Κάστρα από άμμο... [Jimi Hendrix]

[grio]

«Ξεκίνησα να παίζω κιθάρα περίπου 6 ή 7, ίσως 7 ή 8 χρονών. Ήμουν επηρεασμένος από τα πάντα την ίδια στιγμή, ...μου άρεσαν οι Buddy Holly και Eddie Cochran και οι Muddy Waters και Elvin James...

Ο πρώτος κιθαρίστας που γνώρισα ήταν ο Muddy Waters. Άκουσα έναν από τους παλιούς του δίσκους, όταν ήμουν μικρό παιδί και τρόμαξα μέχρι θανάτου, με όλους αυτούς τους ήχους. Πω πω, τι είναι όλα αυτά; Ήταν σπουδαίος. Μου αρέσει και ο Albert King. Παίζει εντελώς και αυστηρά με ένα τρόπο, σκέτο φανκ μπλουζ...

​

Μετά από 14 μήνες στο στρατό, ταξίδεψα σ' όλες τις Πολιτείες και έπαιξα σε διάφορα γκρουπ. Με Τοπ 40 R&B μπάντες, σε παραστάσεις των Jackie Wilson, Wilson Pickett, Isley Brothers. Βαρέθηκα να παίζω το "Midnight Hour". Ήμουν ένας υποστηρικτικός μουσικός που έπαιζε κιθάρα...

Ο Chas μου ζήτησε να πάω στην Αγγλία και να φτιάξω ένα γκρουπ. Γνωρίζει πολλούς αριθμούς τηλεφώνων. Όπως ο Georgie Fame and the Blue Flames και όλοι αυτοί. Είχαμε ένα τζαμάρισμα και ήρθε ο Noel. Ο Noel παίζει κιθάρα, πραγματικά. Ήρθε για την οντισιόν των νέων Animals και έτυχε να είμαστε στο ίδιο κτίριο. Ο Chas του ζήτησε να παίξει μπάσο και αυτό λειτούργησε. Μετά αρχίσαμε να παίζουμε σχεδόν κάθε μέρα για πολύ καιρό, πρόβα για τρεις ημέρες, στη συνέχεια παίξαμε στο μεγαλύτερο θέατρο στην Ευρώπη, το Paris Olympia, με τον Johnny Halliday...

Στην Αγγλία, τα στούντιο δεν συγκρίνονται με αυτά που έχει η Αμερική. Βγάζουν δίσκους, με τον καλύτερο ήχο και τις πιο νέες ιδέες... Οι μηχανικοί και τα μηχανήματα που έχουν στα στούντιο... κάνουν κάποια φανταστικά πράγματα, όπως ακριβώς ο τρόπος που πολέμησαν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο...

Για τους ανθρώπους που δεν ακούνε πάρα πολύ, το τελευταίο LP μας, θα τους στείλει αμέσως για ύπνο. Όταν είδα για πρώτη φορά, τη σχεδίαση του εξώφυλλου, σκέφτηκα 'είναι σπουδαία', αλλά ίσως θα έπρεπε να βάλουμε ένα Αμερικάνο Ινδιάνο. Και οι τρεις μας, δεν έχουμε καμιά σχέση με αυτά που υπάρχουν στο εξώφυλλο του Axis. Το LP βγήκε απρογραμμάτιστα. Όλα τα τραγούδια του, είναι ακριβώς αυτό που τότε αισθανόμαστε σωστό. Ηχογραφήθηκε πριν από οκτώ μήνες και δύο από τα τραγούδια του, είναι ενός χρόνου. Τα "If Six Was Nine" και "She's So Fine"...

Σκέφτηκα για τον τίτλο ότι μπορούσε να υπάρχει κάποιο νόημα πίσω από το όλο θέμα. Ο άξονας της γης περιστρέφεται, αλλάζει την όψη του κόσμου και προκύπτουν εντελώς διαφορετικοί πολιτισμοί ή εποχές. Με άλλα λόγια, αλλάζει, το πρόσωπο της γης και διαρκεί μόνο περίπου το 1/4 της ημέρας. Λοιπόν, το ίδιο ισχύει με την αγάπη. Εάν μια γάτα ή μια κοπέλα ερωτευτεί, θα μπορούσε να αλλάξει το σκηνικό κάποιου: Axis, Bold as Love/Άξονας, Τολμηρός σαν την Αγάπη...

Κόψαμε το δίσκο μέσα σε μόλις 16 ημέρες. Μιξαρίστηκε όμορφα, αλλά χάσαμε την αρχική μείξη, έτσι έπρεπε να ξανα-μιξάρουμε. Ο Chas, εγώ και ο μηχανικός, ο Eddie Kramer, όλοι μας έπρεπε να το κάνουμε, το επόμενο πρωί μέσα σε 11 ώρες και είναι πολύ δύσκολο αυτό...»

Αυτή η ιστορία, είναι από το τεύχος του Rolling Stone της 9ης Μαρτίου 1968.

​

Αυτά που αναφέρει ο ίδιος παραπάνω, για τις μουσικές επιρροές του, την αγάπη του για τα μπλουζ, την υποστήριξη με την κιθάρα του στην Αμερική, ρυθμ εντ μπλουζ και σόουλ καλλιτεχνών, το πέρασμά του από το στρατό (αποστρατεύτηκε για προβλήματα συμπεριφοράς) και το καλλιτεχνικό του ντεμπούτο στην Αγγλία, είναι και τα πλέον σημαντικά για τη ζωή του. Τα υπόλοιπα καλά είναι να τα αποφύγουμε, για να μην καταφύγουμε σε υπερβολές, μελοδραματισμούς και αναλωθούμε σε κοινοτοπίες, πόσο δηλαδή, τεράστιος ήταν σαν καλλιτέχνης, για την μεγαλοσύνη του σαν κιθαρίστας και για τις επιδόσεις του με τις ...γκρούπις. Αυτά άλλωστε έχουν χιλιοειπωθεί με όλους τους τρόπους, ενδεδειγμένους και μη.

Το 2014, βγήκε η ταινία "All Is by My Side", βασισμένη στη ζωή του, όταν έφυγε από τη Νέα Υόρκη για το Λονδίνο και απογειώθηκε η καριέρα του. Οι κριτικές είναι αντιφατικές, οπότε είναι καλοδεχούμενη η γνώμη, όποιου την είδε.

 

[grio]

Ο δικός μου Τζίμι...​

​

 

[grio]

Αφήστε με να ζήσω τη ζωή μου με τον τρόπο που θέλω...​

The Jimi Hendrix Experience - Axis: Bold As Love (Δεκέμβριος 1967, Track Record)

​

Τραγούδια: A1 EXP - 1:55, A2 Up From The Skies - 2:55, A3 Spanish Castle Magic - 3:00, A4 Wait Until Tomorrow - 3:00, A5 Ain't No Telling - 1:46, A6 Little Wing - 2:24, A7 If Six Was Nine - 5:32, B1 You've Got Me Floating - 2:45, B2 Castles Made Of Sand - 2:46, B3 She's So Fine (Noel Redding) - 2:37, B4 One Rainy Wish - 3:40, B5 Little Miss Lover - 2:20, B6 Bold As Love - 4:09
-- Στίχοι και σύνθεση του Jimi Hendrix εκτός από το B3
Μουσικοί: Jimi Hendrix (φωνητικά, ηλεκτρική κιθάρα, πιάνο, φλογέρα, μεταλλόφωνο: A6, φωνή του 'Mr. Paul Caruso': A1), Mitch Mitchell (τύμπανα, υποστηρικτικά φωνητικά, 'δημοσιογράφος': A1), Noel Redding (υποστηρικτικά φωνητικά, μπάσο, χτύπημα ποδιών: A7, κύρια φωνητικά: B3)
Παραγωγή / Μηχανικός: Chas Chandler / Eddie Kramer

Ηχογραφήθηκε από τον Μάιο έως τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο του 1967 στα Olympic Studios, Λονδίνο, Αγγλία

​

Ερχόμενος από το ντεμπούτο άλμπουμ του, ο Τζίμι Χέντριξ προσπαθούσε να επεκτείνει τους μουσικούς του ορίζοντες. Το πρώτο του άλμπουμ, "Are You Experienced?", είναι χωρίς αμφιβολία κλασικό αλλά ο Τζίμι έχανε το ενδιαφέρον με το περιορισμένο σετ λιστ στα σόου του, έτσι μέσα στον ίδιο χρόνο, το 1967, επέστρεψε στο στούντιο και ηχογράφησε το "Axis: Bold as Love". Το άλμπουμ συνδυάζει στοιχεία ροκ, μπλουζ, ψυχεδέλεια ακόμη και τζαζ και επειδή στριμώχτηκε μεταξύ των δύο πιο δημοφιλών άλμπουμ του, Are You Experienced? και Electric Ladyland, ελαφρώς παραμελήθηκε. Το επέλεξα για παρουσίαση, σε σχέση με τα τα άλλα δύο εξίσου αριστουργηματικά, για προσωπικούς λόγους και γιατί πιστεύω ότι έχει ιδιαιτερότητες, σημαντικές κατά την άποψη μου.

Η καινοτομική χρήση της τεχνολογίας των στούντιο με πληθώρα ειδικών εφέ, πέρα από τα συνηθισμένα για την εποχή, όπως εξάπλωση του ηχητικού σήματος (stereo panning), επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μουσικά μοτίβα (tape loops), ανεστραμμένα (reversed) σόλο, ηχώ, παραμόρφωση fuzzbox, αντήχηση και ουά-ουα αλλά και προσθήκη ηχογραφήσεων πάνω από την αρχική (overdubs). Όλα αυτά, με τις γνώσεις του, τα ανήγαγε σε μια μορφή τέχνης, όπως ακριβώς έκανε και με την Στρατοκάστερ του.

Το άλλο στοιχείο, για το οποίο μάλιστα κακώς δεν πολυμνημονεύεται, είναι το συνθετικό ταλέντο του και οι εξαιρετικοί στίχοι του. Θα διαβάσετε, άλλωστε, παρακάτω αποσπάσματα και θα διαπιστώσετε ποια θέματα τον απασχολούσαν και το "βάθος" των προβληματισμών του...

Για το εξώφυλλο, όπως μας είπε, δεν ήταν αυτό που ήθελε, αλλά έγινε πάλι το γνωστό "Κολομβιανό" μπέρδεμα των Ινδιών με τους Ινδιάνους. Ο Τζίμι ήθελε αναφορά στους Τσερόκι προγόνους του και αντί αυτού, απεικόνισαν το γκρουπ του, με την μορφή της ινδικής θεότητας, προστάτη της δημιουργίας, Βισνού.

​

Καλησπέρα, κυρίες και κύριοι.
Καλώς ήλθατε στο ραδιοφωνικό σταθμό EXP.
Απόψε θα πάρουμε συνέντευξη από έναν πολύ περίεργο τζέντλεμαν που ονομάζεται, κύριος Paul Caruso για το πονηρό θέμα, αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι ή ούφο; Παρακαλούμε κύριε Caruso, θα μπορούσατε να μας δώσετε την αξιόπιστη γνώμη σας σχετικά μ' αυτή την ανοησία, για τα διαστημόπλοια και ακόμη για τους διαστημάνθρωπους;​

Έτσι ξεκινά το άλμπουμ με το περίεργο, "EXP", μια ραδιοφωνική συνέντευξη εξωγήινου, όπου ο οικοδεσπότης (Mitch Mitchell), με ψιλή και εκνευριστική φωνή κάνει τις ερωτήσεις του, για να απαντήσει ο Paul (Hendrix) με βαθιά φωνή και στη συνέχεια θόρυβοι και φίντμπακ να οδηγήσουν με ένα γέμισμα τυμπάνων στο όμορφο και χαλαρό, "Up from the Skies". Ο Jimi παίζει μερικά τζάζι ακόρντα, με τον Noel να παρέχει μια ωραία βαριά μπασογραμμή και τον Mitch να διατηρεί το μπιτ στα ντραμς, απαλό και τζάζι. Τα φωνητικά του Jimi, είναι ήρεμα και σε μια μικρή διακοπή κάνει ένα μικρό μπλουζ σόλο με ουά-ουα μέχρι το τέλος. Στο στίχο, η επιστημονική φαντασία συνεχίζεται, με την κοινωνική και περιβαλλοντική κριτική να διατυπώνονται ειρωνικά από εξωγήινο που επιστρέφει στη Γη...

Απλά θέλω να σας μιλήσω. Δεν θα σας κάνω κανένα κακό,
Απλά θέλω να ξέρω για τις διαφορετικές ζωές σας,
σ' αυτό εδώ το αγρόκτημα.

Άκουσα ότι κάποιοι από εσάς πήρατε τις οικογένειές σας,
ζούσατε σε ψηλά και κρύα κλουβιά,
Και κάποιοι μένατε εκεί και μακριά από τη σκόνη, στο παρελθόν.
Είναι αλήθεια αυτό; Παρακαλώ επιτρέψτε μου να σας μιλήσω.

Απλά θέλω να ξέρω, για τα δωμάτια πίσω από το μυαλό σας,
Μήπως βλέπω ένα κενό εκεί, ή τυφλώνομαι;
Ή αυτό παραμένει από τις δονήσεις και την ηχώ εδώ και πολύ καιρό,
Πράγματα όπως "Αγαπήστε το Κόσμο" και "Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη",
Αληθεύουν; Παρακαλώ επιτρέψτε μου να σας μιλήσω.​

Ο ρυθμός του άλμπουμ αλλάζει στο "Spanish Castle Magic", καθώς ο Jimi παίζει μια βαρύτερη εισαγωγή. Η κιθάρα σταματά και ξεκινά με την κάσα του Mitch να είναι το μόνο πράγμα πίσω από τη φωνή του.

Είναι πολύ μακριά,
Παίρνει περίπου μισή μέρα, για να φτάσετε εκεί,
αν ταξιδεύετε με την ...δρακόμυγά μου
...​

Το ρεφρέν περιλαμβάνει ένα βαρύ κιθαριστικό ριφ, άγρια τύμπανα και δυνατά φωνητικά. Το ωραίο σόλο του Jimi χρησιμοποιεί έναν από τους ήχους υπογραφή του, για να δημιουργήσει μια ψυχεδελική αίσθηση στο τραγούδι.

Η εισαγωγή στο "Wait Until Tomorrow" είναι απαλή και γρήγορη κιθάρα και ένα βαρύ μπάσο, που παίζει μια νότα. Καθώς μπαίνουν τα φωνητικά του Jimi και τα τύμπανα του Mitch, η μπάντα αρχίζει να γκρουβάρει. Μετά από ένα ωραίο γέμισμα κιθάρας, που μοιάζει με την εισαγωγή, έρχεται το εξαιρετικά πιασάρικο ρεφρέν με μερικά ωραία φωνητικά. Το θέμα της εισαγωγής επαναλαμβάνεται μερικές φορές πριν από κάθε στίχο. Ο Mitch παίζει μερικά πολύ ωραία γεμίσματα και διατηρεί σταθερό ρυθμό σε όλο το τραγούδι. Επόμενο είναι το γρήγορο και σύντομο, "Ain't No Telling", με σπουδαίο παίξιμο στα ντραμς και μερικά ωραία γρήγορα κιθαριστικά σόλο.

​

Το μελωδικό και ποιητικό κόσμημα, "Little Wing", είναι ένα από τα ωραιότερα παιξίματα του Jimi στην κιθάρα, καθώς και το πιο συναισθηματικό τραγούδι του. Η εισαγωγή της κιθάρας είναι απλά τόσο όμορφη και το μεταλλόφωνο την κάνει ακόμη πιο αποτελεσματική. Ένα γέμισμα στα τύμπανα μας μεταφέρει στα φωνητικά του Jimi. Το μπάσο που ρολάρει, η απαλή κιθάρα και τα τύμπανα, όλα ταιριάζουν άψογα. Το σόλο της κιθάρας είναι ένα από τα καλύτερα του άλμπουμ. Γιατί να μη διαρκεί περισσότερο;

Λοιπόν περπατά μέσ' τα σύννεφα
Με ένα μυαλό τσίρκο που είναι ασυγκράτητο
Πεταλούδες και ζέβρες
Και φεγγαροαχτίδες και παραμύθια
Αυτά είναι όλα που πάντα σκέφτεται
Καβάλα με τον άνεμο.

Όταν είμαι λυπημένος, έρχεται σε μένα
Με χίλια χαμόγελα, που μου δίνει ελεύθερα
Είναι εντάξει, μου λέει ότι είναι εντάξει
Πάρε ό,τι θέλεις από μένα,
Οτιδήποτε.

Πέταξε μικρό φτερό,
Ναι ναι, ναι, μικρό φτερό​

Το, "If 6 Was 9", που κλείνει την πρώτη πλευρά, είναι το μεγαλύτερης διάρκειας κομμάτι του άλμπουμ και ίσως το πιο πειραματικό. Είναι αυτό που πρωτακούσαμε και απολαύσαμε στο φιλμ "Easy Rider"/Ξένοιαστος καβαλάρης, με τις Χάρλεϊ στο δρόμο και μας οδήγησε στην αναζήτηση του δίσκου. Το τραγούδι-ύμνος, ξεκινάει με τον Mitch και τα πιατίνια του. Το μπάσο και η κιθάρα συμπληρώνουν ωραία, το ένα το άλλο. Ο Jimi τραγουδά τους στίχους του και μετά το 1:50, ακολουθεί ένα ψυχεδελικό ιντερλούδιο με κιθαριστικά γεμίσματα και εφέ μέχρι το τέλος που παίζει τυχαίες νότες ένα πνευστό.

Ναι, τραγούδησε, αδελφέ

Αν ο ήλιος αρνηθεί να λάμψει,
Δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζει,
Εάν τα βουνά πέσουν στη θάλασσα,
άστο, δεν με αφορά.
Εντάξει, επειδή έχω το δικό μου κόσμο να παρατηρήσω,
Και δεν πρόκειται να σε μιμηθώ.

Τώρα εάν το 6 κατέληξε να είναι 9,
Δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζει,
Εντάξει, αν όλοι οι χίπηδες κόψουν τα μαλλιά τους,
Δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζει,
Εντάξει, επειδή έχω το δικό μου κόσμο να υπομείνω,
Και δεν θα σε μιμηθώ.

Αστράφτουν στο δρόμο, λευκοί συντηρητικοί γιακάδες,
Δείχνουν το πλαστικό δάχτυλό τους σε μένα, χα!
Ελπίζοντας σύντομα οι όμοιοί μου να τα παρατήσουν και να πεθάνουν,
Αλλά εγώ θα ανεμίσω τη φρικο-σημαία μου ψηλά, ψηλά!
ουαου!
...
Ξέρει κανείς γιατί μιλάμε
Έχω τη δική μου ζωή να ζήσω
Είμαι αυτός που πρόκειται να πεθάνω, όταν έρθει εκείνη η στιγμή
Έτσι, αφήστε με να ζήσω τη ζωή μου με τον τρόπο που θέλω
Ναι, τραγούδησε αδελφέ, παίξε ντράμερ...​

​

 

[grio]

Αφήστε με να ζήσω τη ζωή μου με τον τρόπο που θέλω...

​

Το "You've Got Me Floatin'", ξεκινά τη δεύτερη πλευρά, με κιθάρα και ωραίο ρυθμό. Ο Jimi τραγουδά όμορφα το στίχο και στο ρεφρέν, οι Noel και Mitch τον σιγοντάρουν. Και φτάνει η στιγμή του "Castles Made of Sand" με την αντίστροφα παιγμένη προ-ηχογραφημένη κιθάρα της εισαγωγής, που θυμίζει κάπως το "Little Wing". Καθώς η μπάντα μπαίνει στον πρώτο στίχο, μια βαριά μπασογραμμή ντουμπλάρει την απαλή κιθάρα του Jimi. Οι στίχοι είναι για πολλούς αυτοβιογραφικοί και αφορούν τα όνειρα που χτίστηκαν και καταστράφηκαν. Το σόλο κιθάρας είναι πολύ καλό, αλλά και πάλι σύντομο...

Ένας μικρός γενναίος ινδιάνος πριν τα δέκα του,
έπαιζε παιχνίδια πολέμου στα δάση με τους φίλους του,
και έχτισε ένα όνειρο ότι όταν μεγαλώσει,
θα ήταν ένας ατρόμητος ινδιάνος Αρχηγός.

Πολλά φεγγάρια πέρασαν και το όνειρο μεγάλωσε, μέχρι αύριο
Θα τραγουδήσει το πρώτο τραγούδι του πολέμου,
Και θα αγωνιστεί στην πρώτη μάχη του, αλλά κάτι πήγε στραβά,
Ξαφνική επίθεση τον σκότωσε στον ύπνο του εκείνο το βράδυ

Και έτσι τα κάστρα από άμμο, λιώνουν στη θάλασσα τελικά.
...​

Η σειρά του Noel να τραγουδήσει τη σύνθεσή του, "She's So Fine", το μοναδικό κομμάτι που δεν υπογράφει ο Jimi, το οποίο όμως είναι αρκετά καλό και με περισσότερο αγγλικό ήχο. Ξεκινά με τα τύμπανα του Mitch, ακολουθεί το μπάσο του Noel και αμέσως μετά η κιθάρα του Jimi. Ακολουθεί το όμορφο "One Rainy Day Wish", με την απαλή και αργή εισαγωγή της κιθάρας, καθώς ο Mitch κτυπά το πιατίνι του. Μετά ο Jimi αρχίζει να τραγουδά μια πολύ ωραία μελωδία. Στο ρεφρέν, η ωραία κιθάρα υποστηρίζεται από το μπάσο και τα τύμπανα και το κομμάτι επιστρέφει στο ρυθμό με το Jimi να συνεχίζει να τραγουδά, πάνω από την κιθάρα του. Ο φάνκι ρυθμός στο "Little Miss Lover", ξεκινά με τα ντραμς και τα άλλα όργανα ακολουθούν. Ακόμη και η φωνή του Jimi είναι φάνκι και συμπληρώνει με ένα ωραίο σόλο. Ο Noel, έχει εδώ μια από τις καλύτερες στιγμές του.

​

Με θυμό χαμογελάει, πανύψηλος στην γυαλιστερή μεταλλική μωβ πανοπλία,
Η βασίλισσα με ζήλια, φθονεί, περιμένει πίσω του,
Το φλογερό πράσινο φόρεμά της μορφάζει το χορταριασμένο έδαφος,
μπλε είναι τα ζωοποιά νερά...
τυρκουάζ... κόκκινο... πορτοκαλί... κίτρινο...

Και όλα αυτά τα συναισθήματά μου με συγκρατούν,
να δώσω τη ζωή μου σε ένα ουράνιο τόξο, σαν εσένα
Αλλά είμαι, ναι, είμαι τολμηρός σαν την αγάπη...​

Οργισμένος ο Jimi, ξεκινά το τελευταίο κομμάτι "Bold as Love". Οι στίχοι είναι για τα συναισθήματα και για τα χρώματα, που σχετίζονται μ' αυτά... Η κιθάρα είναι απαλή, αλλά καθώς το τραγούδι μπαίνει στο ρεφρέν, σκληραίνει, αλλά σύντομα επιστρέψει στο αρχικό τέμπο. Ο Jimi τραγουδάει εκπληκτικά και προσθέτει ένα εξαιρετικό σόλο κιθάρας στο τραγούδι. Τα πάντα είναι τέλεια, οι στίχοι, η ερμηνεία, τα όργανα. Ένα εξαιρετικό τελείωμα για ένα εκπληκτικό άλμπουμ.

Όσοι το γνωρίζετε, ξαναθυμηθείτε το, οι υπόλοιποι ανακαλύψτε το.
Τίποτα μετά δεν θα είναι το ίδιο...

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia, rollingstone.com, sputnikmusic.com)

​

 

[grio]

AXIS: BOLD AS LOVE CD/DVD DELUXE & VINYL EDITIONS

- The Jimi Hendrix Experience · Bold As Love (Behind The Scenes) -

- The Jimi Hendrix Experience · Little Wing (Behind The Scenes) -

 

[Nikos F]

ευχαριστουμε γρηγορη για την εξαιρετη παρουσιαση :grinning-smiley-043

 

[grio]

Νίκο μου σ' ευχαριστώ. Το ολοκλήρωσα μόλις τώρα και πιθανότατα να προσθέσω μελλοντικά και άλλα κείμενα, φωτογραφίες, πόστερς, βίντεο...

Θα μου επιτρέψετε, όμως, να διατυπώσω μια σκέψη μου.
Είναι τόσοι λίγοι τελικά, αυτοί, στους οποίους απευθύνονται όλα αυτά, που από τη μια προκαλείται μια ελαφριά απογοήτευση, αλλά από την άλλη ενισχύεται η άποψη ότι εάν τύγχαναν γενικότερης αποδοχής δεν θα αφορούσαν το ροκ! Άλλωστε η γενιά μου "ισοπεδώθηκε" όταν έκανε μόδα τον αντικομφορμισμό της. Το τζιν, το μίνι, τα μαλλιά, τη "ροκ" συμπεριφορά, την εξεγερσιακή και επαναστατική φρασεολογία...

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Κάστρα από άμμο...

Νίκο μου σ' ευχαριστώ. Το ολοκλήρωσα μόλις τώρα και πιθανότατα να προσθέσω μελλοντικά και άλλα κείμενα, φωτογραφίες, πόστερς, βίντεο...

Θα μου επιτρέψετε, όμως, να διατυπώσω μια σκέψη μου.
Είναι τόσοι λίγοι τελικά, αυτοί, στους οποίους απευθύνονται όλα αυτά, που από τη μια προκαλείται μια ελαφριά απογοήτευση, αλλά από την άλλη ενισχύεται η άποψη ότι εάν τύγχαναν γενικότερης αποδοχής δεν θα αφορούσαν το ροκ! Άλλωστε η γενιά μου "ισοπεδώθηκε" όταν έκανε μόδα τον αντικομφορμισμό της. Το τζιν, το μίνι, τα μαλλιά, τη "ροκ" συμπεριφορά, την εξεγερσιακή και επαναστατική φρασεολογία...

Φιλαρακι συνεχισε να μας βομβαρδιζεις με κειμενα.Απο τις λιγες απολαυσεις....:grinning-smiley-043

 

[Haagenti]

Γρηγόρη δεν χρειάζεται να απαγοητεύεσαι για τίποτα...Σαν κοινωνία έχουμε περάσει προ πολλού σε μια άλλη διάσταση,όπου βασιλεύει ο ατομικισμός και η παντογνωμοσύνη...
Με άλλα λόγια η αλληλεγγύη άργησε μια μέρα για να παραφράσω λίγο τον τίτλο του γνωστού βιβλίου...
Δεν χρειάζεται να απολογείσαι επειδή χτίζεις τα δικά σου κάστρα πάνω στην άμμο...Όλοι ξέρουμε πως η παλίρροια είναι ικανή να τα γκρεμίσει στο λεπτό...
Η ουσία της ζωής όμως βρίσκεται στην δημιουργία..Συνέχισε να δημιουργείς και να χτίζεις τα ''παλάτια'' σου...Έστω και στην άμμο..

 

[supersonic]

Νίκο μου σ' ευχαριστώ. Το ολοκλήρωσα μόλις τώρα και πιθανότατα να προσθέσω μελλοντικά και άλλα κείμενα, φωτογραφίες, πόστερς, βίντεο...

Θα μου επιτρέψετε, όμως, να διατυπώσω μια σκέψη μου.
Είναι τόσοι λίγοι τελικά, αυτοί, στους οποίους απευθύνονται όλα αυτά, που από τη μια προκαλείται μια ελαφριά απογοήτευση, αλλά από την άλλη ενισχύεται η άποψη ότι εάν τύγχαναν γενικότερης αποδοχής δεν θα αφορούσαν το ροκ! Άλλωστε η γενιά μου "ισοπεδώθηκε" όταν έκανε μόδα τον αντικομφορμισμό της. Το τζιν, το μίνι, τα μαλλιά, τη "ροκ" συμπεριφορά, την εξεγερσιακή και επαναστατική φρασεολογία...

γιατί, δεν κατάλαβα...
θες να τα γράφεις για πολλούς?
(εγώ νόμιζα ότι τα έγραφες για μάς...) -bye-

btw
άκουσα τον δίσκο αργά, γυρω στο 1973...
Οι δίσκοι του Hendrix δεν είχαν πολυκυκλοφορήσει.
Σε κάποια εκπομπή του Πετρίδη, είμασταν με έναν κολλητό και έβαλε μια ερώτηση διαγωνισμό.... Ήξερα την απάντηση, ο φίλος μου φαγώθηκε να τηλεφωνήσει, λίγο κωλοφαρδία, κερδίσαμε. "Θα σας στείλω ένα δίσκο".
Μετά από μια εβδομάδα ήρθε.
δυό χαρτόνια περιτυλίγματος κολλημένα με σελλοτέιπ.
Και μέσα ο Hendrix. "Promotional copy - not for sale".
Σκασίλα μας.
Τον ρουφήξαμε.
Ήταν τόσο απόμακρος, άπιαστος αλλά ταυτόχρονα γνώριμος.
Η ηχογράφηση διεκδικούσε το βραβείο "η πιό μάπα ηχογράφηση του πλανήτη". Ενα όργανο εδώ, τέρμα δεξιά, 11 στα αριστερά, μια φωνή στη μέση. Στο ρεφραίν μπορεί και να άλλαζε η κατάσταση άρδην. Αν όντως βιάστηκαν να ξαναμιξάρουν σε λίγες ώρες, πρέπει να κατάπιαν και ό,τι ποτά ή χάπια βρήκαν μπροστά τους για να τους φύγει το άγχος.
Και φυσικά πάντα έμενες με την εντύπωση ότι ο Hendrix έπαιζε μόνος του και οι άλλοι δυό μπαλαντέρ στην κοσμάρα τους.
Πως γινόταν και έβγαινε κάτι στο τέλος, δεν το κατάλαβα ποτέ.
Σήμερα μπορώ να ακούσω δυό τρία λεπτά, σε αποσπάσματα.
Τότε....

 

[Δημοκηδής]

γμτ, το μόνον πράγμα που κέρδισα σε μουσική εκπομπή ήταν ένας φούρνος μικροκυμάτων, όταν πρωτο-εξέπεμψαν ο 9.84 και οι λοιποί ...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Γρηγόρη, λίγοι και καλοί που λέει και ο άλλος ο κοσμικός, ο Λύμπες ... μάλιστα, αυτός όταν και αν μαζευθούν πολλοί, παίρνει το κουβαδάκι του για αλλού ...

 

[supersonic]

Τι έχει μεγαλύτερη χρηστικη αξια?
Ενας Χεντριξ στα 16 ή ενας φούρνος στα 36?

 

[Δημοκηδής]

το 1986 (τότε ήταν, γιατί θυμάμαι κάποια περιστατικά) ήμουν μόνον 23 βρε ... και προτιμούσα τους δίσκους ... άσε που η μάνα μου, επηρεασμένη από τα της εποχής, νόμιζε ότι είναι μηχάνημα του διαόλου και δεν το χρησιμοποίησε ...

 

[Cicadelic Ranger]

Θα μου επιτρέψετε, όμως, να διατυπώσω μια σκέψη μου.
Είναι τόσοι λίγοι τελικά, αυτοί, στους οποίους απευθύνονται όλα αυτά, που από τη μια προκαλείται μια ελαφριά απογοήτευση, αλλά από την άλλη ενισχύεται η άποψη ότι εάν τύγχαναν γενικότερης αποδοχής δεν θα αφορούσαν το ροκ! Άλλωστε η γενιά μου "ισοπεδώθηκε" όταν έκανε μόδα τον αντικομφορμισμό της. Το τζιν, το μίνι, τα μαλλιά, τη "ροκ" συμπεριφορά, την εξεγερσιακή και επαναστατική φρασεολογία...

GG Grio, αυτο που κάνεις είναι προσφορά ακόμα κι αν πρόκειται για λίγους, για αυτους που ξέρουν είναι μία ευχαρίστηση για αυτους που δε ξέρουν ακόμα αμα πέσουν πανω, είναι μία ανακάλυψη...
Και οσο για τις γενιές, όλες ισοπεδώνονται, όσο το ισοππέδωμα δεν είναι ολοκληρωτικό υπάρχει πάντα ελπίδα.
Να σαι καλά και πάντα τέτοια.
Εξαιρετικη παρουσίαση όπως πάντα.

 

[Stellios papa]

φιλε Γρηγορη εισαι τυχερος που σε ακολουθουν λιγοι
αλοιμονο αυτα που γραφεις δεν ειναι για πολλους
εμεις ημαστε εδω και σ αγαπαμε
Ναι πολυ αργα τον πηραμε τον δισκο
και κυριολεκτικα τον ειχαμε λιωσει τοτε
αλλα ποτε δεν μ αγγιξε η οργη του Χεντριξ την εβρισκα επιφανειακη
προτιμουσα και τοτε και τωρα την υποβοσκουσα εσωτερικη οργη
που δεν εβγαινε παντα στην επιφανεια
φιλακια

 

[pelopis85]

Μην ανησυχείτε, διαβαζουν και νεότεροι ασχετα αν δε μιλανε...

 

[grio]

Εγώ είμαι ικανοποιημένος, αν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, προκαλώ τα σχόλιά σας.
Η "πορεία" έχει ενδιαφέρον, όταν παύει να είναι μοναχική, τα όνειρα ενώνουν και οι ψυχές ανταμώνουν...
Σας ευχαριστώ!
:ernaehrung004:

 

[Cicadelic Ranger]

Φαντασου
Χαριν σε σένα κάπου εδώ σε μια συζήτηση έμαθα τους Frumious Bandersnatch !
Τωρα στην ηλικία μου εν έτη 2015...

 

[Γιώργος Κουν.]

Greg, εδώ είμαστε!:ears: Και συμμεριζόμαστε (κυρίως) :grinning-smiley-043

Ο υπέρηχας έχει δίκιο με τις παραγωγές. Ότι Ηendrix είχα...

Τώρα, ψοφάω για remasterιες και outtakes!

Κάποια στιγμή θα με φτιάξεις!!

 

[Haagenti]

Δεν είναι ο Τζιμαρας για remasters...Το παίξιμό του ήταν της αλάνας και όχι του σαλονιού..