Υμνοι

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Alec K. Redfearn & the Eyesores: The Blind Spot (Cuneiform CD, 2007)


Ο Alec K. Redfearn ζεί στο Providence του Rhode Island (Νέα Υόρκη) και είναι ακορντεονίστας. Η παρουσία του στη δισκογραφία συνολικά, είναι γύρω στα 15 χρόνια. Aπό όσο έχω ακούσει προσωπικά, το πιο σημαντικό μέρος της είναι τα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει με δύο μουσικές κολεκτίβες, τους (Alec K. Redfearn and the) Eyesores και τους (Alec K. Redfearn and the) Seizures. Το λέω με κάθε επιφύλαξη γιατί δεν έχουν πέσει στα χέρια μου τα δύο άλμπουμ που έβγαλε με τους Beat Circus ('Ringleaders Revolt'-2004 και 'Dreamland'-2008), τα άλμπουμ με τους Amoebic Ensemble ('Limbic Rage'-1995. 'Amoebiasis'-1998) και οι δουλειές του με τους Barnacled. Γνωρίζω όμως το προφίλ των ανεξάρτητων labels στα οποία κυκλοφόρησε αυτούς τους δίσκους (ESP-Disk, Corleone, Cuneiform…), εταιρίες με άποψη και πολύ επιλεκτικό γούστο, που κάθε κυκλοφορία τους ‘έχει ψωμί’. Πέρα από τους δίσκους και τη συμμετοχή του σε διάφορα πειραματικά σχήματα, ο Redfearn έχει γράψει μουσική για Θέατρο, χορό και κινηματογράφο. Αυτό που παίζει δεν χωράει κάτω από κατηγοριοποιήσεις και ετικέτες. Είναι ένα παλίμψηστο με πολλαπλές στρώσεις, σαν κρεμμύδι: Experimental folk με στοιχεία prog, μινιμαλισμού, Americana και έντονες δόσεις ανατολικοευρωπαϊκής παραδοσιακής μουσικής, czardas και gypsy-punk.

To έναυσμά μου για να τον ψάξω ήταν το φετεινό του 'Sister Death' στην Cuneiform. Γυρίζοντας λίγο προς τα πίσω, έπεσα πάνω στο 'The Blind Spot' (2007) ένα άλμπουμ απίστευτα ολοκληρωμένο με κεντρικό του θέμα τον εθισμό και το θάνατο από ναρκωτικά. Διεκπεραιώνεται μέσα από ένα εκπληκτικό καλειδοσκόπιο, τόσο θεματικά όσο και οργανικά: ακορντεόν, βιολί, βιόλα, alto σαξόφωνο και γαλλικό κόρνο, κιθάρα, bassoon, κοντραμπάσο και τύμπανα, loops και ηλεκτρονικό σαματά. Στον αφρό αρμενίζουν οι φωνές: από μία μέχρι και τέσσερις (ο Redfearn και τρείς γυναικείες, οι τελευταίες ακαδημαϊκά ‘πεπαιδευμένες’).

Ο δίσκος είναι εξαιρετικός. Τολμηρός και φιλόδοξος, ‘περπατημένος’, μοιάζει να έχει αφουγκραστεί τα πάντα γύρω του και ταυτόχρονα φέρνει στο νού εσώτερο μονόλογο, ονειροβασία μεγάλης υποβόσκουσας έντασης από υπνοβάτη που προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Είναι concept φυσικά: ακούγεται από την αρχή ως το τέλος και το sequencing των κομματιών είναι εξαιρετικά δουλεμένο. Τρομαχτικά έντεχνος καταφέρνει συνάμα να μυρίζει αποπνικτική ανθρωπίλα: η ελκυστική γοητεία του κρύβει τους δαίμονες στις σκοτεινές γωνίες τους - αλλά δεν τους εξορκίζει.

 

[ecodrifter]

Το Limbic Rage ειναι 'φωτεινό' και προσβασιμο, πολυ ομορφο, ενα κομψοτεχνημα.
Το Dreamland των Beat Circus στον αντιποδα, δυσκολο και σκοτεινο και οπως λες "εξαιρετικα έντεχνο", θα ελεγα με επιρροες απο την σχολη των Henry Cow
Δεν ηξερα οτι ο Readfearn ειναι ανακατεμενος με τα δυο αυτα σχηματα!
Απο τα δικα του δεν εχω ακουσει το αλμπουμ της παρουσιασης, αλλα τα Smother Party και The Quiet room.
Ειναι ενας μουσικος- ακροβατης αναμεσα σε πολλα διαφορετικα και φαινομενικα ασυμβατα ακουσματα. Εκει που αν ξεφυγεις δε θελει και πολυ να γινεις γραφικος.
ο Readfearn ομως βγαινει παντα νικητης

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Τι είναι τα czardas;

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

[ˈtʃaːrdaːʃ]), often seen with the archaic spelling Czardas, is a traditional Hungarian folk dance, the name derived from csarda (old Hungarian term for tavern). It originated in Hungary and was popularized by Roma music (gypsy) bands in Hungary and neighboring lands of Serbia, Slovakia, Slovenia, Burgenland, Croatia, Ukraine, Poland, Transylvania and Moravia, as well as among the Banat Bulgarians, including those in Bulgaria

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Ευχαριστώ!

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Το Limbic Rage ειναι 'φωτεινό' και προσβασιμο, πολυ ομορφο, ενα κομψοτεχνημα.
Το Dreamland των Beat Circus στον αντιποδα, δυσκολο και σκοτεινο και οπως λες "εξαιρετικα έντεχνο", θα ελεγα με επιρροες απο την σχολη των Henry Cow
Δεν ηξερα οτι ο Readfearn ειναι ανακατεμενος με τα δυο αυτα σχηματα!
Απο τα δικα του δεν εχω ακουσει το αλμπουμ της παρουσιασης, αλλα τα Smother Party και The Quiet room.
Ειναι ενας μουσικος- ακροβατης αναμεσα σε πολλα διαφορετικα και φαινομενικα ασυμβατα ακουσματα. Εκει που αν ξεφυγεις δε θελει και πολυ να γινεις γραφικος. ο Readfearn ομως βγαινει παντα νικητης

Συμφωνώ!
Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα, είναι ακριβώς επειδή ο Readfearn ενώ είναι ένας απόλυτα «εκπαιδευμένος μουσικός ταυτόχρονα έχει την ορμή και το πάθος που αρκετές φορές συναντάς στους αυτοδίδακτους !Είναι σοβαρή μουσική αλλά όχι φορτωμένη, και κυρίως είναι πρωτίστως απολαυστική και όχι τεχνική!, αλλιώς αυτό που παίζει και που πολύ σχετικά μπορείς να το περιγράψεις ως avant prog θα μπορούσε να γίνει κουραστικό και στείρο κυρίως από συναίσθημα.

Ο δίσκος της παρουσίασης είναι κάτι περισσότερο απο εκπληκτικός!, άρτιος τεχνικά και γεμάτος συναίσθημα!

 

[Haagenti]

Experimental folk με στοιχεία prog, μινιμαλισμού, Americana και έντονες δόσεις ανατολικοευρωπαϊκής παραδοσιακής μουσικής, czardas και gypsy-punk.

Είμαι περίεργος να δω πως συνδυάζονται όλα τα παραπάνω...:ernaehrung004:

 

[Haagenti]

Μια γνώμη,διαμορφώνει συνειδήσεις...Αρκεί να τρέφεται από αυτές (Πςςς...Τι είπα ο π......)...Χμμμ..Εχμμμμ....Στο θέμα μας τώρα...Όταν στέκεσαι απέναντι από τα ορμητικά νερά ενός ποταμού,το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι να γνωρίσεις επιτέλους τον περιβόητο ''Από μηχανής Θεό''....Είναι πιστεύω η μοναδική στιγμή στην ζωη του ανθρώπου που η εικόνα του Θεού,μοιάζει με την αγέρωχη κορμοστασιά ενός οποιοδήποτε υπερηρωα της Marvel...
Αν τώρα κάποιος αποστασιοποιηθεί από το τριπακι της τυφλής πιστοληπτικής υπακοής και δει τα πράγματα εντελώς αφοριστικά,θα καταλήξει στην αντίπερα όχθη....Θα δει το ποίμνιό ζωσμένο με παραισθησιογόνα ερεθίσματα και άχρηστες αυταπάτες...Θα δει έναν θεό 'Κατ’εικόναν και καθ’ομοίωσιν' και θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη απαξίωση λυτών και δεμένων.....Με άλλα λόγια,ανέκαθεν ήμουν κατά των άυλων στιγμών....Πόσο μάλλον τώρα που μας πήραν (εν μέρη) τα χρόνια...

Υ.Γ..Ξεκίνησα από το παρακάτω...