Raime - Quarter Turns Over a Living Line - 2012
Οι Raime αποτελούνται από δυο ηλεκτρονικούς μουσικούς τον Joe Andrews και τον Tom Halstead και πρωτοεμφανίστηκαν το 2010. Ήδη απο το ξεκίνημά τους έδειξαν την κλίση τους προς την υπόγεια και σκοτεινή πλευρά της βρετανικής ηλεκτρονικής σκηνής, γυρίζοντας την πλάτη σε δημοφιλέστερα είδη όπως το dub ή το minimal techno.
Στο Quarter Turns Over a Living Line xρησιμοποιούν μίγμα συνθετικών ηλεκτρονικών ήχων με όργανα: κυρίως παραμορφωμένες κιθάρες και άλλα έγχορδα (τσέλο και βιολί), "πειραγμένα" και αυτά. Τα κρουστά έχουν μεταλλική γεύση, ξεπετάγονται απρόβλεπτα και λικνίζονται αργά και μαζί με βαριές μπασογραμμές δίνουν μια αίσθηση επέκτασης του χώρου.
Οι ήχοι τους συνθέτουν μια υπόγεια τελετουργία φυλακισμένη σε τάρταρα με ατσάλινη επένδυση. Είναι κρυμμένα περιστρεφόμενα φίδια μέσα στις σκιές των τούνελ της μεγαλούπολης που στήνουν δαιμονικούς χορούς. Από τις χαραμάδες δεν μπαίνει φως, μόνο εικόνες από κατεστραμένους κινητήρες, τουρμπίνες εργοστασίων σταματημένες μέσα στη σκουριά, στοίβες από νεκροταφείο αυτοκινήτων. Ένας industrial minimal ηχητικός τοίχος φτιαγμένος με τέτοια μαστοριά που ανάμεσά του δεν χωρά καμμιά προσθήκη, ακόμη και η σιωπή είναι αδιαπέραστη. Μόνο στο τελευταίο κομμάτι αναδύονται σε πρώτο πλάνο τα εγχορδα κιθάρες και βιολιά, μια αχτίδα από φως επιτέλους!
Οι Raime δεν είναι εύκολο να καταγούν σε μια κατηγορία γιατί ενω οι καταβολές τους είναι πολλές, το συνολικό αποτέλεσμα καταλήγει σε μια απροσδιοριστία όσον αφορά ομοιοειδή ακούσματα. Ίσως μια μετεξέλιξη της industrial σκηνής των 80s, ειδικά της βρεττανικής, παντρεμένης με τους ηλεκτρονικούς minimal dance των 90s, που αφήνει όμως όλους αυτούς πίσω και τους κάνει να φαίνονται σχεδόν αρχαίοι.
Το Quarter Turns είναι το soundtrack μιας μαύρης τρύπας που παραλύει τον ακροατή, τον καρφώνει στη θέση του να ψάχνει με απόγνωση για λίγο αέρα. Παρ'όλα αυτά δεν θα έλεγα οτι αφήνει την αίσθηση της καταστροφής ή της απελπισίας, παίζεται δυνατά -οχι με ακουστικά- και έχει καθαρτήρια δύναμη. Για όσους γενναίους το ακούσουν προτείνω ένα ενδιαφέρον πείραμα: βάλτε αμέσως μετά τη μεγαλειώδη σονάτα #D-960 σε B-flat major του Schubert!
ΥΓ. Είναι αξιοσημείωτο ότι ψάχνοντας να βάλω το λινκ για το εξώφυλλο βλέπω οτι ο αμαζονας το προτείνει για αγορά-πακέτο με το Luxury Problems που παρουσίασε ο ντόκτορ. Εκτός από τη χορεύτρια των δυο εξωφύλλων σε ασπρόμαυρο δεν ακούω κάποια μουσική συνάφεια, ίσως χάνω κάτι..