Eleventh Dream Day - Prairie school freakout (Thrill Jockey rec. 1989)
Αν καποιος ανατρεξει στα 90's,θα δει οτι ηταν υπευθυνα για την ολικη μεταλλαξη καποιων ειδων και την καθιερωση καποιων αλλων...
Στα 90's δημιουργηθηκαν κυριως υβριδια,τα οποια προερχονταν απο τα σπλαχνα μεγαλων μορφων των 70's και περα...
Μιλαμε για καλα καμουφλαρισμενες περιπτωσεις που το επαιξαν πρωτολειοι,πατωντας ταυτοχρονα πανω στην ανυπαρξια εμπειριων μιας ολοκληρης γενιας...
Κλασσικο παραδειγμα οι Nirvana οι οποιοι αφομοιωσαν την τεχνικη του Neil Young και απελευθερωσαν την οργη τους εχοντας σαν συμμαχο σωματοδομη του τελευταιου...Πως ειναι δυνατον να αποτυχει καποιος εχοντας τετοιους χαρτες στα χερια του...
Στα τελη των 80's παλι,''μεσουρανουσε'' επισης ο Steve Wynn,ο οποιος μαζι με τους Paul Β. Cutler στην κιθαρα,τον Mark Walton στο μπασο και τον Dennis Duck στα τυμπανα,ξεσαλωνε στου Raji's παρεα με τους Dream Syndicate ...
Την ιδια χρονια ξεπεταχτηκε στο Chicago με το δευτερο της αλμπουμ μια αλλη μπαντα που ακουγε στο ονομα Eleventh Dream Day..
Την μπαντα αυτη την γνωρισα καπως διαφορετικα..Ασπαστηκα την αρμονια τους Ursa Major (1994),σε μια εποχη που ειχαν ωριμασει συνθετικα αλλα ειχαν χασει τα φαλτσα που ανεκαθεν με γοητευαν...Καλες οι τελειες συνθεσεις αλλα καποια στιγμη το μυαλο θελει ν' ακουσει ολιγον απο Bevis Frond για να ερθει να παλαντζαρει...
Μπηκα λοιπον με μιας στην μηχανη του χρονου και προσγειωθηκα στο 1989,την χρονια δηλαδη που τα εσπαγε ο Steve Wynn στoυ Raji's...
Και τι να δω..Μονο το μπασο του Douglas Mc Combs ηταν κουρδισμενο...Η υπολοιπη μπαντα περιστρεφοταν με ακριβεια γυρω απ την κιθαρα που αλητευε με χαοτικο ορθολογισμο...
Ακαθοριστες φορμες να δημιουργουν μια παραξενη αρμονια η οποια ταυτιζοταν περισσοτερο με το περιθωριο παρα με την καταξιωση...
Κατι σαν το ανυπερβλητο στα ματια μου Moonlit Days των Big Sleep,το οποιο ολως τυχαιως,κυκλοφορισε την ιδια χρονια με το Ursa Major των Eleventh Dream Day....
Εκει βεβαια η πλαστιγγα εγερνε προς την αρμονια..Εδω προς το χυμαδιο...
Γοητευμενος λοιπον απο τα off the record φωνητικα της Janet Beveridge bean η οποια περα απο το power drumming που επιμελειται,διαμορφωνει μια urban προσωπικοτητα στην μπαντα που μπορει να μην ειναι και το ζητουμενο,αλλα δινει ποντους στην διαμορφωση αποστασεων απο τον αταλαντο συρμο..
Απο τις μπαντες εκεινες δηλαδη που προωθουν την πραματεια τους με κατεργασμενους και καλα μελετημενους τροπους...
Καταληγοντας θα ελεγα οτι προκειται για μια μπαντα που σεβαστηκε την ουσια της μουσικης,η οποια ειναι να περναει καλα το κοινο κυριως και υστερα να αισθανεται υπερηφανος ο καλλιτεχνης για εργο που δημιουργησε...Τετοια φαρα ειναι οι Eleventh Dream Day...
-Rick Rizzo (guitar/vocals)
-Baird Figi (guitar/slide)
-Douglas Mc Combs (bass)
-Janet Beveridge Bean (drums/vocals)
Αν καποιος ανατρεξει στα 90's,θα δει οτι ηταν υπευθυνα για την ολικη μεταλλαξη καποιων ειδων και την καθιερωση καποιων αλλων...
Στα 90's δημιουργηθηκαν κυριως υβριδια,τα οποια προερχονταν απο τα σπλαχνα μεγαλων μορφων των 70's και περα...
Μιλαμε για καλα καμουφλαρισμενες περιπτωσεις που το επαιξαν πρωτολειοι,πατωντας ταυτοχρονα πανω στην ανυπαρξια εμπειριων μιας ολοκληρης γενιας...
Κλασσικο παραδειγμα οι Nirvana οι οποιοι αφομοιωσαν την τεχνικη του Neil Young και απελευθερωσαν την οργη τους εχοντας σαν συμμαχο σωματοδομη του τελευταιου...Πως ειναι δυνατον να αποτυχει καποιος εχοντας τετοιους χαρτες στα χερια του...
Στα τελη των 80's παλι,''μεσουρανουσε'' επισης ο Steve Wynn,ο οποιος μαζι με τους Paul Β. Cutler στην κιθαρα,τον Mark Walton στο μπασο και τον Dennis Duck στα τυμπανα,ξεσαλωνε στου Raji's παρεα με τους Dream Syndicate ...
Την ιδια χρονια ξεπεταχτηκε στο Chicago με το δευτερο της αλμπουμ μια αλλη μπαντα που ακουγε στο ονομα Eleventh Dream Day..
Την μπαντα αυτη την γνωρισα καπως διαφορετικα..Ασπαστηκα την αρμονια τους Ursa Major (1994),σε μια εποχη που ειχαν ωριμασει συνθετικα αλλα ειχαν χασει τα φαλτσα που ανεκαθεν με γοητευαν...Καλες οι τελειες συνθεσεις αλλα καποια στιγμη το μυαλο θελει ν' ακουσει ολιγον απο Bevis Frond για να ερθει να παλαντζαρει...
Μπηκα λοιπον με μιας στην μηχανη του χρονου και προσγειωθηκα στο 1989,την χρονια δηλαδη που τα εσπαγε ο Steve Wynn στoυ Raji's...
Και τι να δω..Μονο το μπασο του Douglas Mc Combs ηταν κουρδισμενο...Η υπολοιπη μπαντα περιστρεφοταν με ακριβεια γυρω απ την κιθαρα που αλητευε με χαοτικο ορθολογισμο...
Ακαθοριστες φορμες να δημιουργουν μια παραξενη αρμονια η οποια ταυτιζοταν περισσοτερο με το περιθωριο παρα με την καταξιωση...
Κατι σαν το ανυπερβλητο στα ματια μου Moonlit Days των Big Sleep,το οποιο ολως τυχαιως,κυκλοφορισε την ιδια χρονια με το Ursa Major των Eleventh Dream Day....
Εκει βεβαια η πλαστιγγα εγερνε προς την αρμονια..Εδω προς το χυμαδιο...
Γοητευμενος λοιπον απο τα off the record φωνητικα της Janet Beveridge bean η οποια περα απο το power drumming που επιμελειται,διαμορφωνει μια urban προσωπικοτητα στην μπαντα που μπορει να μην ειναι και το ζητουμενο,αλλα δινει ποντους στην διαμορφωση αποστασεων απο τον αταλαντο συρμο..
Απο τις μπαντες εκεινες δηλαδη που προωθουν την πραματεια τους με κατεργασμενους και καλα μελετημενους τροπους...
Καταληγοντας θα ελεγα οτι προκειται για μια μπαντα που σεβαστηκε την ουσια της μουσικης,η οποια ειναι να περναει καλα το κοινο κυριως και υστερα να αισθανεται υπερηφανος ο καλλιτεχνης για εργο που δημιουργησε...Τετοια φαρα ειναι οι Eleventh Dream Day...
-Rick Rizzo (guitar/vocals)
-Baird Figi (guitar/slide)
-Douglas Mc Combs (bass)
-Janet Beveridge Bean (drums/vocals)
Last edited by a moderator:
