Η εποχή του Χωρισμού της εφηβικής παρέας, είναι ένα απο τα ορόσημα στη ζωή των αντρών. Είναι η στιγμή δε, που το πολυάνθρωπο αυτής της παρέας, απο ευχή γίνεται κατάρα: Όσο περισσότεροι ,τόσο περισσότερα τα κομμάτια. Σπουδές σε άλλες πόλεις, φανταριλίκια, δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής, αναζήτηση αλλού μιας καλύτερης τύχης, δραματικές απώλειες... Όπως συμβαίνουν όλα μαζεμένα, έρχονται και στήνουν ένα σκηνικό, που ενώ βαθιά μέσα σου ξέρεις πως νομοτελειακά το έργο κάπως έτσι θα παιχτεί, εύχεσαι η πρεμιέρα να πάει όσο πιο πίσω -χρονικά- γίνεται. Ακόμα και τη στιγμή που συμβαίνει, ο σύμφυτος στην ανθρώπινη φύση αμυντικός μηχανισμός , αυτός της πίστης, πως παρ όλες τις απώλειες, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, σε κάνει να αρνείσαι να δείς την πραγματική διάσταση των αλλαγών, πράγμα που γίνεται συνειδητό αρκετά αργότερα.
Στο Cosmo's Factory, οι Creedence Clearwater Revival χώρεσαν μαζεμένα τα περισσότερα -απο οποιονδήποτε άλλον δίσκο κυκλοφόρησαν- καλύτερα “κομμάτια” που έφτιαξαν, στη σύντομη αλλά τόσο καταλυτική και “γεμάτη” παρουσία τους στα μουσικά δρώμενα της εποχής τους και την κληρονομιά που άφησαν στους μεταγενέστερους.
Η μουσική συνταγή δεν αλλάζει: Garage, R&R, R&B, Country, Soul σε δόσεις διαφοροποιούμενες κατά περίσταση, αλλά με το αποτέλεσμα πάντα κάτι μοναδικά δικό τους, με σφραγίδα- υπογραφή τον βρυχηθμό του παιδιού με τα Καρώ Πουκάμισα. Μουσική χωρίς φτιασίδια και προσποίηση, που “φωνάζει” την καταγωγή της και που ακούγοντάς την σήμερα, ξέρεις πως έρχεται απο κάπου μακρυά. Μιλάει μια διάλεκτο τόσο οικεία και απλή, που η πολυπλοκότητα των σημερινών την κάνει να δείχνει ίσως ξεπερασμένη. Κουβαλάει όμως Φώς και Ζωή κατευθείαν απο την Πηγή και μέσα στις δίλεπτες - τρίλεπτες ιστορίες της έχει τόσα να διηγηθεί, όσα άλλοι, με τόμους ολόκληρους δεν έχουν καταφέρει. Ελιξίριο νεότητας.
Εδώ λάμπουν τα Travelin Band, Lookin' out my back door, Run through the Jungle, Up around the bend, Who'll stop the rain, Long as I can see the light , Ramble Tamble
Εκτός απο την δική τους μουσική σε κάθε δίσκο, παίζουν και διασκευάζουν- συνήθως με μεγάλη επιτυχία- συνθέσεις άλλων. Στον συγκεκριμένο το “I heard it through the grapevine” του Marvin Gaye, απογειώνεται και παίρνει άλλη διάσταση μέσα απο την εντεκάλεπτη δική τους εκδοχή, σε σημείο τέτοιο που να ξεπερνά κατά πολύ την πρώτη εκτέλεση.
Τη βραδιά που ο Στέλιος έφευγε στην Αμερική για μια καλύτερη τύχη, είχαμε μαζευτεί σπίτι του για τον αποχαιρετισμό. Αλλο ένα κομμάτι της παλιάς παρέας, αλλού. Μας μοίρασε τα λιγοστά βινύλια που είχε, καθώς όπως είπε “θα τα ξαναπάρω αμερικάνικα”. Εμένα θυμάμαι μου έλαχε το ΙΙΙ. Τό' χω ακόμη, το ίδιο.
Τα ηχεία -κάτι δίδρομα Advent ήταν- είχαν καμμένα τα χάρτινα tweeter τους απο κάτι ζόρια που είχαν τραβήξει τις προάλλες, αλλά τέτοια ώρα ,τέτοια λόγια....
Έπαιζε το Cosmo's Factory
Το Long as I can see the light ήταν το τελευταίο κομμάτι που έπαιξε πριν βάλει το δίσκο στη θήκη και τον δώσει (ή στον Άρη ή στο Μήτσο, δε θυμάμαι). Το κομμάτι φυσικά το ήξερα καλά, πρώτη φορά όμως πήρε τη διάσταση, που η ώρα εκείνη του έδωσε και η οποία μου έμεινε ανεξίτηλη. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, με παρηγορούσε ήδη η μακρινή πιθανότητα της επιστροφής του.
Put a candle in the window, but I feel I've got to move.
Though I'm going, going, I'll be coming home soon,
'Long as I can see the light.
Pack my bag and let's get movin', 'cause I'm bound to drift a while.
Well I'm gone, gone, you don't have to worry no,
'Long as I can see the light.
Guess I've got that old trav'lin' bone,
'cause this feelin' won't leave me alone.
But I won't, won't be losin' my way, no, no
'Long as I can see the light.
Yeah! Yeah! Yeah! Oh, Yeah!
Put a candle in the window, 'cause I feel I've got to move.
Though I'm going, going, I'll be coming home soon,
Long as I can see the light.
Λείπω -στη ουσία- δυό χρόνια απο εδώ μέσα.
Υπήρχε Χρέος και Θητεία που έπρεπε να υπηρετηθούν και δυστυχώς δεν μου επέτρεπαν τίποτα περισσότερο απο το να σας διαβάζω “στα πεταχτά”. Επιστρέφω καταπονημένος και πολυτραυματίας. Απο μάχες -πολλές φορές -άνισες. Επιστρέφω μεν σοφότερος, αλλά η γνώση έχει και το αντίτιμό της. Με κάποιους απο τους παλιούς συντρόφους και συνοδοιπόρους ακόμη και φίλους, οι σχέσεις μας έχουν αλλάξει οριστικά. Με άλλους που δεν είχα σχέση, κέρδισα την εμπιστοσύνη και τη φιλία τους. Τα έχει αυτά η ζωή, όμως.
Μέρες τώρα προετοιμαζόμουν για την επιστροφή στο Σπίτι. Είμαι οκτώ χρόνια εδώ μέσα, απο την πρώτη μέρα. Μεγαλώνουμε μαζί. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείτε. Οκτώ χρόνια. Και πιο πρίν, αλλού. Για ορισμένους απο εμάς, τα παιδιά μας ήταν ακόμη στο δημοτικό και τώρα σπουδάζουν.
Πριν μέρες, κάπου αλλού, παρήγγειλα ( προφητικά; ) στον supersonic, να πει στον Skakinen να αφήσει ένα φωτάκι αναμμένο για να βρώ τα κατατόπια καθώς γυρίζω Σπίτι.
Mου είχε έρθει στο νού το παραπάνω τραγούδι, αλλά δεν ήταν ο τόπος κατάλληλος για παραπάνω ανάλυση. Γίναν πολλά αυτά τα δυό χρόνια, δεν είμαστε πια οι ίδιοι άνθρωποι. Και τα κατατόπια άλλαξαν. Μάνι -μάνι ο supersonic δεν είναι πια ο εκ των οικοδεσποτών. Φυσικά ο Διονύσης και ο Γρηγόρης είναι δικά μας παιδιά και πανάξια, άλλα και ο Μήτσος έχει το μεγάλο μερτικό του στην υπόθεση του AVClub και της Μουσικής του Κατηγορίας. Θέλω να τον ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας γι όλα. Κατά τα άλλα, θα χρειαστούμε νομίζω και οι δυό μας, λίγο χρόνο για να συνέλθουμε και να στοχαστούμε. Μετά ο καθένας με ψυχραιμία, κάνει τον απολογισμό του και κανονίζει την πορεία του.
Στον Υπέρηχα
http://www.youtube.com/watch?v=Q1809vqz3zA
Στο Cosmo's Factory, οι Creedence Clearwater Revival χώρεσαν μαζεμένα τα περισσότερα -απο οποιονδήποτε άλλον δίσκο κυκλοφόρησαν- καλύτερα “κομμάτια” που έφτιαξαν, στη σύντομη αλλά τόσο καταλυτική και “γεμάτη” παρουσία τους στα μουσικά δρώμενα της εποχής τους και την κληρονομιά που άφησαν στους μεταγενέστερους.
Η μουσική συνταγή δεν αλλάζει: Garage, R&R, R&B, Country, Soul σε δόσεις διαφοροποιούμενες κατά περίσταση, αλλά με το αποτέλεσμα πάντα κάτι μοναδικά δικό τους, με σφραγίδα- υπογραφή τον βρυχηθμό του παιδιού με τα Καρώ Πουκάμισα. Μουσική χωρίς φτιασίδια και προσποίηση, που “φωνάζει” την καταγωγή της και που ακούγοντάς την σήμερα, ξέρεις πως έρχεται απο κάπου μακρυά. Μιλάει μια διάλεκτο τόσο οικεία και απλή, που η πολυπλοκότητα των σημερινών την κάνει να δείχνει ίσως ξεπερασμένη. Κουβαλάει όμως Φώς και Ζωή κατευθείαν απο την Πηγή και μέσα στις δίλεπτες - τρίλεπτες ιστορίες της έχει τόσα να διηγηθεί, όσα άλλοι, με τόμους ολόκληρους δεν έχουν καταφέρει. Ελιξίριο νεότητας.
Εδώ λάμπουν τα Travelin Band, Lookin' out my back door, Run through the Jungle, Up around the bend, Who'll stop the rain, Long as I can see the light , Ramble Tamble
Εκτός απο την δική τους μουσική σε κάθε δίσκο, παίζουν και διασκευάζουν- συνήθως με μεγάλη επιτυχία- συνθέσεις άλλων. Στον συγκεκριμένο το “I heard it through the grapevine” του Marvin Gaye, απογειώνεται και παίρνει άλλη διάσταση μέσα απο την εντεκάλεπτη δική τους εκδοχή, σε σημείο τέτοιο που να ξεπερνά κατά πολύ την πρώτη εκτέλεση.
Τη βραδιά που ο Στέλιος έφευγε στην Αμερική για μια καλύτερη τύχη, είχαμε μαζευτεί σπίτι του για τον αποχαιρετισμό. Αλλο ένα κομμάτι της παλιάς παρέας, αλλού. Μας μοίρασε τα λιγοστά βινύλια που είχε, καθώς όπως είπε “θα τα ξαναπάρω αμερικάνικα”. Εμένα θυμάμαι μου έλαχε το ΙΙΙ. Τό' χω ακόμη, το ίδιο.
Τα ηχεία -κάτι δίδρομα Advent ήταν- είχαν καμμένα τα χάρτινα tweeter τους απο κάτι ζόρια που είχαν τραβήξει τις προάλλες, αλλά τέτοια ώρα ,τέτοια λόγια....
Έπαιζε το Cosmo's Factory
Το Long as I can see the light ήταν το τελευταίο κομμάτι που έπαιξε πριν βάλει το δίσκο στη θήκη και τον δώσει (ή στον Άρη ή στο Μήτσο, δε θυμάμαι). Το κομμάτι φυσικά το ήξερα καλά, πρώτη φορά όμως πήρε τη διάσταση, που η ώρα εκείνη του έδωσε και η οποία μου έμεινε ανεξίτηλη. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, με παρηγορούσε ήδη η μακρινή πιθανότητα της επιστροφής του.
Put a candle in the window, but I feel I've got to move.
Though I'm going, going, I'll be coming home soon,
'Long as I can see the light.
Pack my bag and let's get movin', 'cause I'm bound to drift a while.
Well I'm gone, gone, you don't have to worry no,
'Long as I can see the light.
Guess I've got that old trav'lin' bone,
'cause this feelin' won't leave me alone.
But I won't, won't be losin' my way, no, no
'Long as I can see the light.
Yeah! Yeah! Yeah! Oh, Yeah!
Put a candle in the window, 'cause I feel I've got to move.
Though I'm going, going, I'll be coming home soon,
Long as I can see the light.
Λείπω -στη ουσία- δυό χρόνια απο εδώ μέσα.
Υπήρχε Χρέος και Θητεία που έπρεπε να υπηρετηθούν και δυστυχώς δεν μου επέτρεπαν τίποτα περισσότερο απο το να σας διαβάζω “στα πεταχτά”. Επιστρέφω καταπονημένος και πολυτραυματίας. Απο μάχες -πολλές φορές -άνισες. Επιστρέφω μεν σοφότερος, αλλά η γνώση έχει και το αντίτιμό της. Με κάποιους απο τους παλιούς συντρόφους και συνοδοιπόρους ακόμη και φίλους, οι σχέσεις μας έχουν αλλάξει οριστικά. Με άλλους που δεν είχα σχέση, κέρδισα την εμπιστοσύνη και τη φιλία τους. Τα έχει αυτά η ζωή, όμως.
Μέρες τώρα προετοιμαζόμουν για την επιστροφή στο Σπίτι. Είμαι οκτώ χρόνια εδώ μέσα, απο την πρώτη μέρα. Μεγαλώνουμε μαζί. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείτε. Οκτώ χρόνια. Και πιο πρίν, αλλού. Για ορισμένους απο εμάς, τα παιδιά μας ήταν ακόμη στο δημοτικό και τώρα σπουδάζουν.
Πριν μέρες, κάπου αλλού, παρήγγειλα ( προφητικά; ) στον supersonic, να πει στον Skakinen να αφήσει ένα φωτάκι αναμμένο για να βρώ τα κατατόπια καθώς γυρίζω Σπίτι.
Mου είχε έρθει στο νού το παραπάνω τραγούδι, αλλά δεν ήταν ο τόπος κατάλληλος για παραπάνω ανάλυση. Γίναν πολλά αυτά τα δυό χρόνια, δεν είμαστε πια οι ίδιοι άνθρωποι. Και τα κατατόπια άλλαξαν. Μάνι -μάνι ο supersonic δεν είναι πια ο εκ των οικοδεσποτών. Φυσικά ο Διονύσης και ο Γρηγόρης είναι δικά μας παιδιά και πανάξια, άλλα και ο Μήτσος έχει το μεγάλο μερτικό του στην υπόθεση του AVClub και της Μουσικής του Κατηγορίας. Θέλω να τον ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας γι όλα. Κατά τα άλλα, θα χρειαστούμε νομίζω και οι δυό μας, λίγο χρόνο για να συνέλθουμε και να στοχαστούμε. Μετά ο καθένας με ψυχραιμία, κάνει τον απολογισμό του και κανονίζει την πορεία του.
Στον Υπέρηχα
http://www.youtube.com/watch?v=Q1809vqz3zA
Last edited:
arty:
