Συνεχίζω το θέμα που είχα ξεκινήσει εδώ, για να μην χαθεί επειδή θεωρώ ότι θα ενδιαφέρει και άλλους. Το πρόβλημα ήταν το τραπέζι του παγκοπρίονου (Dewalt DWE7492) το οποίο σε γενικές γραμμές είχε ένα βαθούλωμα τύπου "πιάτο". Πιο συγκεκριμένα, κοιτάζοντας από την μπροστινή μερια προς τα πίσω, η δεξιά πλευρά είχε ένα σχήμα "U" με το χαμηλότερο σημείο νσ είναι στην περιοχή του δίσκου, με βάθος μισό περίπου χιλιοστό. Η αριστερή πλευρά είχε ένα σχήμα "Ν" με το ψηλότερο σημείο να είναι μπροστά και το χαμηλότερο πάλι στην περιοχή του δίσκου. Το βαθύτερο σημείο σε όλο το τραπέζι ήταν 0,7mm αλλά επειδή μάλλον ήταν τυχαίο τοπικό βαθούλωμα ας μείνουμε στο μισό χιλιοστό (0,5mm).
Το πρόβλημα τελικά λύθηκε μετά από 5-6 απογεύμετα δουλειά - ένας πιο έμπειρος με τα μέταλλα θεωρώ ότι σε ένα απόγευμα το έχει. Βάζω εδώ μερικές φωτογραφίες από την πρόοδο κσθώς και ότι άλλο σχετικό βρήκα στο νετ.
Κατ' αρχάς τα εργαλεία: ένα ρυθμιζόμενο τροχάκι με φτερωτό δίσκο για μέταλλα P120, μια σχετικά επίπεδη επιφάνεια που κολάμε με κόλα σπρέι γυαλόχαρτο μετάλλου P150 (μπλοκ τριψίματος), πολυεστερικός σιδηρόστοκος, και τέλος πλατιά σπάτουλα, χάρακας επιπεδότητας (φτηνός είναι οκ) και φιλερ για να μετράμε τα κενά. Επίσης ανεξίτηλος μαρκαδόρος για να σημαδεύουμε και να βλέπουμε πόσο υλικό αφαιρούμε. Στην πορεία δοκίμασα και το έκκεντρο τριβείο αλλά η δουλειά πήγαινε αργά ίσως και λόγω έλλειψης κατάλληλων γυαλόχαρτων.
Ξεκίνησα το τρίψιμο με το χέρι (με το μπλοκ τριψίματος) από την αριστερή και την δεξιά πλευρά (περίπου 1/8 της επιφάνειας αριστέρα και 1/8 δεξιά) με κατεύθυνση μπρος-πίσω. Αυτό επειδή σε αυτές τις περιοχές ήταν τα ψηλότερα σημεία του πάγκου. Μετά από αρκετό τρίψιμο η εικόνα ήταν αυτή (οι δύο κορυφές του "Ν" είναι τα σημεία που έχει φύγει η μπογιά).
Στην συνέχεια, αφού σημείωσα με τον μαρκαδόρο τα ψηλότερα σημεία από το προηγούμενο βήμα, άρχισα με τον χάρακα και το φίλερ να μετράω τα ψηλότερα σημεία στον άξονα αριστερά-δεξιά. Χρησιμοποίησα το μικρότερο φιλεράκι 0,05mm έτσι ώστα να πάει σιγά-σιγά η δουλειά.
Με αυτόν τον τρόπο μαρκαρίστηκαν τα σημεία που ήταν πιο ψηλά ταυτόχρονα και στους δύο άξονες, μπρος-πίσω και αριστερά δεξιά. Μετά έβαλα το τροχουδάκι ρυθμισμένο στην μισή ταχύτητα και άρχισα να τα τρίβω μέχρι να εξαφανιστούν τα σημάδια του μαρκαδόρου.
Μετά από καμιά δεκαριά επαναλήψεις όλης της διαδικασίας (τρίψιμο στο χέρι, μαρκάρισμα, τρίψιμο με τροχό) είχε σχηματιστεί ένα καλό επίπεδο αναφοράς στις δύο άκρες αριστερά και δεξιά, οπότε σταμάτησα τα τριψίματα στο χέρι (μπρος-πίσω) και συνέχισα μόνο τον τροχό μετρώντας εναλάξ μια στον άξονα αριστερά-δεξιά και μια στις δύο διαγωνίους.
Μετά από αρκετούς γύρους το αποτέλεσμα ήταν το παρακάτω. Τα γυαλισμένα σημεία είναι αυτά που καθάρισε ο τροχός. Τα "κύματα" που φαίνονται στα τριμμένα σημεία από τον τροχό είναι ορατά μόνο στο φως - στην αφή δεν φαίνεται διαφορά, και θα φύγουν τελείως με το τελικό τρίψιμο.
Στην συνέχεια, επειδή οι διαγώνιες έδειχναν ολοένα και μικρότερες υψομετρικές διαφορές, άρχισα να κάνω ένα ίσιωμα διαγωνίως για κάθε 3 ισιώματα αριστερά-δεξιά.
Εντωμεταξύ όσο πιο επίπεδος γίνεται ο πάγκος, τόσο μεγαλύτερη επιφάνεια πρέπει να τρίψεις για να κατέβεις λίγο ακόμα. Οπότε, το τελευταίο βαθουλωμένο κομμάτι που έμεινε το πέρασα με σιδηρόστοκο με μια πλατιά σπάτουλα (20εκ) παίρνοντας τα "ίσια" από το επίπεδο κομμάτι και προχωρώντας σιγά-σιγά μέχρι να κλείσει τελείως η τρύπα. Χρειάστηκαν περίπου 10 στοκαρίσματα αλλά ευτυχώς ο στόκος στεγνώνει γρήγορα και μπορεί να τριφτεί μετά από μισή ώρα. Μετά από κάθε χέρι, έτριβα με το μεγάλο μπλοκ που πιάνει όλο το πλάτος του πάγκου, με κατεύθυνση μπρος-πίσω. Έτσι ίσιωνε ο στόκος και ταυτόχρονα έφευγαν τα σημάδια του τροχού.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα μετά το τελευταίο στοκάρισμα (μέσα από τις κόκκινες γραμμές). Φαίνεται κάποια χαραμάδα κάτω από τον χάρακα που είναι όμως μικρότερη από 0,05mm οπότε δεν ασχολήθηκα περισσότερο.
Και παρακάτω είναι το τελικό αποτέλεσμα μετά και το καθάρισμα όλης της σκόνης. Ο στόκος διαφανίζει οπότε φαίνονται τα σημαδέματα για το στοκάρισμα που έγιναν διαδοχικά. Η τελευταία και βαθύτερη "τρύπα" που έκλεισε είναι αυτή ακριβώς μπροστά και δεξιά από το άνοιγμα του πριονιού. Συμπλήρωσα και λίγο στόκο στα σημεία που φαίνονται πάνω αριστερά και κάτω δεξιά, τα οποία όμως και έτσι να έμεναν δεν δημιουργούσαν θέμα.
Τα μόνα σημεία που παρέμειναν πάνω από 0,05mm βαθύτερα (υπολογίζω γύρω στα 0,07mm) είναι οι δύο κόκκινες γραμμές, και πάλι μόνο όταν τις μετράμε στον διαγώνιο άξονα.
Βάζω και μια φωτογραφία με τα εργαλεία. Τα μπλοκ τριψίματος πρέπει να είναι τόσο επίπεδα όσο και ο πάγκος που θέλεις να φτιάξεις. Δεν θέλουν πίεση, απλά σπρώχνεις και αφήνεις το βάρος τους να κάνουν την δουλειά αλλιώς θα λυγίσουν και θα ακολουθήσουν την καμπύλη του πάγκου. Το μεγάλο μπλοκ το έφτιαξα στην πορεία, αρκετά μακρύ για να καλύπτει όλον τον πάγκο.
Συνέχεια έχει με το βάψιμο. Σκέφτομαι για στόκο, χρώμα και βερνίκι ματ, και τα τρία σε σπρέι. Το βερνίκι ματ το σκέφτηκα έπειδη νομίζω ότι η τελική επιφάνεια δεν πρέπει να είναι και πολύ λεία/γλυστερή για λόγους ασφάλειας - η ορίτζιναλ επιφάνεια ήταν λίγο ματ.
Κλείνοντας να προσθέσω και λίγα λόγια γενικά για το ίσιωμα και τι βρήκα ψάχνοντας.
Καταρχάς, οι στραβοί πάγκοι στα φορητά παγκοπρίονα (εργοταξιακού τύπου) φαίνεται να είναι γενικό φαινόμενο συμπεριλαμβανομένων και των Dewalt που με ενδιέφερε και περισσότερο. Το συμπέρασμα στα διάφορα φόρουμ ήταν ότι τα φορητά είναι για χοντροδουλειές και αν θες να κάνεις δουλειά ακριβείας πας σε μεγαλύτερο εργαλείο.
Επίσης το ίδιο θέμα με στραβούς πάγκους υπάρχει και με άλλα εργαλεια πχ πλάνες.
Οι απαντήσεις για το πρόβλημα ήταν 50-50: οι μισοί λένε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και οι άλλοι μισοί λένε ότι μισό χιλιοστό διαφορά είναι μεγάλη. Τελικά πιστεύω ότι η απάντηση εξαρτάται από τις δουλειές που κάνει ο καθένας: όσοι φτιάχνουν περισσότερο έπιπλα και καλλιτεχνίες το θεωρούν πρόβλημα όσοι φτιάχνουν πέργκολες το θεωρούν οκ. Αυτό που έκανε την διαφορά για εμένα ήταν η απογοήτευση του να παίρνεις ένα καινούργιο (& ακριβό) μηχάνημα και να καταλήγεις να έχεις την ίδια ποιότητα κοπής που είχες και με το δισκοπρίονο χειρός. Ε, όχι - θα το ίσιωνα ας ήταν και με λίμα νυχιών.
Γενικά, μου κάνει εντύπωση που στο τόσο υλικό που κυκλοφορεί δεν υπάρχει κάτι σχετικό (οδηγίες, βίντεο) για το πως λύνεις το πρόβλημα, από την στιγμή που το έχουν πολλοί. Σαν διαδικασία, χρονοβόρο μεν, δεν ήταν και κάτι πολύ δύσκολο. Και ας πούμε ότι ξεκινάς και το σταματάς στη μέση, ε και πάλι έχεις ένα τραπέζι πιο επίπεδο από πριν. Το υλικό που αφαιρέθηκε είναι κάτω από μισό χιλιοστό οπότε δεν νομίζω να υπάρχει θέμα "αδυνατίσματος" του πάγκου.
Βάζω το μόνο σχετικό βίντεο που κατάφερα να βρω - αφορά πάγκο φαλτσοπρίονου και δουλειά με έκκεντρο αντί για τροχό.
Το πρόβλημα τελικά λύθηκε μετά από 5-6 απογεύμετα δουλειά - ένας πιο έμπειρος με τα μέταλλα θεωρώ ότι σε ένα απόγευμα το έχει. Βάζω εδώ μερικές φωτογραφίες από την πρόοδο κσθώς και ότι άλλο σχετικό βρήκα στο νετ.
Κατ' αρχάς τα εργαλεία: ένα ρυθμιζόμενο τροχάκι με φτερωτό δίσκο για μέταλλα P120, μια σχετικά επίπεδη επιφάνεια που κολάμε με κόλα σπρέι γυαλόχαρτο μετάλλου P150 (μπλοκ τριψίματος), πολυεστερικός σιδηρόστοκος, και τέλος πλατιά σπάτουλα, χάρακας επιπεδότητας (φτηνός είναι οκ) και φιλερ για να μετράμε τα κενά. Επίσης ανεξίτηλος μαρκαδόρος για να σημαδεύουμε και να βλέπουμε πόσο υλικό αφαιρούμε. Στην πορεία δοκίμασα και το έκκεντρο τριβείο αλλά η δουλειά πήγαινε αργά ίσως και λόγω έλλειψης κατάλληλων γυαλόχαρτων.
Ξεκίνησα το τρίψιμο με το χέρι (με το μπλοκ τριψίματος) από την αριστερή και την δεξιά πλευρά (περίπου 1/8 της επιφάνειας αριστέρα και 1/8 δεξιά) με κατεύθυνση μπρος-πίσω. Αυτό επειδή σε αυτές τις περιοχές ήταν τα ψηλότερα σημεία του πάγκου. Μετά από αρκετό τρίψιμο η εικόνα ήταν αυτή (οι δύο κορυφές του "Ν" είναι τα σημεία που έχει φύγει η μπογιά).
Στην συνέχεια, αφού σημείωσα με τον μαρκαδόρο τα ψηλότερα σημεία από το προηγούμενο βήμα, άρχισα με τον χάρακα και το φίλερ να μετράω τα ψηλότερα σημεία στον άξονα αριστερά-δεξιά. Χρησιμοποίησα το μικρότερο φιλεράκι 0,05mm έτσι ώστα να πάει σιγά-σιγά η δουλειά.
Με αυτόν τον τρόπο μαρκαρίστηκαν τα σημεία που ήταν πιο ψηλά ταυτόχρονα και στους δύο άξονες, μπρος-πίσω και αριστερά δεξιά. Μετά έβαλα το τροχουδάκι ρυθμισμένο στην μισή ταχύτητα και άρχισα να τα τρίβω μέχρι να εξαφανιστούν τα σημάδια του μαρκαδόρου.
Μετά από καμιά δεκαριά επαναλήψεις όλης της διαδικασίας (τρίψιμο στο χέρι, μαρκάρισμα, τρίψιμο με τροχό) είχε σχηματιστεί ένα καλό επίπεδο αναφοράς στις δύο άκρες αριστερά και δεξιά, οπότε σταμάτησα τα τριψίματα στο χέρι (μπρος-πίσω) και συνέχισα μόνο τον τροχό μετρώντας εναλάξ μια στον άξονα αριστερά-δεξιά και μια στις δύο διαγωνίους.
Μετά από αρκετούς γύρους το αποτέλεσμα ήταν το παρακάτω. Τα γυαλισμένα σημεία είναι αυτά που καθάρισε ο τροχός. Τα "κύματα" που φαίνονται στα τριμμένα σημεία από τον τροχό είναι ορατά μόνο στο φως - στην αφή δεν φαίνεται διαφορά, και θα φύγουν τελείως με το τελικό τρίψιμο.
Στην συνέχεια, επειδή οι διαγώνιες έδειχναν ολοένα και μικρότερες υψομετρικές διαφορές, άρχισα να κάνω ένα ίσιωμα διαγωνίως για κάθε 3 ισιώματα αριστερά-δεξιά.
Εντωμεταξύ όσο πιο επίπεδος γίνεται ο πάγκος, τόσο μεγαλύτερη επιφάνεια πρέπει να τρίψεις για να κατέβεις λίγο ακόμα. Οπότε, το τελευταίο βαθουλωμένο κομμάτι που έμεινε το πέρασα με σιδηρόστοκο με μια πλατιά σπάτουλα (20εκ) παίρνοντας τα "ίσια" από το επίπεδο κομμάτι και προχωρώντας σιγά-σιγά μέχρι να κλείσει τελείως η τρύπα. Χρειάστηκαν περίπου 10 στοκαρίσματα αλλά ευτυχώς ο στόκος στεγνώνει γρήγορα και μπορεί να τριφτεί μετά από μισή ώρα. Μετά από κάθε χέρι, έτριβα με το μεγάλο μπλοκ που πιάνει όλο το πλάτος του πάγκου, με κατεύθυνση μπρος-πίσω. Έτσι ίσιωνε ο στόκος και ταυτόχρονα έφευγαν τα σημάδια του τροχού.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα μετά το τελευταίο στοκάρισμα (μέσα από τις κόκκινες γραμμές). Φαίνεται κάποια χαραμάδα κάτω από τον χάρακα που είναι όμως μικρότερη από 0,05mm οπότε δεν ασχολήθηκα περισσότερο.
Και παρακάτω είναι το τελικό αποτέλεσμα μετά και το καθάρισμα όλης της σκόνης. Ο στόκος διαφανίζει οπότε φαίνονται τα σημαδέματα για το στοκάρισμα που έγιναν διαδοχικά. Η τελευταία και βαθύτερη "τρύπα" που έκλεισε είναι αυτή ακριβώς μπροστά και δεξιά από το άνοιγμα του πριονιού. Συμπλήρωσα και λίγο στόκο στα σημεία που φαίνονται πάνω αριστερά και κάτω δεξιά, τα οποία όμως και έτσι να έμεναν δεν δημιουργούσαν θέμα.
Τα μόνα σημεία που παρέμειναν πάνω από 0,05mm βαθύτερα (υπολογίζω γύρω στα 0,07mm) είναι οι δύο κόκκινες γραμμές, και πάλι μόνο όταν τις μετράμε στον διαγώνιο άξονα.
Βάζω και μια φωτογραφία με τα εργαλεία. Τα μπλοκ τριψίματος πρέπει να είναι τόσο επίπεδα όσο και ο πάγκος που θέλεις να φτιάξεις. Δεν θέλουν πίεση, απλά σπρώχνεις και αφήνεις το βάρος τους να κάνουν την δουλειά αλλιώς θα λυγίσουν και θα ακολουθήσουν την καμπύλη του πάγκου. Το μεγάλο μπλοκ το έφτιαξα στην πορεία, αρκετά μακρύ για να καλύπτει όλον τον πάγκο.
Συνέχεια έχει με το βάψιμο. Σκέφτομαι για στόκο, χρώμα και βερνίκι ματ, και τα τρία σε σπρέι. Το βερνίκι ματ το σκέφτηκα έπειδη νομίζω ότι η τελική επιφάνεια δεν πρέπει να είναι και πολύ λεία/γλυστερή για λόγους ασφάλειας - η ορίτζιναλ επιφάνεια ήταν λίγο ματ.
Κλείνοντας να προσθέσω και λίγα λόγια γενικά για το ίσιωμα και τι βρήκα ψάχνοντας.
Καταρχάς, οι στραβοί πάγκοι στα φορητά παγκοπρίονα (εργοταξιακού τύπου) φαίνεται να είναι γενικό φαινόμενο συμπεριλαμβανομένων και των Dewalt που με ενδιέφερε και περισσότερο. Το συμπέρασμα στα διάφορα φόρουμ ήταν ότι τα φορητά είναι για χοντροδουλειές και αν θες να κάνεις δουλειά ακριβείας πας σε μεγαλύτερο εργαλείο.
Επίσης το ίδιο θέμα με στραβούς πάγκους υπάρχει και με άλλα εργαλεια πχ πλάνες.
Οι απαντήσεις για το πρόβλημα ήταν 50-50: οι μισοί λένε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και οι άλλοι μισοί λένε ότι μισό χιλιοστό διαφορά είναι μεγάλη. Τελικά πιστεύω ότι η απάντηση εξαρτάται από τις δουλειές που κάνει ο καθένας: όσοι φτιάχνουν περισσότερο έπιπλα και καλλιτεχνίες το θεωρούν πρόβλημα όσοι φτιάχνουν πέργκολες το θεωρούν οκ. Αυτό που έκανε την διαφορά για εμένα ήταν η απογοήτευση του να παίρνεις ένα καινούργιο (& ακριβό) μηχάνημα και να καταλήγεις να έχεις την ίδια ποιότητα κοπής που είχες και με το δισκοπρίονο χειρός. Ε, όχι - θα το ίσιωνα ας ήταν και με λίμα νυχιών.
Γενικά, μου κάνει εντύπωση που στο τόσο υλικό που κυκλοφορεί δεν υπάρχει κάτι σχετικό (οδηγίες, βίντεο) για το πως λύνεις το πρόβλημα, από την στιγμή που το έχουν πολλοί. Σαν διαδικασία, χρονοβόρο μεν, δεν ήταν και κάτι πολύ δύσκολο. Και ας πούμε ότι ξεκινάς και το σταματάς στη μέση, ε και πάλι έχεις ένα τραπέζι πιο επίπεδο από πριν. Το υλικό που αφαιρέθηκε είναι κάτω από μισό χιλιοστό οπότε δεν νομίζω να υπάρχει θέμα "αδυνατίσματος" του πάγκου.
Βάζω το μόνο σχετικό βίντεο που κατάφερα να βρω - αφορά πάγκο φαλτσοπρίονου και δουλειά με έκκεντρο αντί για τροχό.
![20210530_183536[1].jpg](https://d1det0hdqz4sg.cloudfront.net/data/attachments/142/142027-ff0d3288818d63aae6ca7969c7c71ae2.jpg "20210530_183536[1].jpg")