Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας – και ίσως παρά την εκπεφρασμένη αντιπάθεια τουλάχιστον ενός των μελών του γκρούπ – ότι σημαντική αν όχι εξέχουσα θέση ανάμεσα στους δημιουργούς που συνέβαλαν στην ύπαρξη του πλέον σημαντικού και δημιουργικού κομματιού της σύγχρονης popular μουσικής ( ροκ εν ευρεία εννοία , τόσο μάλιστα όσο να φτάνει στην άρνηση του ως θέση ) – αυτό δηλαδή που αποπειράθηκε να διαρρήξει τα ασφυκτικά δεσμά του τρίλεπτου τραγουδιού , να αψηφήσει την rhythm ‘ n ‘ blues παράδοση και να υιοθετήσει επιρροές κατά το πλείστον έξω από το ροκ – κατέχουν οι Henry Cow , ίσως το πιο ριζοσπαστικό , τόσο από μουσικής όσο και από κοινωνικοπολιτικής επόψεως – βρεταννικό γκρούπ του είδους .
Φυσικά μια τέτοια εκτίμηση μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι το «ροκ» ενδέχεται να είναι και μουσική με αξιώσεις , συνθετικά και εκτελεστικά και όχι απλώς νεανικό «λαϊκό τραγούδι διαμαρτυρίας ή "επαναστατικός» χαβαλές .
Από την άλλη η τοποθέτηση τους μέσα σε αυτό το τεράστιο ρεύμα ιδεών , επιρροών , μουσικών τάσεων αποδεικνύει την ευρύτητα του κινήματος , αφού είναι δεδομένο ότι τα μέλη του γκρούπ δεν έτρεφαν τις καλύτερες των εντυπώσεων για τους περισσότερους των καλλιτεχνών του progressive rock ( π.χ. Keith Emerson , Rick Wakeman κλπ ) . Όμως η ιστορία δεν καταγράφει προθέσεις αλλά αποτελέσματα και εκ του αποτελέσματος κρινόμενοι οι Henry Cow , ανήκουν εδω και τριάντα χρόνια στον ευρύτερο χώρο του progressive . Τα υπόλοιπα μπορούν να εμφανίζονται ως υποσημειώσεις στην ιστορία και δη ως ιδεολογικού χαρακτήρα διαφοροποιήσεις και ως θέματα αρχών και συστήματος αξιών . ( Την ίδια κακή εντύπωση βέβαια είχαν και για τους περισσότερους μικροαστούς φοιτητές της σχολής καλών τεχνών που απάρτιζαν πολλά πανκ συκροτήματα , αποστρεφόμενοι π.χ. τους Sex Pistols τους οποίους θεωρούσαν ως money hoovers ).
Η ιδιαιτερότητα των Henry Cow που είχε ως αποτέλεσμα την με το ένα πόδι ένταξη τους στο progressive , οφείλεται σε δύο σημαντικά στοιχεία που τους διαφοροποιούσαν από τους λοιπούς α) στην εξόχως ριζοσπαστική πολιτική στάση τους και στην ιδιαιτέρως αριστερή , εν πολλοίς συνθηματολογική , στιχοπλοκία τους , την ίδια ώρα που οι περισσότεροι στίχοι των συγκροτημάτων του progressive , σε γενικές γραμμές περί άλλων τύρβαζε και β ) στις μουσικές τους επιρροές , που εκτείνονταν από το καμπαρέ του Kurt Weil στην free jazz και από την σχολή του Canterburry στον Bella Bartok και την ατονική μουσική , τον Frank Zappa και τον Sun Ra , απορρίπτοντας έτσι τις κλασσικές επιρροές και την απόπειρα ενσωμάτωσης τους στο ροκ από τους υπόλοιπους .
Αυτά τα δύο στοιχεία είχαν ως αποτέλεσμα η μουσική τους να είναι δύσκολη , ιδιοσυγκρασιακή , πρωτότυπη , προσωπική και άκρως ριζοσπαστική αισθητικά , γεγονός που συνδυαζόμενο με την σοσιαλιστική , έως ακροαριστερή κοινωνικοπολιτική τους στάση , μας οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι είχαν υιοθετήσει , συνειδητά , την ρήση του ( γνωστού σε αυτό το φόρουμ , πλέον) Theodore Adorno , ότι οι «ριζοσπαστικές ιδέες απαιτούν ριζοσπαστικές μορφές έκφρασης» . Πράγματι σε μια συνέντευξη του το 1977 ο Tim Hodgkison , οργανίστας του γκρούπ , έλεγε πως «δεν μπορείς να δηλώνεις αριστερός και να παίζεις αντιδραστική μουσική ( reactionary music )» .
Και αυτό ακριβώς έκαναν οι Henry Cow . Εντυσαν τις ριζοσπαστικές απόψεις τους με μία από τις πιο ριζοσπαστικές μορφές μουσικής της δεκαετίας του 70 . Και αυτό ίσως τους στοίχισε την ευρύτερη αποδοχή και την εμπορική επιτυχία , αφού τους στέρησε την μαζική αποδοχή ενός μεγάλου τμήματος των φυσικών τους συμμάχων – της εργατικής τάξης , η οποία σπανίως ενθουσιάζεται και αγκαλιάζει μουσικές τόσο δύσκολες και μη προσπελάσιμες , προτιμώντας να αφήσει αυτό τον ρόλο στους «διανούμενους».
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου έδωσε η κυκλοφορία του box set «Τhe Henry Cow Box” που μόλις κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα από την ReR ( Reommended Records) . Μια καλαίσθητη , ιδιαίτερα φροντισμένη έκδοση που περιλαμβάνει τα άπαντα των Cow με σκληρά χαρτονένια εξώφυλλα ( cardboard sleeves) όπως των αυθεντικών LPs , δηλαδή τα τέσσερα στούντιο άλμπουμ τους ( Legend , Unrest , In praise of learning και Western Culture - τά τρία πρώτα με το περίφημο εξώφυλλο με την , διαφορετικών χρωμάτων , κάλτσα ) το live Concerts και το κοινό τους lp με τους εστέτ Slap Happy "Desperate Straits" , όπου όμως τα μέλη των Cow λειτουργούν ως εκτελεστική μπάντα των συνθέσεων των Happy , σε αντίθεση με το In praise of learning , όπου τα μέλη των τελευταίων , μετέχουν στις συνθέσεις των κομματιών
Φυσικά μια τέτοια εκτίμηση μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι το «ροκ» ενδέχεται να είναι και μουσική με αξιώσεις , συνθετικά και εκτελεστικά και όχι απλώς νεανικό «λαϊκό τραγούδι διαμαρτυρίας ή "επαναστατικός» χαβαλές .
Από την άλλη η τοποθέτηση τους μέσα σε αυτό το τεράστιο ρεύμα ιδεών , επιρροών , μουσικών τάσεων αποδεικνύει την ευρύτητα του κινήματος , αφού είναι δεδομένο ότι τα μέλη του γκρούπ δεν έτρεφαν τις καλύτερες των εντυπώσεων για τους περισσότερους των καλλιτεχνών του progressive rock ( π.χ. Keith Emerson , Rick Wakeman κλπ ) . Όμως η ιστορία δεν καταγράφει προθέσεις αλλά αποτελέσματα και εκ του αποτελέσματος κρινόμενοι οι Henry Cow , ανήκουν εδω και τριάντα χρόνια στον ευρύτερο χώρο του progressive . Τα υπόλοιπα μπορούν να εμφανίζονται ως υποσημειώσεις στην ιστορία και δη ως ιδεολογικού χαρακτήρα διαφοροποιήσεις και ως θέματα αρχών και συστήματος αξιών . ( Την ίδια κακή εντύπωση βέβαια είχαν και για τους περισσότερους μικροαστούς φοιτητές της σχολής καλών τεχνών που απάρτιζαν πολλά πανκ συκροτήματα , αποστρεφόμενοι π.χ. τους Sex Pistols τους οποίους θεωρούσαν ως money hoovers ).
Η ιδιαιτερότητα των Henry Cow που είχε ως αποτέλεσμα την με το ένα πόδι ένταξη τους στο progressive , οφείλεται σε δύο σημαντικά στοιχεία που τους διαφοροποιούσαν από τους λοιπούς α) στην εξόχως ριζοσπαστική πολιτική στάση τους και στην ιδιαιτέρως αριστερή , εν πολλοίς συνθηματολογική , στιχοπλοκία τους , την ίδια ώρα που οι περισσότεροι στίχοι των συγκροτημάτων του progressive , σε γενικές γραμμές περί άλλων τύρβαζε και β ) στις μουσικές τους επιρροές , που εκτείνονταν από το καμπαρέ του Kurt Weil στην free jazz και από την σχολή του Canterburry στον Bella Bartok και την ατονική μουσική , τον Frank Zappa και τον Sun Ra , απορρίπτοντας έτσι τις κλασσικές επιρροές και την απόπειρα ενσωμάτωσης τους στο ροκ από τους υπόλοιπους .
Αυτά τα δύο στοιχεία είχαν ως αποτέλεσμα η μουσική τους να είναι δύσκολη , ιδιοσυγκρασιακή , πρωτότυπη , προσωπική και άκρως ριζοσπαστική αισθητικά , γεγονός που συνδυαζόμενο με την σοσιαλιστική , έως ακροαριστερή κοινωνικοπολιτική τους στάση , μας οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι είχαν υιοθετήσει , συνειδητά , την ρήση του ( γνωστού σε αυτό το φόρουμ , πλέον) Theodore Adorno , ότι οι «ριζοσπαστικές ιδέες απαιτούν ριζοσπαστικές μορφές έκφρασης» . Πράγματι σε μια συνέντευξη του το 1977 ο Tim Hodgkison , οργανίστας του γκρούπ , έλεγε πως «δεν μπορείς να δηλώνεις αριστερός και να παίζεις αντιδραστική μουσική ( reactionary music )» .
Και αυτό ακριβώς έκαναν οι Henry Cow . Εντυσαν τις ριζοσπαστικές απόψεις τους με μία από τις πιο ριζοσπαστικές μορφές μουσικής της δεκαετίας του 70 . Και αυτό ίσως τους στοίχισε την ευρύτερη αποδοχή και την εμπορική επιτυχία , αφού τους στέρησε την μαζική αποδοχή ενός μεγάλου τμήματος των φυσικών τους συμμάχων – της εργατικής τάξης , η οποία σπανίως ενθουσιάζεται και αγκαλιάζει μουσικές τόσο δύσκολες και μη προσπελάσιμες , προτιμώντας να αφήσει αυτό τον ρόλο στους «διανούμενους».
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου έδωσε η κυκλοφορία του box set «Τhe Henry Cow Box” που μόλις κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα από την ReR ( Reommended Records) . Μια καλαίσθητη , ιδιαίτερα φροντισμένη έκδοση που περιλαμβάνει τα άπαντα των Cow με σκληρά χαρτονένια εξώφυλλα ( cardboard sleeves) όπως των αυθεντικών LPs , δηλαδή τα τέσσερα στούντιο άλμπουμ τους ( Legend , Unrest , In praise of learning και Western Culture - τά τρία πρώτα με το περίφημο εξώφυλλο με την , διαφορετικών χρωμάτων , κάλτσα ) το live Concerts και το κοινό τους lp με τους εστέτ Slap Happy "Desperate Straits" , όπου όμως τα μέλη των Cow λειτουργούν ως εκτελεστική μπάντα των συνθέσεων των Happy , σε αντίθεση με το In praise of learning , όπου τα μέλη των τελευταίων , μετέχουν στις συνθέσεις των κομματιών
opcorn: