Peter Laughner-Take the Guitar Player For a Ride (1994)
Το Cleveland θεωρειται η μουσικη πρωτευουσα του Midwest των ΗΠΑ.Απο την εποχη του '70 για καποιο λογο ολες οι μεγαλες μπαντες το ειχαν πανω-πανω στις λιστες των περιοδιων τους.Εκει υπαρχει και το Rock n' Roll Hall of Fame.Το περιεργο στην ιστορια αυτη ειναι οτι η ιδια η πολη δεν ειχε ποτε και καμμια μουσικη σκηνη της προκοπης,το αντιθετο ηταν μαλλον ανυπαρκτη.
Εκτος απο δυο ιστορικα γκρουπ που ομως ειναι σχετικα αγνωστα στο πλατυ κοινο:τους Pere Ubu και τους Dead Boys.
Δυο γκρουπ που ξεπεταχτηκαν στα μεσα του '70 επηρεασμενα απο την εκρηξη του punk στη Νεα Υορκη και απο μπαντες οπως οι Television,και που ειχαν κοινο παρανομαστη ενα αλλο συγκροτημα,η διαλυση του οποιου γεννησε αυτες τις δυο μπαντες.
Το συγκροτημα λεγοταν Rocket From The Tombs και οι βασικες μορφες του ηταν ο κιθαριστας Peter Laughner,ο David Thomas,ο Cheetah Chrome και ο Johnny Madanski (Johnny Zero).
Oι RFTT δημιουργηθηκαν το '74 και αντεξαν για κανα χρονο περιπου μεχρι να διαλυθουν.Ο μοναδικος δισκος τους κυκλοφορησε το...2002 ως συλλογη απο demo και live κομματια που ολα αυτα τα χρονια κυκλοφορουσαν σε κασσετες και bootleg.Βεβαια τα περισσοτερα τραγουδια τους εγιναν γνωστα μεσω των Pere Ubu και των Dead Boys (π.χ. το Ain't it Fun) αφου και τα δυο γκρουπ στο ξεκινημα τους επαιζαν τραγουδια των Rocket From The Tombs.
Με τη διαλυση τους ο Cheetah Chrome με τον Johnny Zero εφτιαξαν τους Dead Boys και ο Peter Laughner με τον Dave Thomas εφτιαξαν τους Pere Ubu.
O Laughner θα ηχογραφησει τα δυο πρωτα singles των Pere Ubu πρωτου πεθανει απο οξεια παγκρεατιτιδα το '77 σε ηλικια 24 χρονων.
Προλαβε ομως να αφησει το στιγμα του τοσο βαθια στη σκηνη του punk της εποχης εκεινης που μνημονευεται ακομα απο τους μουσικους και τους φανς της σκηνης αυτης,παρ'ολο που δεν ηχογραφησε παρα ελαχιστα πραγματα.
Ενας ακομα λογος ειναι οτι ηταν ενα ειδος "διανοουμενου",σε σχεση με την ηλικια του,με εξαιρετικες μουσικες γνωσεις και ικανοτατος συγγραφεας.
Τοσο καλος μαλιστα που ο μεγαλος Lester Bangs του περιοδικου Creem τον ειχε προσλαβει σαν τακτικο συνεργατη.
Και ειναι εξαιτιας και του Lester Bangs οπου η κληρονομια του Laughner δεν χαθηκε καθως εκτος απο τα κειμενα του ιδιου του Bangs για τον Laughner,ειχε στην κατοχη του και διαφορες κασσετες με σκορπιες demo και live ηχογραφησεις.
Αυτες μαζι με αλλες ηχογραφησεις που κυκλοφορουσαν "χερι με χερι",ο Clinton Henlin (συγγραφεας του βιβλιου "From The Velvets to The Voivods"-της μοναδικης ισως καταγραφης αυτης της μουσικης σκηνης) τις επιμεληθηκε και εφτιαξε το δισκο Take The Guitar Player For A Ride,ο οποιος κυκλοφορησε το 1994 απο την εταιρια Tim Kerr Records και-οπως ηταν αναμενομενο-πουλησε ελαχιστα.
Μαζι με το "ημιεπισημο" αλμπουμ των Rocket From The Tombs του 2002 αποτελουν οτι πληρεστερο κυκλοφορει για το εργο του Laughner.
Kυριως ομως ειναι το Take the Guitar Player for a Ride που δικαιολογει απολυτα το γιατι ο Laughner ειχε στοιχειωσει τους παντες γυρω του και θεωρουνταν "ο χαρισματικος ποιητης που στεκοταν με φοβερη ανεση αναμεσα στη διανοηση και το Rock n' Roll".
Ενας μουσικος που λατρευε τοσο τον Lou Reed και τον Tom Verlaine (Television) οσο και τον Dylan,τον Robert Johnson και τον Woody Guthrie.
Aκουγοντας το δισκο εχεις την αισθηση οτι ακους εναν προφητη απο το παρελθον,η υπαρξη του οποιου μπερδευοταν μεταξυ αληθειας και μυθου,και που καποιος "Indiana Jones" ανακαλυψε αρχαιους παπυρους που επαληθευουν την υπαρξη του.Και τωρα τον εχεις μπροστα σου ολοζωντανο, να παιρνει σαρκα και οστα και το "κυρηγμα" του φρεσκο και επικαιρο οσο ποτε.
Ενας δισκος που,οπως καταλαβαινετε,μπορει να ειναι απο ηχο ωμος και αγριος εχει ομως ενα καθηλωτικο λυρισμο αλλα και μια "εκλεκτικη" εως και ιδιοφυη πλευρα που σαν να προλεγει τους Pere Ubu.
Τα δικα του "Ντυλανικα" μπλουζ,αλλα και οι διασκευες του στον Dylan,προφητευουν μουσικα ιδιωματα σαν την Goth ή Dark Americana και μουσικους σαν τον Will Oldham.
To παιξιμο στην κιθαρα του απεχει χιλιομετρα απο τον πρωτογονισμο των punk συναδελφων του καθως ακουγεται πολυ "ψαγμενο" και arty,εχοντας μια φυσικοτητα ομως που απαγορευει οποιαδηποτε τυχον κατηγορια ως "επιτηδευμενο".
Γιατι παρ'ολη την προσεγγιση αυτη στην τελικη αυτο που ακουμε ειναι αγνο ροκ εν ρολλ.
Απλα ο Laughner "δεν πιστευε οτι το rock n' roll ειναι απλα διασκεδαση",ισως γιατι μεσα του φωλιαζε και ο "διανοουμενος γραφιας" που τον εκανε πιο "εγκεφαλικο" με τη μουσικη.
Γι'αυτο "εδεσε" τοσο πολυ με τον David Thomas και γι'αυτο τελικα οι Pere Ubu ηταν τοσο avantgarde...
Οπως ειχε πει γι'αυτον ο frontman των Dead Boys Stiv Bators:
"...(Ο Πητερ) προσπαθησε τοσο πολυ να φερει τη Νεα Υορκη στο Κλιβελαντ,αλλα το Κλιβελαντ δεν τον καταλαβαινε.
Πραγματικα πιστευα σ'αυτον.Ηταν ο πιο προχωρημενος απ'ολους στην πολη.Ο Πητερ μ'εκανε να πιστεψω στον εαυτο μου.
Νομιζα οτι το παρατραβουσα κι ο Πητερ μου λεγε "οχι-οχι μια χαρα το κανεις,συνεχισε αυτο ειναι το νοημα".
Ειναι υπευθυνος για τους Dead Boys,με εφερε κοντα στον Cheetah,και το πνευμα του ηταν παντα εκει αλλα ηταν πολυ διανοουμενος.
Αυτο ηταν και το προβλημα του:ειχε παγιδευτει απο μεσα!"
Υ.Γ.1 Ως βασικη πηγη χρησιμοποιηθηκε το περιοδικο Ηχος και Hifi (Nοεμβριος 1994,Τευχος 260) και η στηλη XL-EYE του Αιμιλιου Κατσουρη στην οποια ειχε γινει παρουσιαση του δισκου.Τμηματα του κειμενου εχουν μεταφερθει αυτουσια στο παραπανω.
Υ.Γ.2 Τοσο το Take the Guitar Player for A Ride οσο και οι RFTT υπαρχουν ολοκληροι στο youtube.
Υ.Γ.3 Υπηρχε μια φημη που ηθελε,ενα διαστημα,τον Tom Verlaine να σκεφτεται τον Laughner ως αντικαταστατη του Richard Hell στους Television.
Υ.Γ.4 Στο δισκο υπαρχει μια διασκευη του "Me And The Devil Blues" του Robert Johnson,ηχογραφημενη στο δωματιο του Πητερ μια μερα πριν μας αφησει για τα καλα.
Υ.Γ.5 Για τους Pere Ubu υπαρχει αφιερωμα εδω:
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php/9630-Surrealism-and-absurdity-in-rock-n-roll
Το Cleveland θεωρειται η μουσικη πρωτευουσα του Midwest των ΗΠΑ.Απο την εποχη του '70 για καποιο λογο ολες οι μεγαλες μπαντες το ειχαν πανω-πανω στις λιστες των περιοδιων τους.Εκει υπαρχει και το Rock n' Roll Hall of Fame.Το περιεργο στην ιστορια αυτη ειναι οτι η ιδια η πολη δεν ειχε ποτε και καμμια μουσικη σκηνη της προκοπης,το αντιθετο ηταν μαλλον ανυπαρκτη.
Εκτος απο δυο ιστορικα γκρουπ που ομως ειναι σχετικα αγνωστα στο πλατυ κοινο:τους Pere Ubu και τους Dead Boys.
Δυο γκρουπ που ξεπεταχτηκαν στα μεσα του '70 επηρεασμενα απο την εκρηξη του punk στη Νεα Υορκη και απο μπαντες οπως οι Television,και που ειχαν κοινο παρανομαστη ενα αλλο συγκροτημα,η διαλυση του οποιου γεννησε αυτες τις δυο μπαντες.
Το συγκροτημα λεγοταν Rocket From The Tombs και οι βασικες μορφες του ηταν ο κιθαριστας Peter Laughner,ο David Thomas,ο Cheetah Chrome και ο Johnny Madanski (Johnny Zero).
Oι RFTT δημιουργηθηκαν το '74 και αντεξαν για κανα χρονο περιπου μεχρι να διαλυθουν.Ο μοναδικος δισκος τους κυκλοφορησε το...2002 ως συλλογη απο demo και live κομματια που ολα αυτα τα χρονια κυκλοφορουσαν σε κασσετες και bootleg.Βεβαια τα περισσοτερα τραγουδια τους εγιναν γνωστα μεσω των Pere Ubu και των Dead Boys (π.χ. το Ain't it Fun) αφου και τα δυο γκρουπ στο ξεκινημα τους επαιζαν τραγουδια των Rocket From The Tombs.
Με τη διαλυση τους ο Cheetah Chrome με τον Johnny Zero εφτιαξαν τους Dead Boys και ο Peter Laughner με τον Dave Thomas εφτιαξαν τους Pere Ubu.
O Laughner θα ηχογραφησει τα δυο πρωτα singles των Pere Ubu πρωτου πεθανει απο οξεια παγκρεατιτιδα το '77 σε ηλικια 24 χρονων.
Προλαβε ομως να αφησει το στιγμα του τοσο βαθια στη σκηνη του punk της εποχης εκεινης που μνημονευεται ακομα απο τους μουσικους και τους φανς της σκηνης αυτης,παρ'ολο που δεν ηχογραφησε παρα ελαχιστα πραγματα.
Ενας ακομα λογος ειναι οτι ηταν ενα ειδος "διανοουμενου",σε σχεση με την ηλικια του,με εξαιρετικες μουσικες γνωσεις και ικανοτατος συγγραφεας.
Τοσο καλος μαλιστα που ο μεγαλος Lester Bangs του περιοδικου Creem τον ειχε προσλαβει σαν τακτικο συνεργατη.
Και ειναι εξαιτιας και του Lester Bangs οπου η κληρονομια του Laughner δεν χαθηκε καθως εκτος απο τα κειμενα του ιδιου του Bangs για τον Laughner,ειχε στην κατοχη του και διαφορες κασσετες με σκορπιες demo και live ηχογραφησεις.
Αυτες μαζι με αλλες ηχογραφησεις που κυκλοφορουσαν "χερι με χερι",ο Clinton Henlin (συγγραφεας του βιβλιου "From The Velvets to The Voivods"-της μοναδικης ισως καταγραφης αυτης της μουσικης σκηνης) τις επιμεληθηκε και εφτιαξε το δισκο Take The Guitar Player For A Ride,ο οποιος κυκλοφορησε το 1994 απο την εταιρια Tim Kerr Records και-οπως ηταν αναμενομενο-πουλησε ελαχιστα.
Μαζι με το "ημιεπισημο" αλμπουμ των Rocket From The Tombs του 2002 αποτελουν οτι πληρεστερο κυκλοφορει για το εργο του Laughner.
Kυριως ομως ειναι το Take the Guitar Player for a Ride που δικαιολογει απολυτα το γιατι ο Laughner ειχε στοιχειωσει τους παντες γυρω του και θεωρουνταν "ο χαρισματικος ποιητης που στεκοταν με φοβερη ανεση αναμεσα στη διανοηση και το Rock n' Roll".
Ενας μουσικος που λατρευε τοσο τον Lou Reed και τον Tom Verlaine (Television) οσο και τον Dylan,τον Robert Johnson και τον Woody Guthrie.
Aκουγοντας το δισκο εχεις την αισθηση οτι ακους εναν προφητη απο το παρελθον,η υπαρξη του οποιου μπερδευοταν μεταξυ αληθειας και μυθου,και που καποιος "Indiana Jones" ανακαλυψε αρχαιους παπυρους που επαληθευουν την υπαρξη του.Και τωρα τον εχεις μπροστα σου ολοζωντανο, να παιρνει σαρκα και οστα και το "κυρηγμα" του φρεσκο και επικαιρο οσο ποτε.
Ενας δισκος που,οπως καταλαβαινετε,μπορει να ειναι απο ηχο ωμος και αγριος εχει ομως ενα καθηλωτικο λυρισμο αλλα και μια "εκλεκτικη" εως και ιδιοφυη πλευρα που σαν να προλεγει τους Pere Ubu.
Τα δικα του "Ντυλανικα" μπλουζ,αλλα και οι διασκευες του στον Dylan,προφητευουν μουσικα ιδιωματα σαν την Goth ή Dark Americana και μουσικους σαν τον Will Oldham.
To παιξιμο στην κιθαρα του απεχει χιλιομετρα απο τον πρωτογονισμο των punk συναδελφων του καθως ακουγεται πολυ "ψαγμενο" και arty,εχοντας μια φυσικοτητα ομως που απαγορευει οποιαδηποτε τυχον κατηγορια ως "επιτηδευμενο".
Γιατι παρ'ολη την προσεγγιση αυτη στην τελικη αυτο που ακουμε ειναι αγνο ροκ εν ρολλ.
Απλα ο Laughner "δεν πιστευε οτι το rock n' roll ειναι απλα διασκεδαση",ισως γιατι μεσα του φωλιαζε και ο "διανοουμενος γραφιας" που τον εκανε πιο "εγκεφαλικο" με τη μουσικη.
Γι'αυτο "εδεσε" τοσο πολυ με τον David Thomas και γι'αυτο τελικα οι Pere Ubu ηταν τοσο avantgarde...
Οπως ειχε πει γι'αυτον ο frontman των Dead Boys Stiv Bators:
"...(Ο Πητερ) προσπαθησε τοσο πολυ να φερει τη Νεα Υορκη στο Κλιβελαντ,αλλα το Κλιβελαντ δεν τον καταλαβαινε.
Πραγματικα πιστευα σ'αυτον.Ηταν ο πιο προχωρημενος απ'ολους στην πολη.Ο Πητερ μ'εκανε να πιστεψω στον εαυτο μου.
Νομιζα οτι το παρατραβουσα κι ο Πητερ μου λεγε "οχι-οχι μια χαρα το κανεις,συνεχισε αυτο ειναι το νοημα".
Ειναι υπευθυνος για τους Dead Boys,με εφερε κοντα στον Cheetah,και το πνευμα του ηταν παντα εκει αλλα ηταν πολυ διανοουμενος.
Αυτο ηταν και το προβλημα του:ειχε παγιδευτει απο μεσα!"
Υ.Γ.1 Ως βασικη πηγη χρησιμοποιηθηκε το περιοδικο Ηχος και Hifi (Nοεμβριος 1994,Τευχος 260) και η στηλη XL-EYE του Αιμιλιου Κατσουρη στην οποια ειχε γινει παρουσιαση του δισκου.Τμηματα του κειμενου εχουν μεταφερθει αυτουσια στο παραπανω.
Υ.Γ.2 Τοσο το Take the Guitar Player for A Ride οσο και οι RFTT υπαρχουν ολοκληροι στο youtube.
Υ.Γ.3 Υπηρχε μια φημη που ηθελε,ενα διαστημα,τον Tom Verlaine να σκεφτεται τον Laughner ως αντικαταστατη του Richard Hell στους Television.
Υ.Γ.4 Στο δισκο υπαρχει μια διασκευη του "Me And The Devil Blues" του Robert Johnson,ηχογραφημενη στο δωματιο του Πητερ μια μερα πριν μας αφησει για τα καλα.
Υ.Γ.5 Για τους Pere Ubu υπαρχει αφιερωμα εδω:
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php/9630-Surrealism-and-absurdity-in-rock-n-roll
Last edited:
