-Sleepy Sun-Fever (2010/ATP Recordings)-
Αφορμή γι' αυτήν την παρουσίαση,στάθηκε η πανέμορφη αναδρομή του φίλου Γρήγορη,στις ρομαντικές στιγμές που έζησαν κάποτε οι νότες,στοιβαγμένες στο καλαίσθητο χρονοντούλαπο,που πολλοί αγάπησαν σε υπερθετικό βαθμό,γεγονός που σημάδεψε την μετέπειτα πορεία τους στον μουσικό χωροχρόνο.
Κι όμως..
Τα λουλούδια δεν μαράθηκαν...Νέες φύτρες στήριξαν τα αμέτρητα κοτσάνια που ξεπήδησαν από το θαύμα της φωτοσύνθεσης,κάνοντας παράλληλα δύσκολη την ζωή όσων ονειρεύτηκαν πως θα αφανίσουν την χαρά της ζωής από την μετριότητα της καθημερινοτητας τους..
Οι Sleepy Sun ξεχειλίζουν από ταλέντο..
Μοιάζουν με καλοσχηματισμένα έμβρυα και ξεπήδησαν από τον τόπο που κάποτε ξέβραζε τις φωτεινές ηλιαχτίδες,το San Francisco,έναν ευλογημένο τόπο,του οποίου το σήμα κατατεθέν ήταν για πολλές δεκαετίες οι φυλακές υψίστης ασφαλείας,το Alcatraz.
Το 1963 οι συγκεκριμένες φυλακές έβαλαν λουκέτο,και λίγο αργότερα ξεπήδησε το ψυχεδελικό κίνημα το οποίο για αρκετά χρόνια έδειχνε ικανό να παρασύρει τα πάντα στον διάβα του.
Άπειρα φεστιβάλ ξεπήδησαν απο το πουθενά και δημιούργησαν μια νέα στάση ζωής,μια στάση που απείχε έτη φωτός από την νοοτροπία των μικροαστών,οι οποίοι ήταν ποτισμένοι μέχρι το κόκκαλο με την αέναη πολεμοχαρή διάθεση του κέρβερου που λεγόταν Αμερικάνικο κράτος.
Δεν θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες επειδή δεν θέλω να μπω στα χωράφια του Γρηγορη,του Λυμπε,του supersonic και άλλων.
Αυτοι τα γνωρίζουν πολύ καλύτερα.
Θα μανουριασω λίγο (με την καλή έννοια πάντα) γιατί δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμε σε όλα...Θα διαφωνήσω καταρχήν ετεροχρονισμένα με τον υπερηχα ο οποίος υποστηρίζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ότι η μουσική σταμάτησε στα μέσα των '70's..Δεν ισχύει κάτι τέτοιο αγαπητέ supersonic με όλο το σεβασμό.Ο καθένας μας εντυπωσιάζεται καταρχήν με τα πρώτα του ακούσματα και αν έχει την διάθεση να εντρυφήσει παραπέρα,είναι κάτι που μόνο σε καλό μπορεί να του βγει μακροπρόθεσμα.
Αποφεύγει έντεχνα τον κορεσμό και παράλληλα γνωρίζει νεες μουσικές (και μουσικούς),που θα τον ωθήσουν σε αναζωπύρωση των ακουστικών επιθυμιών.
Επειδή η μουσική είναι κυρίως η επιθυμία για την γνωριμια με το άγνωστο. Όταν δε βαδίζει κάποιος στο άγνωστο έχοντας στα χέρια έναν μπούσουλα με τα απαραίτητα,τότε κάνει πιο εύκολο το ταξίδι και χαίρεται το τοπίο με μεγαλύτερη ξεγνοιασιά...(Τι να πούμε και εμείς που έχουμε τόσα τοπία που μας προσπέρασαν και πρέπει να τα διαβούμε αν δεν θέλουμε να φαντάζουμε σαν καλαμιές καταμεσής του κάμπου).
Άσχετα όλα τα παραπάνω με το θέμα της παρουσίασης που είναι ο πυρετός που βίωσαν τα κούτελα των Sleepy Sun,αλλά όχι εκτός πραγματικοτητας και αυτό γιατι καθε αναβίωση περνά τα πάντα μέσα από το φίλτρο της αγάπης για το αντικείμενο του πόθου,το οποίο στην περίπτωσή μας δεν είναι άλλο από την αγάπη και την απόλυτη κατανόηση της νοοτροπίας των παιδιών των λουλουδιων..
Χωρίς τα παιδιά με τα λουλούδια στα μαλλιά,δεν θα υπήρχαμε όλοι εμείς με τις εξασθενημένες φύτρες,που εφευρίσκουμε πρωτομαγιάτικες πατέντες έτσι ώστε να κοτσάρουμε κι εμείς λίγα λουλούδια στα ανύπαρκτα πλέον μαλλιά.
Υ.Γ. Η κανονική παρουσίαση στο επόμενο τεύχος.. :flipout:
Για την ώρα μια κατάθεση ψυχής του Lorca...
''Είμαι επαναστάτης...Γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης.
Γιατί θέλουμε το καθημερινό ψωμι μας,ανθό του σκλήθρου και διαρκή συγκομιδή από τρυφερότητα,γιατί θέλουμε να εκπληρωθεί η θέληση της Γης που δίνει τους καρπούς της για όλους.''
-Το παραπάνω θα μπορούσε να είναι μια ολόκληρη παρουσίαση για τις μουσικές που παίζουν οι Sleepy Sun.
Αφορμή γι' αυτήν την παρουσίαση,στάθηκε η πανέμορφη αναδρομή του φίλου Γρήγορη,στις ρομαντικές στιγμές που έζησαν κάποτε οι νότες,στοιβαγμένες στο καλαίσθητο χρονοντούλαπο,που πολλοί αγάπησαν σε υπερθετικό βαθμό,γεγονός που σημάδεψε την μετέπειτα πορεία τους στον μουσικό χωροχρόνο.
Κι όμως..
Τα λουλούδια δεν μαράθηκαν...Νέες φύτρες στήριξαν τα αμέτρητα κοτσάνια που ξεπήδησαν από το θαύμα της φωτοσύνθεσης,κάνοντας παράλληλα δύσκολη την ζωή όσων ονειρεύτηκαν πως θα αφανίσουν την χαρά της ζωής από την μετριότητα της καθημερινοτητας τους..
Οι Sleepy Sun ξεχειλίζουν από ταλέντο..
Μοιάζουν με καλοσχηματισμένα έμβρυα και ξεπήδησαν από τον τόπο που κάποτε ξέβραζε τις φωτεινές ηλιαχτίδες,το San Francisco,έναν ευλογημένο τόπο,του οποίου το σήμα κατατεθέν ήταν για πολλές δεκαετίες οι φυλακές υψίστης ασφαλείας,το Alcatraz.
Το 1963 οι συγκεκριμένες φυλακές έβαλαν λουκέτο,και λίγο αργότερα ξεπήδησε το ψυχεδελικό κίνημα το οποίο για αρκετά χρόνια έδειχνε ικανό να παρασύρει τα πάντα στον διάβα του.
Άπειρα φεστιβάλ ξεπήδησαν απο το πουθενά και δημιούργησαν μια νέα στάση ζωής,μια στάση που απείχε έτη φωτός από την νοοτροπία των μικροαστών,οι οποίοι ήταν ποτισμένοι μέχρι το κόκκαλο με την αέναη πολεμοχαρή διάθεση του κέρβερου που λεγόταν Αμερικάνικο κράτος.
Δεν θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες επειδή δεν θέλω να μπω στα χωράφια του Γρηγορη,του Λυμπε,του supersonic και άλλων.
Αυτοι τα γνωρίζουν πολύ καλύτερα.
Θα μανουριασω λίγο (με την καλή έννοια πάντα) γιατί δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμε σε όλα...Θα διαφωνήσω καταρχήν ετεροχρονισμένα με τον υπερηχα ο οποίος υποστηρίζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ότι η μουσική σταμάτησε στα μέσα των '70's..Δεν ισχύει κάτι τέτοιο αγαπητέ supersonic με όλο το σεβασμό.Ο καθένας μας εντυπωσιάζεται καταρχήν με τα πρώτα του ακούσματα και αν έχει την διάθεση να εντρυφήσει παραπέρα,είναι κάτι που μόνο σε καλό μπορεί να του βγει μακροπρόθεσμα.
Αποφεύγει έντεχνα τον κορεσμό και παράλληλα γνωρίζει νεες μουσικές (και μουσικούς),που θα τον ωθήσουν σε αναζωπύρωση των ακουστικών επιθυμιών.
Επειδή η μουσική είναι κυρίως η επιθυμία για την γνωριμια με το άγνωστο. Όταν δε βαδίζει κάποιος στο άγνωστο έχοντας στα χέρια έναν μπούσουλα με τα απαραίτητα,τότε κάνει πιο εύκολο το ταξίδι και χαίρεται το τοπίο με μεγαλύτερη ξεγνοιασιά...(Τι να πούμε και εμείς που έχουμε τόσα τοπία που μας προσπέρασαν και πρέπει να τα διαβούμε αν δεν θέλουμε να φαντάζουμε σαν καλαμιές καταμεσής του κάμπου).
Άσχετα όλα τα παραπάνω με το θέμα της παρουσίασης που είναι ο πυρετός που βίωσαν τα κούτελα των Sleepy Sun,αλλά όχι εκτός πραγματικοτητας και αυτό γιατι καθε αναβίωση περνά τα πάντα μέσα από το φίλτρο της αγάπης για το αντικείμενο του πόθου,το οποίο στην περίπτωσή μας δεν είναι άλλο από την αγάπη και την απόλυτη κατανόηση της νοοτροπίας των παιδιών των λουλουδιων..
Χωρίς τα παιδιά με τα λουλούδια στα μαλλιά,δεν θα υπήρχαμε όλοι εμείς με τις εξασθενημένες φύτρες,που εφευρίσκουμε πρωτομαγιάτικες πατέντες έτσι ώστε να κοτσάρουμε κι εμείς λίγα λουλούδια στα ανύπαρκτα πλέον μαλλιά.
Υ.Γ. Η κανονική παρουσίαση στο επόμενο τεύχος.. :flipout:
Για την ώρα μια κατάθεση ψυχής του Lorca...
''Είμαι επαναστάτης...Γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης.
Γιατί θέλουμε το καθημερινό ψωμι μας,ανθό του σκλήθρου και διαρκή συγκομιδή από τρυφερότητα,γιατί θέλουμε να εκπληρωθεί η θέληση της Γης που δίνει τους καρπούς της για όλους.''
-Το παραπάνω θα μπορούσε να είναι μια ολόκληρη παρουσίαση για τις μουσικές που παίζουν οι Sleepy Sun.
Last edited by a moderator:
