Βλέπω το μειδίαμα στα χείλη σας, μα δεν πτοούμαι· θα τα πω για να αποδώσω τις τιμές εκεί που τις αξίζουν. Τα ολισθήματα και τα συνεπακόλουθα καρούμπαλα (από δολάρια) δεν θα μας απασχολήσουν εδώ, διότι έχουμε και κάποιο επίπεδο, νομίζω;
Ο George Benson γεννήθηκε ευλογημένος με το χάρισμα του ταλέντου της μουσικής, πράγμα καθόλου ασυνήθιστο στη μαύρη φυλή. Ξεκίνησε να τραγουδάει σε club από τα οχτώ του χρόνια και την ίδια εποχή, γράφει 4 κομμάτια για την RCA. Στα 17 του σχηματίζει ένα ροκ συγκρότημα και παίζει με την κιθάρα που κατασκεύασε γι’ αυτόν ο πατριός του...Μετά ανακάλυψε τον Charlie Christian, τον Wes Montgomery και τον Charlie Parker, με φυσικό επακόλουθο να στραφεί στη Jazz. Έφηβο ακόμα τον ακούει ο Brother Jack McDuff και τον παίρνει στη νέα του μπάντα, γιατί του άρεσε ο soul ήχος του μικρού. Τόσο πολύ έδεσε ο ήχος των δύο αυτών μουσικών, ώστε οι δίσκοι που έβγαλαν την περίοδο ’63-’67 στην ετικέτα της Prestige, να είναι πλέον κλασικοί. Υπήρξε την εποχή αυτή, άλλη μια μεγάλη ανακάλυψη του John Hammond και χωρίς να αφήσει το σχήμα του McDuff, δημιουργεί το δικό του κουαρτέτο και αρχές του 1966 κυκλοφορεί στην Columbia το συναρπαστικό:it’s uptown with the George Benson Quartet.
Συνηθισμένος στον ήχο του Hammond B3, έχει στο σχήμα τον Lonnie Smith· ανερχόμενο αστέρι της soul-jazz σκηνής, ενώ πρωτοτυπεί χρησιμοποιώντας βαρύτονο σαξόφωνο που έπαιζε ο Ron Cuber, ομολογουμένως με επιτυχία. Απελευθερωμένος από τα δεσμά του McDuff, χρησιμοποιεί τη φωνή του που έχει χροιά τενόρου, για να εμπλουτίσει το δίσκο με δύο τραγούδια. Ο στρογγυλεμένος και εξαιρετικά γλυκός ήχος του, βρίσκει εδώ την πραγματική του υπόσταση, καθώς βγαίνουν όλες οι εμπειρίες του ως τότε. Δεν πρέπει να παραλείψω τον πολύ ρυθμικό Jimmy Lovelace στα κρουστά, με το χαρακτηριστικό χτύπημα στο στεφάνι και το δυνατό χτύπημα στο ταμπούρο, που κάνει τα κομμάτια να ακούγονται σαν rock!
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το George Benson Cookbook, το οποίο στηρίχτηκε στην ίδια καλή συνταγή, μόνο που εδώ δεν τραγουδάει ο Bensonκαι το σχήμα είναι το εξής:
GEORGE BENSON : guitar
LONNIESMITH : organ
BENNYGREEN : trombone
MARIONBOOKER : drums
RONNIECUBER : baritonesax
JIMMY LOVELACE : drums
Το 1967 υπογράφει στη Verve και ηχογραφεί έναν σπάνιο σήμερα δίσκο, από όλες τις απόψεις και μάλιστα χωρίς πάλι να τραγουδάει: το Giblet Gravy που είναι πιστό στον ήχο που είχε τότε η Verve, χρησιμοποιόντας σχετικά μεγάλη μπάντα και εμπλουτίζοντας τον ήχο του, άλλωστε η εταιρία τον προόριζε για αντικαταστάτη του Wes Montgomery που έφευγε εκείνη τη χρονιά. Και εδώ κυριαρχούν τα υπέροχα σόλο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει χώρος για τους άλλους μουσικούς - αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν έκανε ο Benson ως αρχηγός σχήματος. Εδώ βρίσκεται και το απίστευτο: low down and dirty ανάμεσα στα άλλα πολύ καλά κομμάτια. Μαζί του έπαιξαν οι:
GEORGE BENSON : guitar JIMMY OWENS : trumpet, flugelhorn ERNIE ROYAL : trumpet SNOOKIE YOUNG : trumpet PEPPER ADAMS : baritone sax ALAN RAPH : bass trombone JOHNY PACHECO : congas BILLY COBHAM : drums
RON CARTER : bass BOB CRANSHAW : bass CARL LYNCH : guitar ERIC GALE : guitar HERBIE HANCOCK : piano EILEEN GILBERT : vocals LOIS
WINTER : vocals ALBERTINE ROBINSON : vocals
Το 1968 έρχεται το: Goodies. Άλμπουμ χωρίς μεγάλες διαφορές από το προηγούμενο, αλλά με εκπληκτική επιλογή κομματιών. Εδώ υπάρχουν τα: I remember Wes, You make me feel like a natural woman, song for my father και people get ready, ενώ και πάλι ακούμε τη φωνή του Benson σε 2 τραγούδια.
Εδώ συμμετέχουν οι μουσικοί:
GEORGE BENSON : guitar, vocals PAUL GRIFFIN : piano LEO MORRIS : drums
JIMMY JOHNSON : drums CHUCK RAINY : bass BOB CRANSHAW : bass
ARTHUR CLARKE : tenor sax, flute GEORGE MARGE ; tenor sax, flute
BUDDY LUCAS : harmonica JACK JENNINGS : vibraphone, congas
GARNETT BROWN : trombone CLARCK TERRY : trumpet
THE WINSTON COLLYMORE STRINGS
Η επόμενη χρονιά, ήταν καθοριστική για την καριέρα του μεγάλου αυτού κιθαρίστα και τραγουδιστή. Ο Creed Taylor τον παίρνει στην πρωτοπόρo CTI και του κάνει την παραγωγή στο εκπληκτικό jazz-fusion άλμπουμ: Shape of things to come, που ολοκληρώνεται με τους:
GEORGE BENSON : guitar HERBIE HANCOCK : piano HANK JONES : piano
CHARLES COVINGTON : organ LEO MORRIS : drums RON CARTER : bass
JOHNNY PACHECO : conga STAN WEBB : flute WAYNE ANDRE : trombone
BUDDY LUCAS : saxophone
Ακολούθησαν πολλά καλά άλμπουμ στην CTI, αλλά κατα την ταπεινή μου άποψη, κανένα δεν έφτασε το πρώτο.
Αφήνω εδώ άλλους να συμπληρώσουν την ιστορία του μεγάλου αυτού μουσικού, που δυστυχώς δεν συμβάδισε με τα προσωπικά μου γούστα και που πάντως συνεχίζει ως τα σήμερα να παίζει καλή μουσική, να τραγουδάει και να διασκεδάζει τον κόσμο.
Ο George Benson γεννήθηκε ευλογημένος με το χάρισμα του ταλέντου της μουσικής, πράγμα καθόλου ασυνήθιστο στη μαύρη φυλή. Ξεκίνησε να τραγουδάει σε club από τα οχτώ του χρόνια και την ίδια εποχή, γράφει 4 κομμάτια για την RCA. Στα 17 του σχηματίζει ένα ροκ συγκρότημα και παίζει με την κιθάρα που κατασκεύασε γι’ αυτόν ο πατριός του...Μετά ανακάλυψε τον Charlie Christian, τον Wes Montgomery και τον Charlie Parker, με φυσικό επακόλουθο να στραφεί στη Jazz. Έφηβο ακόμα τον ακούει ο Brother Jack McDuff και τον παίρνει στη νέα του μπάντα, γιατί του άρεσε ο soul ήχος του μικρού. Τόσο πολύ έδεσε ο ήχος των δύο αυτών μουσικών, ώστε οι δίσκοι που έβγαλαν την περίοδο ’63-’67 στην ετικέτα της Prestige, να είναι πλέον κλασικοί. Υπήρξε την εποχή αυτή, άλλη μια μεγάλη ανακάλυψη του John Hammond και χωρίς να αφήσει το σχήμα του McDuff, δημιουργεί το δικό του κουαρτέτο και αρχές του 1966 κυκλοφορεί στην Columbia το συναρπαστικό:it’s uptown with the George Benson Quartet.
Συνηθισμένος στον ήχο του Hammond B3, έχει στο σχήμα τον Lonnie Smith· ανερχόμενο αστέρι της soul-jazz σκηνής, ενώ πρωτοτυπεί χρησιμοποιώντας βαρύτονο σαξόφωνο που έπαιζε ο Ron Cuber, ομολογουμένως με επιτυχία. Απελευθερωμένος από τα δεσμά του McDuff, χρησιμοποιεί τη φωνή του που έχει χροιά τενόρου, για να εμπλουτίσει το δίσκο με δύο τραγούδια. Ο στρογγυλεμένος και εξαιρετικά γλυκός ήχος του, βρίσκει εδώ την πραγματική του υπόσταση, καθώς βγαίνουν όλες οι εμπειρίες του ως τότε. Δεν πρέπει να παραλείψω τον πολύ ρυθμικό Jimmy Lovelace στα κρουστά, με το χαρακτηριστικό χτύπημα στο στεφάνι και το δυνατό χτύπημα στο ταμπούρο, που κάνει τα κομμάτια να ακούγονται σαν rock!
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το George Benson Cookbook, το οποίο στηρίχτηκε στην ίδια καλή συνταγή, μόνο που εδώ δεν τραγουδάει ο Bensonκαι το σχήμα είναι το εξής:
GEORGE BENSON : guitar
LONNIESMITH : organ
BENNYGREEN : trombone
MARIONBOOKER : drums
RONNIECUBER : baritonesax
JIMMY LOVELACE : drums
Το 1967 υπογράφει στη Verve και ηχογραφεί έναν σπάνιο σήμερα δίσκο, από όλες τις απόψεις και μάλιστα χωρίς πάλι να τραγουδάει: το Giblet Gravy που είναι πιστό στον ήχο που είχε τότε η Verve, χρησιμοποιόντας σχετικά μεγάλη μπάντα και εμπλουτίζοντας τον ήχο του, άλλωστε η εταιρία τον προόριζε για αντικαταστάτη του Wes Montgomery που έφευγε εκείνη τη χρονιά. Και εδώ κυριαρχούν τα υπέροχα σόλο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει χώρος για τους άλλους μουσικούς - αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν έκανε ο Benson ως αρχηγός σχήματος. Εδώ βρίσκεται και το απίστευτο: low down and dirty ανάμεσα στα άλλα πολύ καλά κομμάτια. Μαζί του έπαιξαν οι:
GEORGE BENSON : guitar JIMMY OWENS : trumpet, flugelhorn ERNIE ROYAL : trumpet SNOOKIE YOUNG : trumpet PEPPER ADAMS : baritone sax ALAN RAPH : bass trombone JOHNY PACHECO : congas BILLY COBHAM : drums
RON CARTER : bass BOB CRANSHAW : bass CARL LYNCH : guitar ERIC GALE : guitar HERBIE HANCOCK : piano EILEEN GILBERT : vocals LOIS
WINTER : vocals ALBERTINE ROBINSON : vocals
Το 1968 έρχεται το: Goodies. Άλμπουμ χωρίς μεγάλες διαφορές από το προηγούμενο, αλλά με εκπληκτική επιλογή κομματιών. Εδώ υπάρχουν τα: I remember Wes, You make me feel like a natural woman, song for my father και people get ready, ενώ και πάλι ακούμε τη φωνή του Benson σε 2 τραγούδια.
Εδώ συμμετέχουν οι μουσικοί:
GEORGE BENSON : guitar, vocals PAUL GRIFFIN : piano LEO MORRIS : drums
JIMMY JOHNSON : drums CHUCK RAINY : bass BOB CRANSHAW : bass
ARTHUR CLARKE : tenor sax, flute GEORGE MARGE ; tenor sax, flute
BUDDY LUCAS : harmonica JACK JENNINGS : vibraphone, congas
GARNETT BROWN : trombone CLARCK TERRY : trumpet
THE WINSTON COLLYMORE STRINGS
Η επόμενη χρονιά, ήταν καθοριστική για την καριέρα του μεγάλου αυτού κιθαρίστα και τραγουδιστή. Ο Creed Taylor τον παίρνει στην πρωτοπόρo CTI και του κάνει την παραγωγή στο εκπληκτικό jazz-fusion άλμπουμ: Shape of things to come, που ολοκληρώνεται με τους:
GEORGE BENSON : guitar HERBIE HANCOCK : piano HANK JONES : piano
CHARLES COVINGTON : organ LEO MORRIS : drums RON CARTER : bass
JOHNNY PACHECO : conga STAN WEBB : flute WAYNE ANDRE : trombone
BUDDY LUCAS : saxophone
Ακολούθησαν πολλά καλά άλμπουμ στην CTI, αλλά κατα την ταπεινή μου άποψη, κανένα δεν έφτασε το πρώτο.
Αφήνω εδώ άλλους να συμπληρώσουν την ιστορία του μεγάλου αυτού μουσικού, που δυστυχώς δεν συμβάδισε με τα προσωπικά μου γούστα και που πάντως συνεχίζει ως τα σήμερα να παίζει καλή μουσική, να τραγουδάει και να διασκεδάζει τον κόσμο.
Last edited by a moderator:
