Dusty Springfield -
Dusty In Memphis (Ιανουάριος 1969, Atlantic)
Αμερικάνικο & Αγγλικό εξώφυλλο
: A1 Just A Little Lovin' (Barry Mann & Cynthia Weil) - 2:15, A2 So Much Love (Gerry Goffin & Carole King) - 3:28, A3 Son Of A Preacher Man (John Hurley & Ronnie Wilkins) - 2:19, A4 I Don't Want To Hear It Anymore (Randy Newman) - 3:06, A5 Don't Forget About Me (Gerry Goffin & Carole King) - 2:49, A6 Breakfast In Bed (Ed Hinton & D. Fritts) - 2:54, B1 Just One Smile (Randy Newman) - 2:37, B2 The Windmills Of Your Mind (Alan & Marilyn Bergman, Michel Legrand) - 3:48, B3 In The Land Of Make Believe (Burt Bacharach & Hal David) - 2:28, B4 No Easy Way Down (Gerry Goffin & Carole King) - 3:08, B5 I Can't Make It Alone (Gerry Goffin & Carole King) - 3:47
Μουσικοί: Dusty Springfield (φωνητικά), Tommy Cogbill (μπάσο, κιθάρα: A5), Reggie Young (κιθάρα, σιτάρ), Gene Chrisman (τύμπανα), Mike Leach (κόνγκας: A5, B3), Bobby Wood (πιάνο), Bobby Emmons (όργανο, ηλεκτρικό πιάνο, κόνγκας: B2), The Sweet Inspirations (υποστηρικτικά/συνοδευτικά φωνητικά)
Παραγωγή: Jerry Wexler, Tom Dowd (ενορχήστρωση πνευστών), Arif Mardin (ενορχήστρωση εγχόρδων, ενορχήστρωση πνευστών)
Ηχογραφήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1968 στα
American Sound Studios στο Μέμφις, με την προσθήκη φωνητικών στα
Atlantic Studios στη Νέα Υόρκη
Η
Dusty Springfield (
Mary Isobel Catherine Bernadette O'Brien), γεννήθηκε το 1939 στο
West Hampstead του Λονδίνου και πέθανε το 1999.
Για ένα κορίτσι με εκπαίδευση στις καλόγριες και έδρα της, τις κομητείες της Αγγλίας, που τραγούδησε
Bessie Smith όταν ήταν 12 ετών, αυτό το άλμπουμ ήταν μια αποθέωση. Το "
Dusty In Memphis" σήμερα έχει θεοποιηθεί και όχι άδικα, επηρεάζοντας μια σειρά από σύγχρονες γυναίκες καλλιτέχνες, από την
Duffy στην
Shelby Lynne. Το άλμπουμ ήταν καθοριστικό στην καριέρα της. Πριν το τέλος της δεκαετίας του '60 είχε τρομοκρατηθεί, με το ενδεχόμενο να καταλήξει ελαφριά ψυχαγωγός. Δυσαρεστημένη με τον τρόπο που η δισκογραφική της,
Philips, χειριζόταν την μουσική της στην Αμερική, αποφάσισε να κάνει μια ξεχωριστή συμφωνία με την
Atlantic, το σπίτι της
Stax και του ρυθμ εντ μπλουζ ήχου που λάτρευε. Η
Dusty συνεργάστηκε με τον παραγωγό της
Aretha Franklin, τον
Jerry Wexler, που αποδείχθηκε ιδανικός συνδυασμός.
Ο
Wexler ενθάρρυνε την
Springfield να εγκαταλείψει τη θεατρική ποπ, ώστε να αναδειχθεί η "πραγματική"
Dusty. Το
Dusty In Memphis είναι ένα διακριτικό άλμπουμ, που συλλαμβάνει την ουσία της ευαισθησίας, το πάθος και την ήσυχη δύναμή της. Η
Dusty δεν ήταν η μόνη που εξερεύνησε ένα πιο ώριμο ήχο. Οι
Petula Clark και
Lulu επικεντρώθηκαν σε
R&B άλμπουμ, ενώ στις Πολιτείες οι
Supremes ερμήνευαν τραγούδια όπως το "
Love Child". Το
Dusty In Memphis, σηματοδότησε μια στροφή για τις γυναίκες καλλιτέχνες, ήταν ο ήχος των κοριτσίστικων γκρουπ (
girl groups) που "μεγάλωσε".
Τα σέσιον πραγματοποιήθηκαν στα
American Studios στο βόρειο Μέμφις με μουσικούς αστέρες, όπως ο μπασίστας
Tommy Cogbill και ο κιθαρίστας
Reggie Young. Μέσα στα στούντιο, η
Springfield εμφανίστηκε σαν γαλαζοαίματη. "
Ήταν κυρία, σαν από περιοδικό", θυμάται ο μηχανικός
Tom Dowd. "
Είχε τον κομμωτή της και τα μαλλιά της ήταν φτιαγμένα καθημερινά". Στο Μέμφις, φιλοδοξούσε να γίνει η βασίλισσα του Νότου. Αλλά η
Springfield αντιμετώπιζε δυσκολίες με τον αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα των σέσιον, ήταν φοβισμένη και αισθανόταν εκτεθειμένη. "
Μιλούν για την Aretha και θα φύγω, τι κάνω σ' αυτή την εταιρεία;" είπε. Αλλά σύντομα χαλάρωσε. "
Έγινα λιγότερο αμήχανη... και σχεδόν ωρίμασα καθώς το άλμπουμ προχωρούσε".
Όπως σημείωσε η
Springfield, οι γάτες του Μέμφις δεν έκαναν "
μεγάλα μπαλαντοειδή πράγματα", αλλά δημιούργησαν ένα ζεστό ήχο για να συμπληρώσουν το ακριβές βιμπράτο της. Δεν προσπάθησε να ακουστεί "μαύρη" αλλά αντίθετα άφησε τη φωνή της να κυλήσει στα αυλάκια με πολύ προσωπικό τονισμό. Το "
Just Α Little Lovin", ακούγεται τόσο αισθησιακό και προσωπικό με φόντο τα ενθουσιώδη πνευστά, ενώ το "
Breakfast In Bed" είναι γεμάτο με τρυφερότητα.
Ο
Wexler και οι συνεργάτες του δεν άφησαν το προηγούμενο μπαλαντοειδές στυλ της, αλλά το προσάρμοσαν με περισσότερο εξελιγμένες ενορχηστρώσεις. Ο ενορχηστρωτής
Arif Mardin εισήγαγε επινοητικούς ρυθμούς και μια σουίνγκ αίσθηση. Στο ξεχωριστό, "
Son Of A Preacher Man", η ερμηνεία της
Springfield τονίστηκε από το καθαρό άκουσμα των πνευστών του Μέμφις και από την φάνκι υποστήριξη της
Cissy Houston των
Sweet Inspirations. Το κομμάτι υπήρξε χιτ γι' αυτήν στο Ηνωμένο Βασίλειο και ακόμα μεγαλύτερο, 25 χρόνια αργότερα, όταν ο Κουέντιν Ταραντίνο το χρησιμοποίησε στο σάουντρακ για το
Pulp Fiction. Άλλα αξέχαστα κομμάτια είναι το "
Don't You Forget About Me", οδηγούμενο από το ηλεκτρικό σιτάρ του
Reggie Young και το "
The Windmills Of Your Mind" με τη ψυχεδελική ενορχήστρωση.
Όταν ολοκληρώθηκε η ηχογράφηση υπήρχε μια αίσθηση ενθουσιασμού. Ο
Wexler διοργάνωσε ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι για την Σπρίνγκφιλντ που "
ήταν σαν τα αποδυτήρια μετά την κατάκτηση του τίτλου". Αν και υπήρξε πετυχημένο για τους κριτές, το άλμπουμ ήταν αρχικά, μια εμπορική αποτυχία. "
Ο καθένας το αγάπησε εκτός από το καταραμένο κοινό", δήλωσε ξερά ο
Wexler. Αλλά ο δίσκος αποδείχθηκε η δημιουργική κορύφωση της καριέρας της Σπρίνγκφιλντ και έκτοτε έχει γίνει ένα '60ς σόουλ κλάσικ.
Πάντα ερωτευμένος μαζί της...
Στη γυναίκα μου!
(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia, Lucy O'Brien, dustyspringfield.org.uk)
.