Milliput, πλαστελινη κι πηλος
Δεν ειμαι σιγουρος αν παει καπου αλλου αυτο, ας το μετακινησει οποιος νομιζει.
Εκανα καποιες δοκιμες, με τα παραπανω υλικα και τις μοιραζομαι. Πιθανοτατα δεν θα ενδιαφερουν κανεναν, αλλα ποτε δεν ξερεις.
Λοιπον, διαβαζοντας οτι μπορεις να ανακατεψεις εποξικο στοκο (milliput) με πλαστελινη (για οικονομια), ειπα να το δοκιμασω, και εριξα και τον πηλο στο μειγμα.
Οπως φαινεται στις πρωτες 2 φωτο, εφτιαξα μπαλακια απο milliput (ενα δακτυλιδι απο παλια, για την ακριβεια), πλαστελινη, πηλο, πηλο με πλαστελινη, πηλο με milliput, πλαστελινη με milliput και τελος και τα τρια μαζι. Οι αναλογιες ειναι 1:1 (και 1:1:1). Η πλαστελινη ειναι η "κλασικη" σχετικα σκληρη και λαδωμενη, οχι οι νεοτερες παιδικες, τυπου play-doh. Ο πηλος ειναι κι αυτος κλασικος ασπρος, και αδικειται λιγο στην δοκιμη γιατι ηταν λιγο πιο ξεραμενος απο οτι επρεπε, αφου δεν σκεφτηκα να του προσθεσω λιγο νερο. Οπου υπαρχει milliput πρωτα ανακατεψα τα δυο συστατικα του και μετα με τα υπολοιπα. Στο τελος, εκανα τα μπαλακια μακροστενα, για να ειναι πιο ευκολο (να προσπαθησω) να τα σπασω.
Προσπαθησα να ανακατεψω ΠΟΛΥ καλα και μετα τα αφησα 24 ωρες περιπου.
Αποτελεσματα:
Το παλιο milliput ειναι πανσκληρο και δεν σπαει με τιποτε. Με πολλη δυσκολια χαρασσεται με το κοπιδι. Το συγκεκριμενο το ειχα μισο-βαψει, κατι που δεν παιζει ρολο.
Τα υπολοιπα:
1. Η πλαστελινη δεν αλλαξε καθολου. Ουτε στεγνωσε, ουτε σκληρυνε.
2. Ο πηλος εσπασε πολυ ευκολα. Ετσι κι αλλιως, απο την αρχη δεν ειχε συνενωθει καλα (λιγο ξεραμενος, οπως ειπα). Επισης, δεν ειχε στεγνωσει τελειως μεσα, πραγμα που εκανε πιο ευκολο το σπασιμο. Σε παλιοτερες κατασκευες, με καλυτερη ποιοτητα και υφη, ναι μεν η συνοχη ειναι καλυτερη, αλλα και παλι σπαζουν ευκολα οι κατασκευες. Επισης, χαρασσονται αρκετα ευκολα με το νυχι.
3. Πηλος + πλαστελινη. Απο την αρχη δεν ειχαν καλη συνοχη, μαλλον λογω του ξερου πηλου. Εσπασε πανευκολα, δεν ειχε στεγνωσει και τελειως. Χαρασσεται ευκολα και γενικα φαινεται να εχει τα χειροτερα χαρακτηριστικα και των δυο υλικων.
Για τα παραπανω, χρωσταω δοκιμη και με καλο πηλο. Εχω την υποψια, παντως, οτι δεν θα αλλαξουν πολυ τα πραγματα.
4. Πηλος + milliput. Αρχικα η συνοχη ηταν παρομοια με του 3. και φοβομουν οτι θα ειναι κι αυτο αποτυχια. Ωστοσο, μολις σκληρυνε απεκτησε πληρη συνοχη. Απλα δεν μπορεσα να το σπασω με τα χερια. Φαινεται ευθρυπτο, αλλα δεν ειναι. Χαρασσεται, παντως, αρκετα πιο ευκολα απο το σκετο milliput, και με το νυχι και με το κοπιδι. Σε καθε περιπτωση, ενυπωσιακο αποτελεσμα.
5. Πλαστελινη + milliput. Ειχε πολυ καλη συνοχη απο την αρχη. Εγινε σκληρο σαν πετρα και επισης δεν μπορεσα να το σπασω. Πολυ ωραια επιφανεια, λεια και ομοιομορφη. Πολυ κοντα στο σκετο milliput. Χαρασσεται λιγο πιο ευκολα, παντως, και με το κοπιδι βγαινει σε φλυδες, ομαλα και ευκολα. Πρεπει να εχει μικροτερη αντοχη, αλλα ειναι πιο ευκολα επεξεργασιμο απο το σκετο.
6. Και τα τρια μαζι. Η συνοχη αρχικα ηταν μετρια, κοντα στο 3. Οπως και το 4., ομως, στο στεγνωμα το milliput εκανε το θαυμα του και "εδεσε" πολυ καλα. Δεν εσπασε, ενω χαρασσεται παρομοια με το 4. Με το κοπιδι βγαινει λιγο πιο ακαταστατα απο το 5., παρομοια με το 4.
Γενικα, ο συνδυασμος πλαστελινης με milliput δινει παρα πολυ καλο αποτελεσμα. Με τον πηλο ή και τα τρια μαζι το αποτελεσμα ειναι πιο μετριο, αλλα και παλι συνεκτικο και ικανοποιητικο. Ισως με καλυτερο πηλο να ειναι και καλυτερο στην υφη.
Την επομενη φορα θα δοκιμασω και με σιδηροστοκο (εποξικο, με τον σκληρυντη του 2%), που μοιαζει πολυ με το milliput στην σκληροτητα και υφη, αν και νομιζω οτι το milliput κολλαει πιο καλα σε διαφορες επιφανειες.
Στάλθηκε από το SM-G950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
)
