- 17 June 2006
- 49,351
Τον Γενάρη του 1973 είχε σχεδόν ολοκληρωθεί ένας από τους ιστορικότερους δίσκους της σύγχρονης μοντέρνας μουσικής.
Εμενε μόνο να συμπληρωθούν τα φωνητικά σε ένα κομμάτι που είχε συνθέσει ο πιανίστας του συγκροτήματος.
Υπήρχαν μόνο ακκόρντα και όλο το συνοδευτικό σύνολο από μπάσο, τύμπανα, κιθάρες και συνθεσαιζερ αλλά καθόλου θέμα ή μελωδία.
Ο μηχανικός ήχου του συγκροτήματος πρότεινε μια τραγουδίστρια που θα μπορούσε να προσθέσει φωνητικά. Μιά φτασμένη "συμβασιούχα" τραγουδίστρια που τραγουδούσε 10άδες αντίγραφα επιτυχιών στους πολύ συνηθισμένους εκείνη την εποχή ΗΟΤ HITS δίσκους, που περιείχαν 12 μεγάλες επιτυχίες τραγουδισμένες σχεδόν ίδια από αγνώστους.
Το τηλέφωνο έπεσε, η κοπέλα δεν μπορούσε.
Στο δεύτερο τηλεφώνημα τα ίδια...
Στο τρίτο βλέποντας ότι η πίεση ήταν έντονη δέχτηκε για το μόνο της ελευθερο κενό, μιά Κυριακή βράδυ.
Πηγαίνοντας στα στούντιο της ΕΜΙ χαιρέτησε τα μέλη του συγκροτήματος που τότε τους γνώριζε από κοντά για πρώτη φορά.
Ο κιθαρίστας της εξήγησε οτι είχαν ένα κομμάτι, που τα είχε όλα εκτός μελωδία.
"Να το ακούσω και βλέπουμε..."
Βάζει τα ακουστικά κλείνεται μέσα και προσπαθεί αρχικά με μερικές αυτοσχεδιαζόμενες φράσεις.... oh baby...σε σουλ στυλ...
"Δεν θέλουμε κάτι τέτοιο...Είχαμε τραγουδίστρια για τέτοια..."
Μετα από λίγη σκέψη και έχοντας ακούσει το κομματι δυό τρεις φορές η κοπέλα αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τη φωνή της σαν μουσικό όργανο και φωνάζει στον μηχανικό: "ξεκίνα την ηχογράφηση..!"
Κλείνει τα μάτια και το βγάζει μονοκοπανιά...
Λαχανιασμένη και ιδρωμένη από την προσπάθεια ακούει από το control room: "μπορείς να το ξανακάνεις με περισσότερο συναίσθημα?"
Ενα σύντομο διάλειμμα, μια μπύρα και..."ΟΚ πάμε ξανά...."
Στο τέλος της δεύτερης με τον ιδρώτα να ρέει ποτάμι και σχεδόν εξαντλημένη από την προσπάθεια, τα μέλη του συγκροτήματος παρακαλούν για μιά τρίτη δοκιμή....
Ξεκινάει η τρίτη και κάπου στη μέση βγάζει τα ακουστικά: "παίδες, αυτό ήταν. Συγνώμη δεν μπορώ κάτι παραπάνω ή διαφορετικό". Σχεδόν ένοιωθε και ντροπή. Ήξερε από την μέχρι τότε καριέρα της ότι έβγαζε τον καλύτερο εαυτό της με την πρώτη προσπάθεια...
"Εντάξει, θα δουλέψουμε με ό,τι γράψαμε μέχρι εδώ"
Με 30 λίρες στην τσέπη (γύρω στις 350 σημερινές) φεύγει, προσπαθώντας να ξεχάσει το γεγονός....
Τρεις μήνες μετά βλέπει στη βιτρίνα του δισκάδικου τον δίσκο...."Λες να είναι αυτός?"
Μπαίνει μέσα, ανοίγει το άλμπουμ να διαβάσει τις σημειώσεις...
Ούτε καν ήξερε πως το λέγανε το κομμάτι... Στο στούντιο το λέγανε "ανώνυμο αυτοσχεδιασμό"....
Και να!
δίπλα σε έναν παράξενο τίτλο το όνομά της....
Γυρνάει σπίτι με το δίσκο, τον ακούει μιά φορά..."καλός δίσκος" και τον βαζει στο ράφι :
"άλλο ένα μεροκάματο αποτυπώθηκε σε βινύλιο" !
Ενα δυό μήνες μετά στην ΕΜΙ ο μηχανικός την βρίσκει στο διάδρομο :
"Ξέρεις ο δίσκος πάει πολύ καλά, ιδίως στην Αμερική..."
"Ποιός δίσκος?"
"Εκείνος που έκανες φωνητικά...."
"Α, ναι? Ωραία !"
Ο δίσκος πήγε καλά....
λίγο παραπάνω μάλιστα..... : πάνω από 700 εβδομάδες στα τσαρτς και πάνω από 50 εκατομμύρια αντίτυπα....
Και το κομμάτι με τα φωνητικά γράφτηκε στην ιστορία σαν ένα από τα πιό χαρακτηριστικά και του δίσκου αλλά και της καριέρας του συγκροτήματος....
Το δε κομμάτι, ήταν από τα πιό δύσκολα για να τραγουδηθεί ακόμα και από επαγγελματίες τραγουδίστριες.
Στις ζωντανές εμφανίσεις το τραγουδούσαν τρεις τραγουδίστριες που το χώριζαν σε επι μέρους κομμάτια γιατί αλλιώς ...δεν έβγαινε..
Για χρόνια η άσημη τραγουδίστρια διαφημιστικών και αντιγράφων δεχόταν πιέσεις από φίλους και γνωστούς:
"πρέπει να διεκδικήσεις κάτι, ΕΣΥ είσαι αυτό το κομμάτι:"
Αυτή αρνούνταν: "Εχω σταθερή δουλειά και καριέρα, έστω και άσημη. Δεν είναι σωστό...Αλλωστε ένας τέτοιος δικαστικός αγώνας θέλει χρήματα"
Τα χρόνια πέρασαν και το 2004, όταν πια βγήκε στη σύνταξη έκανε αγωγή ζητώντας τα αυτονόητα: συνθετικά δικαιώματα στο κομμάτι μαζί με τον πιανίστα και οργανίστα.
Ενα χρόνο μετά το συγκρότημα συμβιβάστηκε εξωδικαστικά και μετά το 2005 το όνομα της τραγουδίστριας εμφανίζεται κανονικά ως συνθέτης.
Στην πολύ μεγάλη μουσική της σταδιοδρομία δίπλα σε άσημα ονόματα και τίτλους, συνεργάστηκε επίσης με τους : Tangerine dream, Kevin Ayers, Olivia Newton John, Alan Parson's project, Gary Brooker, Meatloaf, Culture Club, Donna Summer.
Εμενε μόνο να συμπληρωθούν τα φωνητικά σε ένα κομμάτι που είχε συνθέσει ο πιανίστας του συγκροτήματος.
Υπήρχαν μόνο ακκόρντα και όλο το συνοδευτικό σύνολο από μπάσο, τύμπανα, κιθάρες και συνθεσαιζερ αλλά καθόλου θέμα ή μελωδία.
Ο μηχανικός ήχου του συγκροτήματος πρότεινε μια τραγουδίστρια που θα μπορούσε να προσθέσει φωνητικά. Μιά φτασμένη "συμβασιούχα" τραγουδίστρια που τραγουδούσε 10άδες αντίγραφα επιτυχιών στους πολύ συνηθισμένους εκείνη την εποχή ΗΟΤ HITS δίσκους, που περιείχαν 12 μεγάλες επιτυχίες τραγουδισμένες σχεδόν ίδια από αγνώστους.
Το τηλέφωνο έπεσε, η κοπέλα δεν μπορούσε.
Στο δεύτερο τηλεφώνημα τα ίδια...
Στο τρίτο βλέποντας ότι η πίεση ήταν έντονη δέχτηκε για το μόνο της ελευθερο κενό, μιά Κυριακή βράδυ.
Πηγαίνοντας στα στούντιο της ΕΜΙ χαιρέτησε τα μέλη του συγκροτήματος που τότε τους γνώριζε από κοντά για πρώτη φορά.
Ο κιθαρίστας της εξήγησε οτι είχαν ένα κομμάτι, που τα είχε όλα εκτός μελωδία.
"Να το ακούσω και βλέπουμε..."
Βάζει τα ακουστικά κλείνεται μέσα και προσπαθεί αρχικά με μερικές αυτοσχεδιαζόμενες φράσεις.... oh baby...σε σουλ στυλ...
"Δεν θέλουμε κάτι τέτοιο...Είχαμε τραγουδίστρια για τέτοια..."
Μετα από λίγη σκέψη και έχοντας ακούσει το κομματι δυό τρεις φορές η κοπέλα αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τη φωνή της σαν μουσικό όργανο και φωνάζει στον μηχανικό: "ξεκίνα την ηχογράφηση..!"
Κλείνει τα μάτια και το βγάζει μονοκοπανιά...
Λαχανιασμένη και ιδρωμένη από την προσπάθεια ακούει από το control room: "μπορείς να το ξανακάνεις με περισσότερο συναίσθημα?"
Ενα σύντομο διάλειμμα, μια μπύρα και..."ΟΚ πάμε ξανά...."
Στο τέλος της δεύτερης με τον ιδρώτα να ρέει ποτάμι και σχεδόν εξαντλημένη από την προσπάθεια, τα μέλη του συγκροτήματος παρακαλούν για μιά τρίτη δοκιμή....
Ξεκινάει η τρίτη και κάπου στη μέση βγάζει τα ακουστικά: "παίδες, αυτό ήταν. Συγνώμη δεν μπορώ κάτι παραπάνω ή διαφορετικό". Σχεδόν ένοιωθε και ντροπή. Ήξερε από την μέχρι τότε καριέρα της ότι έβγαζε τον καλύτερο εαυτό της με την πρώτη προσπάθεια...
"Εντάξει, θα δουλέψουμε με ό,τι γράψαμε μέχρι εδώ"
Με 30 λίρες στην τσέπη (γύρω στις 350 σημερινές) φεύγει, προσπαθώντας να ξεχάσει το γεγονός....
Τρεις μήνες μετά βλέπει στη βιτρίνα του δισκάδικου τον δίσκο...."Λες να είναι αυτός?"
Μπαίνει μέσα, ανοίγει το άλμπουμ να διαβάσει τις σημειώσεις...
Ούτε καν ήξερε πως το λέγανε το κομμάτι... Στο στούντιο το λέγανε "ανώνυμο αυτοσχεδιασμό"....
Και να!
δίπλα σε έναν παράξενο τίτλο το όνομά της....
Γυρνάει σπίτι με το δίσκο, τον ακούει μιά φορά..."καλός δίσκος" και τον βαζει στο ράφι :
"άλλο ένα μεροκάματο αποτυπώθηκε σε βινύλιο" !
Ενα δυό μήνες μετά στην ΕΜΙ ο μηχανικός την βρίσκει στο διάδρομο :
"Ξέρεις ο δίσκος πάει πολύ καλά, ιδίως στην Αμερική..."
"Ποιός δίσκος?"
"Εκείνος που έκανες φωνητικά...."
"Α, ναι? Ωραία !"
Ο δίσκος πήγε καλά....
λίγο παραπάνω μάλιστα..... : πάνω από 700 εβδομάδες στα τσαρτς και πάνω από 50 εκατομμύρια αντίτυπα....
Και το κομμάτι με τα φωνητικά γράφτηκε στην ιστορία σαν ένα από τα πιό χαρακτηριστικά και του δίσκου αλλά και της καριέρας του συγκροτήματος....
Το δε κομμάτι, ήταν από τα πιό δύσκολα για να τραγουδηθεί ακόμα και από επαγγελματίες τραγουδίστριες.
Στις ζωντανές εμφανίσεις το τραγουδούσαν τρεις τραγουδίστριες που το χώριζαν σε επι μέρους κομμάτια γιατί αλλιώς ...δεν έβγαινε..
Για χρόνια η άσημη τραγουδίστρια διαφημιστικών και αντιγράφων δεχόταν πιέσεις από φίλους και γνωστούς:
"πρέπει να διεκδικήσεις κάτι, ΕΣΥ είσαι αυτό το κομμάτι:"
Αυτή αρνούνταν: "Εχω σταθερή δουλειά και καριέρα, έστω και άσημη. Δεν είναι σωστό...Αλλωστε ένας τέτοιος δικαστικός αγώνας θέλει χρήματα"
Τα χρόνια πέρασαν και το 2004, όταν πια βγήκε στη σύνταξη έκανε αγωγή ζητώντας τα αυτονόητα: συνθετικά δικαιώματα στο κομμάτι μαζί με τον πιανίστα και οργανίστα.
Ενα χρόνο μετά το συγκρότημα συμβιβάστηκε εξωδικαστικά και μετά το 2005 το όνομα της τραγουδίστριας εμφανίζεται κανονικά ως συνθέτης.
Στην πολύ μεγάλη μουσική της σταδιοδρομία δίπλα σε άσημα ονόματα και τίτλους, συνεργάστηκε επίσης με τους : Tangerine dream, Kevin Ayers, Olivia Newton John, Alan Parson's project, Gary Brooker, Meatloaf, Culture Club, Donna Summer.
Last edited:
