Re: Ποιά Ταινία Μόλις Είδατε?
Συμφωνώ με τον Κώστα και τον Πάνο, οι Αμερικανοί είναι εξαιρετικοί στο να γυρίζουν ταινίες με ρυθμό, κανένας Ευρωπαίος ή Ασιάτης δεν μπόρεσε ποτέ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να τους μοιάσει σε αυτό και τούτο το γράφει ένας άνθρωπος που η αγαπημένη του ταινία ever είναι το "Πέρυσι στο Μάριενμπαντ".
Αν η ταινία συνοδεύεται και από καλό σενάριο και ερμηνείες τότε το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Ο Αμερικανικός κινηματογράφος είναι το πιο ζωντανό κομμάτι αυτή τη στιγμή στο παγκόσμιο σινεμά, ακόμα και η ύπαρξη των mainstream ταινιών και των blockbusters με τα έσοδα που φέρνει δίνει την δυνατότητα κάποια χρήματα από τα μεγάλα στούντιο να τροφοδοτούν εγχειρήματα τύπου Sundance και όλο το ανεξάρτητο κύκλωμα γενικά. Ο Αμερικανικός ανεξάρτητος κινηματογράφος ακμάζει επειδή τον συμπαρασύρει η επικράτηση παγκοσμίως του mainstream ομόλογού του. Σκεφτείτε την καθίζηση των μεγάλων Ευρωπαϊκών σχολών όπως ο Ιταλικός, ο Γαλλικός και το σινεμά των Ανατολικών χωρών (πρώην Σοβιετική Ένωση, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία κλπ.). Ακόμα και ο Βρετανικός δεν έχει το μέγεθος των παραγωγών που είχε στα 60's.
Το αν αρέσει σε κάποιον το Αμερικανικό σινεμά ή όχι είναι και θέμα οπτικής όπως και το ότι και αυτός περνάει φάσεις στην πορεία του. Από τα πολιτικά φιλμς των 70's (π.χ. "οι 3 μέρες του Κόνδωρα", "όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου", "το Δίκτυο") πέρασε στα συντηρητικά 80's του Ρεπουμπλικάνου Ρίγκαν στα οποία όμως υπέβοσκε το underground κίνημα νέων τότε δημιουργών όπως ο Jarmusch και οι Κοέν, προχώρησε στα "αμήχανα" και ψιλο-"ενδοσκοπικά"90's και τώρα ζούμε την περίοδο των μεγάλων παραγωγών αλλά και ταινιών με κριτικό πνεύμα οι οποίες απλά είναι πιο "πονηρές" σε σχέση με τις παλιότερες αντίστοιχές τους που ήταν πιο ντιρέκτ.
Υ.Γ. Μετά από ένα 3μηνο σχεδόν που για διάφορους λόγους έμεινα πίσω στην θέαση ταινιών, αναμένεται μεγάλη ρελάνς μια που τις περισσότερες φετινές τις έχασα όπως και την ταινία του νήματος. Μόλις τις δω θα εκφράσω και την προσωική μου άποψη.
Συμφωνώ με τον Κώστα και τον Πάνο, οι Αμερικανοί είναι εξαιρετικοί στο να γυρίζουν ταινίες με ρυθμό, κανένας Ευρωπαίος ή Ασιάτης δεν μπόρεσε ποτέ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να τους μοιάσει σε αυτό και τούτο το γράφει ένας άνθρωπος που η αγαπημένη του ταινία ever είναι το "Πέρυσι στο Μάριενμπαντ".
Αν η ταινία συνοδεύεται και από καλό σενάριο και ερμηνείες τότε το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Ο Αμερικανικός κινηματογράφος είναι το πιο ζωντανό κομμάτι αυτή τη στιγμή στο παγκόσμιο σινεμά, ακόμα και η ύπαρξη των mainstream ταινιών και των blockbusters με τα έσοδα που φέρνει δίνει την δυνατότητα κάποια χρήματα από τα μεγάλα στούντιο να τροφοδοτούν εγχειρήματα τύπου Sundance και όλο το ανεξάρτητο κύκλωμα γενικά. Ο Αμερικανικός ανεξάρτητος κινηματογράφος ακμάζει επειδή τον συμπαρασύρει η επικράτηση παγκοσμίως του mainstream ομόλογού του. Σκεφτείτε την καθίζηση των μεγάλων Ευρωπαϊκών σχολών όπως ο Ιταλικός, ο Γαλλικός και το σινεμά των Ανατολικών χωρών (πρώην Σοβιετική Ένωση, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία κλπ.). Ακόμα και ο Βρετανικός δεν έχει το μέγεθος των παραγωγών που είχε στα 60's.
Το αν αρέσει σε κάποιον το Αμερικανικό σινεμά ή όχι είναι και θέμα οπτικής όπως και το ότι και αυτός περνάει φάσεις στην πορεία του. Από τα πολιτικά φιλμς των 70's (π.χ. "οι 3 μέρες του Κόνδωρα", "όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου", "το Δίκτυο") πέρασε στα συντηρητικά 80's του Ρεπουμπλικάνου Ρίγκαν στα οποία όμως υπέβοσκε το underground κίνημα νέων τότε δημιουργών όπως ο Jarmusch και οι Κοέν, προχώρησε στα "αμήχανα" και ψιλο-"ενδοσκοπικά"90's και τώρα ζούμε την περίοδο των μεγάλων παραγωγών αλλά και ταινιών με κριτικό πνεύμα οι οποίες απλά είναι πιο "πονηρές" σε σχέση με τις παλιότερες αντίστοιχές τους που ήταν πιο ντιρέκτ.
Υ.Γ. Μετά από ένα 3μηνο σχεδόν που για διάφορους λόγους έμεινα πίσω στην θέαση ταινιών, αναμένεται μεγάλη ρελάνς μια που τις περισσότερες φετινές τις έχασα όπως και την ταινία του νήματος. Μόλις τις δω θα εκφράσω και την προσωική μου άποψη.
