Μεταξύ σοβαρού κι αστείου, αν πρέπει κάθε φορά που παραγγέλνουμε από τους κινέζους, πέρα από το άγχος του τελωνείου ή να χαθεί το δέμα, να μπαίνουμε και σε άλλες διαδικασίες απόδειξης ότι δεν είμαστε εμείς οι ελέφαντες, με λίγα λόγια να αγχωνόμαστε κάθε τρεις και λίγο, από μένα να πάνε στα κομμάτια και οι (όποιες) καλές τιμές τους και οι προσφορές τους. Εκτός βέβαια αν μιλάμε για απολύτως απαραίτητα εργαλεία που (επιπρόσθετα) δεν τα βρίσκουμε εγχώρια.
Σόρυ Σώφρον, δεν πήγαινε για σένα αυτό το ποστ (εσύ πολύ καλά κάνεις και σε καταλαβαίνω απόλυτα) πλην όμως δεν κρατήθηκα και το έγραψα με αφορμή την αναφορά σου αυτή, γιατί στο τέλος έτσι όπως πάμε με αυτούς (κινεζομάγαζα, κυρίως) μόνο ξύλο που δεν θα φάμε, και μάλιστα με τα ωραία χρήματά μας...