Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Sony MDR Z1R
Καθόλου δεν με εκπλήσσει να μετράει έτσι και έρχεται σε συμφωνία με τις εντυπώσεις μου από τα ακουστικά μετά από 9 μήνες συμβίωση μαζί τους με κάθε λογής συνοδά και μουσικά είδη, μέχρι και τεστ με τόνους.
Το μπάσο δεν είναι υπερτονισμένο και σε καμία περίπτωση δεν σκεπάζει τις μεσαίες. Ότι είναι ρωμαλέο, ναι. Όσο πρέπει ώστε ακόμη και σε πολύ χαμηλές εντάσεις το κοντραμπάσο να ακούγεται ως κοντραμπάσο και όχι σαν αχνό βουητό. Νιώθεις τη σάρκα του δακτύλου να κουνά τη χορδή, κι αυτή να δονείται και να σβήνει με απίστευτη ζωντάνια. Δεν μιλάμε για μπουμπουνητό, αλλά αναλυτικότατες και αληθοφανείς χαμηλές που δεν τις χορταίνεις.
Σε πολύ υψηλές εντάσεις να τερματίσει το μπάσο δεν πρόκειται, και να μπερδεύει ή να παραμορφώνει δεν το άκουσα. Αγαπημένα rock κομμάτια τα ξαναβιώνω διαφορετικά από τα ακουστικά σε χορταστικές στάθμες. Μέχρι και metal από αρχή μέχρι τέλους του δίσκου άκουσα, κάτι που είχα χρόνια να κάνω.
Σε τεστ συχνοτήτων σε νορμάλ στάθμη, με τον τόνο να κατεβαίνει στα 20Hz, το ακούς γεμάτο το χαμηλό και όχι σαν εξασθενημένο αχνό βουητό.
Αν όλα αυτά αντικατοπτρίζονται με κακές μετρήσεις, so be it. Εγώ κρίνω εκ του αποτελέσματος.
Στις μεσοϋψηλές είναι ραφιναρισμένος ο ήχος, δαντελένιος και όχι μονιτορέ. Σε ατελείωτα Α/Β με τα HD800 σε συγκεκριμένα κομμάτια δεν κατάφερα να διακρίνω έλλειψη ανάλυσης ή/και κόψιμο συγκεκριμένων ήχων ή συχνοτήτων. Θέλει προσπάθεια βέβαια αυτό γιατί υπεισέρχεται και ο παράγοντας κλειστού/ανοιχτού τύπου και το μπέρδεμα του εγκεφάλου με την αλλαγή.
Οι μεσοϋψηλές είναι πιο μαλακές με τα Z1R, χωρίς τη μεταλλικότητα των HD800. Γι’ αυτό και δεν ξύνουν. Ακούς σόλο κιθάρας σε ροκ και το απολαμβάνεις, όχι να σου ματώνει τα αυτιά. Το σίγμα στις φωνές ακούγεται όσο μπορεί ως πραγματικό σίγμα, δεν σου σφυρίζει τρυπώντας το τύμπανο.
Συνολικά διαπιστώνω ότι ακούω σε πιο χαμηλές στάθμες με τα Z1R, χωρίς να ζορίζομαι να ψάχνω συγκεκριμένες καλές ηχογραφήσεις και συγκεκριμένα κομμάτια που να ακούγονται καλά με τα ΗD800 και να δίνω και παραπάνω ένταση στην προσπάθειά μου να τους δώσω όγκο.
Και το σημαντικότερο, ακούω πιο πολύ μουσική πλέον με τα Z1R από όλα τα μουσικά είδη. Ε, θα πρέπει να πετύχεις κάποιο πολύ κακογραμμένο pop κομμάτι με πρησμένο χαμηλό για να σε μπουκώσει. Δεν μου έχει τύχει. Ίσα-ίσα που γνήσια μπασαδερά κομμάτια τα ξανανακαλύπτω, αφού από τα Z1R διακρίνεις αποχρώσεις, μελωδία και παλμό στο χαμηλό που πολύ συχνά δεν ακούς από τα ηχεία εξαιτίας του ‛μπάσου μιας νότας’, της ουράς και του βόμβου που προκύπτουν από τον μη ιδανικό από ακουστική άποψη χώρου ακρόασης.