοχή στη χρήση. Επειδή νοιώθεις ότι είσαι τόσο ‛’μεσα’’ στην ταινία πρέπει αυτή να είναι ρεαλιστική. Είναι μάλλον συνδυασμός τεχνικής υλοποίησης και σκηνής (θέματός της δλδ). Και ο Τζακσον το κατάφερε αυτό στο 80-90% των σκηνών (και σχεδόν στο 100% των σκηνών δράσης).
Με τα 48 είναι σαν να φεύγει έναν πεπλο από την εικόνα (ατιμε Κατσένη – μου εχεις κανη ζημία
) οποτε η αληθοφάνεια ξενίζει.
Ακομα και ''απλα'' πλανα, ενα απλό παναρισμα (χωρις showoff) στην πεδιάδα, με τα 48 γινεται τόσο ρεαλιστικό και αποκτά απίστευτη ομορφιά!
Να σημειώσω ότι αισθητικά οι περισσότεροι χαρακτήρες δεν μου άρεσαν. Δεν είναι του γούστου μου δλδ (οι νάνοι με τις κοτσίδες κλπ). Αλλά αυτό δεν εμπόδισε στο να απολαύσω την ταινία.
Μία ταινία που το θέμα της μου θύμισε το αγαπημένο εκ των 3 Αρχόντων, το Fellowship δλδ.
Όσον αφορά τα λοιπά τεχνικά, να πω ότι το είδα Village Mall, στην 2 προφανώς και 6η σειρά. Υπεράνετα κάθεσαι 1-2 σειρές πιο μπροστά!
Το μαύρο ήταν συμπαθές, δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα. Σε αντίθεση με την ευκρίνεια που μου έλλειπε (παρά το άπλετο φως λόγω των γυαλιών κλπ – τα οποία είχα ξεχάσει πόσο πιο ελαφριά είναι από του HC
). Ενώ τα κοντινά πλάνα ‛’έλαμπαν’’, πολλά μακρινά ήταν θολά. Τα 2K είναι λίγα για τέτοιες ίντσες.
Ο ήχος επίσης πολύ καλός αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας (τεχνικά εννοώ γιατί το soundtrack ηταν πολύ καλό, όντως).
Με λίγα λόγια: Είχα καιρό να ευχαριστηθώ τόσο ταινία!
ΥΓ Θα είχε ενδιαφέρον να την ξαναδώ κάποια στιγμή σε 2D / 24 έτσι, για περαιτέρω τεχνική ανάλυση του θέματος.