- 17 June 2009
- 3,594
My Bloody Valentine – MBV (2013 Pickpocket/MBV)
Με την απροσδόκητη, σχεδόν απροειδοποίητη κυκλοφορία του στο διαδίκτυο, το καινούργιο ‛παιδί’ του Kevin Shields μοιάζει σαν μια κατά 21 χρόνια καθυστερημένη κυοφορία ενός δεύτερου διδύμου, σαν μια φυσική συνέχεια του Loveless.
Κυκλοφόρησε ανεξάρτητα, - μερικούς μήνες μετά από την remastered επανέκδοση του Loveless από την SONY- μέσα από το site τους, ρίχνοντας τον server λόγω του μεγάλου όγκου των επισκέψεων!
Καταιγιστικό και θορυβώδες, σαν ένας επικείμενος ηχητικός Αρμαγεδών, με κυρίαρχη, σ’ αυτό το τρομακτικό τοπίο φιγούρα, την Bilinda Butcher (φανταχτερή, 51 ετών μαμά τριών παιδιών με δωδεκάποντες γόβες στιλέτο) και την υπνωτιστική φωνή της σε πλήρη αντίθεση με τον άγριο ήχο της κιθάρας της.
Οι πρωτοπόροι του noise pop και του shoegaze δεν θα απογοητεύσουν καθόλου τους θαυμαστές τους:
Ο θόρυβος (call me distortion) από τις κιθάρες, εκκωφαντικός στην αρχή, επιμένει, ξετυλίγεται συνεχώς πολυεπίπεδος, σαν μια αδιάλειπτη σπείρα, φθίνοντας στο τέλος σαν μια αχνή λάμψη, αφήνοντας τον Shields μόνο του να οδηγεί από το ένα κομμάτι στο επόμενο, μέσα από μια μοναδική ηχητική εμπειρία που στέλνει ανατριχιαστικές δονήσεις στη σπονδυλική σου στήλη, και με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας σε μια ενιαία φυσική παρουσία (αναγκαία μετά την απουσία του O Ciosoig στο Loveless) - απόλυτα εναρμονισμένη με τα όργανα.
Το πρώτο ξάφνιασμα έρχεται, σε στιγμές όπως αυτήν του “In This and Yes”. Σχεδόν υποτονικό, με τα keyboards σε έναν διαρκή, μονότονο βόμβο και την Bilinda να αναστενάζει περίπου σαν σε έκσταση – ενώ στο “If I Am” αφήνεται απλά να συνοδεύει τον υπόκωφο χτύπο του Colm O Ciosoig στα drums.
"Είναι εδώ, σε αυτό το σημείο που ο ακροατής διαπιστώνει ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα κοινά σημεία ανάμεσα στον Kevin Shields και τον Brian Wilson εκτός από την τάση τους να αφήνουν δουλειές στη μέση για μερικές δεκαετίες… "(*)
“Another Way”, παιχνίδι για τέσσερις, μπάσσο, φρενήρη κρουστά, keyboards, και αλλεπάλληλα ξεσπάσματα της κιθάρας, ενισχύοντάς τα σχεδόν επιθετικά στο “Nothing Is”.
Το “Wonder 2” συνοψίζει στα σχεδόν 6 λεπτά της διάρκειάς του όλη την ενστικτώδη, σχεδόν naive θεώρηση του Shields για τον ρυθμό, για τον τρόπο που δημιουργεί κάθε τραγούδι.
‛Όποιος θα περίμενε ίσως μια δραματική αλλαγή στο τρίτο αυτό άλμπουμ τους μέσα σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μάλλον θα απογοητευθεί.
Η αλήθεια είναι όμως πως αν και δύσκολα διακρίνεται κάποια διαφοροποίηση στον ήχο, αυτή η εμμονή στο «οικείο» δεν είναι καθόλου δυσάρεστη.
"Το MBV δεν προτίθεται να αλλάξει το τοπίο της σύγχρονης μουσικής, όπως έκανε το Lovelles πριν από μια εικοσαετία, επηρεάζοντας τους Fennesz, τους Deftones, τους Neurosis και ίσως και τους Radiohead, σίγουρα τους Oneohtrix Point Never…., δεν κρύβει τίποτα απροσδόκητο- είναι μάλλον μια μικρή αναταραχή στον κόσμο του ροκ, που παρ’ όλα αυτά ενισχύει την φήμη του Shields στον χώρο του dream-pop και αναδεικνύει εν τέλει την ζωντάνια και την δυναμική του γκρουπ" (**)
Το MBV έρχεται σαν μια σαφώς πιό ώριμη θεώρηση του Loveless, με μια καλά κρυμμένη πίσω από τον θόρυβο υπόγεια ένταση, χαοτική και υπνωτιστική ταυτόχρονα, μηδενίζει τη μελωδία με μια υφέρπουσα, αποπροσανατολιστική γλυκύτητα χωρίς να διαπραγματεύεται στο ελάχιστο την καλά διαφυλαγμένη μέσα στο χρόνο ταυτότητά τους.
(*) (**) The Wire, issue 349/March 2013
