Black Host - Life in the Sugar Candle Mines (2013)
Καταρχην να ξεκαθαρισω καποια πραγματα...
Η εξοικειωση μου με την τζαζ βρισκεται σε εμβρυακο επιπεδο και εξαντλειται κυριως στις λιστες με τα ονοματα και τα αλμπουμ που αφησαν εποχη...Δεκαετιες του '50 και '60 δηλαδη...
Επιθυμω με αλλα λογια μια ομαλη μεταβαση σε εγκεφαλικοτερες μουσικες που ''σατιριζουν'' τις εμμονες της ανθρωπινης φυσης...
Τις μουσικες εκεινες που αμφισβητουν ακομα και τις ιδιες τις νοτες, για να παραφρασω λιγακι,μπαινοντας παραλληλα σε τροχια στα λεγομενα του George Carlin (ζωη σε μας)...
Με τον Darius Jones ηρθα σε επαφη μεσω των εξωφυλλων του,οι οποιοι πλημμυριζουν με αφρικανικα χρωματα,περα απο το κρατουμενο της αστικης καταγωγης του...
Ακουγοντας με προσοχη το book of mae, bul (Another Kind Of Sunrise),διαπιστωσα μια μια ταση για χαλαρη περιγραφη αιραιοκατοικημενων περιοχων,που λειτουργουν συχνα πυκνα σαν αυτοφωτα επιφωνηματα στις μπροστινες σειρες του waltz for debby...
Ψαχνοντας λοιπον το παρελθον του αλλα και το μελλον του (sic),επεσα πανω στους Black Host που ειναι και το ζητουμενο της ατυπης θεματικης ...
Life in the sugar candle mines...
Περσινα σταφυλια μα καθολου ξινα...Θελοντας να παρομοιασω την ψυχοτροπικη κατευθυνση του συγχρονου κουιντετου θα παραβλεψω ονοματα που διαβασα δεξια-αριστερα σε διαφορες κριτικες και θα επικεντρωθω στα ''ποιηματα'' του Cecil Taylor στο Conquistador! λογου χαρη...
Πυκνογραμμενα σεναρια εγκεφαλικης εξαρσης βρισκουν απαγκιο σε ψυχεδελικες καταληξεις,με τον Darius Jones να κραταει τσιλιες στα τυμπανα του Gerald Cleaver και στο πιανο του Cooper-Moore...Διακριτικο το ξεσαλωμα του μπασιστα Pascal Niggenkemper,ενω ο κιθαριστας Brandon Seabrook τζαμαρει σαν χαμαιλεoντας σε αγονο τοπιο...
Δεν θελω να πω πολλα γιατι η καθε επιπλεον λεξη θα μοιαζει με ασεβεια στον κοσμο που δημιουργησαν οι:
Gerald Cleaver/drums
Cooper-Moore /piano, synth
Brandon Seabrook /guitar
Darius Jones /alto saxophone
Pascal Niggenkemper /bass
Καταρχην να ξεκαθαρισω καποια πραγματα...
Η εξοικειωση μου με την τζαζ βρισκεται σε εμβρυακο επιπεδο και εξαντλειται κυριως στις λιστες με τα ονοματα και τα αλμπουμ που αφησαν εποχη...Δεκαετιες του '50 και '60 δηλαδη...
Επιθυμω με αλλα λογια μια ομαλη μεταβαση σε εγκεφαλικοτερες μουσικες που ''σατιριζουν'' τις εμμονες της ανθρωπινης φυσης...
Τις μουσικες εκεινες που αμφισβητουν ακομα και τις ιδιες τις νοτες, για να παραφρασω λιγακι,μπαινοντας παραλληλα σε τροχια στα λεγομενα του George Carlin (ζωη σε μας)...
Με τον Darius Jones ηρθα σε επαφη μεσω των εξωφυλλων του,οι οποιοι πλημμυριζουν με αφρικανικα χρωματα,περα απο το κρατουμενο της αστικης καταγωγης του...
Ακουγοντας με προσοχη το book of mae, bul (Another Kind Of Sunrise),διαπιστωσα μια μια ταση για χαλαρη περιγραφη αιραιοκατοικημενων περιοχων,που λειτουργουν συχνα πυκνα σαν αυτοφωτα επιφωνηματα στις μπροστινες σειρες του waltz for debby...
Ψαχνοντας λοιπον το παρελθον του αλλα και το μελλον του (sic),επεσα πανω στους Black Host που ειναι και το ζητουμενο της ατυπης θεματικης ...
Life in the sugar candle mines...
Περσινα σταφυλια μα καθολου ξινα...Θελοντας να παρομοιασω την ψυχοτροπικη κατευθυνση του συγχρονου κουιντετου θα παραβλεψω ονοματα που διαβασα δεξια-αριστερα σε διαφορες κριτικες και θα επικεντρωθω στα ''ποιηματα'' του Cecil Taylor στο Conquistador! λογου χαρη...
Πυκνογραμμενα σεναρια εγκεφαλικης εξαρσης βρισκουν απαγκιο σε ψυχεδελικες καταληξεις,με τον Darius Jones να κραταει τσιλιες στα τυμπανα του Gerald Cleaver και στο πιανο του Cooper-Moore...Διακριτικο το ξεσαλωμα του μπασιστα Pascal Niggenkemper,ενω ο κιθαριστας Brandon Seabrook τζαμαρει σαν χαμαιλεoντας σε αγονο τοπιο...
Δεν θελω να πω πολλα γιατι η καθε επιπλεον λεξη θα μοιαζει με ασεβεια στον κοσμο που δημιουργησαν οι:
Gerald Cleaver/drums
Cooper-Moore /piano, synth
Brandon Seabrook /guitar
Darius Jones /alto saxophone
Pascal Niggenkemper /bass
Last edited by a moderator:
