Σήμερα και λόγω της ημέρας (Ελληνικές ευρωεκλογές), η ελπίδα έχει την τιμητική της, για κάποιους φρούδα, για άλλους βάσιμη, με τους κύριους εκφραστές της που δεν μπορεί παρά να είναι αναμφισβήτητα τα παιδιά του μέλλοντος. Βέβαια ο Steve Miller και η εξαίρετη παρέα του, εκεί το 1968 στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, αλλιώς θεωρούσαν τα συστατικά που θα επιθυμούσαν για το μέλλον, αλλά αυτό για μας σήμερα δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει να ελπίζεις και όταν βλέπεις ότι εσύ έχεις κλείσει τον όποιο κύκλο σου, να αναγνωρίζεις σε άλλους τη προσπάθεια και να τους ενθαρρύνεις.
Το άλμπουμ, φυσικά, είναι προϊόν της εποχής του, για να προλάβω κάποιους που θα σπεύσουν να το επισημάνουν, αλλά αυτό βέβαια δεν του αφαιρεί τίποτα από την αξία του και την ευχαρίστηση που προσφέρει η ακρόασή του ακόμη και σήμερα, τουλάχιστον για τα δικά μου αυτιά. Για κάποιους βέβαια δεν θα πει τίποτα, αλλά είναι φυσικό, είπαμε ότι η διαμορφωμένη και "επίπονα κτισμένη" κρίση είναι βιωματική και καθαρά προσωπική.
Σας παρουσιάζω, λοιπόν, το σημερινό "καλεσμένο" μας, που δεν είναι άλλος από τον αξιότιμο Steve Miller και την μπάντα του.
«Οι ρίζες μου βρίσκονται στο Τέξας, όπου μεγάλωσα... Τέξας και μετά Σικάγο. Εκεί μελέτησα τα μπλουζ του Σικάγου και όταν πήγα στο Σαν Φρανσίσκο, αντιλήφθηκα πως είχα ξεσηκώσει πολλά από το ύφος τους... Έχω περάσει από πολλές αλλαγές, φίλε μου. Μ' αρέσει να σκέφτομαι ότι εξελίσσομαι διαρκώς».
Γεννήθηκε στο Μιλγουόκι το 1943, η οικογένειά του όμως εγκαταστάθηκε στο Νότο, όταν εκείνος ήταν πολύ μικρός. Έμαθε να παίζει κιθάρα, ακούγοντας το οργανικό "Honky Tonk" του Bill Doggett, το 1956. Μετά το γυμνάσιο, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο όπως και ο φίλος του "Boz" Scaggs. Στη συνέχεια πήγε στη Δανία για να σπουδάσει φιλοσοφία στη Κοπεγχάγη, αλλά μετά από ένα χρόνο διέκοψε και επέστρεψε στο Σικάγο, το 1964.
Στο Σικάγο, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, γυρνούσε στα μπλουζ κλαμπ και τα στούντιο για να αφομοιώσει την τεχνική των μεγάλων κιθαριστών που κυριαρχούσαν τότε στη πόλη. Έπαιξε με διάφορα συγκροτήματα, πριν σχηματίσει ένα δικό του μαζί με τον Barry Goldberg. Ακούγοντας για τη χίπικη κουλτούρα που άρχισε να ανθεί στο Σαν Φρανσίσκο, αποφάσισε να μετακομίσει εκεί το 1966. Σύντομα έφτιαξε τους Steve Miller Band και είχε κάποια απήχηση στο τοπικό ροκ κοινό, με εμφανίσεις σε φεστιβάλ, κλαμπ και συναυλιακούς χώρους, όπως το Fillmore του Bill Graham που άνοιγε τότε. (Βιογραφικά στοιχεία από την Εγκυκλοπαίδεια της Pop, Rock και Soul του Ίρβιν Στάμπλερ)
Το άλμπουμ, φυσικά, είναι προϊόν της εποχής του, για να προλάβω κάποιους που θα σπεύσουν να το επισημάνουν, αλλά αυτό βέβαια δεν του αφαιρεί τίποτα από την αξία του και την ευχαρίστηση που προσφέρει η ακρόασή του ακόμη και σήμερα, τουλάχιστον για τα δικά μου αυτιά. Για κάποιους βέβαια δεν θα πει τίποτα, αλλά είναι φυσικό, είπαμε ότι η διαμορφωμένη και "επίπονα κτισμένη" κρίση είναι βιωματική και καθαρά προσωπική.
Σας παρουσιάζω, λοιπόν, το σημερινό "καλεσμένο" μας, που δεν είναι άλλος από τον αξιότιμο Steve Miller και την μπάντα του.
«Οι ρίζες μου βρίσκονται στο Τέξας, όπου μεγάλωσα... Τέξας και μετά Σικάγο. Εκεί μελέτησα τα μπλουζ του Σικάγου και όταν πήγα στο Σαν Φρανσίσκο, αντιλήφθηκα πως είχα ξεσηκώσει πολλά από το ύφος τους... Έχω περάσει από πολλές αλλαγές, φίλε μου. Μ' αρέσει να σκέφτομαι ότι εξελίσσομαι διαρκώς».
Γεννήθηκε στο Μιλγουόκι το 1943, η οικογένειά του όμως εγκαταστάθηκε στο Νότο, όταν εκείνος ήταν πολύ μικρός. Έμαθε να παίζει κιθάρα, ακούγοντας το οργανικό "Honky Tonk" του Bill Doggett, το 1956. Μετά το γυμνάσιο, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο όπως και ο φίλος του "Boz" Scaggs. Στη συνέχεια πήγε στη Δανία για να σπουδάσει φιλοσοφία στη Κοπεγχάγη, αλλά μετά από ένα χρόνο διέκοψε και επέστρεψε στο Σικάγο, το 1964.
Στο Σικάγο, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, γυρνούσε στα μπλουζ κλαμπ και τα στούντιο για να αφομοιώσει την τεχνική των μεγάλων κιθαριστών που κυριαρχούσαν τότε στη πόλη. Έπαιξε με διάφορα συγκροτήματα, πριν σχηματίσει ένα δικό του μαζί με τον Barry Goldberg. Ακούγοντας για τη χίπικη κουλτούρα που άρχισε να ανθεί στο Σαν Φρανσίσκο, αποφάσισε να μετακομίσει εκεί το 1966. Σύντομα έφτιαξε τους Steve Miller Band και είχε κάποια απήχηση στο τοπικό ροκ κοινό, με εμφανίσεις σε φεστιβάλ, κλαμπ και συναυλιακούς χώρους, όπως το Fillmore του Bill Graham που άνοιγε τότε. (Βιογραφικά στοιχεία από την Εγκυκλοπαίδεια της Pop, Rock και Soul του Ίρβιν Στάμπλερ)
