Η πραγματικότητα δεν εμπνέει... [Blues Image]

[grio]

Το 1978 είχαμε τελειώσει το εξατάξιο γυμνάσιο και φίλος και συμμαθητής αποφάσισε να μας αφήσει για την Αμερική, προς εξεύρεση καλύτερης τύχης. Βλέπεται πάντα οι ανήσυχοι και ανικανοποίητοι με την ελληνική πραγματικότητα και τις προοπτικές της, είχαν τάσεις φυγής προς άλλες "υποσχόμενες" χώρες... Η ουσία είναι ότι μοίρασε τη δισκοθήκη του και ο προς παρουσίαση δίσκος, υπήρχε μέσα σ' αυτήν. Εγώ καθάρισα με τους J. Geils Band που πάντα εποφθαλμιούσα και αυτό το δισκάκι κατέληξε σ' άλλο φίλο. Όπως, όμως, πιθανότατα έχω ξαναπεί η δισκοθήκη ήταν της παρέας, οπότε μικρό το κακό τότε. Βέβαια δεν ισχύει το ίδιο σήμερα, που μεγάλοι πια με οικογένειες, χωρίσαμε τις "ζωές" και τις δισκοθήκες...

​

Αρκετά, λοιπόν, με αυτά και να διευκρινίσω ότι θα μας απασχολήσουν οι Blues Image, που σχηματίστηκαν στην Τάμπα της Φλόριντα το 1966 από τον τραγουδιστή-κιθαρίστα Mike Pinera (1948), τον τραγουδιστή-ντράμερ Manuel "Manny" Bertematti, τον τραγουδιστή-περκασιονίστα Joe Lala (1947-2014), τον κιμπορντίστα Emilio Garcia και τον μπασίστα Malcolm Jones. Αργότερα εντάχθηκε και ο κιμπορντίστας Frank "Skip" Konte (1947), όταν ο Emilio Garcia εγκατέλειψε για να γίνει πιλότος. Τα πιο "γνωστά" μέλη, είναι ο Mike Pinera, που είναι ακόμα ενεργός (πέρασε και από τους Iron Butterfly) και ο Joe Lala, γνωστός για τη συνεργασία του με τους Crosby, Stills, Nash & Young, Manassas κ.α.

​

Οι Blues Image, που το όνομά τους ήταν φόρος τιμής στον Al Kooper και τους Blues Project, μετακόμισαν στο Μαϊάμι το 1968, όπου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο σχηματισμό του "Thee Image", του πιο καινοτόμου μουσικού χώρου στη Νότια Φλόριντα. Οι Blues Image έγιναν η "σπιτική" μπάντα του κλαμπ, στο οποίο εμφανίστηκαν γκρουπ όπως οι Cream, Grateful Dead και Blood, Sweat and Tears. Οι μουσικοί που το επισκέπτονταν εντυπωσιάστηκαν με τους Blues Image και τόσο ο Frank Zappa όσο και ο Eric Burdon τους πρότειναν να μετακινηθούν στη Νέα Υόρκη ή το Λος Άντζελες. Επειδή οι Zappa και Burdon είχαν την έδρα τους στο Λος Άντζελες, τελικά μετακόμισαν εκεί και υπέγραψαν με την Atco Records, κυκλοφορώντας το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ τους τον Φεβρουάριο του 1969.

Η μπάντα το 1967: Mike Pinera, από αριστερά, Frank Konte, Bobby Hofman, Joe Lala, Manny Bertematti και Malcolm Jones​

 

[grio]

Blues Image - Blues Image (Ιούλιος 1969, ATCO Records)

​

Τραγούδια: A1 Take Me To The Sunrise - 4:10, A2 Leaving My Troubles Behind - 3:45, A3 Outside Was Night - 3:44, A4 In Front Behind You - 3:10, A5 Lay Your Sweet Love On Me - 2:12, B1 (Do You Have) Somethin' To Say - 3:55, B2 Lazy Day Blues - 4:50, B3 Yesterday Could Be Today - 2:08, B4 Reality Does Not Inspire - 9:08
Μουσικοί: Mike Pinera (κιθάρα, κύρια φωνητικά: A1, A3-A5, B1-B4, υποστηρικτικά φωνητικά: A2), Skip Konte (πιάνο, όργανο, υποστηρικτικά φωνητικά: A3), Malcolm Jones (μπάσο), Manuel Bertematti (τύμπανα), Joe Lala (κρουστά, κύρια φωνητικά: A1, A2, υποστηρικτικά φωνητικά: A3, A5)
Σύνθεση, Ενορχήστρωση / Παραγωγή: Blues Image / Bill Halverson

Η ηχογράφηση έγινε στο Wally Heider's Studio III, Χόλιγουντ, Καλιφόρνια

​

«Όλοι δημιουργηθήκαμε κατ' εικόνα της ευτυχίας.
Όσοι δεν το γνωρίζουν αυτό πρέπει να είναι βαθύτατα λυπημένοι.
Αφιερώνουμε τη μουσική μας σε εκείνους που ζουν κατ' εικόνα του μπλουζ.»​

Οι Blues Image είναι μια πολύ δεμένη παρέα πέντε ατόμων, που ο καθένας συνεισφέρει διαφορετικές μουσικές ιδέες σε έναν ήχο που συνδυάζει την έντονη κουβανέζικη/λάτιν επίδραση με το ηλεκτρικό μπλουζ. Γι' αυτούς που θα ήθελαν ένα καλύτερο όρο, η μπάντα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν εκφραστής του "Ήχου της Τάμπα", της πόλης, όπου συναντήθηκαν και δημιουργήθηκαν. Σε αυτή την πρώτη τους κυκλοφορία στην ATCO τον Ιούλιο του 1969, αποκαλύπτουν τα συνθετικά, ενορχηστρωτικά και εκτελεστικά τους ταλέντα. Το άλμπουμ χρειάστηκε έξι μήνες να φτιαχτεί και σ' αυτό παίζουν παραδοσιακό μπλουζ, χαρντ ροκ, τζαζ και το δικό τους λάτιν ροκ.

Ο Konte, με το Hammond B3, καθορίζει τον ήχο του συγκροτήματος, περισσότερο ακόμα και από τον κιθαρίστα Mike Pinera ή τον περκασιονίστα Joe Lala, κάτι σπάνιο για γκρουπ τόσο επηρεασμένο από τα μπλουζ. Το λάτιν στοιχείο είναι διακριτικό, σίγουρα όμως εμφανές, όχι πάντως με το τρόπο που το έχουμε συνηθίζει σε γκρουπ σαν τους Santana, Malo, Azteca κλπ. Περισσότερο ένα ψυχεδελικό μπλουζ ροκ με άρωμα Καραϊβικής στο στακάτο ήχο κρουστών και το δαντελωτό όργανο.

Από τα ψυχεδελίζοντα, "In Front Behind You" και "Yesterday Could Be Today", στα μπλουζ "Leaving My Troubles Behind" και "Lazy Day Blues", και από την λάτιν αίσθηση και το τραγουδισμένο στα αγγλικά και ισπανικά "Outside Was Night" στα εξαιρετικά ροκ "Take Me To The Sunrise" και "(Do You Have) Somethin' To Say", η εναλλαγή κλίματος και διάθεσης είναι καθηλωτική και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Και φυσικά δεν λείπει το τζαμάρισμα, "Reality Does Not Inspire" διάρκειας λίγο παραπάνω από εννιά λεπτά, που κλείνει το άλμπουμ, δίνοντας χρόνο στην μπάντα να εξερευνήσει το κομμάτι και να το παίξει με διαφορετικούς τρόπους. Ο Joe και Mike ντουμπλάρουν τα φωνητικά τους στα τρία πρώτα και το τελευταίο κομμάτι της πρώτης πλευράς, ενώ ο Mike με αυτήν την αρρενωπή φωνή, αναλαμβάνει μόνος του τα υπόλοιπα. Γενικά, η ανάπτυξη των κομματιών είναι πολύ προσεγμένη με ωραίες εισαγωγές, τα όργανα σολάρουν άψογα και πάντα υπάρχει μελωδία σαν συνεκτικό συμπλήρωμα για το μουσικό παζλ που παρουσιάζουν.

Ένα εξαιρετικό άκουσμα, χαμένο και θαμμένο πετράδι, ξεχασμένο στη λήθη του παρελθόντος...

(****1/2, πηγές: wikipedia, σημειώσεις του Ron Tepper στο εξώφυλλο)

​

 

[grio]

YouTube...

- Take Me to the Sunrise -

- Reality Does Not Inspire -

 

[Cicadelic Ranger]

Όντως, ψήγματα αιθέριας ομορφιάς, που όπως λες λάμπουν ακόμα και πάντα για όποιον τα ακούει...
Και τι φανταστικός τίτλος τραγουδιού που σε μια φράση δίνει την ιδιαίτερη διάσταση του ανθρώπου: "Ο κόσμος δεν μου αρκεί".
Πολύ καλή επιλογή και ήδη μου έρχονται στο μυαλό τέτοια διακριτικά, παραγνωρισμένα γκρουπ που δημιούργησαν μουσική που ήταν ακόμα νεαρή, αισθησιακή και γεμάτη εκπλήξεις.
Ωραίες καταστάσεις.

 

[Γιώργος Κουν.]

Ακουσα και τα υπόλοιπα κομμάτια.
Περίεργο κράμα.
Ενδιαφέρουσες ιδέες.
Καλοί παίχτες.
Ωραία φωνή.

Απο εδώ ξεκίνησε ο Joe Lala, ε;

 

[grio]

...
Απο εδώ ξεκίνησε ο Joe Lala, ε;

Ναι, Τζωρτζ, από εδώ!

​

Το 1970, ακολούθησε το Open, υποδεέστερο κατ' εμέ από το πρώτο, περιέχοντας το χιτ "Ride Captain Ride", σε πιο ποπ μονοπάτια, που έφτασε τελικά το Νο. 4 στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Διέθετε, όμως και το εκπληκτικό "Clean Love", που για πάνω από επτά λεπτά, θύμιζε πολύ το κλίμα του πρώτου άλμπουμ και από μόνο του δικαιολογεί την αναζήτηση του Open. Σε ψηφιακή μορφή, επανεκδόθηκε από την Collectables Records το 2005, το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ που παρουσιάσαμε, μαζί με το τρίτο τους Red White & Blues Image (χωρίς Mike Pinera), ενώ με το Open λόγω του χιτ, "ασχολήθηκαν" οι Repertoire Records και Sundazed Music.

- Blues Image · Clean Love [Playlist] -

 

[Νότης]

Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το 3ο (ψιλοαδιάφορο με το πρώτο άκουσμα, αλλά...) που δεν ήταν blues.