Δημήτρης Πουλικάκος - Crazy Love στου Ζωγράφου - Μήτσος & Σία Live! (1979, Minos)
Τραγούδια: A1 Little Queenie, Α2 Till The End Of The Day, A3 Purple Haze, A4 Wooly Bully, A5 Woman To Woman, Β1 Crazy Love, Β2 Good Times, Bad Times, Β3 Gimme Shelter, Β4 The Christian Life, Β5 Blues Medley: a) Last Night b) Stormy Monday c) The Day You Left Me d) Bye, bye, baby
Μουσικοί: Δημήτρης Πουλικάκος (φωνή, κρουστά), Λάκης Διακογιάννης (τενόρο και άλτο σαξόφωνο, φλάουτο), Μάκης Παπαθεοδώρου (τενόρο, άλτο και σοπράνο σαξόφωνο), Δήμης Παπαχρήστου (σόλο κιθάρα, σλάιντ κιθάρα), Νίκος Πολίτης (ρυθμική κιθάρα, 2η σόλο κιθάρα, μπάσο), Θόδωρος Παπαντίνας (ρυθμική κιθάρα), Δημήτρης Πολύτιμος (πιάνο Fender Rhodes, έγχορδα), Αριάδνη Mackinnon-Andrew (πιάνο Fender Rhodes, έγχορδα), Βασίλης Ντάλας (μπάσο, φωνητικά, κρουστά), Λεωνίδας Αλαχαδάμης (ντραμς), Λουκάς Σιδεράς (ντραμς), Παύλος Σιδηρόπουλος (φωνητικά, κρουστά, φωνή στο Β5), Σταύρος Λογαρίδης (φωνητικά, κρουστά), Ευτυχία Αθανίτη (Sigma Fay) (φωνητικά, φωνή στο Β3 & Β5), Άσπη Πολίτη (φωνητικά), Pieta (φωνητικά, κρουστά, φωνή στο Α5), Άγγελος Μαστοράκης (φυσαρμόνικα στο Β5)
Παραγωγή / Ηχολήπτες-Μηχανικοί: Δημήτρης Πουλικάκος / Τάσος Κυριαζής, Άγγελος Μαστοράκης, Πάνος Πανουσόπουλος
Ηχογραφήθηκε στις 10 Ιουνίου 1979 στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ στου Ζωγράφου
Το 1978, πιτσιρικάδες αδέλφια συμμαθητών μας, μας είχαν καλέσει σε θέατρο της οδού Στουρνάρη σε συναυλία της Σπυριδούλα με τον μακαρίτη το Σιδηρόπουλο και το 1979, στο λάιβ του Ζωγράφου με τον Πουλικάκο. Διαβάστε παρακάτω, όπως τα λέει ο ίδιος, εγώ να προσθέσω ότι η ατμόσφαιρα και η μουσική ήταν εκπληκτική και το CD (το βινύλιο μου έχει απολεσθεί προ πολλού...) το ανασύρω και το απολαμβάνω συχνά ακόμη και τώρα μετά από όλα αυτά τα χρόνια.
«Κάποια μέρα μέσα στον Απρίλιο, ήρθανε σαν εκπρόσωποι του Β' Γυμνασίου Ζωγράφου, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος και μου πρότειναν να κάνω μια συναυλία στο τοπικό ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ, στις 13 Μαΐου. Σκέφτηκα στην αρχή να πάρω 3-4 μουσικούς που είχα συνεργαστεί και πιο παληά και να πάμε να παίξουμε. Σιγά-σιγά όμως, χωρίς ακριβώς να το καταλάβω κι εγώ μαζευτήκαμε δεκαοχτώ άτομα, άλλοι πιο γνωστοί άλλοι πιο άγνωστοι, μερικοί από τους πιο καλούς μουσικούς ροκ στη χώρα μας. Εν τέλει, μέσα σε μια εβδομάδα πρόβες, βγάλαμε 16 κομμάτια, πράγμα αρκετά δύσκολο.
Μερικά απ' αυτά τάπαιζα πιο παληά με τους M.G.C. και με τον Εξαδάκτυλο, αλλά είναι πρώτη φορά που τα λέω. Άλλα δείχνουνε παληές κατευθύνσεις, κι άλλα καινούργιες. Εν πάσει περιπτώσει στις 13 Μαΐου, δεν προλάβαμε καν να στήσουμε τα όργανα, γιατί ήρθε βροχή, ήρθε μπόρα. Αναβάλαμε για τις 20 Μαΐου. Κάναμε μια δυο πρόβες ακόμα εν τω μεταξύ, αλλά στις 20 Μαΐου, αφού είχαμε στήσει τα μηχανήματα κι ήμασταν έτοιμοι σχεδόν να αρχίσουμε, ήλθε κι άλλη βροχή. Κατόπιν τούτου σχεδόν διαλύσαμε. Ο Τζίμης ο Τζιμόπουλος (ντραμς) κι ο Νίκος Βαρδής (μπάσο) που ήτανε μέχρι τότε μαζί μας, φύγανε για δουλειά, ο πρώτος στη Χαλκιδική, ο δεύτερος στο Παρίσι. Έτσι επιστρατεύτηκαν ο Βασίλης Ντάλας (μπάσο) κι ο Λουκάς Σιδεράς (ντραμς), ενώ ο Νίκος Πολίτης έπαιξε σε μερικά κομμάτια μπάσο, γιατί ο Βασίλης δεν προλάβαινε να τα μάθει όλα. Τέλος για ν' αντικαταστήσει τον Νίκο όταν θα έπαιζε μπάσο, προστέθηκε την τελευταία στιγμή κι ο Θόδωρος Παπαντίνας στη ρυθμική κιθάρα. Επίσης την τελευταία στιγμή προστέθηκε κι ο Μάκης Παπαθεοδώρου, για να μην είναι μοναχικό πνευστό ο Λάκης.
Αποφασίσαμε να ορίσουμε τελική ημερομηνία της συναυλίας τις 10 Ιουνίου, γιατί ήταν η μόνη ημέρα που όλοι μαζί ήμασταν κάπως ελεύθεροι. Ως εκείνη την ημέρα όμως δεν καταφέραμε να κάνουμε παρά δύο πρόβες κι αυτές ποτέ όλοι μαζί. Τέλος μέχρι να έλθει η 10η Ιουνίου μερικοί είχανε πιάσει δουλειά κι έτσι για νάρθουν να παίξουν εκείνη την ημέρα, ήρθανε ο Βασίλης Ντάλας από την Ξάνθη, ο Λεωνίδας από το Ηράκλειο κι ο Δήμης από τη Χαλκίδα. Δηλαδή με όλα αυτά παίξαμε 18 άτομα, 16 κομμάτια, για τα οποία ποτέ δεν είχαμε κάνει πρόβα όλοι μαζί. Μερικοί μάλιστα δεν είχανε παίξει ποτέ άλλοτε πριν από εκείνη την ημέρα με μερικούς από τους άλλους. Κι έτσι στις 10 Ιουνίου, τα στήσαμε όλα, αλλά πάλι την τελευταία στιγμή, γιατί πάλι απ' το πρωί ο καιρός ήτανε περίεργος και μερικοί απαισιόδοξοι λέγανε πως πάλι θα βρέξει.
Ευτυχώς εν τέλει δεν έβρεξε κι έτσι την τελευταία στιγμή στηθήκανε ενισχυτές, μικρόφωνα, κονσόλες, μαγνητόφωνα και επί τέλους παίξαμε σε ένα κοινό που πολύ μας βοήθησε με την καλή ατμόσφαιρα που δημιούργησε από τις πρώτες κιόλας στιγμές. Η μόνη παράφωνη στιγμή ήταν όταν κάποιος θεατής πέταξ' ένα μπουκάλι (το ακούμε που σπάει στα πόδια των παιδιών που είναι στα φωνητικά μετά το "Till the end of the day"), επισύρωντας τη γενική κατακραυγή. Μερικά από τ' αποτελέσματα τ' ακούτε. Δεν ήταν βέβαια δυνατόν να μπούνε όλα τα κομμάτια στο δίσκο, πάντως, με την πολύτιμη βοήθεια του Στέλιου Γιαννακόπουλου καταφέραμε να βολέψουμε σχεδόν 26 λεπτά σε κάθε πλευρά, με κίνδυνο να χάσουμε λίγο από την ποιότητα του ήχου στη χάραξη. Βέβαια τα κομμάτια δεν είναι άψογα, έχουνε γίνει και δυο τρεις ψιλοδιορθώσεις στο στούντιο (αυτά εξ' άλλου όλοι τα κάνουνε) αλλά είναι ένας δίσκος LIVE. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που βγαίνει δίσκος ροκ, με Έλληνες μουσικούς, LIVE.
Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω πρώτα όλους τους μουσικούς που παίξανε μαζί μου κι αφιέρωσαν το χρόνο και τη διάθεσή τους και το ταλέντο τους, όλους όσους βοήθησαν για να πραγματοποιηθεί αυτή η συναυλία και τέλος τους 2.500 φίλους, που πολλοί από αυτούς ταλαιπωρήθηκαν μια και δύο και τρεις φορές για νάρθουν να μας ακούσουν. Ελπίζω, όπως έδειξαν ότι ευχαριστήθηκαν όσοι μας άκουσαν στο γήπεδο, να ευχαριστηθείτε κι όσοι μας ακούτε για πρώτη φορά στο δίσκο. Και πάλι ευχαριστώ και πάνω απ´ όλα για τη χαρούμενη κι αγαπημένη ατμόσφαιρα και από το πάλκο κι από τις κερκίδες.»
Δ. Πουλικάκος 21-11-79
Υ.Γ. «Τα χειροκροτήματα που ακούγονται κάπως χλωμά και ξέμακρα, είναι γιατί δεν έφταναν μικρόφωνα να έχουμε γυρισμένα προς τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να βάλουμε χειροκροτήματα κονσέρβα όπως κάνουν πολλοί, αλλά βέβαια προτιμήσαμε να τα αφήσουμε όπως είναι.»
Τραγούδια: A1 Little Queenie, Α2 Till The End Of The Day, A3 Purple Haze, A4 Wooly Bully, A5 Woman To Woman, Β1 Crazy Love, Β2 Good Times, Bad Times, Β3 Gimme Shelter, Β4 The Christian Life, Β5 Blues Medley: a) Last Night b) Stormy Monday c) The Day You Left Me d) Bye, bye, baby
Μουσικοί: Δημήτρης Πουλικάκος (φωνή, κρουστά), Λάκης Διακογιάννης (τενόρο και άλτο σαξόφωνο, φλάουτο), Μάκης Παπαθεοδώρου (τενόρο, άλτο και σοπράνο σαξόφωνο), Δήμης Παπαχρήστου (σόλο κιθάρα, σλάιντ κιθάρα), Νίκος Πολίτης (ρυθμική κιθάρα, 2η σόλο κιθάρα, μπάσο), Θόδωρος Παπαντίνας (ρυθμική κιθάρα), Δημήτρης Πολύτιμος (πιάνο Fender Rhodes, έγχορδα), Αριάδνη Mackinnon-Andrew (πιάνο Fender Rhodes, έγχορδα), Βασίλης Ντάλας (μπάσο, φωνητικά, κρουστά), Λεωνίδας Αλαχαδάμης (ντραμς), Λουκάς Σιδεράς (ντραμς), Παύλος Σιδηρόπουλος (φωνητικά, κρουστά, φωνή στο Β5), Σταύρος Λογαρίδης (φωνητικά, κρουστά), Ευτυχία Αθανίτη (Sigma Fay) (φωνητικά, φωνή στο Β3 & Β5), Άσπη Πολίτη (φωνητικά), Pieta (φωνητικά, κρουστά, φωνή στο Α5), Άγγελος Μαστοράκης (φυσαρμόνικα στο Β5)
Παραγωγή / Ηχολήπτες-Μηχανικοί: Δημήτρης Πουλικάκος / Τάσος Κυριαζής, Άγγελος Μαστοράκης, Πάνος Πανουσόπουλος
Ηχογραφήθηκε στις 10 Ιουνίου 1979 στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ στου Ζωγράφου
Το 1978, πιτσιρικάδες αδέλφια συμμαθητών μας, μας είχαν καλέσει σε θέατρο της οδού Στουρνάρη σε συναυλία της Σπυριδούλα με τον μακαρίτη το Σιδηρόπουλο και το 1979, στο λάιβ του Ζωγράφου με τον Πουλικάκο. Διαβάστε παρακάτω, όπως τα λέει ο ίδιος, εγώ να προσθέσω ότι η ατμόσφαιρα και η μουσική ήταν εκπληκτική και το CD (το βινύλιο μου έχει απολεσθεί προ πολλού...) το ανασύρω και το απολαμβάνω συχνά ακόμη και τώρα μετά από όλα αυτά τα χρόνια.
«Κάποια μέρα μέσα στον Απρίλιο, ήρθανε σαν εκπρόσωποι του Β' Γυμνασίου Ζωγράφου, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος και μου πρότειναν να κάνω μια συναυλία στο τοπικό ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ, στις 13 Μαΐου. Σκέφτηκα στην αρχή να πάρω 3-4 μουσικούς που είχα συνεργαστεί και πιο παληά και να πάμε να παίξουμε. Σιγά-σιγά όμως, χωρίς ακριβώς να το καταλάβω κι εγώ μαζευτήκαμε δεκαοχτώ άτομα, άλλοι πιο γνωστοί άλλοι πιο άγνωστοι, μερικοί από τους πιο καλούς μουσικούς ροκ στη χώρα μας. Εν τέλει, μέσα σε μια εβδομάδα πρόβες, βγάλαμε 16 κομμάτια, πράγμα αρκετά δύσκολο.
Μερικά απ' αυτά τάπαιζα πιο παληά με τους M.G.C. και με τον Εξαδάκτυλο, αλλά είναι πρώτη φορά που τα λέω. Άλλα δείχνουνε παληές κατευθύνσεις, κι άλλα καινούργιες. Εν πάσει περιπτώσει στις 13 Μαΐου, δεν προλάβαμε καν να στήσουμε τα όργανα, γιατί ήρθε βροχή, ήρθε μπόρα. Αναβάλαμε για τις 20 Μαΐου. Κάναμε μια δυο πρόβες ακόμα εν τω μεταξύ, αλλά στις 20 Μαΐου, αφού είχαμε στήσει τα μηχανήματα κι ήμασταν έτοιμοι σχεδόν να αρχίσουμε, ήλθε κι άλλη βροχή. Κατόπιν τούτου σχεδόν διαλύσαμε. Ο Τζίμης ο Τζιμόπουλος (ντραμς) κι ο Νίκος Βαρδής (μπάσο) που ήτανε μέχρι τότε μαζί μας, φύγανε για δουλειά, ο πρώτος στη Χαλκιδική, ο δεύτερος στο Παρίσι. Έτσι επιστρατεύτηκαν ο Βασίλης Ντάλας (μπάσο) κι ο Λουκάς Σιδεράς (ντραμς), ενώ ο Νίκος Πολίτης έπαιξε σε μερικά κομμάτια μπάσο, γιατί ο Βασίλης δεν προλάβαινε να τα μάθει όλα. Τέλος για ν' αντικαταστήσει τον Νίκο όταν θα έπαιζε μπάσο, προστέθηκε την τελευταία στιγμή κι ο Θόδωρος Παπαντίνας στη ρυθμική κιθάρα. Επίσης την τελευταία στιγμή προστέθηκε κι ο Μάκης Παπαθεοδώρου, για να μην είναι μοναχικό πνευστό ο Λάκης.
Αποφασίσαμε να ορίσουμε τελική ημερομηνία της συναυλίας τις 10 Ιουνίου, γιατί ήταν η μόνη ημέρα που όλοι μαζί ήμασταν κάπως ελεύθεροι. Ως εκείνη την ημέρα όμως δεν καταφέραμε να κάνουμε παρά δύο πρόβες κι αυτές ποτέ όλοι μαζί. Τέλος μέχρι να έλθει η 10η Ιουνίου μερικοί είχανε πιάσει δουλειά κι έτσι για νάρθουν να παίξουν εκείνη την ημέρα, ήρθανε ο Βασίλης Ντάλας από την Ξάνθη, ο Λεωνίδας από το Ηράκλειο κι ο Δήμης από τη Χαλκίδα. Δηλαδή με όλα αυτά παίξαμε 18 άτομα, 16 κομμάτια, για τα οποία ποτέ δεν είχαμε κάνει πρόβα όλοι μαζί. Μερικοί μάλιστα δεν είχανε παίξει ποτέ άλλοτε πριν από εκείνη την ημέρα με μερικούς από τους άλλους. Κι έτσι στις 10 Ιουνίου, τα στήσαμε όλα, αλλά πάλι την τελευταία στιγμή, γιατί πάλι απ' το πρωί ο καιρός ήτανε περίεργος και μερικοί απαισιόδοξοι λέγανε πως πάλι θα βρέξει.
Ευτυχώς εν τέλει δεν έβρεξε κι έτσι την τελευταία στιγμή στηθήκανε ενισχυτές, μικρόφωνα, κονσόλες, μαγνητόφωνα και επί τέλους παίξαμε σε ένα κοινό που πολύ μας βοήθησε με την καλή ατμόσφαιρα που δημιούργησε από τις πρώτες κιόλας στιγμές. Η μόνη παράφωνη στιγμή ήταν όταν κάποιος θεατής πέταξ' ένα μπουκάλι (το ακούμε που σπάει στα πόδια των παιδιών που είναι στα φωνητικά μετά το "Till the end of the day"), επισύρωντας τη γενική κατακραυγή. Μερικά από τ' αποτελέσματα τ' ακούτε. Δεν ήταν βέβαια δυνατόν να μπούνε όλα τα κομμάτια στο δίσκο, πάντως, με την πολύτιμη βοήθεια του Στέλιου Γιαννακόπουλου καταφέραμε να βολέψουμε σχεδόν 26 λεπτά σε κάθε πλευρά, με κίνδυνο να χάσουμε λίγο από την ποιότητα του ήχου στη χάραξη. Βέβαια τα κομμάτια δεν είναι άψογα, έχουνε γίνει και δυο τρεις ψιλοδιορθώσεις στο στούντιο (αυτά εξ' άλλου όλοι τα κάνουνε) αλλά είναι ένας δίσκος LIVE. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που βγαίνει δίσκος ροκ, με Έλληνες μουσικούς, LIVE.
Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω πρώτα όλους τους μουσικούς που παίξανε μαζί μου κι αφιέρωσαν το χρόνο και τη διάθεσή τους και το ταλέντο τους, όλους όσους βοήθησαν για να πραγματοποιηθεί αυτή η συναυλία και τέλος τους 2.500 φίλους, που πολλοί από αυτούς ταλαιπωρήθηκαν μια και δύο και τρεις φορές για νάρθουν να μας ακούσουν. Ελπίζω, όπως έδειξαν ότι ευχαριστήθηκαν όσοι μας άκουσαν στο γήπεδο, να ευχαριστηθείτε κι όσοι μας ακούτε για πρώτη φορά στο δίσκο. Και πάλι ευχαριστώ και πάνω απ´ όλα για τη χαρούμενη κι αγαπημένη ατμόσφαιρα και από το πάλκο κι από τις κερκίδες.»
Δ. Πουλικάκος 21-11-79
Υ.Γ. «Τα χειροκροτήματα που ακούγονται κάπως χλωμά και ξέμακρα, είναι γιατί δεν έφταναν μικρόφωνα να έχουμε γυρισμένα προς τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να βάλουμε χειροκροτήματα κονσέρβα όπως κάνουν πολλοί, αλλά βέβαια προτιμήσαμε να τα αφήσουμε όπως είναι.»
