Κάρπαθος...

Μετά την διακοπή της ροής λόγω ανωτέρας βίας, επανέρχομαι με μια σειρά για να "κλείσουμε" με τις Μενετές:

Συνεχίζουμε τον κατήφορο...


Pale brown shades. Definitely colorful.



...Κάποια στιγμή βλέπουμε τα Πηγάδια στον ορίζοντα...

Road with a view.



...Και αφού περάσουμε τον δρόμο, λίγα βήματα παραπέρα περνάμε μια μικρή αψίδα και αντικρύζουμε το καμπαναριό...

Watch your step.



...Ανεβαίνοντας στο πλάτωμα μπροστά στον ναό, το σύμπλεγμα "εκκλησία-σχολείο- δεν ξέρω τι άλλο" είναι τόσο άσχημο που ΔΕΝ το φωτογράφισα!
Η θέα προς το χωριό και την πλαγιά του Αγ. Ηλία όμως είναι εντυπωσιακή:

Mountain Theater for colorful spectators.

Ο αγαπητός Costas, στο post #20 του νήματος έχει βάλει ένα link με ένα παλιό (1997) αφιέρωμα στην Κάρπαθο, από το οποίο άντλησα κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία και τα συνδύασα με όσα είδα, φωτογράφησα και συζήτησα με κάποιους ντόπιους.

Στην σελίδα 21 του αφιερώματος, μπορείτε να δείτε το εξάμβλωμα που προέκυψε από το χτίσιμο του τριόροφου τσιμεντοκατασκευάσματος μεσοτοιχία με την εκκλησία της Παναγίας στις Μενετές - και υπόψη ότι η φωτό το κολακεύει αφού έχει ξεθωριασμένα χρώματα που προσδίδουν την "πάτινα" του παλιού, ενώ προφανώς το κτίσμα ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Τώρα χάσκει εγκαταλελειμένο - ή τουλάχιστον έτσι δείχνει.

Γυρνώντας στην σελίδα 23, έχουμε μια "πανοραμική", παρόμοια με την τελευταία που παρέθεσα, οπότε από την στιγμή που την είδα σκέφτηκα να κάνω μια προσπάθεια... back to the past. Διάλεξα μια φωτό που μοιάζει ακόμα περισσότερο με αυτήν του αφιερώματος, και προσπάθησα να την "ξεθωριάσω", ώστε να μοιάζει με την παλιά - ενώ από κάτω παρατίθεται η ίδια όπως την "ερμήνευσε" η GM5 με ρύθμιση "scenery".


Η... "ξεθωριασμένη":





...Και η "scenery style" by GM5:




Η δεύτερη παρατίθεται απλά για να έχουμε μια αίσθηση της πραγματικής κατάστασης - έστω με κάποιο πουσάρισμα στα χρώματα που κάνει η μηχανή, τα οποία όμως δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.

Αν ανοίξουμε όμως σε ένα άλλο tab του περιηγητή μας (browser Ελληνιστί) το αφιέρωμα του 1997, γυρίσουμε στην σελίδα 23 και μεγεθύνουμε λίγο, παρατηρούμε ενδιαφέροντα στοιχεία:

- Με την εξαίρεση κάποιων "εξτρεμιστών" - όπως ο Κος που έχτισε το μπορντώ-κοκκινωπό διόροφο πάνω αριστερά, οι υπόλοιποι είναι σχετικά μετριοπαθείς (με βάση τα τοπικά δεδομένα... ).
- Στα δύο κτίρια κάτω αριστερά, ο πρώην μπλε ζήλεψε την "σωμόν" ώχρα του δίπλα, ο οποίος έγινε πιο συντηρητικός...
- Θα πρέπει να υποθέσουμε επίσης ότι το εκκλησάκι του Αγ, Ηλία πάνω αριστερά, ουδέποτε είχε κεραμοσκεπή - όπως ίσως συμπεράνει κάποιος βλέποντας την μπορντώ απόχρωση της στέγης και του τρούλου στην παλιά φωτογραφία του αφιερώματος - ενώ τώρα είναι λευκό/μπλέ.

...Και πάει λέγοντας...

Πολύ μου αρέσουν οι πύλες του χωροχρόνου που ανοίγει η Φωτογραφία...

Πριν φύγουμε από τις Μενετές, μια φωτογραφία του αγ. Σπυρίδωνα:

A Story of Salvation.

...Η θέση του μικρού ναού εκεί ψηλά στον βράχο μου έκανε εντύπωση, και επειδή - άσχετα με το αν πιστεύει κανείς σε θεούς (και δαίμονες) - οι τόποι λατρείας έχουν συνήθως μια ιστορία να πουν, έψαξα λίγο και βρήκα αυτήν που αφορά ετούτο εδώ το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον πολιούχο των Μενετών.

Λίγο πιο βόρεια, στα 8 χλμ. από τα Πηγάδια βρίσκεται η παλιά πρωτεύουσα του νησιού, το Απέρι. Τα βασικά πλεονεκτήματα ήταν ότι δεν φαινόταν από την θάλασσα (πειρατές γαρ), και η ρεματιά που κατεβάζει λίγο νερό ακόμα και το καλοκαίρι. Όπως και το υπόλοιπο νησί, υπέστη μείωση πληθυσμού τα ζόρικα χρόνια μετά τον Β' Π.Πόλεμο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κάμποσα ερειπωμένα σπίτια. Τριγυρίζοντας στα στενά όμως, βλέπεις έναν περιποιημένο οικισμό, με ορισμένα πολύ προσεγμένα κτίσματα - όπως αυτό:

A curvy aristocrat.

Αφού είδαμε κάμποσα ωραία, ας δούμε και μια εικόνα εγκατάλειψης:

Wish you were here III.

... Χαρακτηριστικό υπερυψωμένο διπλό ντιβάνι του ζευγαριού, που χώριζε και με κουρτίνες, προσφέροντας κάποια υποτυπώδη ιδιωτικότητα.

Πριν συνεχίσω με τις επόμενες, να πω ότι η πεθερά μου ήταν από την Αμοργό, οπότε πριν 30+ χρόνια αραβωνιασμένοι με την γυναίκα μου, είχαμε κοιμηθεί σε ένα τέτοιο στο σπίτι του παππού στα Θολάρια (χωρίς τον παππού και την πεθερά!).

Τι pics ωρέ, με φίλμ τραβάγαμε τότε - και κάναμε οικονομία με καρούλια γεμισμένα στο χέρι ~45-55 καρέ το καθένα. Αλλάζαμε iso, αλλάζοντας... μηχανή ή όταν τελειώνε το φιλμ και βάζαμε το επόμενο. Τα 400 ήταν "υψηλής ευαισθησίας", τα 800 νυχτερινά και κάτι 1000άρια ασπρόμαυρα ilford εξώκοσμα...

Επαναφορά στο χρώμα...

Uphill, downhill.

Φεύγοντας από το Απέρι, τράβηξα κι αυτό το εκκλησάκι πάνω στην ρεματιά που διασχίζει το χωριό. Ξέχασα όμως να δω πως το λένε, και δεν μπόρεσα να βρω σχετικές πληροφορίες - οπότε το βάφτισα "στον Άγνωστο Άγιο"!

To the Unknown Saint