Έκλεισε το δισκοπωλείο Λέσχη του Δίσκου, στην Αθήνα. Το αντιλήφθηκα καθυστερημένα, καθώς πηγαίνω σπάνια πλέον στην πρωτεύουσα. Ήταν ένας ναός της ποιοτικής μουσικής και χώρος μουσικής παιδείας συνάμα. Ο ιδιοκτήτης του είχε τουλάχιστον ανάλογες γνώσεις με τους υπεύθυνους σε αντίστοιχο δισκοπωλείο στη Βιέννη. Οι δε εκδόσεις του συμπλήρωναν την πνευματική προσφορά. Όντας πελάτης από τις αρχές της δεκαετίας του '80, αναρρωτήθηκα πώς γίνεται, μια Αθήνα των τόσων εκατομμυρίων, με Μέγαρο Μουσικής και γενικότερη πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση, να μη μπορεί να συντηρήσει ένα τέτοιο μαγαζί. Είναι ένδειξη της κρίσης; Μόνο της οικονομικής;
Λέσχη του Δίσκου
- Thread starter schubert
- Start date
blugosi
Senior Member
- 17 November 2007
- 627
Όντως κρίμα...
Είχα σταματήσει να πηγαίνω πολλά χρόνια γιατί δεν είχε πια βινύλιο.
Έχω φυλάξει όμως τους καταλόγους του από τις αρχές της δεκαετίας του 80, όπως και τα βιβλιαράκια που έβγαζε κάθε χρόνο και πρότεινε δίσκους για μία βασική δισκοθήκη κλασσικής μουσικής.
Μπορώ να σας πω ότι μέχρι πρόσφατα έχω ανατρέξει στα καφετί αυτά βιβλιαράκια πριν μπω στο δίκτυο να ψωνίσω!!!
Πράγματι λυπηρό. Είναι αλήθεια όμως ότι από τη στιγμή που εμφανίστηκε η δυνατότητα αγοράς δίσκων και cd από το Διαδίκτυο τα καταστήματα αυτά δεν μπορούσαν να αντέξουν. Εκτός από την όποια διαφορά στις τιμές, το σοβαρότερο μειονέκτημα ήταν ότι αν δεν υπήρχε αυτό που ζητούσε κάποιος πελάτης, η παραγγελία χρειαζόταν εβδομάδες για να ολοκληρωθεί ενώ μέσω διαδικτυακής αγοράς, σε μια εβδομάδα έχουμε ότι θελήσουμε.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Συμφωνώ με τα όσα παρπάνω έγραψαν οι εκλεκτοί μου φίλοι και σύντροφοι στις μουσικές αναζητήσεις.
Είναι πραγματικά λυπηρό να κλείνει ένα μαγαζί με cd κλασσικής μουσικής. Τα αντίστοιχα δισκάδικα βινυλίου ανθούν.
Χθές μόλις πουλήθηκε στο ιντερνετ η 3η του Schumann με Szell, Cleveland Orchestra σε πρώτη Columbia 405 $ (δεν την αγόρασα εγώ).
Πάντως στις προφορικές υποδείξεις του συγκεκριμένου καταστήματος, όσο λειτουργούσε, λίγη σεμνότητα δεν θα έβλαπτε.
Όταν ρωτούσες για το Δακτυλίδι του Wagner με τον Solti απαντούσαν εννοείτε το Δακτυλίδι του Cuslhaw ( σημαντικός παραγωγός της decca και του Δακτυλιδιού).
Vienna Philharmonic, Solti, Ludwig, Dieskau, Nilsson κλπ πήγαιναν περίπατο στο όνομα της εκζήτησης.
Είναι πραγματικά λυπηρό να κλείνει ένα μαγαζί με cd κλασσικής μουσικής. Τα αντίστοιχα δισκάδικα βινυλίου ανθούν.
Χθές μόλις πουλήθηκε στο ιντερνετ η 3η του Schumann με Szell, Cleveland Orchestra σε πρώτη Columbia 405 $ (δεν την αγόρασα εγώ).
Πάντως στις προφορικές υποδείξεις του συγκεκριμένου καταστήματος, όσο λειτουργούσε, λίγη σεμνότητα δεν θα έβλαπτε.
Όταν ρωτούσες για το Δακτυλίδι του Wagner με τον Solti απαντούσαν εννοείτε το Δακτυλίδι του Cuslhaw ( σημαντικός παραγωγός της decca και του Δακτυλιδιού).
Vienna Philharmonic, Solti, Ludwig, Dieskau, Nilsson κλπ πήγαιναν περίπατο στο όνομα της εκζήτησης.
Πάντως ήταν ένας χώρος στον οποίο, προσωπικά, μπορούσα να πληροφορούμαι για τις νέες παραγωγές, αρκετές φορές αγόρασα τον δίσκο που έπαιζε την ώρα που βρισκόμουν στο δισκοπωλείο. Δυστυχώς, ενίοτε, η βαθειά γνώση οδηγεί και σε μοναξιά και έπαρση. Δεν την εγκρίνω, θα μείνω όμως στην καλή πληροφόρηση.
Πάντως, μολονότι είναι εύστοχη η αιτιολόγηση του Skakinen, με εντυπωσιάζει αρνητικά το ότι ένας πληθυσμός 4.000.000 ανθρώπων δεν μπορεί να συντηρήσει ένα τέτοιο δισκοπωλείο. Πολλοί αγοράζουμε διαδικτυακά, όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά στη ζωή μας, το τελετουργικό της επίσκεψης, η δοκιμαστική ακρόαση, η συζήτηση στον χώρο του δισκοπωλείου, το προσωπικό ψάξιμο ανάμεσα σε πολυάριθμους δίσκους που μπορεί κανείς να δει και να αγγίξει. Δεν με έπιασε ρομαντική έξαρση, απλώς θεωρώ αναγκαία και αυτή τη διαδικασία κατά τις μουσικές αναζητήσεις.
Πάντως, μολονότι είναι εύστοχη η αιτιολόγηση του Skakinen, με εντυπωσιάζει αρνητικά το ότι ένας πληθυσμός 4.000.000 ανθρώπων δεν μπορεί να συντηρήσει ένα τέτοιο δισκοπωλείο. Πολλοί αγοράζουμε διαδικτυακά, όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά στη ζωή μας, το τελετουργικό της επίσκεψης, η δοκιμαστική ακρόαση, η συζήτηση στον χώρο του δισκοπωλείου, το προσωπικό ψάξιμο ανάμεσα σε πολυάριθμους δίσκους που μπορεί κανείς να δει και να αγγίξει. Δεν με έπιασε ρομαντική έξαρση, απλώς θεωρώ αναγκαία και αυτή τη διαδικασία κατά τις μουσικές αναζητήσεις.
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 10,240
Αγαπητέ, από τα 4.000.000 μόνον το 1 άντε 2 % ακούει κλασσική μουσική σε τακτική βάση ... εξ αυτών ας υποθέσουμε ότι το 10% αγοράζει συχνά δίσκους .. καταλαβαίνεις πόσο μειώνεται στα χαρτιά το κοινό που θα εδύνατο να συντηρήσει ένα τέτοιο κατάστημα ... αν βάλουμε στην ζυγαριά το διαδίκτυο, τόσο σαν εναλλακτική λύση αγορών (amazon, mdt, κλπ.) όσο και κατεβάσματος (νομίμου ή όχι), αντιλαμβανόμεθα ότι ουδέν δισκάδικο, κλασσικής ή άλλων ειδών μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ... και 'γω για χρόνια ''ανδρώθηκα'' μουσικά στην Λέσχη και τα παρακείμενα μαγαζιά ... λυπούμαι, αλλά είναι η εξέλιξη των πραγμάτων ...
Dr Pan K
Supreme Member
- 18 December 2010
- 9,067
ειχα περασει περυσι για δισκους, ειχε βαλει καποια βινυλια στο πατωμα, αλλα τπτ ιδιαιτερο σε επιλογη, κατασταση η τιμες. αγορασα καποια λιγα..
ιστορικο μαγαζι, δεν λεω, αλλα ειχε χασει το τρενο. και για να ειμαι ειλικρινης προτιμω μακραν το διαδικτυο για αγορες, ποικιλια σε τιμες ανταγωνιστικες.
ιστορικο μαγαζι, δεν λεω, αλλα ειχε χασει το τρενο. και για να ειμαι ειλικρινης προτιμω μακραν το διαδικτυο για αγορες, ποικιλια σε τιμες ανταγωνιστικες.
Συμφωνώ απολύτως, όμως το πρόβλημα παραμένει. Τα γραφόμενά σας μάλιστα φωτίζουν κι άλλες πλευρές του προβλήματος, βαθιά πολιτισμικές. Π.χ. αν σε μια πρωτεύουσα ευρωπαϊκού κράτους μόνο τέτοιο ποσοστό ακούει κλασική μουσική, τότε έχουμε άλλου είδους προβλήματα.
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
στο Λονδίνο πάντως που βρέθηκα πριν 3 χρόνια η κατάσταση ήταν ανάλογη με εδώ.
μόνο το HMV ουσιαστικά, στην Oxford, αλλά με εξαιρετικά περιορισμένο ρεπερτόριο στα προχωρημένα ακούσματα.
όλοι ψωνίζουν πλέον από μικρούς εξειδικευμένους εμπόρους με mail order.
εξαίρεση αποτελούν oι ...μπουτίκ: τα μαγαζιά που ειδικεύονται σε σπάνιους δίσκους -βινύλιο ή καταργημένα CDs- όπου όμως οι τιμές είναι, συνήθως, 'φωτιά'.
Είναι έντιμοι πάντως - δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς: η πιάτσα είναι πολύ απαιτητική και οι ρέκτες πάρα πολύ καλά ενημερωμένοι.
μόνο το HMV ουσιαστικά, στην Oxford, αλλά με εξαιρετικά περιορισμένο ρεπερτόριο στα προχωρημένα ακούσματα.
όλοι ψωνίζουν πλέον από μικρούς εξειδικευμένους εμπόρους με mail order.
εξαίρεση αποτελούν oι ...μπουτίκ: τα μαγαζιά που ειδικεύονται σε σπάνιους δίσκους -βινύλιο ή καταργημένα CDs- όπου όμως οι τιμές είναι, συνήθως, 'φωτιά'.
Είναι έντιμοι πάντως - δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς: η πιάτσα είναι πολύ απαιτητική και οι ρέκτες πάρα πολύ καλά ενημερωμένοι.
yale107
Senior Member
- 29 October 2010
- 374
Πω πω τι μου θύμισες! Καφετί βιβλιαράκια. Όντως για την εποχή του από τα καλύτερα δισκοπωλεία...αλλά τα σημεία των καιρών άλλα προστάζουν
τα οποία όποιος δεν τα ακολουθεί...πάει αλλού!
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Δεν μ' αρέσει η αναγωγή στις συνθήκες. Η Λέσχη του Δίσκου υπήρξε σταθμός στην αγορά κλασσικής μουσικής - και των γραμμάτων γενικότερα- στην Ελλάδα. Όχι μόνο την εποχή του βινυλίου, αλλά και το cd, για το οποίο ήταν από τα πρώτα καταστήματα που το τοποθέτησαν στα ράφια του. Η χρυσή εποχή της ήταν όσο ζούσε ο Λάζαρος, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80. Όχι μόνο στους δίσκους. Η καλαισθησία των εκδόσεων της ήταν χαρακτηριστική.
Συμπλέχτηκε με τη διόγκωση της δεκαετίας του '90 και έγινε πυλώνας του 'κουλτουριάρικου' life style με τη δημιουργία του καταστήματος στο Μέγαρο, την επέκταση και ανακαίνιση του καταστήματος στη στοά της όπερας και τη - δαπανηρή κατά τα φαινόμενα - προσπάθεια παρεμπόδισης της επέκτασης άλλων ανταγωνιστών στην ίδια στοά. Με βάση αξιόπιστη μαρτυρία φίλου, συμπεριφέρθηκε εχθρικά και με αλαζονεία όταν πρώην υπάλληλος και μετέπειτα ανταγωνιστής άνοιξε κατάστημα στην ίδια στοά.
Έχασε τη γκάμα των μεγάλων πολυεθνικών (Universal, EMI, BMG κλπ.), αλλά εισήγαγε 'ψαγμένες' μικρότερες εταιρείες, όπως π.χ. BBC, Chandos, Hyperion, Harmonia Mundi κλπ. Προσπάθησε να ανταποκριθεί στις τάσεις της αγοράς, εισάγοντας πρώτη τα Naxos, αλλά και τα βαριά βινύλια της Speakers Corner. Το προσωπικό του καταστήματος ήταν πάντα ενημερωμένο και ήταν σαφές πως 'πουλούσε' άποψη και όχι απλά μόνο το δίσκο. Επεξέτεινε τις εκδόσεις της με επιμελημένες μεταφράσεις πολύ αξιόλογων βιβλίων. Δυστυχώς όμως τα λειτουργικά κόστη πρέπει να ήταν ψηλά και η κρίση επιδείνωσε την κατάσταση απότομα. Απ' όσο γνωρίζω, η Έλση και ο Σταύρος συνεχίζουν την προσπάθεια από το δισκάδικο του Ελευθερουδάκη.
Συμπλέχτηκε με τη διόγκωση της δεκαετίας του '90 και έγινε πυλώνας του 'κουλτουριάρικου' life style με τη δημιουργία του καταστήματος στο Μέγαρο, την επέκταση και ανακαίνιση του καταστήματος στη στοά της όπερας και τη - δαπανηρή κατά τα φαινόμενα - προσπάθεια παρεμπόδισης της επέκτασης άλλων ανταγωνιστών στην ίδια στοά. Με βάση αξιόπιστη μαρτυρία φίλου, συμπεριφέρθηκε εχθρικά και με αλαζονεία όταν πρώην υπάλληλος και μετέπειτα ανταγωνιστής άνοιξε κατάστημα στην ίδια στοά.
Έχασε τη γκάμα των μεγάλων πολυεθνικών (Universal, EMI, BMG κλπ.), αλλά εισήγαγε 'ψαγμένες' μικρότερες εταιρείες, όπως π.χ. BBC, Chandos, Hyperion, Harmonia Mundi κλπ. Προσπάθησε να ανταποκριθεί στις τάσεις της αγοράς, εισάγοντας πρώτη τα Naxos, αλλά και τα βαριά βινύλια της Speakers Corner. Το προσωπικό του καταστήματος ήταν πάντα ενημερωμένο και ήταν σαφές πως 'πουλούσε' άποψη και όχι απλά μόνο το δίσκο. Επεξέτεινε τις εκδόσεις της με επιμελημένες μεταφράσεις πολύ αξιόλογων βιβλίων. Δυστυχώς όμως τα λειτουργικά κόστη πρέπει να ήταν ψηλά και η κρίση επιδείνωσε την κατάσταση απότομα. Απ' όσο γνωρίζω, η Έλση και ο Σταύρος συνεχίζουν την προσπάθεια από το δισκάδικο του Ελευθερουδάκη.
Αναμνήσεις και από εμένα, από τη δεκαετία του 90, όταν όμως ήδη το Metropolis είχε ήδη μεγάλο τμήμα κλασικής μουσικής, καλύτερες τιμές και ικανοποιητικά ενημερωμένο προσωπικό.
Παρόλα αυτά μου άρεσε αρκετά να βρίσκομαι συχνά στη Λέσχη, να συμμετέχω στην ατμόσφαιρα "κλασικούρας" που δημιουργούταν εκεί, να προμηθεύομαι δωρεάν τους τελευταίους καταλόγους από τις δισκογραφικές, και ενίοτε να αγοράζω CD κατόπιν συστάσεων. Αυτά είναι στοιχεία που πολύ δύσκολα μπορεί να υποκαταστήσει μια online αγορά. Άλλωστε, θεωρώ οτι οι λάτρεις της κλασικής μουσικής είναι τόσο λίγοι στην Ελλάδα που αποζητούν την προσωπική επαφή και ανταλλαγή απόψεων σε κάθε ευκαιρία.
Παρόλα αυτά μου άρεσε αρκετά να βρίσκομαι συχνά στη Λέσχη, να συμμετέχω στην ατμόσφαιρα "κλασικούρας" που δημιουργούταν εκεί, να προμηθεύομαι δωρεάν τους τελευταίους καταλόγους από τις δισκογραφικές, και ενίοτε να αγοράζω CD κατόπιν συστάσεων. Αυτά είναι στοιχεία που πολύ δύσκολα μπορεί να υποκαταστήσει μια online αγορά. Άλλωστε, θεωρώ οτι οι λάτρεις της κλασικής μουσικής είναι τόσο λίγοι στην Ελλάδα που αποζητούν την προσωπική επαφή και ανταλλαγή απόψεων σε κάθε ευκαιρία.
Δυστυχώς το πεπρωμένον φυγειν αδύνατον. Ηταν πολύ καλή σε καιρούς που δεν υπήρχε πληροφόρηση, με την εμφάνιση του ιντερνετ δεν είχε λόγο ύπαρξης, δεν είμαι σκληρός απλά ρεαλιστής. Αγαπητέ συντοπίτη για εμάς που είμαστε εκτός των τοιχών ήταν πολύ λίγο χρήσιμο και στην ουσία έπρεπε να σχεδιάσεις ταξείδι για Αθήνα μόνο για αγορές. Αυτό δεν ήταν πάντα εφικτό, ακόμη και για τους Αθηναίους. Σήμερα αυτή η πληροφόρηση υπάρχει άφθονη μέσα στο διαδύκτιο (ακόμα και στο παρόν φορουμ καλή ώρα) ή στο amazon όπου έχει και ηχητικά δείγματα και το σημαντικότερο το έχεις όποτε θέλεις και δεν εξαρτάσαι απο τα γούστα του κάθε μαγαζάτορα.
Ναι. Το κυριότερο που θα μπορούσε να προσφέρει τώρα θεωρητικά ένα τέτοιο μαγαζί είναι προσωπική επικοινωνία και ολιγόλεπτη έστω συζήτηση περί κλασικής μουσικής. Καλή είναι και αυτή από το να τα πληκτρολογούμε συνέχεια 
Re: Απάντηση: Λέσχη του Δίσκου
Τον Σταύρο τον πέτυχα στο reload Πανεπιστημίου 54, στο κλασσικό τμήμα φυσικά http://www.facebook.com/ReloadStores , πολύ χαίρομαι για αυτό!
Τον Σταύρο τον πέτυχα στο reload Πανεπιστημίου 54, στο κλασσικό τμήμα φυσικά http://www.facebook.com/ReloadStores , πολύ χαίρομαι για αυτό!
Καλημέρα, είδα αυτό το νήμα και θέλω απλά να ενημερώσω ότι υπάρχει ένα μαγαζί στην επαρχία στο Ρέθυμνο της Κρήτης (γιατί η ποιοτική μουσική δεν βρίσκεται μόνο στην πρωτεύουσα ή μάλλον δεν υπάρχει πλέον στην πρωτεύουσα) που φέρνει κλασσική μουσική της δισκογραφικής NAXOS. Έχει ολόκληρο ημιόροφο με κλασσική μουσική και το κατάστημα είναι από το 1976. Αρκετά ενημερωμένο σε πολλά είδη μουσικής με πάνω από 15000 διαφορετικούς Ελληνικούς και ξένους τίτλους. Εγώ κλασσικά cd αγοράζω από εκεί για το ιατρείο μου δεν έχω περεταίρω γνώσεις στην κλασσική μουσική, αλλά πιστεύω ότι έχει αρκετή ποικιλία. Το μήνυμα το έγραψα γιατί πιστεύω πως είναι κρίμα αυτά τα τελευταία μαγαζιά που παλεύουν μέσα στην συνολική κρίση οικονομική και τεχνολογική να κλείνουν σε όλη την Ελλάδα.