- 23 June 2006
- 9,971
Χρόνια τώρα έρμαιο ενός αποκρουστικού κοντράστ παρόντος / παρελθόντος, σαπιοκοιλιάς & γελοιοπερουκοφόρος, με υψηλές διασυνδέσεις και σίγουρα άνοστη μπουρζουάδικη ζωή, ο Σερ Έλτον περιφέρει την λάμψη του τίποτα στα πάρτυ της ανίας, εξαργυρώνοντας αυτά που απλόχερα του εξασφάλισε το αστραφτερό ταλέντο, που ευτυχώς και τουλάχιστον στις αρχές δεν κακοσπατάλησε … Τότε, στην ανατολή των 70ς, όταν η αστείρευτη δημιουργικότητα του, η τεράστια ικανότητα του να σκαρώνει στο πιτς φιτίλι εξαίσια μελωδικά θέματα, σετάκι πάντα με τους άσπιλης ομορφιάς στίχους του Μπέρνι, ομορφιά που σε αφήνει ώρες ώρες παράλυτα μαγεμένο, έδωσαν δεκάδες λαμπερά διαμάντια στην ποπ δισκογραφία…. Πέραν του άσπιλου στο μεγαλείο του ‛’goodbye yellow brick road’’ , αυτό που εμένα, αραιά και που όταν το παίζω, με συντρίβει με την αβάσταχτη ομορφιά του και ΚΤΓΜ επανοριοθετεί τι πρέπει να περιμένει κανείς από την καλή ποπ, από την καλή μουσική εν γένει, είναι το 2ο ομώνυμο άλμπουμ του …
Ένας δίσκος με τουλάχιστον 5 αριστουργήματα (πλέον του υπερ-επιτυχημένου χιτ ‛’your song’’), γεμάτος υπέροχα slow κομμάτια, με σταθερή επιλογή την χρήση ενός κορακο-τσέμπαλο για την εισαγωγή τους, που με την στριγκή, πιρουνιαστή χροιά του προετοιμάζει για έναν καθόλου ιαματικό, μα ολότελα καταστροφικό βελονισμό του είναι μας, ομοιοπαθητική ίσως θεραπεία για όσα διαδραματίζονται στις ζωές μας, με τις λάθος επιλογές, το ξέσχισμα του ψυχισμού μας, το απανωτό σπάσιμο των μούτρων μας, και την κωμική προσπάθεια, εκεί σταθερά, να ξανασηκωθούμε, σαν κάτι ζόμπι σε b-movies που τα πυροβολούν με οπλοπολυβόλα, μπαζούκας, πυραύλους σκουντ αλλά αυτά ξαναορμούν… να ξαναπροσπαθήσουμε, μην και καταφέρουμε εν τέλει να γευθούμε τα δικαιωματικά, βάσει των απόκρυφων ποσοστώσεων, ψυχία ευτυχίας … όμως οι γαμημένες οι κουότες είναι ακριβοδίκαια μοιρασμένες ώστε μόνον οι ηλίθιοι να χαμογελούν….
Το πιο αγαπημένο μου του δίσκου, θησαυρός παραχωμένος στην λήθη, με τον χάρτη με το ‛Χ’ πεταμένο σε νεκροταφεία σκουπιδότοπους, είναι το παρακάτω, μία προσπάθεια να μην αποκαθηλώσουμε τους πριβέ θεούς μας, να μην τους γκρεμίσουμε από το βάθρο, γιατί καλά ξέρουμε ότι πολύ πιο αδυσώπητα, ηχηρά και αμετάκλητα θα καταστραφούμε εμείς, οι ζηλωτές της θρησκείας που μόνοι μας φτιάξαμε, σε αποπνικτικές προσωπικές και αδιέξοδες ερήμους του Σινά…
http://www.youtube.com/watch?v=Ff47pKqxChI
Last edited:
). Την "rock" πλευρα του την ειδα στο pinball wizzard του Tommy. Εκτοτε δεν την ξαναειδα. To your song μου αρεσει πιο πολυ απο τον Ewan Mcgregor.