Ποίηση-Κική Δημουλά

Το παρακάτω είναι ένα ανέκδοτο κείμενο -τουλάχιστον πριν 10 χρόνια που είχε πέσει στα χέρια μου- της Ποιήτριας από μια διάλεξη σε μαθητές λυκείου!

''Όποτε μου ζητήθηκε να ορίσω τι είναι ποίηση είπα: ρωτήστε τη σόφη άγνοια. Είναι από τα πιο επηρμένα μυστήρια, τα πιο αχανή και μόνον ικανοποίηση στις παρομοιώσεις δίνεις αν πεις ότι η ποίηση έιναι ένα μείγμα εύγεστων δηλητηρίων σε χρυσά δελεαστικά ποτήρια, ή ότι είναι ο πειρασμός, ο δαίμονας που μπαίνει ξαφνικά στο σώμα του κανονικού, προκαλώντας του ένα σεληνιασμό γόνιμο, ή ακόμα ότι είναι ένα είδος ευθανασίας των πραγμάτων που υποφέρουν μέσα μας , είτε ως ανικανοποιήτα είτε ως προδομένα.''
Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί τι είναι ποιήση για εσάς και πως επηρεάζει τη ζωή σας??

Re: Απάντηση: Ποίηση-Κική Δημουλά

Τσάκωνας Βασίλης said:

Πολύ "ωραίος ο ορισμός της,
αν και περισσότερο με εκφράζει η παρακάτω":

Η ποίηση δε μας αλλάζει



Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή
το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει

Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε
δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη

Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Click to expand...

Μα η Κική Δημουλά δε δίνει τελικώς έναν ορισμό για την ποίηση,τουλάχιστον έτσι όπως το κατάλαβα εγώ,για εκείνη παραμένει Μυστήριο....

Πάντως ο ορισμός που ενστερνίζεστε εσείς για την ποίηση μου φαίνεται κάπως απαισιόδοξος, τον αποδέχομαι γιατί ενίοτε στη ζωή μας δεν μπορούμε να λάβουμε τα ''μηνύματα'' που μας στέλνουν -για πολλούς και διάφορους λόγους- αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν έχει τη δυναμική ν'αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή, προς το καλύτερο θα πρόσθετα.

Και σίγουρα η Ποίηση δεν έχει την ικανότητα να θεραπεύσει τα παλιά λάθη
αλλά σίγουρα μέσω της ποίησης μπορείς ν'αποφύγεις νέα λάθη,αρκεί να το θες.
Μπορεί η Ποίηση να καθυστερεί τη μεταμόρφωση ,όπως λέει , αλλά αυτό σημαινει ότι την πετυχαίνει κιόλας, έστω και με λίγη καθυστέρηση!
Άρα μας Αλλάζει.

Όμως δεν μπορώ να καταλάβω πως δυσκολεύει την καθημερινή μας πράξη??
Τι θέλει να πει ο ποιητής?

Ευχαριστώ που μοιραστήκατε τη δική σας σκέψη, πολύ ενδιαφέρουσα!

Θα συμφωνήσω,ωραία διατυπωμένη θέση.
Τελικά όμως η ποίηση μπορεί να μας αλλάξει???
Εγώ λέω ναι...

Πολύ ωραίο...θα συμφωνήσω απόλυτα-bye-
thanks!

Αν κατάλαβα σωστά για τη Δημουλά η ποίηση δρα Λυτρωτικά στη ζωή της ενώ για τον Ασλάνογλου Δυναστικά.

Τελικά νομίζω και οι δύο με εκφράζουν,αναλόγως τη στιγμή..

Σας ευχαριστώ πολύ!-bye-

Όσον αφορά τον ορισμό του ποιήματος είναι πιο κατατοπιστική, θα έλεγα..

''Κάπως ευκολότερα θα μπορούσε κανείς να ορίσει το ποιήμα, μια και αυτό έχει υποκύψει στη σύμβαση να πάρει μια μορφή, ένα σχήμα, που είναι η φυλακή και η απελευθέρωση ταυτόχρονα κάποιου μηνύματος. Ένα ποίημα ίσως είναι η διπλή ζωή των λέξεων, ο κρυμμένος ερωτισμός τους και η λαγνεία τους για παρθένα οράματα. Είναι ο τυχοδιώκτης των λέξεων, η πλεονεξία τους : κάθε τόσο εγκαταλείπουν τη μετριότητα της χρήσης τους και ακολουθώντας δυσανάγνωστους χάρτες , που χάραξε ανώνυμη ανησυχία, ψάχνουν, σκάβουν να βρουν φλέβες χρυσού λυτρωτικού ρόλου.

Κι αλλιώς: βαδίζεις σε μια έρημο. Ακούς ένα πουλί που κελαιδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο , ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το Ποίημα.''

Ποιος??

Re: Απάντηση: Ποίηση-Κική Δημουλά

Nekalah said:

Nίκος Δήμου Συγραφέας
www.ndimou.gr

Click to expand...

Δεν τον ήξερα,καλό που μας τον ανέφερες..-bye-

good to know..:smile:

Πολύ ωραίες είναι οι σκέψεις της για τη νεότητα...

''Αισθάνομαι ότι άτακτα, αδέξια σας μιλώ. Ανήκω στη μικρή μάλλον κατηγορία κάποιων ποιητών που δεν είναι ομιλητές. Και ίσως σ'αυτή την περίπτωση η ποίηση να μας προσφερθεί σαν ένας εξομολόγος αυτής της μειονεξίας και σαν άφεσή της. Σαν εξομολόγος ή σαν κρυφό σχολείο όπου κλείνεσαι , κι όπου εθελοντές ευφραδείς ρυθμοί σε διδάσκουν την καταπολέμησή της. Αλλά δεν ξέρω τι νόημα θα είχε σήμερα ένας ομιλητής,, όταν εδώ μέσα υπάρχει διάχυτος ένας δεινός ρήτορας που έχει προλάβει να πει τα πιο σπάνια, μεθυστικά κι ανεπανάληπτα πράγματα: η Νεότητά σας.

Την υπερασπίζομαι αναπολώντας την. Την διεκδικώ σε κάθε ποίημα, ακόμα κ όταν αυτό δηλώνει πίστη στην παραίτηση , στην οκνηρή απισιοδοξία. Ίσως αυτό το σκούρο χρώμα του ποιητικού τοπίου μου να είναι ένας δούριος ίππος για να μπάζω στο εχθρικό στρατόπεδο της φθοράς κρυμμένες τις αντιστάσεις μου.
Εν μέρει είναι στο χέρι σας να παρατείνετε τη νεότητά σας, δώρο πολύ βιατικό να φύγει. Να την παρατείνετε με κάθε μέσον.
Εν ανάγκη επαναλαμβάνοντας τα αδέξια λάθη της. Βάλτε το ρολόι σας στη συνεχή ώρα του έρωτα για κάθε τι που δεν είναι εύκολο, που δεν είναι κατακτημένο.

Ν' αποφασίζετε αφού προηγουμένως συμβουλευτείτε αρώματα ενστικτωδών λολουδιών και τη θαυμαστή επιδεξιότητα στην αιώρηση που έχουν τ' αστέρια.

Να βλέπετε όνειρα. Αλλά αμφίβια. Να μπορούν να ζήσουν μέσα στη νύχτα κι έξω στη μέρα.

Κάτι φίλοι άφησαν χτες το βράδυ έξω απ´την πόρτα μου γαρδένιες. Τις περιμάζεψα κι όλη τη νύχτα το μάγο θεικό άρωμά τους με προέτρεπε: δεύρο έξω, δεύρω έξω.

Τουλάχιστον εσείς μην αφήσετε ποτέ να μην μπορεί να γίνει το θαύμα.''