- 17 June 2009
- 3,594
Richard Thompson - Cabaret of Souls (Beeswing Records 2012)
Ασυμμάζευτος!! Του ζήτησαν να γράψει ένα κομμάτι μέχρι 6 λεπτά, το οποίο επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί σε ένα αφιέρωμα για το κοντραμπάσσο.
Αντ´αυτού, προέκυψαν 73' περίπου, από κάτι που ούτε ο ίδιος ο Richard Thompson δεν μπορεί να κατατάξει.
Αφιερωμένο στον κοντραμπασίστα David Thompson (απλή συνωνυμία), το Cabaret of Souls, είναι κάτι ανάμεσα σε interactive θεατρική παράσταση, σε μιούζικαλ, σε κονσέρτο για double bass ή folkatorio (ο δικός του ορισμός για το folk oratorio!!), μια υβριδική αναβίωση των μεσαιωνικών μαρτυρίων – πιθανότατα όλα αυτά μαζί… ή, πολύ απλά, όπως κάποιοι το χαρακτήρισαν, το “X-Factor του τρόμου”
Το σκηνικό; Η Κόλαση. Μια Κόλαση παγωμένη, βαρετή και μονότονη, που το μόνο συνταρακτικό γεγονός είναι η έλευση νεοεισερχομένων.
Οι νεοεισερχόμενοι; Μεγαλόψυχα, η δημιουργική φαντασία του Richard Thompson αφήνει αυτόν τον ρόλο στο κοινό.
Μάλιστα Κυρίες και Κύριοι. Αν λοιπόν βρισκόσαστε σε μια από τις παραστάσεις που δόθηκαν στο Santa Monica College Performing Arts Center πριν από ένα περίπου χρόνο, θα είχατε, από την είσοδό σας κιόλας χρεωθεί αυτόν τον χαριτωμένο ρόλο των newcomers in Hell!!
Όπως κάθε σωστός οικοδεσπότης, ο Φύλακας του Κάτω Κόσμου και οι βοηθοί του Grympale και Malpensio, ετοιμάζουν μια μικρή εκδήλωση για να υποδεχθούν τους προσφάτως – αποθανόντες – και – αναπολούντες – τις – χαρές – της – ζωής.
Χρησιμοποιούν σαν Σειρήνες χαμένες ψυχές που ανασύρουν απ’ το βαθύ σκοτάδι, ενδεδυμένες τον χιτώνα των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων, για να εξυμνήσουν τα βασανιστήρια της Κόλασης, να απαξιώσουν εντελώς την επίγεια ζωή και τα ανθρώπινα ελαττώματα ή προτερήματα.
Τα τραγούδια είναι όλα γραμμένα από τον Richard Thompson, και τα ερμηνεύει ο ίδιος, με τη συνοδεία της Judith Owens και του Ensemble “Symbiosis”.
Φυσικά, το τιμώμενο πρόσωπο, ο David Thompson παίρνει μέρος στην παράσταση, αν και δεν παρίσταται στο studio όταν ηχογράφησαν το άλμπουμ.
Σε ότι με αφορά, το μιούζικαλ δεν ήταν ποτέ ανάμεσα στις προτιμήσεις μου. Αυτό που με μαγνήτισε στο Cabaret of Souls, είναι ότι όλα τα κομμάτια είναι τόσο σκοτεινά όσο (εμφανώς είναι) ο δημιουργός τους και ταυτόχρονα, τόσο παράξενα «πειραχτικά» όσο (αν είσαι πολύ παρατηρητικός, είναι) ο δημιουργός τους.
Ένα κουβάρι που ξετυλίγεται από της απαρχές της πιο σκοτεινής Βρετανικής και Κέλτικης folk διασχίζει θλιμμένα μονοπάτια και καταλήγει σε μια πολύ καλά ενορχηστρωμένη και δομημένη θεατρική μα όλως διόλου παράξενη μελωδία.
Αν το συνιστώ; Ανεπιφύλακτα. Όχι μόνο γιατί ο Richard Thompson μπορεί να μην ‛παλιώνει’ ακριβώς σαν το καλό κρασί – πάντα θα προτιμώ τα πρώιμά του χρόνια – παρ’ όλα αυτά είναι από πολύ καλός και πάνω, αλλά γιατί μάλλον, δεν έχουμε καταλάβει ακόμη που βρισκόμαστε:
«Greetings Mortals! So subtle is the transition from life into death that you may still be dreaming that life goes on - but I must sadly inform you that you are dead, and have crossed over into the Underworld. Welcome to our reception area».
