Διαμαντη, δεν ειμαι σε καμια περιπτωση ειδικος, αλλα επειδη τα κολληματα, αλλα και τα παθηματα, σου μου θυμιζουν πολυ την δικη μου αρχη, θς τολμησω δυο κουβεντες, και σαν μπονους θα σου πω να μην τις παρεις και εντελως τοις μετρητοις, ή τουλαχιστον, αν καποιος πιο εμπειρος σου πει άλλα, να ακουσεις αυτον:
Καταρχην, οπως ειπαν και τα παιδια, ξεκινα απο τα ευκολα, με σχετικα παχια μεταλλα, με καλη εφαρμογη μεταξυ τους.
Χαμηλωσε τα αμπερ, γιατι για αρχη, καλυτερα να μην "αναβει" πολυ, παρα να κανει χαμο. Βαλε π.χ. 60, αντε 70Α για 2,5αρι, ή και παρακατω με 2αρι.
Κατι που ειχε βοηθησει εμενα στην αρχη, αν και δεν ειναι απολυτα ακριβες, ειναι να σκεφτεσαι (να visualize) οτι το ηλεκτροδιο "ψεκαζει" υλικο προς τα εκει που κοιταει.
Απο τις κολλησεις φαινεται οτι εχει δικιο ο φιλος που σου ειπε οτι βιαζεσαι. Δεν θελει να πηγαινεις ευθεια και γρηγορα, αλλα με καποιο "μοτιβο" και αργα. Εμενα με βολευουν οι κυκλοι (επικαλυπτομενοι), αλλοι κανουν άλλα. Το γρηγορα εχει τον κινδυνο να το παρακανεις, αλλα αν ειναι χοντρα τα μεταλλα, δεν πειραζει, για αρχη.
Οσο μπορεις μην διακοπτεις την κολληση, γιατι χαλαει το μοτιβο, αλλα και ανακατευεται ο βορακας μεσα.
Να εχεις στο μυαλο σου οτι φτιαχνεις μια "λιμνουλα" απο υλικο και θες να ειναι οσο πιο ομαλη, στρογγυλη και "ακυμαντη" γινεται. Μπορεις, απαλα, να την κουνας λιγο, για να την στρωσεις και να την φερεις εκει που θες, αλλα αυτο αργοτερα (οταν το μαθεις, θα ειναι πιο ευκολο να κολλησεις απομακρυσμενα μεταλλα, οπως αυτσ που προσπαθησες).
Οσο πιο ομαλη, αδιακοπη και "ηρεμη" ειναι η λιμνουλα, τοσο πιο ωραιο θα ειναι το τελικο σχημα και τοσο πιο ευκολα θα βγει ο βορακας στο τελος. Αν ανακατευτει, γινεται μπαχαλο. Με λιγη εξασκηση, φαινεται αν γινεται καλα απο το χρωμα της λιμνουλας. Αν ειναι ενα ομοιογενες βαθυ κοκκινο, πας καλα. Οσο βλεπεις μαυριλες και ανακατεματα θελει δουλεια.
Στο τελος, περιμενε λιγο πριν σπασεις την κρουστα.
Αν καπου σου φαινεται οτι δεν εχει γινει καλο, συνεχισε (μην γυρνας πισω-αυτο θελει τεχνη) και οταν τελειωσεις και κρυωσει ξαναπερνα το προσεκτικα.
Στην αρχη, με φρεσκο ηλεκτροδιο, εμενα με βολευει πολυ να το ζεσταινω σε αλλη επιφανεια. Οπωσδηποτε χτυπα το 2-3 φορες να αναψει, αλλα αν μπορεις να κανεις και 2 μικρες ποντες καπου αλλου, ακομα καλυτερα. Ζεστο και λιγο δουλεμενο ηλεκτροδιο κανει καλυτερο γαζι απο την αρχη.
Επισης, στην αρχη βολευει να το εχεις υπο σχετικα μικρη γωνια το ηλεκτροδιο. Δλδ οχι στις 90 μοιρες, αλλα στις 45, ή και στις 20-30.
Βεβαιωσου οτι βλεπεις καλα τι κανεις στο σημειο της κολλησης. Αν οχι, κατι πρεπει να αλλαξεις, ή ισως μισοκλεινεις ασυναισθητα τα ματια.
Το χερι θελει σταθεροτητα, στην αναγκη για αρχη κρατα το με το αλλο. Προσπαθησε, επισης, να καταλαβεις ποσο γρηγορα καιγεται το ηλεκτροδιο (αναλογα με τα αμπερ), για να ρυθμιζεις το ποσο θα το πλησιαζεις στην κολληση οσο προχωρας. Παιζει ρολο το ποσο κοντα το εχεις, αλλα αυτο ειναι για μετα. Για αρχη, προσπαθησε να ειναι ιδια η αποσταση οσο προχωραει η κολληση. Οπωσδηποτε, στο φρεσκο, μακρυ, ηλεκτροδιο ειναι πιο δυσκολο, οποτε στην αρχη βαζε τα δυνατα σου οταν εχει κοντυνει καμποσο, μεχρι να το βρεις.
Καμια φορα κανει κοιλια το λιωσιμο του μεταλλου και μενει στην ακρη μονο ο βορακας γυρω γυρω. Χτυπα το καπου να σπασει. Ειδικα αν εχει κρυωσει το ηλεκτροδιο, δυσκολευεται πολυ να αναψει οταν ειναι ετσι.
Προσεχε τα ματια σου, το δερμα σου και τις θερμοκρασιες, που ειναι τεραστιες.
