- 17 June 2006
- 14,350
Faces: Five Guys Walk Into A Bar (4 CD-box) Rhino, 2004
sixty-seven tracks from among the group's four studio albums, assorted single A- and B-sides, BBC sessions, rehearsal tapes and one track from a promotional flexi-disc, "Dishevelment Blues," which was never actually intended for release.
Ενας μεγάλος μαίτρ της ξιφασκίας, κατ άλλους ο Liancour, κατ’ άλλους ο Manciolino, έλεγε πως ‘το ξίφος, είναι σαν το πουλί: άμα το κρατάς σφιχτά, το πνίγεις - άμα το κρατάς χαλαρά, θα πετάξει και θα σου φύγει’.
Δεν μπορώ να βρώ φράση που να αποκρυσταλλώνει καλύτερα τη σχέση των Faces με το ροκ’ν’ρολ. Αν κάποιος συγκρίνει τους Small Faces -το γκρούπ που παράτησε ο Steve Marriott για να μπορέσει επιτέλους να παίξει boogie (με τους Humble Pie)- με τη διάδοχη κατάσταση (προσθήκη του Rod Stewart στα φωνητικά, αλλαγή του ονόματος σε σκέτο Faces) θα καταλάβει τη διαφορά: οι Faces, είναι χαλαροί. Είναι ένα τσούρμο από μεθύστακες που, βασικά, θέλει να περάσει καλά. Εχουν φάει τη ζωή τους μέσα στο R&B. Ξέρετε: μαλακίας το ανάγνωσμα: ποιός έχει καιρό για τις κλώσες. Αμα δεν περπατάει σαν το Bo Diddley, άμα δε λέει “in Detroit, this watch, costs…” και δεν είχε τον πρώτο της οργασμό ακούγοντας το Bring It To Jerome…δεν γ.μάς ψηλά καπέλα, τώρα…
Οι Faces, είναι το εγγλέζικο αντίστοιχο του Vince (aka Alice) χωρίς την turbo στούντιο παραγωγή. Και χωρίς …το Θέατρο.
Είναι εργάτες - πλην παθιασμένοι. Και μιλάμε παθιασμένοι του κερατά.
Είναι στερημένοι, βλέπε αγάμητοι βρετανοί σπυριάρηδες, γεμάτοι αξόδευτη αρσενική ενέργεια -οι Πολιτείες του Αντρα και η Ψυχή του- που με καμία δεν περνάνε τόσο καλά, όσο με τη χούφτα τους. Παιδιά-διαμάντια. The Stuff Modern Music Legends Are Made Of.
Να το ψάξετε.
Και μετά, να ψωνίσετε όλα τους τα άλμπουμ.
