Dingle-Red Dog (1994) (newalliance records)
Μυστηρια περιπτωση...Ψαχνοντας στο ιντερνετ για αναφορες επεσα στο απολυτο κενο...Δεν μπορει-λεω..Καποιο λαθος θα εγινε..Αλλα απ την αλλη σκεφτομαι..''Ποιος εισαι εσυ που θα τα βαλεις με την μηχανη αναζητησης..Τον συγχρονο Θεο,που συγκεντρωνει ολη την κοσμοθεωρια ,δρωντας κατω απο την σοφια των λεξεων κλειδιων (tags)...Απ την αλλη σκεφτομαι οτι ισως δεν ειχα πανω μου τα σωστα κλειδια για την την περισταση...Τεσπα...Ας πουμε τις μαγικες λεξεις.
Dingle-Red Dog
Τους Dingle τους ειχα γνωρισει επιφανειακα πισω στην δεκαετια του '90,απο κριτικη σε μουσικο περιοδικο...Τοτε θυμαμαι ειχε περασει στα ψιλα (εμενα επαρχια τοτε και οι πιθανοτητες ανευρεσης ηταν περιορισμενες), αλλα μου ειχε κανει εντυπωση το παιδιαστικο εξωφυλλο με το ξεχαρβαλωμενο σκυλακι,το οποιο δειχνει να ξεπηδησε απο τα χερια ενος βαριεστημενου ισοβιτη που περιμενει καρτερικα να ερθει η ωρα για την καθιερωμενη βολτα στο προαυλιο της φυλακης...
Τους θυμηθηκα υστερα απο αρκετα χρονια και σταθηκα τυχερος,καθως επεσε στα χερια μου μια ελαφρως μεταχειρισμενη κοπια (σε ιντερνετικο καταστημα του εξωτερικου)...
Πηδωντας στα ενδοτερα τωρα,εντυπωση προκαλει η ιλουστρασιον-αψεγαδιαστη παραγωγη,που ακυρωνει μονομιας το κακογουστο εξωφυλλο-σκιτσο του ψυχοπαθη ισοβιτη...
Ακυρο...
Το banjo της αυλαιας ακυρωνει την αυρα της πρωτοτυπιας,αν συγκριθει με τους τονους της επαναληψης που κατακλυζουν το μουσικο τοπιο τα τελευταια χρονια...
Ακυρο ξανα...
Η μπασογραμμη που ξεπεταγεται απ τους τους θαμνους παρεα με την τρομπετα του ανωνυμου μουσικου με το επωνυμο παιξιμο,θολωνουν για λιγα δευτερα το τοπιο,μεχρι να συναντησουν ολοι αυτοι στον διαβα τους την σκουληκιασμενη κιθαρα η οποια στα χερια του καταλληλου ανθρωπου μπορει καλλιστα να χρησιμοποιηθει και σαν καλοκουρδισμενο αλυσοπριονο...
Εκει που οι B-52'S συναντουν τους Pere Ubu ολα μπορουν να συμβουν...
Στην Ιβηρικη χερσονησο λαμβανουν χωρα πολυχρωμοι αεροψεκασμοι με θανατηφορα ροκαμπιλι αερια, υπο το βλεμμα των σαββατογεννημενων και sabbathοπληκτων συναμα ιθαγεννων...
Χειμαρροι αυτοσαρκασμου ερχονται να ισοπεδωσουν τα ,σχεδον, θεοκρατικα στερεοτυπα των αρχιερεων του μουσικου γιγνεσθαι..
Αμερικανοι ρεμπεσκεδες, σηκωνουν με χαρη τις σκοτσεζικες φουστες, τις οποιες στην πορεια καταλαβα οτι τις φορουν απο ιδεολογια,δειχνοντας ταυτοχρονα τα αχαμνα τους σε καταξιωμενους μουσικους με συγκεκριμενα ''οραματα'' και προκαθορισμενη πορεια..
Μεθυστακες συλλεγουν πρωτοτυπα κουτακια απο τα στενα του Δουβλινου και τα μεταπωλουν στην μαυρη αγορα ετσι ωστε να ενισχυσουν την ατυπη καμπανια που γινεται για την προωθηση της φρ-ουτοπιας στα μυαλα της σοβαροφανους πλειοψηφιας..
Μ' αυτα και μ' αυτα καταλαβα συντομα οτι εδω εχουμε να κανουμε με ενα μετεωριτη...
Οποιος προλαβε τον Κυριο ειδε δηλαδη...
Υ.Γ..Το απογευμα που θα χω χρονο θα κατσω να ανεβασω ολοκληρο το album στο γιουτουμπι για οποιον θελει να πιει μερικα σφηνακια συνηδητοποιημενου αυτοσαρκασμου...Ειναι κατι που γενικα λειπει απ την ζωη μας...
Μυστηρια περιπτωση...Ψαχνοντας στο ιντερνετ για αναφορες επεσα στο απολυτο κενο...Δεν μπορει-λεω..Καποιο λαθος θα εγινε..Αλλα απ την αλλη σκεφτομαι..''Ποιος εισαι εσυ που θα τα βαλεις με την μηχανη αναζητησης..Τον συγχρονο Θεο,που συγκεντρωνει ολη την κοσμοθεωρια ,δρωντας κατω απο την σοφια των λεξεων κλειδιων (tags)...Απ την αλλη σκεφτομαι οτι ισως δεν ειχα πανω μου τα σωστα κλειδια για την την περισταση...Τεσπα...Ας πουμε τις μαγικες λεξεις.
Dingle-Red Dog
Τους Dingle τους ειχα γνωρισει επιφανειακα πισω στην δεκαετια του '90,απο κριτικη σε μουσικο περιοδικο...Τοτε θυμαμαι ειχε περασει στα ψιλα (εμενα επαρχια τοτε και οι πιθανοτητες ανευρεσης ηταν περιορισμενες), αλλα μου ειχε κανει εντυπωση το παιδιαστικο εξωφυλλο με το ξεχαρβαλωμενο σκυλακι,το οποιο δειχνει να ξεπηδησε απο τα χερια ενος βαριεστημενου ισοβιτη που περιμενει καρτερικα να ερθει η ωρα για την καθιερωμενη βολτα στο προαυλιο της φυλακης...
Τους θυμηθηκα υστερα απο αρκετα χρονια και σταθηκα τυχερος,καθως επεσε στα χερια μου μια ελαφρως μεταχειρισμενη κοπια (σε ιντερνετικο καταστημα του εξωτερικου)...
Πηδωντας στα ενδοτερα τωρα,εντυπωση προκαλει η ιλουστρασιον-αψεγαδιαστη παραγωγη,που ακυρωνει μονομιας το κακογουστο εξωφυλλο-σκιτσο του ψυχοπαθη ισοβιτη...
Ακυρο...
Το banjo της αυλαιας ακυρωνει την αυρα της πρωτοτυπιας,αν συγκριθει με τους τονους της επαναληψης που κατακλυζουν το μουσικο τοπιο τα τελευταια χρονια...
Ακυρο ξανα...
Η μπασογραμμη που ξεπεταγεται απ τους τους θαμνους παρεα με την τρομπετα του ανωνυμου μουσικου με το επωνυμο παιξιμο,θολωνουν για λιγα δευτερα το τοπιο,μεχρι να συναντησουν ολοι αυτοι στον διαβα τους την σκουληκιασμενη κιθαρα η οποια στα χερια του καταλληλου ανθρωπου μπορει καλλιστα να χρησιμοποιηθει και σαν καλοκουρδισμενο αλυσοπριονο...
Εκει που οι B-52'S συναντουν τους Pere Ubu ολα μπορουν να συμβουν...
Στην Ιβηρικη χερσονησο λαμβανουν χωρα πολυχρωμοι αεροψεκασμοι με θανατηφορα ροκαμπιλι αερια, υπο το βλεμμα των σαββατογεννημενων και sabbathοπληκτων συναμα ιθαγεννων...
Χειμαρροι αυτοσαρκασμου ερχονται να ισοπεδωσουν τα ,σχεδον, θεοκρατικα στερεοτυπα των αρχιερεων του μουσικου γιγνεσθαι..
Αμερικανοι ρεμπεσκεδες, σηκωνουν με χαρη τις σκοτσεζικες φουστες, τις οποιες στην πορεια καταλαβα οτι τις φορουν απο ιδεολογια,δειχνοντας ταυτοχρονα τα αχαμνα τους σε καταξιωμενους μουσικους με συγκεκριμενα ''οραματα'' και προκαθορισμενη πορεια..
Μεθυστακες συλλεγουν πρωτοτυπα κουτακια απο τα στενα του Δουβλινου και τα μεταπωλουν στην μαυρη αγορα ετσι ωστε να ενισχυσουν την ατυπη καμπανια που γινεται για την προωθηση της φρ-ουτοπιας στα μυαλα της σοβαροφανους πλειοψηφιας..
Μ' αυτα και μ' αυτα καταλαβα συντομα οτι εδω εχουμε να κανουμε με ενα μετεωριτη...
Οποιος προλαβε τον Κυριο ειδε δηλαδη...
Υ.Γ..Το απογευμα που θα χω χρονο θα κατσω να ανεβασω ολοκληρο το album στο γιουτουμπι για οποιον θελει να πιει μερικα σφηνακια συνηδητοποιημενου αυτοσαρκασμου...Ειναι κατι που γενικα λειπει απ την ζωη μας...
Last edited:
