Θέατρο 2008-2009

[Lepton]

Θα μου επιτρέψετε να εγκαινιάσω τη νέα θεατρική σαιζόν με μία παράσταση φίλων μου.

Τι θα ήταν η ζωή σου χωρίς μουσική;

Ένας επιτυχημένος μουσικοσυνθέτης καλείται να γράψει έναν νέο εθνικό ύμνο. Την ημέρα της παρουσίασης, όμως, σταμτάει τη συναυλία και παίζει έναν αντικαθεστωτικό τραγούδι. Μοιραία, εξορίζεται σε ένα μικρό νησί, καταδικασμένος να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του Χωρίς Μουσική.

Παρά τον τίτλο του, το "Χωρίς Μουσική" είναι στην πραγματικότητα μιούζικαλ. Μην πάει το μυαλό σας σε υπερπαραγωγές, αυτό το μιούζικαλ παίζεται από μόλις τέσσερις νέους ηθοποιούς σε ένα μικρό χώρο, με ελάχιστα σκηνικά και αντικείμενα. Ανέβηκε πέρυσι στον προβληματικό χώρο της Θύρας Τέχνης, αλλά φέτος φιλοξενείται στο -στέκι πλέον- Θέατρο του Νέου Κόσμου. Προέκυψε από τους αυτοσχεδιασμούς των τεσσάρων ηθοποιών, αλλά τη σκηνοθεσία υπογράφει μόνο ένας από αυτούς, ο βραβευμένος συνδημιουργός της "Κατσαρίδας" Κώστας Γάκης. Περιέχει άφθονο θεατρικό παιχνίδι, γέλιο και συγκίνηση, κιθάρα και πολυφωνίες. Οι φίλοι του devised theater και των φρέσκων νεανικών παραστάσεων θα το αγαπήσουν.

 

[Lepton]

Το Nosferatu Διδόντικους της ομάδας Ex Animo, παίζεται για τρίτη χρονιά, αυτή το φορά στο θέατρο Coronet. Αποτελεί κωμική μεταφορά του μύθου του Δράκουλα.

Έχοντας αδυναμία στις νεανικές δημιουργίες, το περίμενα πολύ καλύτερο. Αν και τα παιδιά κατέληξαν σε ένα αρκετά καλό κείμενο (εξαιρετικό το παιχνίδι των ερωτήσεων), η παράσταση είναι γεμάτη από θεατρικά gags που ξεπερνούν τη λογική χρήση του γκροτέσκου και καταντούν χαβαλές για ιδία κατανάλωση.

Κάποια παιδιά, κυρίως ο Δράκουλας, η Ελίζαμπεθ και ο Τζον στέκονται με μια σχετική αξιοπρέπεια. Ο Van Helsing, όμως, είναι μια οδυνηρή καρικατούρα που υποβιβάζει το χιούμορ του κειμένου.

Προσπεράστε...